Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Απόψεις - Ιδέες: Τηνιακή ενδοχώρα

ΤήνοςH σιωπή των διανοουμένων
Του Κώστα Δανούση

Χαρήκαμε σε πρόσφατο φύλλο της "Τηνιακής Ενδοχώρας" την παρέμβαση του κ. Γιώργου Δημόπουλου για δυο λόγους, για το περιεχόμενό της πρωτίστως, αλλά και για την παρρησία του αρθογράφου, γεγονός που αποτελεί εκκωφαντική εξαίρεση μέσα στο κλίμα της γενικευμένης σιωπής των "αμνών" -των διανοουμένων ήθελα να πω - της Τήνου. Γιατί σιωπούν άραγε;

Στην αρχή (πάντα ο νους ξεκινά με απλουστευτικά σχήματα) πίστευα πως ισχύει και εδώ η θεωρία του "επιτηδείου ουδετέρου", στάση που προφυλάσσει από πιθανές αντιδράσεις, ενώ δεν σε αποκλείει και από ενδεχόμενα οφέλη στο μέλλον.
Φαίνεται, όμως, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, μάλλον δεν είναι ποτέ απλά.

Παίρνω ως παράδειγμα την κάλυψη του ΝΑ πύργου της αρχαίας ακρόπολης της Τήνου παρά τη θέση "Πόλες". Για να μη γίνει παράκαμψη της πορείας του περιφερειακού δρόμου και θιγεί παρακείμενη ιδιοκτησία, οι αρχές του τόπου επικαλέστηκαν ανύπαρκτη τελεσίδικη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και μέσω γνωστών τρόπων (επί δεκαετίες δοκιμασμένων μεθόδων), μέσω του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, παρέκαμψαν τις αντιδράσεις της ΚΑ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων με αποτέλεσμα να καλυφθεί το λείψανο αυτό της αρχαιότητας ("συνήθης ξερολιθιά", σύμφωνα με "επιφανή" παράγοντα του τόπου). Ο πύργος και κάποια φρεάτια αερισμού του αρχαίου υδραγωγείου της Ληνοπής όχι μόνον καλύφθηκαν, αλλά στο συγκεκριμένο σημείο ο δρόμος διαπλατύνθηκε ιδιαιτέρως, λες και επρόκειτο για εκδίκηση κατά των λειψάνων αυτών της ιστορίας μας.

Ο απελθών Δήμαρχος υπερηφάνως διακήρυττε "urbi et orbi" ότι προκειμένου να θάψει την Τήνο προτίμησε να θάψει τα αρχαία. Επειδή, όμως, είναι άνδρας σεμνός δεν "άφησε" το λαό της Τήνου να εγείρει τον ανδριάντα του στο κρίσιμο αυτό σημείο!
Ποιος αντέδρασε; Η "Tηνιακή Ενδοχώρα", κάποιοι λιγοστοί πολίτες σε εκπομπή της τηλεόρασης του ''Αντένα'', ο υπογράφων μέσω του τύπου και ο Πρόεδρος του Συλλόγου της Καρυάς κ. Μάνθος Πoτήρης (και οι δυο τελευταίοι "εισαγόμενοι"!).

Και όλοι βέβαια ανακηρύχθηκαν εχθροί της ''οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης" της Τήνου και . εισέπραξαν τα τιμητικότατα σχόλια του απελθόντος Δημάρχου είτε μέσω του "Δελτίου Τύπου" του Δήμου, είτε δια της ιστοσελίδας του στο διαδίκτυο. Ζητήσαμε από το Δήμο της Τήνου με όλους τους νόμιμους τύπους (31.5. 2006) να μας γνωρίσει τον αριθμό της δικαστικής εκείνης απόφασης που "δικαίωνε" την όμορη ιδιοκτησία, αλλά ακόμη περιμένουμε την απάντησή του. Την ίδια τύχη είχαν τα αιτήματά μας στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κυκλάδων και στο Επαρχείο Τήνου. "Σοφός" μάλιστα παράγοντας της τοπικής αυτοδιοίκησης του νησιού δήλωσε προσφυέστατα πως όταν ο Συνήγορος του Πολίτη θα δικαιώσει τον κ. Δανούση και θα διατάξει να του γνωρίσουμε τη δικαστική απόφαση, όλα θα έχουν τελειώσει και κανείς δε θα θυμάται πλέον τίποτα. Ο κυνισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Και μάλλον έτσι είναι τα πράγματα.
Κανείς δε θα θυμάται σε λίγο τί υπήρχε στο επίδικο σημείο. Ποιος γνώριζε τα φρεάτια του αρχαίου υδραγωγείου για να στεναχωρηθεί, αν μειώθηκαν κατά 2/3; Κανείς! Όπως και κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε να μας απαντήσει πώς έγινε η καταστροφή της ανατολικής πλευράς του αρχαίου τείχους με τη διάνοιξη δρόμου. Ο δρόμος βέβαια δεν ανοίχθηκε μόνος του. Ο ευλογημένος αυτός "ευεργέτης" του τόπου έχει όνομα. Ατυχώς όμως δεν τον γνωρίζει κανείς! Έχουν ήδη αρχίσει να ανεγείρονται οικοδομές σε απόσταση αναπνοής από το αρχαίο υδραγωγείο! Όλοι το βλέπουν! Γιατί κανείς δεν ομιλεί; Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται;

Οι απαντήσεις είναι πολλές: Αδιαφορία, τρομοκρατία υπό ποικίλες μορφές, απαξίωση των διαμαρτυρομένων, αλλά και "διαπλοκή" σε ποικίλους συνδυασμούς. Με τη σιωπή προσδοκούμε ότι, όταν και εάν έρθει η ώρα, θα «ροκανίσουμε» και εμείς κάτι τι. Έστω και ένα "μπετουδάκι"(1) στην αυλή μας, κανένα σκαλοπάτι κοκ! Η διαπλοκή είναι ένα φαινόμενο που διατρέχει κάθετα και οριζόντια όλο το κοινωνικό σώμα σε μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση, ανάλογα από το αν αισθανόμαστε πολίτες ή υπήκοοι. Και σε ένα τόπο όπου η διαπλοκή και η εξάρτηση έχει ηλικία σχεδόν δύο αιώνων από τα "ελέη" και τα "έλαια" των ενδεών(2) μέχρι τα πεζοδρόμια έξω από τα σπίτια μας, η έννοια του πολίτη αποτελεί, και μάλλον θα αποτελεί για πολύ χρόνο ακόμη, αίτημα προς εκπλήρωση.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι ο πολύς λαός, οι άνθρωποι που εναγωνίως αγωνίζονται να εξασφαλίσουν τον επιούσιο (άντε και το ουίσκι του κανακάρη ή της θυγατέρας!). Δεν είναι σωστό να απαιτούμε από αυτούς να πάνε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα.

Δεν είναι γι' αυτούς οι ρήξεις και οι ηρωισμοί, αν και τελικά, σε τελευταία ανάλυση, μόνον αυτοί είναι εκείνοι που κάποτε αντιδρούν, έστω και με τον τρόπο τους! Το πρόβλημα είναι οι διανοούμενοι του τόπου. Αυτοί που λόγω της παιδείας και του ρόλου τους στην τοπική κοινωνία λειτουργούν ως ''οργανικοί διανοούμενοι" (και σ' αυτούς εντάσσονται και οι θεολόγοι ιερείς). Μπορεί ο κύριος εκείνος που ex cathedra διδάσκει επί δεκαετίες "Αντιγόνη", την υπακοή στους ηθικούς νόμους, να σιωπά; Αν επιλέγει τη σιωπή, τότε θα μπορούσε το μάθημά του να το κάνει και μια κασέτα μαγνητοφώνου! Αν ο δάσκαλος αγνοεί το "δάσκαλε που δίδασκες...", τότε με ποια λογική και ηθική νομιμοποιείται να λέγεται δάσκαλος, εκπαιδευτικός;

Μπορεί ο καλός εκείνος κύριος (ή αντιστοίχως η καλή εκείνη κυρία), ευσεβέστατος καθ' όλα, που κόπτεται για τους κινδύνους που διατρέχει το έθνος από την παγκοσμιοποίηση να σιωπά όταν κατεδαφίζεται η πολιτιστική μας κληρονομιά; Νομιμοποιείται ο καλός χριστιανός να ασχολείται μόνον με την "επουράνια" ζωή, παραδίδοντας την επίγεια στους προφήτες του μπετόν αρμέ; Αν έκανε το ίδιο και ο Ιησούς, θα άφηνε τους ευσεβείς εκείνους εμπόρους του ναού στην ησυχία τους!

Σιωπούν οι διανοούμενοι του τόπου για τρεις τουλάχιστον λόγους:
α. Για να μη γίνουν στόχοι μιας τρομοκρατίας που ασκείται σε κάθε μικρή κοινωνία και που εδώ στην Τήνο, λόγω της ιδιάζουσας θέσης του τόπου ως προσκυνήματος, παίρνει ποικίλες μορφές.
β. Για να μη γίνουν θύματα απαξίωσης, ατυχώς; μέσα στον ίδιο τους το χώρο, από τους "επιτηδείους ουδέτερους" και τις μετριότητες που συνωμοτούν ενάντια στον καθένα που ξεφεύγει από τα μέτρα της μιζέριας τους, και, τέλος,
γ. Γιατί κάποιοι από αυτούς έχουν αποδεχτεί το ρόλο που τους επιβλήθηκε, δηλαδή ότι θα πρέπει να περιορίζονται στα πλαίσια του επαγγελματικού τους χώρου και των κανονισμών που τον διέπουν. Και πέραν τούτου ουδέν! Τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι οι λέξεις, ακόμη και οι συμπλεκτικοί σύνδεσμοι, είναι "ύποπτοι", οι καλοί αυτοί άνθρωποι έχουν απαρνηθεί και το ρόλο του πολίτη. Αυτοί, όμως, είναι οι πλέον επικίνδυνοι, γιατί αυτο-ακυρώνονται!

Είναι σε όλους γνωστό ότι στον τόπο μας, όπως σε κάθε μικρή κοινωνία, ασκείται μια ιδιάζουσα τρομοκρατία σε ποικίλες εκδοχές. Μίλησε παλαιότερα γι' αυτή ο κ. Στέλιος Λαγουρός στο "Φάρο της Τήνου", όταν επιχείρησε να αιτιολογήσει τις ανώνυμες επιστολές διαμαρτυρίας με αφορμή τις τελευταίες εκλογές για την ανάδειξη της νέας ΔΕ του ΠΙΙΕΤ.Και έως ένα βαθμό είχε δίκιο. Μόνον που κάλυψε τη μία μόνον πλευρά, γιατί είναι γνωστό σε όλους όσοι παροικούν στα Ιεροσόλυμα ότι στην πόλη της Τήνου υπάρχουν και άλλες ομάδες που άσκησαν και εξακολουθούν να ασκούν πνευματική τρομοκρατία. Και για να γίνω σαφέστερος μιλώ κυρίως για ομάδα ευσεβιστών που δραστηριοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στο χώρο της εκπαίδευσης και του ΠΙΙΕΤ και άσκησε πνευματική τρομοκρατία στον τόπο, ειδικά κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Η σύνδεσή της, όμως, με το δικτατορικό καθεστώς και η ευφορία της μεταπολίτευσης ακύρωσε σε μεγάλο βαθμό τη δύναμή της. Έχω στη διάθεσή μου πολυγραφημένη επιστολή του Γυμνασίου Τήνου προς τους γονείς και κηδεμόνες του 1969, η οποία αποτελεί μνημείο του φαινομένου αυτού. Όποιος εναντιωθεί ευθέως στις ομάδες αυτές κινδυνεύει να απομονωθεί ή και να καταστεί αποδιοπομπαίος τράγος.

Χειρότερη, όμως, από την πνευματική τρομοκρατία είναι η απόπειρα απαξίωσης όσων αντιδρούν, όσων επιμένουν να βγαίνουν από τα όρια της επαγγελματικής τους ( ή άλλης) περιχαράκωσης και ταράσσουν τα νερά της αδράνειας και της απραξίας ή αμφισβητούν το δικαίωμα των κοντόφθαλμων αδαών (ή και ιδιοτελών) να καταδικάζουν τον τόπο στην καταστροφή, εκείνων δηλαδή που αμφισβήτησαν την «οικονομική και τουριστική ανάπτυξη» που επαγγελλόταν ο απελθών Δήμαρχος Τήνου και οι συν αυτώ. Πρόκειται για μια απαξίωση, που, συνειδητά ή ανεπίγνωτα, μπορεί να οδηγήσει αυτόν που αντιδρά στα όρια του γραφικού και έτσι να τον εξουδετερώσει δια παντός. Και ατυχώς η απαξίωση αυτή προέρχεται από εκείνους που θα έπρεπε να είναι σημαιοφόροι αυτής της αντίδρασης. Πρόσφατα καλός φίλος, έντιμος άνθρωπος και έγκριτος επιστήμονας, με εγκάλεσε - καλοπροαίρετα πιστεύω - ως "πολυπράγμονα", γιατί, αντί να κάθομαι "στα αυγά μου" και να απολαμβάνω τη σύνταξή μου (άντε να δημοσιεύω που και που κανένα αδιάφορο ανέκδοτο έγγραφο) ανακατεύομαι στα κοινά, τοποθετούμαι στα πράγματα του τόπου, σκαλίζω ιστορίες που δεν πρέπει (π.χ. αμφισβήτηση του θαύματος της απαλλαγής του νησιού από την πανώλη τον Ιανουάριο του 1823(3), κλπ. Το ίδιο είχε γράψει μια δεκαετία πριν και ο "Φάρος της Τήνου". ?λλος φίλος, από το χώρο των ζηλωτών, με παρατήρησε για την αναφορά μου στην πολιτική δράση μακαρίτη κληρικού, που, αυτός και η οικογένειά του, είχαν ενεργό συμμετοχή στην εθνική αντίσταση του νησιού. Παίρνοντας αφορμή από τις παρατηρήσεις που δέχθηκα, θα πρέπει να δηλώσω τρία απλά πράγματα:
1. Για τον ερευνητή της ιστορίας δεν υπάρχουν taboos ("ταμπού").
Τα "είδωλα πρέπει να γκρεμίζονται", γράφει ο Friedrich Nietzsche (Φρειδερίκος Νίτσε) (Ecco Homo, εισαγωγή, παρ. 2). Το ίδιο λέμε και εμείς, έστω κι αν πρέπει στη συνέχεια να αναστηλωθούν. Η θεία πρόνοια είναι θεολογικός όρος και δεν αφορά την ιστορική έρευνα. Ο ηρωισμός του χθες δε νομιμοποιεί τις όποιες πράξεις του αύριο. Οι μύθοι, ακόμη και οι πιο ιεροί, αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας. Η πίστη του καθενός είναι σεβαστή, αρκεί να μην επιβάλλεται ως αναγκαίος "κανόνας" για όλους ή σαν αξιολογικό τεκμήριο. Η ιστορία ερευνά, μελετά και ερμηνεύει. Δεν ηθικολογεί!

2. Ο ερευνητής της ιστορίας του τόπου δεν είναι κλεισμένος στους τοίχους των αρχείων ή του γραφείου του. Είναι και πολίτης με ικανοποιητική γνώση του παρελθόντος και ως εκ τούτου περισσότερο υπεύθυνος για να καταθέσει τη μαρτυρία του. Αν δεν έχει λόγο εκείνος που ερευνά το παρελθόν του τόπου, το πώς δηλαδή φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, τότε ποιος έχει; Εκείνος που μετρά την ανάπτυξη με τα κυβικά του μπετόν; Και για να επικαλεστούμε γι' άλλη μια φορά το μεγάλο ερημίτη του ΙΘ' αιώνα: "Μονάχα στο βαθμό που η ιστορία υπηρετεί τη ζωή, προτιθέμεθα και εμείς να υπηρετήσουμε την ιστορία" (4).

3. Ο υπογράφων (και όλοι νομίζω οι ερευνητές της ιστορίας και του πολιτισμού του τόπου) έχει συνηθίσει στις θύελλες της μοναξιάς και δεν έχει ανάγκη από την ασφάλεια κανενός μαντριού. Δε διεκδικεί το αλάθητο η ανεπίληπτο και έχει το κουράγιο να παραδέχεται δημόσια τα σφάλματά του. Όμως δεν αναγνωρίζει σε κανέναν το ρόλο του Κάτωνα. Δεν αποδέχεται, λοιπόν, την απαξίωση του "πολυπράγμονα", γιατί η παρέμβαση στα πράγματα του τόπου δεν αποτελεί δικαίωμά του, αλλά καθήκον.

Δε θα καθίσει "στ' αυγά" του, στην απομόνωση του γραφείου... Οι έχοντες, όμως, νου και ηλικία γνωρίζουν καλά ότι εκείνο που ενοχλεί τους καλούς αυτούς ανθρώπους δεν είναι τόσο η "πολυ- πραγμοσύνη", η παρέμβαση στα κοινά, όσο το ότι αυτές οι παρεμβάσεις, οι πρωτοβουλίες και οι προτάσεις, τους χαλάνε την "ησυχία", την επανάπαυση! Επαναπαύονται στην ασφάλεια της μετριότητας , στις δάφνες των όσων έκαμαν, ξεχνώντας "σκοπίμως" να συγκρίνουν εκείνα τα λίγα που έκαμαν με τα πολλά που θα μπορούσαν να έχουν κάμει χωρίς ιδιαίτερο κόπο, αν ήθελαν, αν μπορούσαν, αν ευγενής συγκίνηση κατείχε τις ψυχές τους, κοκ. (Να θυμίσω στους τελευταίους δημάρχους της πόλης: Τι τους εμπόδιζε να επισκευάσουν τη Μοσχούλειο Σχολή; Δεν αισθάνονται ντροπή για την κατάντια του κτιρίου;) Καταλαμβάνουν θέσεις, κρατούν τα κλειδιά, για να μη γίνει τίποτα...

Για εκείνους τους διανοούμενους που αποδέχτηκαν το ρόλο που τους επέβαλε η συγκυρία, που αποποιήθηκαν το ρόλο του σκεπτόμενου πολίτη, δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα εκτός από το να επαναλάβει τα λόγια του Nietzsche (Νίτσε): "Δες την αγέλη που περνάει μπροστά σου βόσκοντας: δεν ξέρει τι πάει να πει χθες, τι σήμερα, πετάγετ' εδώ κι εκεί, τρώει, ξαπλώνει, χωνεύει... "(5). Ίσως θεωρηθούμε αυστηροί, αλλά ατυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Δεν μπορεί κανείς να είναι ''ολίγον έγκυος... !" Από τον καιρό του Θουκυδίδη (διάλογος των Μηλίων)(6) ξέρουμε ότι οι ισχυροί θα κάνουν αυτό που θέλουν και οι αδύνατοι αυτό που μπορούν.

Αυτό, όμως, ας μην επαναπαύει τους "ισχυρούς" του τόπου, εκείνους που μετρούν την ανάπτυξη με την τσιμεντοποίηση του νησιού, γιατί οι μέρες μας δεν είναι μονάχα μέρες ασύμμετρων απειλών, αλλά και ασύμμετρων δυνατοτήτων, γιατί "τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά"(7)...

Οι ασύμμετρες δυνατότητες αντίστασης μας εγκαρδιώνουν. Όμως και το ενδεχόμενο της αποτυχίας δε μας φοβίζει, γιατί και όταν η μάχη χάνεται κάτι πάντα μένει.

Δε θα τους κάνουμε, λοιπόν, τη χάρη να σιωπήσουμε. Όσο ο Κύριος μας επιτρέπει να αναπνέουμε, θα μας βρίσκουν μπροστά τους, "πολυπράγμονες"!.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Είναι πλέον γνωστό ότι τα "μπετουδάκια", τα σκαλοπάτια και η προσδοκία κάποιας εξυπηρέτησης έχουν αναχθεί σε διαύλους πολιτικής επικοινωνίας καθοριστικής σημασίας.
2. Θα θυμούνται οι παλαιότεροι πώς καθορίζονταν οι "ενδεείς". Τα "ελέη" και τα "έλαια" της Μεγαλόχαρης λειτούργησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα ως πειστικότατα πολιτικά επιχειρήματα.
3. Τι θα πρέπει να πει ο ερευνητής της ιστορίας του τόπου για την πρόσφατη απόφαση της ΔΕ του ΠΙΙΕΤ να αναγιγνώσκεται κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου και εις το διηνεκές (κατά τον εορτασμό της "Eύρεσης") ο λόγος που υποτίθεται ότι εκφώνησε ο Αρχιεπίσκοπος Tήνoυ Γαβριήλ στις 2. 2. 1823, ένα κείμενο ανύπαρκτο, "ευσεβής επινόηση" μεταγενεστέρων ιστορικών της ''Εύρεσης''; Να τους συγχαρεί; Βλέπετε Νικολάου Σακελλίωνος και Σταύρου Φιλιππίδου, Ιστορία του εν Τήνω ναού και Ιδρύματος της Ευαγγελιστρίας, προσκυνήματος των απανταχού ορθοδόξων από της ευρέσεως της θαυματουργού εικόνος μέχρι σήμερον.
Εν Ερμουπόλει Σύρου 1928, σελ. 71 72, και Θεοδώρου Τίγκα, Η εικόνα της Μεγαλόχαρης. Η ιστορία και τα θαύματά της. Γ' έκδοση. Αθήναι 1971, σελ. 40 41. Όποιος έχει στοιχειώδεις γνώσεις κριτικής κειμένων εύκολα αντιλαμβάνεται την κατασκευή. Διατυπώνονται, όμως, κάποιες βάσιμες υπόνοιες ότι η προσπάθεια "αναβάθμισης" του ρόλου του Αρχιεπισκόπου Γαβριήλ στην ''Εύρεση'', που άρχισε με την τοποθέτηση της προτομής του στο χώρο του ΠΙΙΕΤ κατά τα χρόνια της "Επταετίας", δεν είναι καθόλου αθώα...
4. Φρειδερίκου Νίτσε, Ιστορία και ζωή, Εισαγωγή μετάφραση σημειώσεις Ν. Μ. Σκουτερόπουλου, "Γνώση", Αθήνα 1993, σελ. 13. Ελπίζω ότι οι επανειλημμένες παραπομπές στο Nietzsche δε θα εξεγείρουν τις επαγρυπνούσες για το καλό του έθνους συνειδήσεις!
5. Φρειδερίκου Νίτσε, ό.π., σελ. 17.
6. Θουκυδίδη, Ιστορία πελοποννησιακού πολέμου, Ε', 84 - 113.
7. Παύλου, Α' Προς Κορινθίους, 1, 27.

(πηγή: Τηνιακή Ενδοχώρα, Μάρτης 2007)




 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Τήνος
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Τήνος:
Τήνος - ?δεια για ένα «κόσμημα»


     Article Rating
Average Score: 5
Αριθμός Ψήφων: 2


Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"Τηνιακή ενδοχώρα" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.08 Δευτερόλεπτα