Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Έρωτας και Αιγαίο: H ψωλή, του Α[νδρέα] Λ[ασκαράτου]

Νησιά

  H ψωλή, του Α[νδρέα] Λ[ασκαράτου]



Ω πούτσε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που σαν κομμάτι τράβο ξεφυτρώνεις,
παρπάλι, που τσι τρύπες του μουνιώνε
ξεσκλάς και με τον κώλο τσ' ανταμώνεις,

σώπρεπε στο ρουθούνι όντες θυμώνεις,
για προφυλαχτικό του γυναικώνε,
ένα από κειά τα σίδερα να χώνεις
που βάνουνε στη μούρη του σκυλιώνε.

Κι όντες σώρχεται η λύσσα να γαμήσεις,
νάχει εκειός που σ' έχει ασκιά σπασμένα,
να τρίβεσαι εκεί μέσα ως ν' αποχύσεις;

γιατί και ποιο μουνί κάνει για σένα
πούτσαρδε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που ημπορείς νάσαι αργούντουλας καϊκιώνε.

(Πολύτιμη μονοτυπία που τύπωσε
σε μονόφυλλο ο σπουδαιότερος
των εκδοτών Φίλιππος Βλάχος)

 

Γιώργος Σεφέρης, Ρίμα, Στροφή

Χείλια, φρουροί της αγάπης μου που ήταν να σβήσει
χέρια, δεσμά της νιότης μου που ήταν να φύγει
χρώμα προσώπου χαμένου κάπου στη φύση
δέντρα... πουλιά... κυνήγι...

Κορμί,  μαύρο μες στο λιοπύρι σαν το σταφύλι
κορμί πλούσιο καράβι μου, πού ταξιδεύεις;
Είναι η ώρα που πνίγεται το δείλι
και κουράζομαι ψάχνοντας τα ερέβη...

(Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει).

 

Του Αιγαίου
Οδυσσέας Ελύτης

        1.
Ο έρωτας.
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι

Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό.

       2
Παιχνίδια τα νερά
Στα σκιερά περάσματα
Λένε με τα φίλια τους την αυγή
Που αρχίζει
Ορίζοντας-

Και τ' αγριοπερίστερα ήχο
Δονούνε στη σπηλιά τους
Ξύπνημα γαλανό μεσ' στην πηγή
Της μέρας
Ήλιος-

Δίνει ο μαΐστρος το πανί
Στη θάλασσα
Τα χάδια των μαλλιών
Στην ξεγνοιασιά του Ονείρου του
Δροσιά-

Κύμα στο φως
Αναγεννάει τα μάτια
Όπου η Ζωή αρμενίζει προς
Τ' αγνάντεμα
Ζωή-


ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

 

Ανδρέας Εμπειρίκος, το ρήμα αγναντεύω, Ενδοχώρα

Τούτη η αιθρία με το σύννεφο που πλέχει στον αέρα
Είναι γαλάζιος πλους μιας κάτασπρης φρεγάδας

Ιστάμενος  ακουμπιστός στην κουπαστή κοιτάζω
Και βλέπω τα θηράματα των λογισμών μου

Δελφίνια που αναδύονται κ'  εισδύουν  μεσ'  στο κύμα
Πεδιάδες ακρογιάλια και βουνά

Και μια ξανθή νεάνιδα που στέκει στο πλευρό μου
Μεσ' στης οποίας τα γαλήνια μάτια βλέπω
Το μέλλον της ολόκληρο και το παρόν μου.


ΚΙ ΕΠΙΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΑ ΧΕΙΛΙΑ ΣΟΥ

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Κι οι μπερντέδες ήταν κόκκινοι
Κι ήταν άσπρο το κρεβάτι,
Κι όλο θόλωνε, όλο μέλωνε
Το γλυκό σου μάτι,

Και τα χέρια σου πλεκόντουσαν
Στο κορμί μου γύρω γύρω,
Κι έπινα μέσα απ’ τα χείλια σου,
Γλυκιάν άχνα σαν το μύρο,

Και σταλάζανε απ’ τα χείλια σου
Γλυκά λόγια σαν τα μύρα,
Και ήταν άσπρό το κρεβάτι μας
Κι οι μπερντέδες σαν πορφύρα…

Έτσι αγάπη μου σε χόρτασα
Κι έτσι αγάπη μου σε ήπια
Μέσα στ’ άνομα αγκαλιάσματα
Στ’ άνομα καρδιοχτύπια

Κι απ΄ το μέλι ποθοπλάνταζε
Το κορμί σου και το μάτι
Κι οι μπερντέδες ήταν κόκκινοι
Κι ήταν άσπρο το κρεβάτι

 

Γιάννης Σκαρίμπας, Ταμάρα

Αλλόκοτη και μελαψή, ωραία και ιερή
λες έσερνε αγγελικές φτερούγες κι' επερπάτει
αδέξια και αμέριμνη, μ' εκείνην τη νωθρή
περπατησιά μια Θέαινας, σ' Ολύμπιο μονοπάτι.

Και μπόραε — όπως πάγαινε παχειά — κανείς διεί
στο φίνο της κι' εφαρμοστό μποτίνι ένα ποδάρι
χυτό, και μες στων ρούχων της το σούσουρο oι φαρδιοί
γοφοί της πώς θα λάμπανε— γυμνοί—σαν το φεγγάρι.

Το αίμα της μεσημβρινό, χυμένο λες — κει — να
σφυράει μες στο γυναικείο της κορμί — εμβατήριο τέλειο —
κι' είχε κάτω απ' τα βλέφαρα—βαμμένα με κινά—
μουχρό, βαρύ τριαντάφυλλο το σαρκικό της γέλιο.

Κι' εγώ την ειχ' αγάπη μου!.. Μια φλόγα και καπνός
ήταν ό,τι απ' τ' αγκάλιασμά-της πίναν μου οι πόροι,
ενώ με όμμα ατάραχο αυτή με εκύταε ως
τον πόθο μου τον γήινο να ενόγαε κι απόρει...

Κι' ήμουν ειδωλολάτρης της!. Ψηλά o εν ουρανοίς
Κύριος κι' οι ?γιοι του, για με πια ουδ' αρωτάγαν
κι' ενώ ουδ' εγώ αρώταγα, αρχαίου Ναού — αυτηνής —
— κολώνες που γκρεμίστηκαν— τα μπούτια της φωτάγαν...

Και πέθανε... Και με παπά τη θάψαμε! και να
—μ' αυλούς— οι τραγοπόδαροι Θεοί της σουραβλάνε
και γύρω απ' τον ειδωλολατρικό Σταυρό της, παγανά
και Σηλεινοί, στη μνήμη της χορεύουν και πηδάνε...
 


Ωδή στην Βαζελίνη
του Ηλία Πετρόπουλου

Σήμερα, που είναι Κυριακή αργία,
θα γράψω μιαν Ωδή στην Βαζελίνη την Αγία.
-Αυτό μην το λες ούτε στ' αστεία,
γιατί θα χαλάσεις την ιεροτελεστία.
-Mα η λειτουργία θ' αρχίσει
μ' ένα καλό γαμίσι.
Το λοιπόν, βάφω τον πούτσο μου με πράσινη ανιλίνη
και μετά τον αλείφω με βαζελίνη.
Όμως Εκείνης
χάλασαν τα χέρια της από τη λάντζα
και την συμβουλεύω, με υστεροβουλία:
-Παράτα όλ' αυτά τα ρομάντζα
και πιάσε τη Nivea, γλυκιά μου Ιουλία.
-Nivea Nivea και λανολίνη,
ή προτιμάς την κλασική βαζελίνη;
- Η βαζελίνη υπεράνω όλων,
ιδίως όταν πρόκειται περί κώλων.
- Η βαζελίνη μου λέρωσε πάλι το σεντόνι…
-Το ίδια έπαθε κι η γυναίκα του Αντώνη.

 

Eκδρoμή στην Κρήτη
του Γιώργου Ι. Αλλαμανή

Το σερβιετάκι σου το μύρισα.
Το φάγαν τα μερμήγκια, αργότερα,
όταν ήταν παρατημένο μέρες
μέσα στην πλαστική σακούλα τού σούπερ μάρκετ
που έχασκε στον άδειο νεροχύτη γεμάτη σκουπίδια.
Το σερβιετάκι σου δεν ήταν κόκκινο
και τίποτα δεν απαγόρευε.
Στο κάτω-κάτω από μια τραχηλίτιδα ανάρρωνες απλώς
και με κατηγορούσες κιόλας πως την άρπαξες από δική μου
αδεξιότητα.

Πού θες να ξέρω, μπορεί.
«Έχω πολλά υγρά», έλεγες και θυμάμαι ότι
έτσι που σαπουνιζόσουνα συνέχεια
μύριζε το μουνάκι σου μαστούρικα.
Κι εγώ είχα μια γλυκειά, όξινη γεύση από σαπούνι
στο στόμα μου για ώρες.

Τρεις μέρες μείναμε στη μονοκατοικία
και το πρωί της τέταρτης σε πήδηξα για τελευταία φορά
μόνο και μόνο για να σε διώξω χορτάτος.
Μακριά από την Κρήτη, που δεν σου άξιζε.
Γιατί το νησί το εμπιστεύομαι τόσο
που μου κρατάει ενέχυρο
εφ' όρου ζωής,
την παιδικότητά μου.
Δε φταις. Εσύ δεν καταλαβαίνεις ότι αποφάσισα
(έστω για μια στιγμή)
να πάψω να τη μαγαρίζω.
Είτε με τούς μικροαστισμούς σου.
Είτε με τις μαλακίες μου.

Το σερβιετάκι σου το μύρισα, λοιπόν,
πολλές φορές πριν φύγω.
Πριν δέσω γερά πρωί πρωί
τα πράγματα στη σχάρα
και με περασμένο το κράνος στον αγκώνα
σηκώσω την μπροστινή ρόδα στον αέρα.

*Τα ποιήματα είναι από την Ιστορία της Καπότας του Ηλία Πετρόπουλου. Εκδ. Νεφέλη,


Μάρκος Μέσκος,
Η άσπρη πόρτα

Από δω κινούσε ο έρωτας. Μελαχρινή χλωρασιά
το κόκκινο φόρεμα πώς σου πήγαινε!

Τρία ξύλα η άσπρη πόρτα και μια λαμαρίνα ασβεστωμένη.
Για μας η αρχή των φιλιών? του αγροφύλακα
η πύλη του νόμου. Σαν το πουλί χαράματα
σαν τη λαφίνα βράδυ η αγάπη μας έτρεχε να δροσιστεί.
Της θάλασσας τα σπλάχνα πάνω στο τριφύλλι, το άνθος
της μηλιάς πιο πάνω και ψηλά δυο φύλλα καρυδιάς με το φεγγάρι...

(?κου πώς νυχτώνει ένα αηδόνι στο ποτάμι!)

Καθώς η φλούδα δένει τον κορμό ζητούσες να σε σφίξω?
τον φόβο σου να λιώσω όταν αστροπελέκια σκίζανε τον ουρανό.

Τον άλλο φόβο μέσα μου τον άκουγες;

Στην άσπρη πόρτα τώρα ανοίχτηκε φαράγγι
κι ο έρωτάς μας αλογάρης τ' άλογα χουγιάζει
να πέσουν στον γκρεμό. Στα μάτια σου η βροχή
μα πέρα απ' την αγνότητα μπροστά μου πάντα ένα
μαχαίρι ματωμένο.
Σύννεφο μικρό όμως αλλαξοκαιριάς πάει κι έρχεται
σύννεφο αλλαξοκαιριάς!

Σφάξτε τη φτώχεια η νύχτα να υποχωρήσει!

(Μικρή μου Βαρβάρα, μικρή μου Ιουλία
μικρή μου Ιωάννα, πω πω σας ξέχασα...)

Από τη συλλογή Μαυροβούνι (1963)

--------------------------------

Δείτε και ακούστε ποίηση:

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
http://www.youtube.com/watch?v=1PE_-mynl_c&feature=related

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
http://www.youtube.com/watch?v=9qNR3vnAP6A&feature=related


ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
http://www.youtube.com/watch?v=sPE4rDVl-Co&feature=related



Σημείωση 20ο Τεύχος



 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Νησιά
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Νησιά:
Για τη φώκια μονάχους - μονάχους, της Ναυσικάς Καραγιαννίδη


     Article Rating
Average Score: 4
Αριθμός Ψήφων: 1


Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"H ψωλή, του Α[νδρέα] Λ[ασκαράτου]" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.03 Δευτερόλεπτα