Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Χωροταξία: Προτάσεις βελτίωσης του περιβάλλοντος, του Δημήτρη Χριστοφιλόπουλου

ΝησιάΟπως αναλύθηκε σε προηγούμενο άρθρο μου στην «Ε» (25/5/06) το άρθρο 24 του Συντάγματος περιέχει ρυθμίσεις επαρκείς για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Γι' αυτό δεν χρειάζεται, κατ' αρχήν, αναθεώρηση, ιδιαίτερα μετά την τελευταία (2001) με την οποία θεσπίστηκε η αρχή της αειφορίας και το ατομικό δικαίωμα στο περιβάλλον.

Παρ' όλα αυτά το φυσικό περιβάλλον εξακολουθεί να υποβαθμίζεται και οι συνθήκες διαβίωσης των πολιτών στις πόλεις να χειροτερεύουν. Η κακοποίηση αυτή του περιβάλλοντος έπρεπε να ανησυχεί τα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα την κυβέρνηση, η οποία θα ήταν ορθό, αντί να σπεύσει να καταθέσει (βλ. σχετική Εισηγητική Εκθεση (25/5/2006) προς τη Βουλή) προτάσεις πελατειακού χαρακτήρα, ως λ.χ. δυνατότητα διευκόλυνσης οικοδόμησης δασικών εκτάσεων, μέσω χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, στο όνομα, μάλιστα, της βιώσιμης ανάπτυξης (πλήρης διαστροφή!), να συστήσει μια επιτροπή ειδικών και εμπνευσμένων πολιτικών προκειμένου να διαμορφωθούν προτάσεις περαιτέρω βελτίωσης των ρυθμίσεων που ήδη υπάρχουν.

Με το παρόν άρθρο προτείνονται, ενδεικτικά, ορισμένες διορθωτικές-βελτιωτικές παρεμβάσεις, στην συνταγματική διάταξη τόσο για το φυσικό όσο και το οικιστικό περιβάλλον. Τις προτάσεις πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά τα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα τα δύο που εναλλάσσονται στην εξουσία και των οποίων είναι τεράστια η ευθύνη για την κακοποίηση του περιβάλλοντος και την επιδείνωση των όρων διαβίωσης των πολιτών, ειδικότερα:

Α Επέκταση της αυξημένης συνταγματικά προστασίας του δασικού πλούτου και στα άλλα φυσικά οικοσυστήματα.
Με τις ισχύουσες διατάξεις ο συνταγματικός νομοθέτης δεν επιτρέπει, παρά μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, τη μεταβολή της μορφής και του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η ιδιαίτερη αυτή (αυξημένη) προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων πρέπει να επεκταθεί και στα άλλα φυσικά οικοσυστήματα (γιατί θέλει ιδιαίτερη προστασία μια δασική έκταση και όχι και μια όμορφη παραλία κ.λπ.).
Εκτάσεις φυσικού κάλλους και φυσικής ζωής, υγροβιότοποι, βουνά, ακτές, γη υψηλής παραγωγικότητας, που έχουν απομείνει όχι μόνον κακοποιούνται αλλά κινδυνεύουν να αφανιστούν, κυρίως λόγω της ανεξέλεγκτης οικιστικής εξάπλωσης και της έλλειψης ρύθμισης ιδιαίτερης προστασίας απαγόρευσης αλλαγής της μορφής και του προορισμού τους.
Αρκετές πόλεις της χώρας, ευνοημένες από τη φύση, οφείλουν την ομορφιά τους στις καταπληκτικές ακτές και στη σύνδεσή τους με πανέμορφα βουνά και άλλα φυσικά οικοσυστήματα. Λ.χ. η Καλαμάτα θεωρείται όμορφη πόλη κυρίως για το αρμονικό δέσιμό της με το βουνό που υπάρχει ανατολικά της πόλης, τις ακτές και τις πορτοκαλιές της (γη υψηλής παραγωγικότητας).
Τα φυσικά οικοσυστήματα αυτά μαζί με το δομημένο περιβάλλον (πόλη) συνθέτουν ένα τοπίο εκπληκτικής ομορφιάς. Ομως τα φυσικά οικοσυστήματα αυτά συνεχώς κακοποιούνται και αλλάζουν μορφή και προορισμό κυρίως με την οικοδόμησή τους. Ετσι, σε λίγα χρόνια το τοπίο αυτό της όμορφης πόλης θα είναι αγνώριστο. Παραδείγματα ανάλογα μπορεί να αναφερθούν και για πολλές άλλες πόλεις της χώρας μας (ως λ.χ. το Λουτράκι κ.λπ.).
Πρέπει, λοιπόν, η παράγρ. 1 του άρθρου 24 να αναδιατυπωθεί έτσι ώστε οι ρυθμίσεις διά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις να ισχύουν ανάλογα και για τα υπόλοιπα φυσικά οικοσυστήματα.

Β Συνταγματική απαγόρευση της νομιμοποίησης της αυθαίρετης δόμησης κτιρίων σε όλα τα φυσικά οικοσυστήματα και τα οικιστικά πολιτιστικά αγαθά.
Η αυθαίρετη δόμηση, που νομιμοποιεί την παρανομία και γελοιοποιεί τη νομιμότητα, συνεχώς αυξάνεται. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι ανίκανες να σταματήσουν το φαινόμενο αυτό, που εξακολουθεί να «θριαμβεύει». Οι γενιές των αυθαιρέτων συνεχώς αυξάνονται. Δεν γνωρίζουμε σήμερα σε ποια γενιά αυθαιρέτων βρισκόμαστε. Η παράνομη δόμηση αυτή έχει αποκτήσει το χαρακτήρα της «βιώσιμης, αειφόρου» (!) αυθαίρετης δόμησης.
Ενα μέσο καταπολέμησης της αυθαίρετης δόμησης θα μπορούσε να αποτελέσει η θέσπιση ειδικής συνταγματικής διάταξης με την οποία να απαγορεύεται η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων σε όλα τα πιο πάνω φυσικά οικοσυστήματα (βουνά, περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ακτές, δάση κ.λπ.) αλλά και στα οικιστικά πολιστικά αγαθά (λ.χ. αρχαιολογικοί χώροι, κοινόχρηστοι χώροι των πόλεων κ.λ.π).
Η συνταγματική αυτή ρύθμιση θα δεσμεύει την εκάστοτε κυβέρνηση και τη διοίκηση, η οποία, κατά καιρούς, για λόγους εισπρακτικούς ή πελατειακούς νομιμοποιεί αυθαίρετα ακίνητα «πάνω στο κύμα». Ακόμη με τη συνταγματική απαγόρευση αυτή θα διαμορφωθεί η αντίληψη στον ιδιοκτήτη του αυθαιρέτου «άπαξ αυθαίρετο διά παντός αυθαίρετο».

Γ Συνταγματική απαγόρευση ένταξης περιοχών στο σχέδιο χωρίς προηγούμενη εξασφάλιση και εκτέλεση των έργων υποδομής και των κοινόχρηστων χώρων.

1. Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας οι περισσότερες πόλεις είναι πολεοδομικά προβληματικές λόγω έλλειψης έργων υποδομής. Αυτό διαπιστώνεται με την πρώτη νεροποντή όπου πλατείες και δρόμοι σε πολλές πόλεις μεταβάλλονται σε μικρές λίμνες και ποτάμια.
Με την υποχρέωση των πολιτών για εισφορά σε χρήμα, λόγω ένταξης περιοχής στο σχέδιο, οι δήμοι συγκεντρώνουν σημαντικά ποσά τα οποία, ενώ θα έπρεπε να διατίθενται αποκλειστικά για την κατασκευή των έργων υποδομής, ουδείς γνωρίζει «πού πηγαίνουν» τα χρήματα αυτά. Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι με αυτά καλύπτονται κυρίως λειτουργικά και άλλα έξοδα των δήμων. Θα είχε ενδιαφέρον οι ελεγκτές περιβάλλοντος ή και αρμόδιοι εισαγγελείς να προβούν σε σχετικούς ελέγχους.
Από την άλλη πλευρά η εκάστοτε κυβέρνηση εντάσσει συνεχώς πόλεις στο σχέδιο, προκειμένου να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, χωρίς προηγουμένως να έχουν γίνει στις περιοχές ένταξης σχετικά έργα υποδομής. Είναι αναγκαίο λοιπόν να απαγορευτεί συνταγματικά η ένταξη μιας περιοχής στο σχέδιο, αν προηγουμένως δεν έχουν εξασφαλιστεί και εκτελεστεί τα απαιτούμενα έργα υποδομής (πιστοποιητικό πολεοδόμησης περιοχής).

2. Ακόμη, να θεσπιστεί η υποχρέωση του κράτους για την εξασφάλιση του επιθυμητού και πολεοδομικά αναγκαίου ποσοστού κοινόχρηστων χώρων στην περίπτωση που η υποχρέωση εισφοράς σε γη δεν καλύπτει το ποσοστό αυτό (ελλειμματικό ισοζύγιο). Η ρύθμιση αυτή θα αποτελεί την ασφαλιστική δικλίδα για την εξασφάλιση περιβάλλοντος στις πόλεις για άνετη και δημιουργική (φυσική) διαβίωση των κατοίκων.

Δ Ριζική αναδιατύπωση της παραγρ. 2 του άρθρου 24. Αντικατάσταση των οικιστικών περιοχών με πόλεις πολυλειτουργικές και με αρμονικά διαρθρωμένες χρήσεις γης.
Σε χωροταξικό επίπεδο η παράγραφος αυτή αναφέρεται μόνον στη γενική και αόριστη αναφορά της «χωροταξικής αναδιάρθρωσης των οικισμών». Πρέπει να προστεθεί ότι βασικός στόχος του χωροταξικού σχεδιασμού είναι η εναρμόνιση των δραστηριοτήτων στον χώρο (χρήσεις χώρου) και η προστασία και αποκατάσταση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Σε καμία περίπτωση ο χωροταξικός σχεδιασμός δεν μπορεί να αποτελέσει μέσο για τη βλάβη του περιβάλλοντος.

Σε πολεοδομικό επίπεδο:

Ι. Πόλεις με καλό φυσικό περιβάλλον και παράλληλη ικανοποίηση των κοινωνικών και οικονομικών αναγκών των πολιτών.

Μετά τη συνταγματική θέσπιση της αρχής της βιώσιμης ανάπτυξης, της οποίας περιεχόμενο αποτελεί, ιδιαίτερα όσον αφορά τις πόλεις, όχι μόνον η βιωσιμότητα του φυσικού περιβάλλοντος (περιβαλλοντική αειφορία) αλλά και η ικανοποίηση των κοινωνικοοικονομικών αναγκών των ανθρώπων (κοινωνική αειφορία), η ως άνω συνταγματική διάταξη χρειάζεται ριζική αναδιατύπωση προκειμένου να δοθούν γενικές κατευθύνσεις στον κοινό νομοθέτη για τη δημιουργία πόλεων που να ικανοποιούν όχι μόνον φυσικές αλλά και τις άλλες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες των πολιτών.
Δηλαδή πόλεις που θα εξασφαλίζουν όχι μόνον καλό φυσικό περιβάλλον αλλά θα ικανοποιούν και τις άλλες ανάγκες των πολιτών, λ.χ. αντιμετώπιση της ανεργίας και δημιουργία επαρκών ευκαιριών απασχόλησης, ενσωμάτωση των λειτουργικών και των κοινωνικών ομάδων στον αστικό ιστό, καταπολέμηση κοινωνικού διαχωρισμού κ.λπ. Η ποιότητα ζωής στις πόλεις δεν ταυτίζεται μόνον με τη φυσική διαβίωση των πολιτών. Μόνο με τον τρόπο αυτό η πόλη μπορεί να αποτελέσει χώρο ισορροπίας και αρμονίας μεταξύ φυσικού περιβάλλοντος και κοινωνικοοικονομικού γίνγεσθαι.

ΙΙ. Αναβάθμιση, επανάκτηση και ανασυγκρότηση της γειτονιάς -ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών.

Οι γειτονιές στις περισσότερες πόλεις της χώρας μας έχουν σήμερα εξαφανιστεί. Η εξαφάνιση αυτή στα αστικά κέντρα και στις πτωχές συνοικίες οφείλεται κυρίως στην πολυκατοικιοποίηση σε συνδυασμό με το συνεχές οικοδομικό σύστημα, με συνέπεια την αλλοίωση του πολεοδομικού ιστού και την ανατροπή της στενής και αρμονικής σύνδεσης των δημόσιων με τους ιδιωτικούς χώρους που ευνοούσαν τη δημιουργία της γειτονιάς.
Από την άλλη μεριά η δημιουργία των «υπνουπόλεων» στην περιφέρεια των πόλεων παρέχει μεν καλό φυσικό περιβάλλον, αλλά η μονοτονία και η απομόνωση στα «ησυχαστήρια αυτά» δεν ευνοούν τη γειτονιά με τη ζωτικότητα και την ποικιλία της. Ομως η μονολειτουργικότητα και η αυστηρή κατηγοριοποίηση των χρήσεων γης οδηγούν σε πολεοδομικές ενότητες αμιγούς κατοικίας, ενότητες γενικής κατοικίας, πολεοδομικών κέντρων, επαγγελματικών εγκαταστάσεων κ.λπ. και όχι σε πόλεις με την παραδοσιακή έννοια τους (ιστορικό κέντρο με τις γύρω από αυτό γειτονιές).
Για τη δημιουργία, επανασυγκρότηση-επανάκτηση της γειτονιάς είναι αναγκαία η θεσμοθέτηση της πολυλειτουργικότητας, δηλαδή της δημιουργίας μεικτών συμβατών (δηλαδή αρμονικά διαρθρωμένων) χρήσεων γης, όπου ο πολίτης στη γειτονιά του θα έχει τη δυνατότητα να διαβιώνει, να εργάζεται και να διασκεδάζει και συνεπώς να αποφεύγει άσκοπες μετακινήσεις.
Η συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση της γειτονιάς τους, δηλαδή του χώρου-πλαισίου ζωής τους, πρέπει, μετά τη θέσπιση και του ατομικού δικαιώματος στο περιβάλλον, να είναι ουσιαστική (αποφασιστική, με δικαίωμα ψήφου) και όχι απλά διοικητική, δηλαδή δικαίωμα διαμαρτυρίας σε περίπτωση προσβολής εννόμου συμφέροντος). Από τη γειτονιά ξεκινάει η συμμετοχική δημοκρατία. Ομως η μονολειτουργικότητα και η αυστηρή κατηγοριοποίηση των χρήσεων γης δεν μπορεί να οδηγήσουν στη γειτονιά με την ζωντάνια και την ποικιλία. Η ως άνω αυστηρή κατηγοριοποίηση των χρήσεων γης δεν παρέχει την ευχέρεια στην πολιτεία να δημιουργήσει πόλεις ή και γειτονιές με πολλαπλές συμβατές χρήσεις. Ετσι, λόγω θέσπισης της κατηγοριοποίησης αυτής, το ΣτΕ έχει δεχθεί ότι μια περιοχή συγκεκριμένης μονολειτουργικότητας (π.χ. αμιγής κατοικία) δεν μπορεί να μετατραπεί σε άλλη μονολειτουργική χρήση γης (λ.χ. γενική κατοικία).
Συνεπώς με την αναδιατύπωση της ως συνταγματικής διάταξης πρέπει η οικιστική περιοχή, που ευνοεί τη μονολειτουργικότητα, να αντικατασταθεί με την πόλη και γενικότερα τον οικισμό, με συμβατές μεικτές χρήσεις γης.
Πρέπει λοιπόν να παρασχεθεί από το Σύνταγμα η δυνατότητα στον κοινό νομοθέτη να ορίζει στις πόλεις τις χρήσις γης και τους όρους δόμησης, δηλαδή η δυνατότητα να μετατρέπει, κατά την κρίση του, τις μονολειτουργικές χρήσεις σε συμβατές πολυλειτουργικές χρήσεις γης, όπου αυτό είναι απαραίτητο.
Ομως σε μια πολιτεία που δεν έχει δείξει μέχρι σήμερα ανάλογη περιβαλλοντική ευαισθησία υπάρχει ο κίνδυνος κακής εφαρμογής της νέας ρύθμισης αυτής με ανάμειξη και μη συμβατών χρήσεων γης. Δηλαδή η υλοποίηση της συνταγματικής ρύθμισης εξαρτάται από την περιβαλλοντική ευαισθησία του κοινού νομοθέτη, επομένως της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ε Συμπερασματικά οι παράγρ. 1-5 του άρθρου 24 του Συντάγματος ιδιαίτερα μετά την αναθεώρηση του 2001, χρειάζονται ριζική αναδιάρθρωση για μεγαλύτερη προστασία του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος και για τη δημιουργία βιώσιμων πολυλειτουργικών πόλεων με την παραδοσιακή μορφή τους (ιστορικό κέντρο και γύρω από αυτό γειτονιές), με πολλαπλές συμβατές χρήσεις γης και την επανάκτηση των γειτονιών, με τη ζωντάνια και την ποικιλία. Αλλωστε, το όραμα της πόλης του 21ου αιώνα είναι, σύμφωνα με τις γενικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η επιστροφή στη γειτονιά.
Τέλος, πρέπει να απαλειφθεί το σχετικό εδάφιο της ως άνω συνταγματικής διάταξης παραγρ. 2 που ορίζει ότι «οι σχετικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης» γιατί αυτό είναι αυτονόητο αλλά και η ύπαρξή του τονίζει τον χαρακτήρα του σχεδιασμού των πόλεων ως τεχνικής διαδιακασίας και όχι ως κοινωνικοπολιτικής δραστηριότητας.
Οι πιο πάνω προτάσεις, για τη βελτίωση του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος, έχουν ως σκοπό να προβληματίσουν την κυβέρνηση και τους πολιτικούς για την υποχρέωση που έχουν όσον αφορά την εξασφάλιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Δεν έχει κανένα νόημα η κυβέρνηση, με παλαιοκομματικές ενέργειες και επικοινωνιακές συμπεριφορές, να προσπαθεί να μας πείσει ότι η οικοδόμηση των δασικών εκτάσεων γίνεται χάριν της βιώσιμης ανάπτυξης και για όλα υπαίτιο είναι το ΣτΕ, το οποίο πρέπει να αντικατασταθεί με ελεγχόμενο Συνταγματικό Δικαστήριο.

Η μεταρρύθμιση «κοινωνικού κέντρου» που επαγγέλλεται η Ν.Δ. απαιτεί, εκτός των άλλων, και ανάλογη περιβαλλοντική ευαισθησία. Υπάρχει;
Εν πάση περιπτώσει, οι ως άνω προτάσεις συμπλήρωσης του άρθρου 24 του Συντάγματος για τη βελτίωση του περιβάλλοντος, ακόμη και αν θεσμοθετηθούν, δεν θα έχουν κάποια αξία αν δεν υπάρχει πολιτική βούληση εφαρμογής τους.
Αλλωστε, αν υπήρχε τέτοια βούληση με το ήδη αναθεωρημένο Σύνταγμα του 2001 ή ακόμη και αυτό του 1975 θα μπορούσε να υπάρξει αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος, καθόσον υπάρχουν χώρες της Ευρώπης που προστατεύουν καλύτερα, από τη χώρα μας, το περιβάλλον, παρά το γεγονός της μη ύπαρξης σχετικών συνταγματικών διατάξεων. Ακόμη ορισμένες από τις πιο πάνω ρυθμίσεις θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν με νόμο.
Ομως ουσιαστικά πρόκειται για νόμους της εκάστοτε κυβέρνησης και τυπικά της Βουλής, λόγω του κοινοβουλευτικού συστήματος που ισχύει στη χώρα. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν έχουν δείξει μέχρι σήμερα περιβαλλοντική ευαισθησία, γι' αυτό και είναι απαραίτητη η κατοχύρωση των πιο πάνω ρυθμίσεων από το συνταγματικό και όχι τον κοινό νομοθέτη.

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ είναι καθηγητής Θεσμών και Πολιτικής Χωροταξίας-Πολεοδομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

πηγή: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 23/07/2006

 



Σημείωση 13ο Τεύχος



 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Νησιά
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Νησιά:
Για τη φώκια μονάχους - μονάχους, της Ναυσικάς Καραγιαννίδη


     Article Rating
Average Score: 4.33
Αριθμός Ψήφων: 3


Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"Προτάσεις βελτίωσης του περιβάλλοντος, του Δημήτρη Χριστοφιλόπουλου" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.04 Δευτερόλεπτα