Η χερσόνησος του Αλυκού, με το όμορφο κεδροδάσος και τις αμμουδερές παραλίες που το αγκαλιάζουν περιμετρικά, αποτελεί μια φυσική πύλη της Νάξου στο Νότιο Αιγαίο, ενώ στο βορειοανατολικό σημείο του ορίζοντα δεσπόζει ο ορεινός όγκος του νησιού.

Στην εποχή της ανάπτυξης είναι λογικό μια τέτοια περιοχή ν' αποτελεί μήλον της έριδος για πολλαπλά συμφέροντα ιδιωτών κι εταιρειών. Επί δεκαετίες, πολλοί αναγορεύονταν σε αυτόκλητους ιδιοκτήτες του Αλυκού και μεταπωλούσαν κομμάτια γης με πλασματικούς τίτλους ιδιοκτησίας. Η πιο κραυγαλέα επέμβαση στο δασύλλιο έγινε το 1968-69 με τις ευλογίες της Χούντας (άλλωστε οι καταπατητές που πούλησαν τα μερίδια τους ήταν δικά της "παιδιά"), όταν Βέλγοι επενδυτές κατασκεύασαν το ημιτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα που συναντά κανείς στο μεσαίο ακρωτήρι της περιοχής. Τα χτίσματα αυτά, ερειπωμένα σήμερα, κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος της ακτογραμμής.
Μετά από πολύχρονη δικαστική διαμάχη, όπου δεκάδες κερδοσκόποι διεκδικούσαν τη νομιμοποίηση τους, τη χρονιά που μας πέρασε το Εφετείο Αιγαίου χαρακτήρισε το Αλυκό σαν δημόσια δασική έκταση. Εάν η μέχρι πρότινος δικαστική εκκρεμότητα εμπόδισε την καταστροφή της περιοχής ως τώρα, αυτή η απόφαση δεν αποτελεί λόγο για εφησυχασμό. Τουναντίον, ουκ ολίγες φορές το Δημόσιο, με τη σύμπραξη και διάφορων ευαγών οργανισμών όπως η εταιρεία Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα, έχει εκποιήσει δημόσιες εκτάσεις, συχνά βιότοπους εξαιρετικής ομορφιάς, ενοικιάζοντας τις σε ιδιώτες με μακροχρόνια συμβόλαια (30 χρόνων π.χ.) προς τουριστική ανάπτυξη και "αξιοποίηση", με λίγα λόγια τις έχει οδηγήσει στην καταστροφή.
Όμως και διάφορες φαεινές ιδέες και προτάσεις που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς για τη χάραξη μονοπατιών μέσα στο δασάκι, για τον ηλεκτροφωτισμό του, για την τοποθέτηση πάγκων και καθισμάτων, δεν είναι καθόλου καθησυχαστικές. Αντίθετα, πιστοποιούν ότι χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή εγρήγορση ώστε αυτό το μοναδικό σημείο στο Αιγαίο να παραμείνει αλώβητο από οποιαδήποτε παρέμβαση.
Πρέπει επιτέλους να γίνει συνείδηση ότι η φύση δεν είναι χρήσιμη μόνο στο βαθμό που μπορεί να εμπορευματοποιηθεί και να συμβάλλει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στην κερδοφορία διάφορων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Επίσης, ας ξεκαθαρίσουμε εντέλει ότι προστασία της φύσης δε σημαίνει τη μεταμόρφωση της σε πάρκο για περίπατο - αντίθετα, θα πρέπει να διαφυλαχθούν όσες περισσότερες περιοχές γίνεται απ' οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση προκειμένου η φύση να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται από μόνη της.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΥΚΟ
Γ.Β.
πηγή: «αντί-ΡΗΣΗ»