1. Tο «ξεμπλοκάρισμα» 3 μεγάλων επενδύσεων ανακοίνωσε ως κύριο έργο της κυβέρνησής του ο πρωθυπουργός την περασμένη Κυριακή. Δύο απ’ αυτές αναφέρονται σε τουριστικές εγκαταστάσεις με γήπεδα γκολφ στην Κρήτη και τη Μεσσηνία. Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «ξεμπλοκάρισμα»;

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Γηπέδων Γκολφ και των καταστροφικών τους συνεπειών, η χθεσινή, 29η Απριλίου, και μας δίνει την ευκαιρία να επανέλθουμε στο θέμα. Θέμα που ξάφνιασε πολλούς αναγνώστες μας (βλ. "Ιός", 3/4/2005, "Το έγκλημα με τις 18 τρύπες") και δυσαρέστησε τους εν Ελλάδι επικεφαλής του "ευγενούς σπορ" (βλ. "Ιός", 16/4/2005, "Η δίκη του γκολφ"). Οι τελευταίοι μάλιστα επιμένουν, επικαλούμενοι και το κύρος της "Ελευθεροτυπίας", να ζητούν από τη διεύθυνση της εφημερίδας να πάψουμε να αναφερόμαστε "αποκλειστικά και μόνο στ' αρνητικά του γκολφ πράγμα που δείχνει μεροληψία και επιθετικότητα σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης του γκολφ στην Ελλάδα" (Επιστολή του προέδρου του Ομίλου Γκολφ Γλυφάδας, κ. Χρήστου Λόλα, 19/4/2005).

Και ο Γκλίξμπουργκ

Το τι συμβαίνει με τη "μόδα" των γηπέδων γκολφ που σχεδιάζονται σε διάφορα σημεία της χώρας, φαίνεται καθαρά από τα όλο και πυκνότερα σχετικά δημοσιεύματα του Τύπου. Από το "Βήμα" της περασμένης Κυριακής, λ.χ, μάθαμε ότι -όπως γράφτηκε στην "Χέραλντ Τρίμπιουν"- στον τομέα πρόκειται να δραστηριοποιηθεί μέχρι κι ο κατ' εξοχήν έλληνας "ευγενής", ο Κωνσταντίνος Γκλίξμπουργκ, ο οποίος φέρεται να συμμετέχει αγοράζοντας εκτάσεις για γήπεδα γκολφ στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου πρότζεκτ με το όνομα "Kilada Hills" στην ανατολική Πελοπόννησο, 175 χλμ. από την Αθήνα. Για δε τους προβληματισμούς και τις συνολικές διεκδικήσεις του λόμπι του γκολφ η "Καθημερινή", ήδη από τις 19 Μαρτίου σε εκτενές ρεπορτάζ της, μας εξηγεί ότι "πέραν της τουριστικής βιομηχανίας, το γκολφ, συνδέεται άμεσα και με την κτηματαγορά, καθώς πέριξ των γηπέδων δημιουργούνται προϋποθέσεις για σημαντικές ξενοδοχειακές μονάδες, οικιστικές και εμπορικές επενδύσεις". "Οι πιο τολμηροί", συνεχίζει το ίδιο ρεπορτάζ αναφερόμενο στους πολιορκούντες την Κρήτη επιχειρηματίες της βιομηχανίας του γκολφ, "που αποφασίζουν να προχωρήσουν σε μια τέτοια επένδυση έρχονται αντιμέτωποι με την εγχώρια γραφειοκρατία που συνεπάγεται εξανλητικές καθυστερήσεις". Κι όταν διαβάζουμε για "καθυστερήσεις" σε επενδύσεις προοριζόμενες για την απόκτηση και εκμετάλλευση "προνομιούχων" εκτάσεων, όλοι ξέρουμε ότι εκείνο που τίθεται στο στόχαστρο των δυνάμεων της σχετικής αγοράς είναι ο αποχαρακτηρισμός των χρήσεων της γης. Πρόκειται για τη σύγκρουση με τις δύο σύγχρονες "πληγές", τη Δασική και την Αρχαιολογική Υπηρεσία, όπως τις χαρακτήρισε στις αρχές του έτους ο πάντοτε διορατικός (και επί θεμάτων γκόλφ!) κ. Μητσοτάκης συνομιλώντας με τον υπουργό Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, "πληγές" που δεν αφήνουν να "απελευθερωθεί η γη από τα δεσμά της".

Σήμερα, λοιπόν, θα σας διηγηθούμε συνοπτικά την ιστορία ενός "φιλέτου" κρητικού δάσους που ετοιμάζεται να θυσιαστεί για το καλό του αθλήματος και του τουρισμού μας.

Ο βασικός γκόλφερ

Καθώς φαίνεται, πάλι θα τρέχουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αναζητώντας όμως, τούτη τη φορά, τρόπους και τεχνικές που να ικανοποιούν τον "βασικό γκόλφερ", στον οποίο και η "γαλάζια" κυβέρνηση (όπως και η "πράσινη"), άρον άρον εκχωρεί με απίθανα στρατηγήματα τα 700, από τα περίπου 4.500 στρέμματα, του αναγνωρισμένου, τελεσίδικα υποτίθεται, (και ενταγμένου στο πρόγραμμα "Φύση-NATURA"), δάσους του Απηγανιά, στην παραθαλάσσια περιοχή Μακρύ Γιαλού, στο νομό Λασιθίου. Μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή στη Νοτιοανατολική Κρήτη, βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό τον καιρό. Λίγες βδομάδες νωρίτερα, ο υφυπουργός Τουρισμού Αναστάσιος Λιάσκος, απαντώντας στη Βουλή σε σχετική ερώτηση της Ασημίνας Ξυροτύρη, του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, δεν έκρυβε την πίστη του στη νέα ...μεγάλη εθνική ιδέα της κατασκευής δεκάδων γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, δίνοντας προτεραιότητα στη μετατροπή του "Απηγανιά" σε γήπεδα του γκολφ και ξενοδοχεία: "Σε κάθε περίπτωση", έλεγε στις 17 Μαρτίου, "είναι βέβαιο ότι, το σχέδιο αξιοποίησης θα έχει ως γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την ισόρροπη ανάπτυξη της περιοχής, ενώ θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του επενδυτικού σχεδίου".

"Είναι λόγος αλλοίωσης του φυσικού περιβάλλοντος και των οικοτόπων το να γίνουν γήπεδα γκόλφ σε δασικές προστατευόμενες περιοχές ως μέρος της υψηλού επιπέδου τουριστικής ανάπτυξης;" τον ρωτούσε η Ασημίνα Ξηροτύρη, για τη "βιωσιμότητα" των κερδοσκοπικών ιδιωτικών σχεδιασμών, της απαντούσε ο κ. Λιάσκος, συσκοτίζοντας συνειδητά καθετί που αναφέρεται στην ουσία του ζητήματος. Κουβέντα για την κατασπατάληση του νερού, για την καταστροφή του οικοσυστήματος, για τα τοξικά, για την απελευθέρωση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών που θα πλήξουν τις παραδοσιακές γεωργικές καλλιέργειες και για τόσα άλλα. Σημεία των νεοφιλελεύθερων καιρών μας, θα πείτε.

Η τελική επίθεση στο δάσος του Απηγανιά ξεκίνησε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2004, όταν με Κοινή Υπουργική τους Απόφαση (Κ.Υ.Α 110956/3239/31/31-12-2003) οι τότε υφυπουργοί Γεωργίας και Ανάπτυξης (του ΠΑΣΟΚ) κύριοι Φ. Χατζημιχάλης και Δ. Γεωργακόπουλος -εκτός κοινοβουλευτικής διαδικασίας, φυσικά- παραχώρησαν τη συγκεκριμένη δασική έκταση πρώτα στον ΕΟΤ (και στα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε), και αργότερα θα δούμε ακριβώς σε ποιους "επενδυτές" προέβλεψαν να περιέλθει η δημόσια γη, ώστε αυτοί πλέον να "αναπτύξουν" το "φωτογραφικά" περιγραφόμενο στην Κ.Υ.Α φαραωνικό τουριστικό τους σχέδιο: με γήπεδο γκολφ 630 στρεμμάτων και κτισμένες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις 70 στρεμμάτων. Ενα σχέδιο, δίχως τις προαπαιτούμενες από το νόμο μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που πρακτικά σημαίνει εκχέρσωση δημόσιας γης και πολλές άλλες σοβαρές επιβαρύνσεις στο ευρύτερο οικοσύστημα, με τη σύμφωνη γνώμη του ελληνικού δημοσίου, προς όφελος της "τουριστικής ανάπτυξης" και της διάδοσης του ευγενούς αθλήματος.

Στις 12 Φεβρουαρίου 2004 το γραφείο Τύπου του βουλευτή Λασιθίου Μ. Καρχιμάκη (ΠΑΣΟΚ), θριαμβολογούσε για την πιο πάνω Κοινή Υπουργική Απόφαση, για να μη μένει έτσι καμιά αμφιβολία για την "πατρότητα" και τη μεθόδευση της όλης ιδέας: "Μετά από σειρά επαφών και συναντήσεων του Βουλευτή κ. Μιχάλη Καρχιμάκη και του Δημάρχου Μακρύ Γιαλού κ. Γ. Χατζάκη, ολοκληρώθηκε η διαδικασία παραχώρησης της έκτασης στον Απηγανιά που ήταν στην κυριότητα του Υπουργείου Γεωργίας, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την κατασκευή γηπέδου Γκολφ στο Δήμο (...) Η οριστικοποίηση των εκκρεμοτήτων που υπήρχαν, με την υπογραφή της κοινής Υπουργικής απόφασης παραχώρησης, μετά από επίπονες και συστηματικές προσπάθειες και του κ. Καρχιμάκη και του Δημάρχου, ανοίγουν νέους ορίζοντες στην προοπτική μιας ποιοτικής και αναβαθμισμένης τουριστικής ανάπτυξης του Δήμου Μακρύ Γιαλού, αφού το τουριστικό προϊόν που θα υποδεχθεί ο Μακρύς Γιαλός θα είναι υψηλής ποιότητας, και θα αποδώσει σημαντικά οικονομικά οφέλη στην περιοχή". Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Γ. Χατζάκης, αγωνιώντας για την αναγκαιότητα των επενδύσεων σε γήπεδα γκολφ, σε βάρος του δάσους, της τοπικής γεωργίας και των ευρύτερων οικοσυστημάτων, δηλώνει το περασμένο καλοκαίρι στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη" (19/7/2004) ότι "κάθε καθυστέρηση είναι σε βάρος της περιοχής, αφού ήδη υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον και για άλλες εκτάσεις, οι οποίες θα αξιοποιηθούν". Αλλά και ο βουλευτής Λασιθίου της Νέας Δημοκρατίας Γ. Πλακιώτης δεν έμεινε πίσω: "Από την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι το έργο θα προχωρήσει. Η πολιτική βούληση υπήρχε, άλλωστε με είχε διαβεβαιώσει προσωπικά και ο υπουργός κ. Μπασιάκος", υποστήριζε στο ίδιο φύλλο της "Νέας Κρήτης".

Τσιμέντο να γίνει

Το "κόλπο" κατά του δάσους του "Απηγανιά" είχε αρχίσει να εξελίσσεται ήδη από το 2001, τότε που η Περιφέρεια Κρήτης αποφάσισε ξαφνικά να άρει την απόφαση αναδάσωσης των εν λόγω 700 στρεμμάτων, μέρους δηλαδή της περιοχής που μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1993 (κάηκαν τότε 20.000 στρέμματα) είχε ευλόγως κηρυχθεί αναδασωτέα και όπου είχαν όντως βελτιωθεί τα πράγματα με τις αλλεπάλληλες δενδροφυτεύσεις της Δασικής Υπηρεσίας. Από το 1989 οριστικά και αμετάκλητα με αποφάσεις της Διεύθυνσης Δασών Λασιθίου τα 5.000 στρέμματα του "Απηγανιά" χαρακτηρίζονται ως δάσος. Πρόκειται για ένα μοναδικής αισθητικής και περιβαλλοντικής αξίας κρητικό τοπίο που συνδυάζει την αιγιάλεια ζώνη με τις γεωλογικές πτυχώσεις των πρώτων σχηματισμών του ορεινού όγκου της Θρυπτής.

Μετά την πυρκαγιά του 1993, με ευθύνη της Δασικής Υπηρεσίας, με χρήματα του δημοσίου και εθελοντική εργασία εκατοντάδων πολιτών αναδασώνεται με κουκουναριές, κυπαρίσσια και πεύκα σε πυκνότητα 80%. Σήμερα είναι ένα ενιαίο δάσος. Το 2001 το δημόσιο και κοινόχρηστο δάσος του "Απηγανιά" εντάσσεται στις προστατευόμενες περιοχές με κωδικό "GR432005" και ονομασία "Ορος Θρυπτής και γύρω περιοχές" στο πρόγραμμα "Φύση-NATURA 2000" (Οδηγία 92/43/EOK). Το οικοσύστημα του "Απηγανιά" αποτελεί το νοτιοανατολικότερο δάσος της Ευρώπης, είναι και το μοναδικό ελεύθερο προς αναψυχή παραλιακό δάσος στη Νότια πλευρά του Νομού Λασισθίου, η οποία πλήττεται από την άναρχη δόμηση τουριστικών καταλυμάτων και την ανεξέλεγκτη χωροθέτηση θερμοκηπίων. Οι τοπικές οικολογικές ομάδες υπογραμμίζουν ότι στην Κρήτη έχουν απομείνει ελάχιστα δάση: "μόλις ένα 4% του συνόλου της επιφανείας της είναι δάση και αυτά βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα μέσα σε απομονωμένες και δυσπρόσιτες λεκάνες".

Ο "Απηγανιάς", ίσως το πιο προσβάσιμο δάσος της Κρήτης, αντί να προστατευτεί και να μετατραπεί σε κέντρο οικοτουρισμού, από τις 5/10/2001 με την άρση της αναδάσωσης (των 700 στρεμμάτων του) που αποφάσισε ο Γεν. Γραμματέας της Περιφέρειας Κρήτης, μπαίνει σε τροχιά καταστροφής, βορά στα κερδοσκοπικά συμφέροντα. Η περίφημη Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ 31/12/2003) των κυρίων Χατζημιχάλη και Γεωργακόπουλου, που, όπως είδαμε παραχωρεί την έκταση κατ' αρχάς στον ΕΟΤ για γήπεδα γκολφ και ξενοδοχεία, λαμβάνεται εν αγνοία του πλέον αρμοδίου υπουργείου Περιβάλλοντος, χωρίς τις απαιτούμενες μελέτες, αδιαφορώντας για ό,τι είχε νομίμως αποφασιστεί για την περιοχή και ίσχυε ως τότε.

Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος/Παράρτημα Κρήτης διαφώνησε κάθετα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση και σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα της παραχώρησης δημοσίου δάσους, και σε ό,τι αναφέρεται στα προβλήματα που θα προκύψουν για το υδατικό δυναμικό της περιοχής από τα γήπεδα γκολφ με τις τεράστιες απαιτήσεις σε κατανάλωση νερού. Οπως σημειώνεται σε τρεις ανακοινώσεις του Επιμελητηρίου (10/5, 18/6 και 27/7/2004) δεν είναι δυνατόν να εξοικονομηθούν τα εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά μέτρα νερού που χρειάζονται ετησίως για τη διαχείριση ενός γηπέδου γκολφ με την προβλεπόμενη επιφάνεια (που θα εκχερσωθεί και στο δάσος του "Απηγανιά"), στην πιο ξηρή και πιο θερμή περιοχή της Κρήτης. Κι αν επιχειρηθεί να κατασπαταληθούν τα ήδη ελλειμματικά αποθέματα νερού, τα προβλήματα λειψυδρίας, που ήδη παρατηρούνται στην περιοχή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, θα γίνουν ασφυκτικά, ενώ θα ενισχυθούν οι τάσεις ερημοποίησης στο σύνολο των λεκανών απορροής των περιοδικών χειμάρρων και ρεμάτων μόνιμης ροής, των γεωλογικών λεκανών, δηλαδή, όπου έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες οι ορεινοί οικισμοί του όρους Θρυπτή. Οσο για τα δήθεν άφθονα και αναξιοποίητα κοιτάσματα υπογείων υδάτων και για υπόγειους ποταμούς που καταλήγουν στη θάλασσα, θα πρέπει να αποδειχθούν ότι υπάρχουν με επιστημονικές μελέτες που δεν έχουν ποτέ πραγματοποιηθεί. Αλλά ακόμα και αν υπάρχουν τόσα υπόγεια νερά δεν είναι επιτρεπτό να χρησιμοποιούνται, ως αρίστης ποιότητας νερά, για παρόμοιους σκοπούς, όπως προβλέπει η σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία 60/2000, την οποία σύντομα οφείλει να εφαρμόσει και η χώρα μας.

Ιδού λοιπόν τι γίνεται στο Λασίθι: Το κράτος εκποιεί δημόσια δασική γη, αλλάζοντας σταδιακά (παρανόμως και υπογείως) τη χρήση της, την παραχωρεί στους επιχειρηματίες του γκολφ για εκχέρσωση, χτισίματα εγκαταστάσεων (70 στρ.), υπεράντληση νερού (1.000.000 κυβικά μέτρα το χρόνο, που ασφαλώς θα λείψει από τις γεωργικές καλλιέργειες) και σπορά 630 στρεμμάτων με μεταλλαγμένο -όπως συνηθίζεται- γκαζόν (με τις γνωστές συνέπειες). Σύμφωνα πάντοτε με το περιεχόμενο της ΚΥΑ των υπουργείων Γεωργίας και Ανάπτυξης το κράτος ουδεμία ευθύνη φέρει στο εξής για την περιοχή. Εγκαταλείπει στη διακριτική ευχέρεια των μελλοντικών επιχειρηματιών την "προστασία του περιβάλλοντος" -οι οποίοι με την άδειά του πρόκειται να το καταστρέψουν, ή έστω να το μεταβάλουν ριζικά με άγνωστες συνέπειες για το ευρύτερο οικοσύστημα. Και μένουν οι κάτοικοι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν στα ελληνικά ή ευρωπαϊκά δικαστήρια για να κρίνουν τους νομοτεχνικούς ακροβατισμούς και τις μεθοδεύσεις των κυβερνώντων.

Σ.Σ.: Ευχαριστούμε για τη βοήθεια στο ρεπορτάζ τον Γιώργο Σπυριδάκη, από την Οικολογική Πρωτοβουλία Ορεινού Δήμου Μακρύ Γιαλού.

(Ελευθεροτυπία, 1/5/2005)

Υπηρεσίες που αντιστέκονται

Μια συγκλονιστική αποκάλυψη για τον τρόπο που μετατρέπεται μια δασική περιοχή σε «αξιοποιήσιμη» για γήπεδο γκολφ με εντολές άνωθεν και περιφρόνηση της νομιμότητας περιλαμβάνεται σε επιστολή προς τον «Ιό» του Δασολόγου Περιβαλλοντολόγου Αντώνιου Β. Καπετάνιου.
Ο κ. Καπετάνιος είναι ο συντάκτης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) 110956/3239/31.12.2003 με την οποία επιτράπηκε η εγκατάσταση γηπέδου γκολφ σε δασική έκταση, στον Απηγανιά του Ν. Λασιθίου.
Ο κ. Καπετάνιος και η υπηρεσία του διατάχτηκε να συντάξει αυτή την απόφαση με γραπτή εντολή του τότε Υφυπουργού Γεωργίας (25.7.03), όπου μεταξύ άλλων επισημαινόταν ότι «λόγω της σπουδαιότητας της επένδυσης για τον Ελληνικό Τουρισμό και για την Εθνική Οικονομία», τα δικαιολογητικά που απαιτεί ο νόμος (Ν. 998/1979 και 3010/2002) για την εξέταση του αιτήματος, θα προσκομιστούν μετά την έκδοση της απόφασης παραχώρησης!
«Από την αρμόδια Δ/νση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του Υπ. Γεωργίας, την οποία εκπροσωπούσα», γράφει ο κ. Καπετάνιος, «υπήρξε άρνηση εκτέλεσης της εντολής αυτής για τους εξής λόγους:
α) Η έκταση είχε χαρακτηρισθεί με τελεσίδικη πράξη χαρακτηρισμού του Δ/ντή Δασών Ν. Λασιθίου ως προστατευόμενη, και εξ αυτού του λόγου δεν ήταν δυνατό να επιτραπεί η επέμβαση για το συγκεκριμένο σκοπό, αφού κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά σύμφωνα με την παρ. 2 άρθρου 51 Ν. 998/1979. Το αίτημα δηλαδή έπρεπε εκ προοιμίου να απορριφθεί.
β) Ακόμη κι αν δινόταν η δυνατότητα εξέτασης του αιτήματος, τα εκ των νόμων προκύπτοντα δικαιολογητικά δεν ήτο δυνατόν να παρακαμφθούν και έπρεπε σ' αυτό το αρχικό στάδιο να ζητηθούν, διότι από αυτά θα κρινόταν η δυνατότητα να πραγματοποιηθεί η επένδυση και να επιτραπεί η επέμβαση στην έκταση δασικού χαρακτήρα.
Επί της αιτήσεώς μας αυτής υπήρξε δεύτερη εντολή εκτέλεσης, με την επισήμανση των λόγων της αρχικής εντολής και σύμφωνα με τον διαταχθέντα χειρισμό.
Ακολουθήθηκε κατόπιν η προβλεπόμενη από τον υπαλληλικό κώδικα διαδικασία και συντάχθηκε τελικά το σχέδιο της ΚΥΑ σύμφωνα με την εντολή. Αυτό συνοδεύτηκε από υπόμνημα διαφωνίας μου, καθώς και με διατύπωση διαφωνίας απ' όλους τους ιεραρχικά υπερκείμενους εμού υπαλλήλους. Επιφυλάξεις επίσης εκφράστηκαν και από τους υπαλλήλους του Υπ. Ανάπτυξης, που εισηγήθηκαν αντίστοιχα στο δικό τους υφυπουργό».
Να λοιπόν που οι τόσο συκοφαντημένοι δημόσιοι υπάλληλοι επιχειρούν να σώσουν το δάσος και μαζί μ' αυτό την τιμή του ελληνικού δημοσίου και υποχρεώνονται από την πολιτική ηγεσία να συμβάλουν στην αυθαιρεσία προς χάρη των «επενδυτών».
Ολα αυτά συνέβαιναν βέβαια επί ημερών ΠΑΣΟΚ. Ο νέος αρμόδιος υπουργός Ευάγγελος Μπασιάκος έχει ενημερωθεί για την εξέλιξη της υπόθεσης αλλά δεν δείχνει σημεία αποστασιοποίησης από την πρακτική των προκατόχων του. Αλλωστε, στη σύσκεψη που οργανώθηκε στην Περιφέρεια Κρήτης με διακομματική συμμετοχή στις 22.7.04 η εισήγηση των φορέων της περιφέρειας ήταν υπέρ της σκανδαλώδους παραχώρησης. Το διαβιβαστικό σημείωμα προς τον υπουργό αναφέρεται σε «απόλυτη ταύτιση των συμμετεχόντων» στην απόφαση «να προχωρήσει η διαδικασία της παραχώρησης προκειμένου να εξοικονομηθεί χρόνος». Οσο για τις ενστάσεις του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου, το οποίο διαφώνησε με τον αποχαρακτηρισμό της δασικής έκτασης και ζήτησε επιστημονικές μελέτες που θα αποδεικνύουν ότι υπάρχουν οι αναγκαίοι υδάτινοι πόροι, πάλι η απάντηση ήταν εύκολη: «Στο πλαίσιο της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων θα συνταχθεί και συγκεκριμένη επιστημονική μελέτη (υδρογεωλογική) προκειμένου να εξεταστεί η επάρκεια του νερού».
Πρώτα λοιπόν η καταστροφή και μετά ο έλεγχος! Οπως το 2003 έτσι και το 2005. Τουλάχιστον δεν μπορεί κανείς να πει ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει συνέχεια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ
"Το έγκλημα με τις 18 τρύπες"
("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 3/4/05)
Το πρώτο ρεπορτάζ του "Ιού" για την υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ.

"Η δίκη του γκολφ"
("Ελευθεροτυπία", 16/4/05)
Απάντηση του κ. Χρήστου Λόλα, προέδρου του Ομίλου Γκολφ Γλυφάδας και ανταπάντηση του "Ιού".

"Δεκαοκτώ τρύπες σε ένα δάσος"
("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 1/5/05)
Αναλυτικό ιστορικό της περίπτωσης Απηγανιά και αναφορά στην επένδυση της Πύλου.

Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη
"Τουρισμός και γήπεδα γκολφ. Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός" (Μάρτιος 2005).
Μελέτη της ειδικευμένης καθηγήτριας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Το πλαίσιο της γενικής συζήτησης, περιβαλλοντικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις του τουρισμού γκολφ. Ο αντίλογος στη νέα "μεγάλη ιδέα".
Μπορείτε να κατεβάσετε τη μελέτη σε μορφή pdf από τον δικτυακό τόπο του ΕΚΚΕ (498 ΚΒ).
http://www2.ekke.gr/estia/Cooper/Golf_3-05/PeriGolf.pdf

ΔΕΙΤΕ
"The Green Menace: The Untold Story of Golf"
Του Ινγκ Κανσαναουανίτ (1993)
Ντοκιμαντέρ για τις συνέπειες της αιφνίδιας και βίαιης εισβολής του «τουρισμού του γκολφ» στην Ταϊλάνδη, με αναφορές στις συνέπειες στο περιβάλλον, την επίδραση των χημικών συντηρητικών και την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ
http://www.ecocrete.gr/
Το βήμα των οικολογικών και περιβαλλοντικών ομάδων της Κρήτης.

http://www.invgolf.com/
(Invest in golf)
Η άλλη όψη. Το διεθνές κέντρο του επιχειρηματικού λόμπι που προωθεί κατασκευές γηπέδων γκολφ σ' όλο τον κόσμο.
 
Ελευθεροτυπία, 19/6/2005