Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Πολιτισμός: Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

?λλη Ελλάδα

Σε αναζήτηση ταυτότητας

Tου Νίκου Θεοδοσίου.

....μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot...



Στη τελευταία τους συνέντευξη τύπου, μια βδομάδα πριν την έναρξη του 9ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του και η πρόεδρος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης παρουσίασαν με αριθμούς την ταυτότητα της φετινής διοργάνωσης: θα προβληθούν, ανακοίνωσαν, 238 ταινίες από τις οποίες οι 130 προέρχονται από 35 χώρες και 108 από την Ελλάδα. Αυτοί οι αριθμοί σηματοδοτούν μια γιγάντωση της διοργάνωσης που, με τη σειρά της, γεννά πολλά ερωτηματικά αλλά δεν αποτελούν το ουσιαστικό πρόβλημα για έναν θεσμό που σύμφωνα με τους κανονισμούς του στόχο έχει «την προαγωγή του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα» και τη «διάδοση των ελληνικών ταινιών ντοκιμαντέρ». Από το πλήθος των 238 ταινιών μόνο οι 35 κάνουν πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, 13 ξένες και 22 ελληνικές. Ας μείνουμε στις ελληνικές γιατί εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα. Αυτές οι 22 ταινίες από την Ελλάδα που κάνουν την πρώτη τους δημόσια προβολή στη Θεσσαλονίκη ουσιαστικά αποτελούν το καινούργιο που έρχεται σε αυτή τη διοργάνωση. Όλες οι άλλες, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία τους, είναι ταινίες που έχουν ήδη βρει το δρόμο προς το κοινό τους, δηλαδή έχουν ήδη προβληθεί σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι - στην συντριπτική πλειοψηφία τους στην ΕΡΤ. Και για τις περισσότερες η ζωή τους έχει τελειώσει μια και έχουν δημιουργηθεί στα περιοριστικά κα εφήμερα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής. Για ελάχιστες, δυστυχώς, θα υπάρξει μια ευκαιρία προβολής σε κάποιο άλλο φεστιβάλ ή κάποιο κανάλι του εξωτερικού. Για τις 22 όμως, όλα τώρα αρχίζουν. Και ένα εθνικό φεστιβάλ, σαν αυτό της Θεσσαλονίκης, αποτελεί το εφαλτήριο βήμα για την παραπέρα πορεία τους, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για ανεξάρτητες παραγωγές. Αλλά ο θεατής αυτού του Φεστιβάλ που θα θελήσει να δει αυτές τις καινούργιες ταινίες θα σταθεί άτυχος. Όσο κι αν προσπαθήσει να τις εντοπίσει στους ογκώδεις καταλόγους ή στα πολύχρωμα προγράμματα δεν θα τις βρει. Δεν υπάρχει ούτε ένα σημάδι που να τις ξεχωρίζει. Ούτε βέβαια στο πρόγραμμα προβολών υπάρχει μια ζώνη που να προβάλλονται ξεχωριστά. - Είναι χαμένες μέσα στο όγκο των 238 ταινιών που προβάλλονται σε 7 αίθουσες. - Είναι χαμένες, το κυριότερο, μέσα στο βουνό των τηλεοπτικών παραγωγών που παρουσιάζονται ισότιμα σε αυτό το Φεστιβάλ - Κι η απόλυτη σύγχυση: προβάλλονται με μια θαυμαστή μίξη με όλες τις άλλες(επίσημο πρόγραμμα, ελληνικό, ελληνικά και ξένα αφιερώματα κλπ.) λες και το πρόγραμμα προβολών συντάχθηκε με τη χρήση οικιακού μίξερ. Το αποτέλεσμα είναι ο όγκος των τηλεοπτικών παραγωγών να κυριαρχεί και αυτός, τελικά, να προσδιορίζει την ταυτότητα του Φεστιβάλ. Επί της ουσίας λοιπόν και με αυτή τη μορφή το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι ψευδεπίγραφο γιατί δεν είναι παρά ένα Πανόραμα Τηλεοπτικών Προγραμμάτων. Και μπορεί ο δύστυχος Σαλονικιός θεατής να αρχίσει να σιγοτραγουδά «Κάτου από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη...», μπορεί οι συχνές ομίχλες της όμορφης πόλης να της προσδίδουν μια ιδιαίτερη γοητεία, αλλά το ελληνικό ντοκιμαντέρ βυθίζεται στο μαύρο σκοτάδι. Κι εκεί που ένα Φεστιβάλ πρέπει να αποτελεί ένα φάρο, καθώς έχει σαν προορισμό να ξεκαθαρίζει το τοπίο που είναι της αρμοδιότητάς του, μια και αποτελεί κορυφαία πολιτιστική εκδήλωση του χώρου, να προβάλει το νέο και δυναμικό, αυτό που γίνεται στη Θεσσαλονίκη είναι η άρνησή του. Αντί να προσδιορίζεται ως μια ουσιαστική παρέμβαση σε αισθητικό και κοινωνικό επίπεδο καταλήγει στη δημιουργία μιας απίστευτης σύγχυσης τόσο στους δημιουργούς όσο και στην κοινωνία. Το ψευδεπίγραφο λοιπόν και συγχυσμένο Φεστιβάλ εντείνει τη σύγχυση που υπάρχει στην Ελλάδα γύρω από δυο εντελώς οπτικοακουστικά προϊόντα, το ντοκιμαντέρ και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Το πρώτο, προϊόν δημιουργού που δομεί ένα έργο αντλώντας από την ευαισθησία του, επιδιώκοντας ένα ποιητικό αποτέλεσμα και αφιερώνει σε αυτό πάθος και χρόνο να εξισώνεται με το έργο δημοσιογράφου (πιθανόν με καλλιτεχνικές ευαισθησίες) που έρχεται να καταγράψει και να μεταδώσει αυτό που συμβαίνει στον κόσμο μας. Ντοκιμαντέρ που χρειάστηκαν μήνες και χρόνια για να ολοκληρωθούν εξισώνονται με τηλεοπτικά προϊόντα που δημιουργήθηκαν με πολύ συγκεκριμένους περιορισμούς (π.χ. τρεις μέρες γύρισμα, 100 ώρες μοντάζ). Αποτέλεσμα αυτής της σύγχυσης είναι, τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ να προβάλλεται μέσα από τα μέσα ενημέρωσης ότι πήρε βραβείο ντοκιμαντέρ σε Φεστιβάλ στη Γαλλία ενώ στην πραγματικότητα διαγωνίστηκε στην κατηγορία «Μεγάλα ρεπορτάζ». Στην ξεχωριστή και σκόπιμα διακριτή κατηγορία «Δημιουργικού ντοκιμαντέρ», του ιδίου Φεστιβάλ, δεν υπήρχε ελληνική συμμετοχή. Ο διαχωρισμός των δυο διαφορετικών κατηγοριών που βλέπουμε να γίνεται στο Φεστιβάλ που προαναφέραμε είναι προϊόν μιας πορείας ξεκαθαρίσματος των ειδών όταν μπήκε στη ζωή μας η τηλεόραση. ?λλωστε ο όρος “δημιουργικό ντοκιμαντέρ” δεν είναι αυθαίρετο δημιούργημα άλλα έχει μια ιστορικότητα και δημιουργήθηκε όχι από κάποιον τυχαίο αλλά από την ίδια τη Γαλλική τηλεόραση (όπως το ξεκαθαρίζει ο κορυφαίος έλληνας ντοκιμαντερίστας Ροβήρος Μανθούλης στο εξαιρετικό κείμενό του «Αλήθεια και Κινηματογράφος-Αλήθεια») για να προσδιορίσει το νέο που εισέβαλε στη ζωή μας από ένα μέσο που μιμείται τον κινηματογράφο αλλά δεν είναι. Επειδή όμως αδυνατούμε να δεχτούμε ότι αυτή η επικίνδυνη, για το μέλλον του ντοκιμαντέρ, σύγχυση καλλιεργείται σκόπιμα από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αναζητούμε τις βαθύτερες ρίζες του προβλήματος. Η κοινωνία μας, δυστυχώς, στο σύνολό της δέχεται στις μέρες μας μια σκληρή επίθεση του ανορθολογισμού. Δεν είναι ο άνθρωπος που μπορεί να ορίσει τη μοίρα του αλλά ανώτερες, ανεξέλεγκτες δυνάμεις. Ο κόσμος δεν έχει παρά να κάθεται στο σαλόνι του σπιτιού του και να παρακολουθεί από την τηλεόραση όσα συμβαίνουν σε μακρινές χώρες, έρμαιο μιας παράφρονης μοίρας. Απλουστευτικές αντιθετικές έννοιες όπως Ισλάμ – ορθοδοξία, πολιτισμένος κόσμος – καθυστερημένη ανατολή, φανατικοί τρομοκράτες – αθώοι πολίτες, κλπ. είναι το σχήμα ερμηνείας των γεγονότων που προβάλλεται συστηματικά κι αυτό όχι μόνο δεν ξεκαθαρίζει αλλά συγχύζει περισσότερο το ιδεολογικό τοπίο. Οι έννοιες της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού κλπ. παύουν να έχουν ένα επιστημονικό περιεχόμενο και γίνονται άδειοι σάκοι που γεμίζουν με όποιο περιεχόμενο θέλουν οι ασύδοτοι καπηλευτές. Αλλά αν η σύγχυση στο ατομικό επίπεδο να είναι ανώδυνη, στο κοινωνικό είναι δράμα. Το αποτέλεσμα είναι ορατό στις εκατόμβες του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Σερβίας κλπ. στα εκατομμύρια θύματα που προκαλεί η πολιτισμένη Δύση στην Αφρική και αλλού. Στο καλλιτεχνικό επίπεδο η σύγχυση, όταν αγγίζει κορυφαίες πράξεις όπως είναι ένα Φεστιβάλ, είναι εξ ίσου οδυνηρή μια και η τέχνη είναι κοινωνική πράξη και αφορά καλλιτέχνες που είναι κοινωνικά όντα. Κι ένα Φεστιβάλ που δεν είναι Φεστιβάλ δεν είναι απλά μια κοινωνική αστοχία. Μπορεί το οποιοδήποτε χωριουδάκι να καλεί τρία χορευτικά συγκροτήματα και να το ονομάζει Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών αλλά δεν μπορεί είναι το ίδιο σε ένα εθνικό κινηματογραφικό Φεστιβάλ. Πρέπει να είναι πιστό σε αυτό που η ίδια η ιστορία του θεσμού (Βενετία, Κάννες κλπ) έχει θέσει: ένας χώρος ανάδειξης του νέου, ένας χώρος «σύγκρουσης» καλλιτεχνικών προτάσεων και άμιλλας σε ένα καθαρό τοπίο. Η καλλιέργεια της σύγχυσης (όσο κι αν ντύνεται με τον μανδύα που προοδευτικού ή μάλλον χειρότερα, όταν ντύνεται με τον μανδύα του προοδευτικού) είναι μια επικίνδυνη και για να ακριβολογούμε, μια αντιδραστική πράξη. Σε πρακτικό επίπεδο οποιαδήποτε σύγχυση του αφορά μια κορυφαία εκδήλωση του κινηματογραφικού αυτού είδους αποτελεί υπονόμευση του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα που δεν έχει μόνο αισθητικές αλλά και οικονομικές συνέπειες. Οι δημιουργοί έχουν «έννομο» συμφέρον να υπερασπίσουν το δημιουργικό τους έργο. Για το λόγο αυτό οι Έλληνες ντοκιμαντερίστες συσπειρώθηκαν στο Δίκτυο Ελληνικού Ντοκιμαντέρ βάζοντας μπροστά όλα τα ζητήματα που αφορούν το ντοκιμαντέρ (θεωρητικά και πρακτικά)σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν όχι μόνο καλλιτεχνικά.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πρέπει να γίνει Φεστιβάλ.




 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για ?λλη Ελλάδα
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για ?λλη Ελλάδα:
Οι βρώμικες παραλίες της Αττικής


     Article Rating
Average Score: 0
Αριθμός Ψήφων: 0

Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.05 Δευτερόλεπτα