Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Έρωτας και Αιγαίο: Υμένας με αιώνια αντοχή

ΝησιάΣύγχρονα τεστ παρθενίας

Αν η ζωή είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, η παρθενία εμφανίζεται ως το πολυτιμότερο αγαθό της γυναίκας. Στο γύρισμα του αιώνα, οι άντρες ανακαλύπτουν και πάλι τις αξίες των παππούδων τους.


Η αγνότητα σε καιρούς μεταμοντέρνους

Καλή και άγια η πρωτοβουλία της Βάσως Παπανδρέου να καλέσει τις ευρωπαίες υπουργούς και βουλευτές να καταδικάσουν τα "τεστ αγνότητας" στην Τουρκία. Εξίσου λογική και η συντονισμένη κίνηση της Αγγέλας Κοκκόλα, ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ, και της γερμανίδας σοσιαλίστριας συναδέλφου της Λίσι Γκρόνερ να καταθέσουν από κοινού ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο, ζητώντας την καταδίκη αυτής της πρακτικής που θίγει με τον πλέον βάναυσο τρόπο τα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία (βλ. τις επόμενες στήλες). Είναι προφανές ότι ο συστηματικός έλεγχος της παρθενίας ως μέσο θεσμοποιημένης κρατικής βίας κατά των γυναικών σε μία χώρα δεν ήταν δυνατό να περάσει απαρατήρητος. Η κατανόηση ωστόσο του φαινομένου δεν θα είναι πλήρης, αν το συγκεκριμένο γεγονός δεν συναρτηθεί με τις ανησυχητικές διαστάσεις που τείνει να αποκτήσει η "επανεκτίμηση" της παρθενίας σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες.
Πόσο τουρκική αποκλειστικότητα αποτελούν στις ημέρες μας τα "τεστ αγνότητας"; Από όσο γνωρίζουμε, περίπου ασχολίαστη πέρασε η πληροφορία -ορθή ή μη, αδιάφορο- ότι η Νταϊάνα είχε υποβληθεί σε αντίστοιχο ("εθιμοτυπικό") έλεγχο προκειμένου να κριθεί κατάλληλη για το κρεβάτι του διαδόχου. Αλλά και στις δίκες βιασμού, η ποινή του δράστη εμφανίζεται στις στατιστικές σαφώς υψηλότερη, όταν αποδειχθεί ότι το θύμα δεν είχε προηγούμενες ερωτικές σχέσεις και ο βιασμός της αφαίρεσε την παρθενία. Απολύτως άσχετα μεταξύ τους, τα δύο παραδείγματα υποδεικνύουν απλώς ότι οι γυναίκες ταξινομούνται (δηλαδή αξιολογούνται) με βάση τον υμένα τους και σε κοινωνίες στις οποίες η θεσμική ρύθμιση του ελέγχου της αγνότητας θα ήταν πραγματικά αδιανόητη.
Από έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας (1995), τα τεστ παρθενίας αποδεικνύονταν διαδεδομένη πρακτική κατά των κρατούμενων γυναικών. Ενα χρόνο αργότερα, γινόταν γνωστό ότι στην Ινδονησία η αγαμία θεωρείται απαραίτητο προσόν για τις γυναίκες που αποφασίζουν να μπουν στις τάξεις του στρατού ή της αστυνομίας. Προτού γίνουν δεκτές στη στρατιωτική ακαδημία, οι υποψήφιες υποβάλλονται σε γυναικολογική εξέταση από γυναίκα γιατρό, η οποία καλείται να πιστοποιήσει κατά πόσον ο παρθενικός τους υμένας παραμένει άθικτος. Σε ένα διαφορετικό επίπεδο, εκείνο της επίμονης επιβίωσης μακραίωνων παραδόσεων, σε απομακρυσμένα χωριά της Ανω Αιγύπτου η νύφη, στις περισσότερες περιπτώσεις ένα κοριτσάκι δώδεκα περίπου ετών, υφίσταται τη νύχτα του γάμου της ένα δημόσιο τεστ αγνότητας: η μαμή διπερνά τον υμένα του παιδιού με το δάχτυλο ή με ένα αιχμηρό αντικείμενο και επιδεικνύει το αίμα στους καλεσμένους. Ανάλογες γαμήλιες τελετουργίες αναφέρει η εργασία των Μαρί Ασαάντ και Τζούντιθ Μπρους στον καταυλισμό του Μακάταμ που βρίσκεται στις παρυφές του Καϊρου: η μαμή ελέγχει και εκεί την παρθενία της νύφης, ενώ πολύ συχνά το σεντόνι με το αίμα της πρώτης νύχτας του γάμου εκτίθεται σε δημόσια θέα. Τεστ αγνότητας κατά παραγγελία συνεχίζουν να εκτελούνται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής: καθώς πολλοί άνδρες θέλουν να εξασφαλίσουν ότι θα παντρευτούν παρθένα, ειδικά κέντρα αναλαμβάνουν με το αζημίωτο την προσοδοφόρα επιχείρηση να εκδίδουν πιστοποιητικά αγνότητας για τις μέλλουσες συζύγους.
Δεν χρειάζεται όμως να πάμε τόσο μακριά για να εντοπίσουμε τις πολλές και ποικίλες σύγχρονες εκδοχές του ελέγχου της παρθενίας. Πριν από λίγα μόλις χρόνια, ένα υποχρεωτικό τεστ αγνότητας περίμενε στα βρετανικά αεροδρόμια τις μετανάστριες από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Καθώς ο θατσερικός νόμος επέτρεπε την είσοδο στη χώρα μόνο στις συζύγους ή τις αρραβωνιαστικές των εγκατεστημένων ήδη στη Βρετανία μεταναστών, οι γυναίκες που πατούσαν το αγγλικό έδαφος υποβάλλονταν αμέσως στον εξευτελισμό να αποδείξουν ότι σχετίζονται με κάποιον άνδρα, ότι δηλαδή δεν είναι παρθένες. Αν ο γυναικολογικός έλεγχος τις έβρισκε "αγνές", οι γυναίκες στέλνονταν αμέσως πίσω στη χώρα τους. Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν, όταν αποκαλύφθηκε η κρυφή αυτή πρακτική των βρετανικών αρχών, οδήγησαν τελικά στην κατάργηση του αποτρόπαιου "μέτρου". Αλλά δεν αναιρούν το γεγονός ότι σε μια "ανεπτυγμένη" χώρα το τεστ αγνότητας μπορεί και σήμερα ακόμη να χρησιμοποιείται ως όπλο σε βάρος μιας συγκεκριμένης κατηγορίας γυναικών.
Το πρόβλημα έχει και άλλες διαστάσεις: Η τόσο κοινή σε διαφορετικούς πολιτισμούς αντίληψη ότι η παρθενία αποτελεί βασικό -αν όχι απαραίτητο- γυναικείο προσόν τροφοδοτεί στις ημέρες την ιδιότυπη ιατρική βιομηχανία των "παρθενορραφών". Οπως προκύπτει από τα αρκετά διαθέσιμα στοιχεία, η αποκατάσταση του υμένα αποτελεί τρέχουσα πρακτική σε χώρες τόσο διαφορετικές όσο η Κίνα και η Αλβανία. Η "Τσάινα Γουίμενς Νιους" έχει εντοπίσει το φαινόμενο από τις αρχές του 1994: μέσα σε ελάχιστους μήνες, περισσότερες από εκατό ανάλογες επεμβάσεις είχαν πραγματοποιηθεί σε δύο νοσοκομεία του Πεκίνου. Πιεσμένες κι αυτές από την έμμονη ιδέα των ανδρών να παντρευτούν παρθένα, πολλές νεαρές Αλβανές καταφεύγουν στην ίδια λύση, η οποία, αν ισχύουν τα σχετικά ρεπορτάζ, κοστίζει αρκετά για τα δεδομένα της χώρας (8.000 δραχμές), ενώ πραγματοποιείται παράνομα και σε απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής.
Αν η "παρθενορραφή", πασίγνωστη και στη μεταπολεμική Ελλάδα, εμφανίζεται ως τρέχον αίτημα στις μεταβατικές κοινωνίες, η παρθενία μοιάζει να αποκτά μια νέα αίγλη και στις "ανεπτυγμένες" χώρες της Δύσης. Είναι βέβαιο ότι στις χώρες αυτές η παρθενία δεν κρίνει πλέον την ανταλλακτική αξία των γυναικών. Η ιδιότυπη, ωστόσο, συντηρητική στροφή που γνωρίζουν τα ήθη των δυτικών κοινωνιών κατά τα τελευταία χρόνια έχει φέρει και πάλι στη μόδα τον ρητό έλεγχο της γυναικείας (και όχι μόνο) σεξουαλικότητας. Στο κλίμα αυτό, πληθαίνουν οι φωνές που εκθειάζουν τα αγαθά της παρθενίας, ενώ εκπρόσωποι τόσο της Ορθόδοξης όσο και της Καθολικής Εκκλησίας σπεύδουν να υπενθυμίσουν ότι ο εκτός γάμου ερωτισμός συνεχίζει να συνιστά σοβαρό αμάρτημα. Η αυτονόητη ερωτική ελευθερία των ανθρώπων τίθεται και πάλι στο στόχαστρο και οι προγαμιαίες σχέσεις θεωρούνται ζήτημα αρκούντως φλέγον ώστε να απασχολήσει επί ημέρες τα παράθυρα των οκτώ και μισή.
Βομβαρδισμένοι με τα αντιφατικά μηνύματα της εποχής τους, οι δυτικοί έφηβοι, αγόρια και κορίτσια, μοιάζουν συχνά ανήμποροι να διακρίνουν τις παγίδες ενός νέο-βικτοριανού λόγου που, εγκωμιάζοντας τις αρετές της παρθενίας, ανασυγκροτεί τα πιο καταπιεστικά ιδεολογήματα μιας άλλης εποχής. Αλλωστε πολλές φορές, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι σημερινοί νέοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη συντονισμένη αμφισβήτηση του δικαιώματός τους για σεξουαλική αυτοδιάθεση. Για παράδειγμα, αρκετές είναι τη στιγμή αυτή οι ομάδες που προπαγανδίζουν την υποχρέωσή τους να παραμείνουν αγνοί. Ανάμεσά τους και η θρησκευτική οργάνωση με τον εύγλωττο τίτλο "Η αληθινή αγάπη περιμένει", η οποία έχει βαλθεί να πείσει τους νέους Αμερικανούς ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκτήσουν ερωτικές εμπειρίες προτού έλθει και γι' αυτούς η ώρα της παντρειάς. Η οργάνωση μοιράζει ειδικές ατομικές κάρτες, πάνω στις οποίες αγόρια και κορίτσια υπογράφουν ότι θα τηρήσουν την υπόσχεσή τους και θα παραμείνουν αγνοί μέχρι το γάμο. Τα παιδιά αποκτούν την κάρτα τους σε μια τελετή που θυμίζει γάμο, κατά την οποία οι γονείς τούς φορούν το "δαχτυλίδι της υπόσχεσης" που δεν πρέπει να αφαιρεθεί παρά την πρώτη νύχτα του γάμου. Υποτίθεται ότι από το 1993 που ξεκίνησε η καμπάνια της "Αληθινής αγάπης", έχουν μοιραστεί σχεδόν ένα εκατομμύριο υποσχετικές κάρτες, ενώ στη μεγάλη γιορτή που διοργανώθηκε το 1996 σε στάδιο της Τζόρτζια συγκεντρώθηκαν δεκάδες χιλιάδες παιδιά. Η οργάνωση επιτρέπει την εγγραφή νέων που είχαν κάποια ερωτική εμπειρία, φθάνει να εγγυηθούν ότι στο μέλλον θα απόσχουν από κάθε ερωτική δραστηριότητα. Στις περιπτώσεις αυτές, η υπογραφή της κάρτας συνεπάγεται την "αναγέννηση" της παρθενίας του νέου μέλους. Και μια τελευταία λεπτομέρεια: στο στόχαστρο της "Αληθινής αγάπης" βρίσκεται τόσο η σεξουαλική αγωγή όσο και η αντισύλληψη, πρακτικές καταδικαστέες όσο και η ίδια η ερωτική επαφή. "Δεν υπάρχει προφυλακτικό για την καρδιά", είναι το προσφιλέστερο σύνθημά τους.

 


Παρθενία ή ποντικοφάρμακο;

Το νέο που μετέδωσαν τα διεθνή πρακτορεία από την Τουρκία στις αρχές του περασμένου Ιανουαρίου διέθετε όλα τα στοιχεία που χρειάζεται μια είδηση για να κάνει το γύρο του κόσμου. Δεν είναι και λίγο μια υπουργός Γυναικείων Υποθέσεων να εκφράζεται κατά της απαγόρευσης των κρατικών τεστ παρθενίας και να διατυπώνει δημόσια την αδιαφορία της για τις συχνά τραγικές συνέπειες των θεσμοθετημένων σεξουαλικών εξευτελισμών που υφίστανται οι γυναίκες στη χώρα της. Ετσι, ο σχολιασμός που ακολούθησε παρέμεινε κατά κύριο λόγο στο "γαργαλιστικό" σκέλος της υπόθεσης, φροντίζοντας απλώς να αντιπαραθέσει τις φωτισμένες δυτικές κοινωνίες, όπου μια τέτοια πρακτική θα ήταν αδιανόητη, στο γενικότερο σκοταδιστικό κλίμα που τείνει να επικρατήσει στη γειτονική χώρα.
Οι αποσπασματικές, ωστόσο, πληροφορίες που διαθέτουμε για το πρόσφατο χρονικό των τεστ παρθενίας στην Τουρκία μας επιτρέπουν να θεωρήσουμε ότι η συγκεκριμένη πρακτική δεν αντιπροσωπεύει απλώς μια "επιστροφή" σε κάποιες αρχαϊκές κοινωνικές αντιλήψεις. Τα τεστ παρθενίας αντλούν προφανώς τον νομιμοποιητικό τους λόγο και τα ερείσματά τους από την επιβίωση της παράδοσης, αλλά στην πραγματικότητα συνιστούν μια απολύτως σύγχρονη μορφή κρατικής σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών που είτε δείχνουν επικίνδυνες τάσεις ανεξαρτησίας είτε τολμούν να ασκήσουν πολιτική κατά τρόπο που κρίνεται ανατρεπτικός.
Να θυμηθούμε συνοπτικά τα πρόσφατα γεγονότα που επανέφεραν το θέμα στην επικαιρότητα: Τον περασμένο Σεπτέμβριο, πέντε νεαρά κορίτσια 12-16 ετών διατάχθηκαν από τον διευθυντή του ορφανοτροφείου να υποβληθούν σε τεστ παρθενίας επειδή ένα βράδυ άργησαν να επιστρέψουν στους κοιτώνες τους. Τα κορίτσια αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν παίρνοντας ποντικοφάρμακο και πηδώντας σε μια βαθιά δεξαμενή νερού. Αποτέλεσμα ήταν να υποστούν το τεστ παρθενίας στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου νοσηλεύτηκαν μετά την απόπειρα. Το περιστατικό προκάλεσε έντονη διαμάχη γύρω από το θέμα, η οποία μεταφέρθηκε και στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Ο υπουργός Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Σάμι Τουρκ εμφανίστηκε έτοιμος να προωθήσει νομοσχέδιο, το οποίο "θα ποινικοποιεί την εξέταση της παρθενίας, εκτός κι αν επιβάλλεται κατά τη διαδικασία συλλογής στοιχείων σε περίπτωση εγκληματικών ενεργειών". Αντίθετα, η υπουργός Γυναικείων και Οικογενειακών Υποθέσεων Ισιλάι Σαϊγκίν δήλωσε ευθαρσώς ότι "ορισμένες πρακτικές αυτού του είδους είναι απαραίτητες για αποτρεπτικούς λόγους". Σύμφωνα με δηλώσεις της σε τουρκικές εφημερίδες, "πολλά είναι τα κορίτσια των δώδεκα ετών που μένουν έγκυα. Αν αυτοκτονήσουν επειδή πρόκειται να υποστούν εξέταση παρθενίας, είναι προφανές ότι θα αυτοκτονούσαν ούτως ή άλλως με κάποια άλλη αφορμή. Η υπόθεση δεν είναι και τόσο σοβαρή".
Ο σάλος που ξεσηκώθηκε τις επόμενες ημέρες ήταν λογικό να οδηγήσει την υπουργό σε αναδίπλωση. Η ίδια έσπευσε να τονίσει ότι οι θέσεις της παρεξηγήθηκαν, ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου Σαμπρί Κανμπεϊλί ισχυρίστηκε στο "Ασοσιέιτεντ" ότι οι δηλώσεις της αφορούσαν αποκλειστικά τα κορίτσια που φιλοξενούνται στα κρατικά ιδρύματα. "Η υπουργός θεωρεί ότι τα κορίτσια που ζουν σε ορφανοτροφεία και ιδρύματα κρατικής ευθύνης πρέπει να προστατευτούν. Πρέπει να μπορούν να υπερασπίσουν την υπόληψή τους ώστε να μην αναγκάζονται οι διευθύνσεις των ιδρυμάτων να διατάσσουν την έξωσή τους. Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες τα τεστ παρθενίας είναι απαραίτητα για να διατηρήσουν τα κορίτσια το καλό τους όνομα". Ακολούθησαν, όπως είναι ευνόητο, οι έντονες διαμαρτυρίες των γυναικείων οργανώσεων της χώρας. "Πρόκειται για μια σαφέστατη και άμεση παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων", δήλωσε επιγραμματικά η Σέλμα Ακουνέρ στην εφημερίδα "Γενί Γιουζιίλ".
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αρχές της χώρας ασχολούνται με το συγκεκριμένο μέτρο ελέγχου και καταστολής των νέων κοριτσιών: Τον Φεβρουάριο του 1995, το πρακτορείο "Ανατολή" μετέδιδε ότι συμβούλιο εκπαιδευτικών υπό τον υπουργό Παιδείας Νεβζάτ Αγιάζ αποφάσισε τελικά να αναθεωρήσει τον νέο πειθαρχικό σχολικό κανονισμό και να καταργήσει το άρθρο που προέβλεπε ότι οι μαθήτριες που δεν θα περνούσαν την εξέταση παρθενίας θα αποβάλλονταν αμέσως από το σχολείο. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, αν υπήρχαν υπόνοιες ότι μια μαθήτρια τουρκικού γυμνασίου ή λυκείου είχε ερωτικές σχέσεις, τότε το τεστ παρθενίας θα αποφάσιζε για το αν το κορίτσι αυτό μπορούσε να συνεχίσει τη φοίτησή του ή όχι. Η ίδια ρύθμιση αναφερόταν και στα αγόρια, για τα οποία προβλεπόταν η εξέταση μαρτύρων και η ανάκριση του ίδιου του μαθητή.
Εκείνο, ωστόσο, που αποδεικνύει τους πραγματικούς λόγους της ύπαρξης των ελέγχων παρθενίας είναι η συστηματική εφαρμογή τους σε βάρος γυναικών που θεωρούνται εχθρές του καθεστώτος. Οπως έχει καταγγελθεί, κρατούμενες κουρδικής καταγωγής -και όχι μόνον- υποβάλλονται σε αλλεπάλληλους ελέγχους παρθενίας κατά τον πλέον βάναυσο και επώδυνο τρόπο. Σε έκθεση του Παρατηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δημοσιεύτηκε προ καιρού στους Νιου Γιορκ Τάιμς (19/12/95) αναφέρονται πολλές σχετικές περιπτώσεις. Τυπική είναι η εμπειρία δύο γυναικών δημοσιογράφων που συνελήφθησαν για την πολιτική τους δραστηριότητα και αναγκάστηκαν να υποβληθούν σε τεστ παρθενίας, όταν οι γιατροί τις απείλησαν πως ο έλεγχος θα ανατεθεί αλλιώς σε αστυνομικούς που "ξέρουν πώς να τους ανοίξουν τα πόδια". Εξίσου τρέχουσα είναι η περίπτωση τριών γυναικών που συνελήφθησαν την ώρα που δειπνούσαν σε εστιατόριο της Κωνσταντινούπολης, και οι οποίες, παρόλο που δεν τους απαγγέλθηκε ποτέ κατηγορία, υποβλήθηκαν σε γυναικολογική εξέταση και παρέμειναν επί μία εβδομάδα σε νοσοκομείο για αφροδίσια. Η απίστευτη αυτή σεξουαλική βία ως μέσο πολιτικού συνετισμού των γυναικών δεν τελειώνει εδώ: αν οι κρατούμενες αποδειχθούν παρθένες, οι δεσμοφύλακές τους επιστρατεύουν την απειλή του βιασμού ως το βασανιστήριο που αρμόζει καλύτερα στην περίπτωσή τους.

 


Η επανόρθωση του ανεπανόρθωτου

Η αυξημένη ζήτηση ιατρικής βοήθειας για χειρουργική αποκατάσταση του παρθενικού υμένα προκαλεί τελευταία μια έντονη συζήτηση μεταξύ γιατρών, η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη σε διάφορες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Οπως προκύπτει από σχετικό αφιέρωμα που περιλαμβάνεται σε πρόσφατο τεύχος του "British Medical Journal" (Φεβρουάριος 1998), η ζήτηση προέρχεται από κοπέλες που ανήκουν στη δεύτερη ή και τρίτη γενιά μεταναστών από αφρικανικές και μεσογειακές χώρες. Οι νέες αυτές γυναίκες δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη το όλο ζήτημα, αλλά ζουν σε οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα που συνεχίζουν να θεωρούν την παρθενία απαραίτητο προσόν μιας ανύπανδρης γυναίκας.
Στην Ολλανδία, κυρίως, οι γιατροί βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με το αίτημα της "παρθενορραφής", μιας επέμβασης που, αν και επισήμως απαγορευμένη, είναι τρέχουσα σε αρκετές αραβικές χώρες. Ορισμένοι γιατροί θεωρούν ότι η ηθική της επιστήμης τούς επιβάλλει να αρνούνται επεμβάσεις σε υγιή άτομα, καθώς η αποκατάσταση του υμένα δεν βελτιώνει προφανώς την υγεία των γυναικών. Αλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι το ίδιο ισχύει για όλες περίπου τις πλαστικές επεμβάσεις, από τις οποίες οι συνάδελφοί τους θησαυρίζουν χωρίς να επικαλούνται ανάλογες ευαισθησίες. "Η επέμβαση δικαιολογείται σε μερικές περιπτώσεις", γράφει η βρετανή γυναικολόγος Σάρα Πάτερσον-Μπράουν, επιλέγοντας τη μέση οδό. "Στις περιπτώσεις, δηλαδή, κατά τις οποίες μια γυναίκα κινδυνεύει να υποφέρει σοβαρά σε όλη της ζωή".
Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε έκθεση ολλανδών γιατρών για είκοσι πρόσφατες υμενορραφές. Τα κορίτσια που υποβλήθηκαν στην επέμβαση ήταν από 16 έως 23 ετών και δήλωσαν όλες μαθήτριες λυκείου ή φοιτήτριες. Οπως φαίνεται από τις απαντήσεις εκείνων που δέχθηκαν να δώσουν πληροφορίες για την προσωπική τους ζωή, τα έξι κορίτσια είχαν μια μόνιμη ερωτική σχέση. Αλλα δέκα εξήγησαν ότι η απώλεια της παρθενίας τους οφείλεται σε βιασμό.
Σε άλλα κείμενα του βρετανικού ιατρικού περιοδικού επιχειρείται μια πρώτη ανάλυση του φαινομένου. "Τα κορίτσια αυτά ζουν σε συνθήκες όπου συγκρούονται πολιτισμοί με διαφορετικές αξίες", γράφει η καθηγήτρια Ελσπετ Γουέμπ. "Είναι προφανές ότι οι προγαμιαίες σχέσεις ελαχιστοποιούν τις ελπίδες των κοριτσιών για ένα ασφαλές μέλλον στο πλαίσιο της ίδιας τους της κοινότητας".


Ηλεκτρονικό τεστ

Οσο κι αν μοιάζει παράδοξο, στο Ιντερνετ η παρθενία ζει και βασιλεύει. Αρκεί να "ξεφυλλίσουμε" τις ηλεκτρονικές σελίδες που ασχολούνται με τα σύγχρονα προβλήματα των νέων, φτάνει να παρακολουθήσουμε τα αγωνιώδη ερωτήματα που διατυπώνουν αγόρια και κορίτσια στις ιατρικές διευθύνσεις του δικτύου, για να κατανοήσουμε ότι ηλεκτρονική επανάσταση και σεξουαλική οπισθοδρόμηση συνδυάζονται μια χαρά στο γύρισμα του 20ού αιώνα. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νεαροί άντρες απευθύνονται στις συγκεκριμένες ιατρικές υπηρεσίες γυρεύοντας παρηγοριά, επειδή υποψιάζονται ότι η κοπέλα τους δεν είναι παρθένα; Εχει μαλλιάσει το πληκτρολόγιο της Alice, της εικονικής γιατρίνας του Πανεπιστημίου Κολούμπια, να πείσει τους νεολαίους ότι η παρθενία δεν έχει την απόλυτη αξία που της αποδίδουν πολλοί από εκείνους που ζητούν τη συμβουλή της. Χωρίς σπουδαία αποτελέσματα, όπως προκύπτει και από τις δύο τυπικές επιστολές που ακολουθούν (η πρώτη αμερικανική, η δεύτερη γαλλική): κάμποσοι δυτικοί νεολαίοι (για ποσοστά είναι δύσκολο να μιλήσουμε), ανακαλύπτουν στα 1998 τον ηθικό κώδικα των προπάππων τους.

1. "Πριν από λίγους μήνες είχα την πρώτη ερωτική εμπειρία με την κοπέλα μου. Μου είχε πει ότι είναι παρθένα, αλλά μετά τη συνουσία κατάλαβα ότι μου έλεγε ψέματα και πληγώθηκα. Δεν ένιωσε πόνο, ούτε υπήρξε αίμα, άσε που δεν βρέθηκε υμένας. Ψάχνει δικαιολογίες και προσπαθεί να με πείσει ότι δεν έχουν υμένα όλα τα κορίτσια. Να την πιστέψω; Υπάρχει κάποιος ασφαλής τρόπος για να διαπιστώσω αν ήμουν ο πρώτος της; Εχω θυμώσει πολύ. Μπορείς να απαλύνεις τον πόνο μου;"

2. "Η φίλη μου είναι 22 ετών και δεν έχει ακόμη επισκεφθεί γυναικολόγο. Ηξερα ότι αυτό δεν είναι πολύ σωστό (εκείνη είχε πλήρη άγνοια του ζητήματος) και γι' αυτό ρωτήσαμε σχετικά. Η επίσκεψη στο γυναικολόγο την απασχολεί πλέον πολύ, καθώς καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει πια να την αναβάλει, όμως... Υπάρχει και το 'όμως'. Ο λόγος είναι ότι η κοπέλα μου είναι ακόμη παρθένα (πολύ παρθένα, αν είναι δυνατό να μετρήσουμε την παρθενικότητα. Ο υμένας της είναι εξαιρετικά στενός, με δυσκολία επιτρέπει το πέρασμα ενός δακτύλου ή ενός μικρού ταμπόν). Μάλιστα έχει αποφασίσει, δηλαδή έχουμε αποφασίσει, ότι θα κρατήσουμε τη φυσική μας ένωση για μετά το γάμο. Κατά τη γυναικολογική εξέταση, όμως, ο γιατρός θα παρατηρήσει και θα ελέγξει τα πιο παρθένα σημεία της κοπέλας, αυτά που επιθυμεί να φυλάξει για μένα, τουλάχιστον για την πρώτη φορά. Εκτός αυτού, αν υπολογίσουμε τις διαστάσεις του μητροσκόπιου και τις 'διαστάσεις' του κοριτσιού, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες αυτή η ιατρική 'διείσδυση' να μην αφήσει άθικτο τον υμένα. Εχετε επανειλημμένα αναφερθεί σε αυτή την πιθανότητα σε προηγούμενες απαντήσεις σας. Η κοπέλα μου δίνει μεγάλη σημασία σε αυτή τη "φυσική παρθενία", ακόμη και αν η παρθενία ορίζεται και διαφορετικά, από το απλό δηλαδή γεγονός ότι μία γυναίκα δεν έχει κάνει ποτέ έρωτα. Κατανοώ απολύτως τους λόγους που την ωθούν να υποστηρίζει κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη πλευρά νιώθω ιδιαίτερη ανησυχία για την υγεία της.
Σας ζητώ, λοιπόν, να μου απαντήσετε, παίρνοντας υπόψη τα παρακάτω στοιχεία: Είναι 22 ετών, μπήκε αργά στην εφηβεία (δεν είχε περίοδο μέχρι τα δεκαέξι ή τα δεκαεπτά της), δεν είχε ποτέ σεξουαλικές σχέσεις, υποφέρει συνήθως αρκετά την πρώτη ημέρα της περιόδου (πράγμα που αντιμετωπίζεται με το να μείνει ξαπλωμένη στο κρεβάτι σε ένα ζεστό περιβάλλον και να δέχεται τις φροντίδες μου), δεν καπνίζει (δεν ξέρω αν αυτό σχετίζεται με την όλη υπόθεση), δεν παίρνει ναρκωτικά και πίνει με μέτρο. Με βάση τα δεδομένα αυτά, ποιοι είναι οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι, αν αναβάλει την επίσκεψη στο γυναικολόγο για αμέσως μετά το γάμο; Σημειώστε ότι ελπίζουμε να καταφέρουμε να παντρευτούμε σε τρία περίπου χρόνια. Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για την υγεία της και για την υγεία των μελλοντικών μας παιδιών;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθεια και σας στέλνω τις ευχές μου για τη συνέχιση του θαρραλέου έργου σας."


ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ. Σύμφωνα με είδηση που δημοσιεύτηκε στην "Ε" το καλοκαίρι του 1987, ο αμερικανός εκατομμυριούχος Τζον Ναπολέων Λακόρτε, ανήσυχος από το γεγονός ότι όλο και περισσότερες νεαρές κοπέλες μένουν έγκυες, αποφάσισε να προσφέρει 1.000 δολάρια σε κάθε μαθήτρια γυμνασίου τριών περιοχών της Νέας Υόρκης που θα παραμείνει παρθένα μέχρι τα δεκαεννέα της χρόνια. "Διάβασα ότι 40.000 κοπέλες κάτω των 15 ετών έμειναν έγκυες στις ΗΠΑ", δήλωσε στην εφημερίδα "Ντέιλι Νιους". "Είναι τραγικό". Ο γηραιός εκατομμυριούχος, ο οποίος υπήρξε ασφαλιστικός πράκτορας, δημιούργησε ειδικό ταμείο 100.000 δολαρίων για να βραβεύσει 100 παρθένες. Σύμφωνα με τους όρους που έθεσε, οι κοπέλες που έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμά του, θα υποβληθούν σε "τεστ αγνότητας" από γυναικολόγο την ημέρα που θα κλείσουν τα δεκαεννιά.

ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ. Ελεγχος της παρθενίας της νύφης πραγματοποιείται ακόμη σε αρκετές κοινότητες Τσιγγάνων. Εκτός αυτού, όπως αναφέρει ο Δημήτρης Ντούσας στο κεφάλαιο που αφιερώνει στη "διπλή καταπίεση Τσιγγάνας", η απιστία ή η μη παρθενία μιας Ρόμισσας συνιστούν λόγους διάλυσης του γάμου ή του αρραβώνα, κάτι που προφανώς δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για τους άνδρες (Δημήτρη Ντούσα, "Ρομ και φυλετικές διακρίσεις", Gutenberg, Αθήνα 1997, σ. 193-94).

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ/ΕΛΛΗΝΕΣ. Ενδιαφέροντα στοιχεία ως προς τις νεοελληνικές αντιλήψεις για την παρθενία είχαν προκύψει από έρευνα που πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του 1993 από την "Ε" και το ισπανικό ινστιτούτο κοινωνιολογικών ερευνών SIGMA DOS. Σύμφωνα με αυτά, το 4,3% του συνόλου των συμμετασχόντων στην έρευνα δήλωσε προτίμηση στην παρθενία, το 65,4% είπε ότι προτιμά τη σεξουαλική εμπειρία, ενώ το 30,3% αρνήθηκε να τοποθετηθεί. Στην παρθενία δήλωσαν προτίμηση τρεις φορές περισσότεροι άνδρες από ό,τι γυναίκες. Χαρακτηριστική είναι η κατά ηλικιακές ομάδες διαφοροποίηση της προτίμησης: υπέρ της παρθενίας τάσσεται ένα 5,1% των ατόμων που είναι 40-49 ετών, ένα εντυπωσιακό 8,4% των ατόμων που ανήκουν στις ηλικές 25-29 ετών και μόνο ένα 2.2% εκείνων που ανήκουν στις ηλικίες 14-24 ετών ("Ε", 2/8/94).

ΣΙΚΕΛΟΙ. Με ένα "επίσημο" πιστοποιητικό παρθενίας, υπογεγραμμένο από γυναικολόγο, αποφάσισε να αντιμετωπίσει μια Σικελή μητέρα τα κουτσομπολιά ενός ολόκληρου χωριού για την "ηθική υπόσταση" της δεκαεννιάχρονης κόρης της. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα, η "κοινή γνώμη" του χωριού δεν θεώρησε το πιστοποιητικό αρκετά ισχυρή απόδειξη για την αγνότητα του κοριτισού, καθώς ο γιατρός ήταν άντρας, επομένως μπορούσε να έχει υποκύψει και αυτός στα θέλγητρα της μικρής ("Απογευματινή", 14/6/94).

ΟΥΚΡΑΝΟΙ. Η μεγάλη εξάπλωση του AIDS στην Ουκρανία προκαλεί, μεταξύ άλλων επιπτώσεων, και τη θετική επαναξιολόγηση της παρθενίας στη χώρα. Ο φόβος της αρρώστιας είναι τόσο έντονος, ώστε πολλοί άντρες δεν αποφασίζουν να παντρευτούν παρά μόνον όταν η μέλλουσα σύζυγός τους είναι παρθένα. Οι περισσότεροι, κυρίως στην επαρχία, θεωρούν ότι η ασθένεια μεταδίδεται μόνο με τη σεξουαλική επαφή και γι' αυτό πιστεύουν ότι εξασφαλίζονται αν η γυναίκα τους δεν είχε προηγούμενες ερωτικές σχέσεις. Στο κλίμα αυτό, οι Ουκρανές αναγκάζονται συχνά να καταφεύγουν σε χειρουργική αποκατάσταση της παρθενίας τους, γεγονός που επιτρέπει σε μερίδα γιατρών να θησαυρίζει από την ανθούσα αυτή ιατρική "βιομηχανία".

ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΤΗΣ. Ετοιμάζοντας τη μελέτη του για την ιστορία των τεστ αγνότητας από τον Μεσαίωνα έως σήμερα, ένας αμερικανός ιστορικός συλλέγει μέσω του Ιντερνετ πληροφορίες για τις σύγχρονες εκδοχές του φαινομένου. Στην ηλεκτρονική του σελίδα, ο ιστορικός εξηγεί ότι κατά τον Μεσαίωνα, οι αντιλήψεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ελεγχθεί η παρθενία οδηγούσαν σε πρακτικές που είχαν άλλοτε "επιστημονική" και άλλοτε μαγική χροιά. Ετσι, σε ιατρικές πραγματείες της εποχής μπορεί κανείς να διαβάσει ότι η παρθενία ελέγχεται από τα ούρα της γυναίκας, τα οποία είναι πιο καθαρά όταν αυτή δεν είχε ποτέ σεξουαλική επαφή. Την ίδια εποχή, τα λογοτεχνικά έργα παρουσιάζουν περισσότερο ρομαντικές εκδοχές των τεστ αγνότητας. Σύμφωνα με ένα από τα συνηθέστερα, η γυναίκα έπρεπε να δοκιμάσει να πιει κρασί από το μαγικό κέρας. Αν τα κατάφερνε, ήταν χωρίς αμφιβολία παρθένα ή πιστή στο σύζυγό της. Αν το κρασί χυνόταν, τότε είτε είχε χάσει την παρθενία της είτε είχε προδώσει τον άντρα της (k-k@ix.netcom.com).

ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ. Παραδοσιακοί θεραπευτές της χώρας έχουν κατηγορηθεί ότι συνιστούν στους αρρώστους τους να κάνουν έρωτα με μικρά παρθένα κορίτσια, ώστε να θεραπευτούν από διάφορες ανίατες αρρώστιες. Στη Ζιμπάμπουε υπολογίζεται ότι το 50% από τις εγκυμοσύνες που αναφέρονται στις επίσημες στατιστικές αφορούν κορίτσια κάτω των δεκατεσσάρων ετών. Στα παιδάκια αυτά συμπεριλαμβάνονται και αρκετά μικρά κορίτσια που "χρησιμοποιήθηκαν" κατά τον τρόπο που συνιστούν οι θεραπευτές στους πελάτες τους. Η κατάσταση αυτή οδήγησε τον Πίτερ Ζαμπάτα, γενικό γραμματέα του Εθνικού Συλλόγου Παραδοσιακών Θεραπευτών της Ζιμπάμπουε, να καταδικάσει σκληρά τη στάση των συγκεκριμένων συναδέλφων του ("Ε", 3/8/95).

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ. Ο μητροπολίτης Πειραιώς ανέλαβε προ ημερών την υπεράσπιση των θέσεων της Εκκλησίας για την προγαμιαία παρθενία, οι οποίες βρέθηκαν στην επικαιρότητα μετά τις "αιρετικές" δηλώσεις του μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσοστόμου: "Οι προγαμιαίες σχέσεις είναι σαφώς, σαφέστατα, καταδικασμένες από την Εκκλησία και δεν επιτρέπονται ποτέ. Αντίθετα, δίνουν τη θέση τους στην εγκράτεια και τη σωφροσύνη. Μπορώ να μαρτυρήσω ότι εδώ στον Πειραιά έχουμε εκατοντάδες φοιτητές και στελέχη που ζουν με καθαρότητα και έχουν γνώμονα την ηθική. Κάθε χρόνο δε, κάνουμε περίπου 10 με 15 γάμους δικών μας παιδιών που μπαίνουν στο γάμο εντελώς λευκά και αγνά, όπως γίνεται και σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Αυτούς που εμπνέονται από το πνεύμα της Εκκλησίας και χαίρονται αμόλυντοι το θεσμό" ("Αδέσμευτος της Κυριακής", 22/2/98).

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Susan Faludi, "Backlash. The undeclared war against women" (εκδόσεις Vintage, Λονδίνο 1992). Εύστοχη ανάλυση της ζωής των σύγχρονων γυναικών στην Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αμερικανίδα δημοσιογράφος εντοπίζει τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα που ενίσχυσαν τον "ακήρυκτο πόλεμο κατά των γυναικών", όπως αποκαλεί την πρόσφατη αμφισβήτηση των γυναικείων δικαιωμάτων στον δυτικό κόσμο. Στο κλίμα αυτό, γίνεται κατανοητή και η επιστροφή της αμερικανικής κοινωνίας σε νεοπουριτανικά στερεότυπα για τη γυναικεία σεξουαλικότητα.

Μαρί-Ελιζαμπέτ Αντμάν, "Βία και πονηριά. Αντρες και γυναίκες σ' ένα ελληνικό χωριό" (εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1987). Αναλύοντας από μια
ψυχοκοινωνιολογική σκοπιά την αντρική κυριαρχία σε ένα θεσσαλικό χωριό, η συγγραφέας εξετάζει τη βία που αναπαράγει αυτή την κυριαρχία, καθώς και το ρόλο των ίδιων των γυναικών στη νομιμοποίησή της. Αναφορές στο ρόλο της γυναικείας αγνότητας.

Λιλίκας Νάκου, "Η ξεπάρθενη" (εκδόσεις Δωρικός, Αθήνα 1982). Από τα πρώτα έργα της γνωστής ελληνίδας πεζογράφου και δημοσιογράφου, η νουβέλα αυτή αποτελεί μια πρωτοποριακή για την εποχή της κριτική στην οικογενειακή και κοινωνική σκληρότητα που είχε να αντιμετωπίσει στη μεσοπολεμική Αθήνα μια γυναίκα που αποφασίζει να αποκτήσει ένα παιδί εκτός γάμου. Σχόλιο στις αντιλήψεις για την παρθενία συνιστά και το σύντομο διήγημά της με τίτλο "Η ιστορία της παρθενίας της δεσποινίδας τάδε" (Δωρικός, Αθήνα 1985).


ΔΕΙΤΕ

Η πηγή των παρθένων (Jungfrukallan) του Ινγκμαρ Μπέργκμαν (1959). Μεσαιωνική αλληγορία που υφαίνεται γύρω από το θέμα του βιασμού και της δολοφονίας μιας νεαρής παρθένας στη Σουηδία του 14ου αιώνα.

Το μωρό της Μακόν (The baby of Macon) του Πίτερ Γκρίναγουεϊ (1993). Οι περιπέτειες μιας παρθένας και η γέννηση ενός θαυματουργού μωρού στη μεσαιωνική Ευρώπη τοποθετούνται στο κέντρο ενός "βέβηλου" σχολίου για την εξουσία, εκκλησιαστική και κοσμική.

Το καλοκαίρι της Γκουλέτ (Un ete a la Goulette) του Φερίντ Μπουχεντίρ. Τρία νεαρά κορίτσια στην Τυνησία συναποφασίζουν να χάσουν την παρθενία τους με αγόρια διαφορετικής θρησκείας από τη δική τους.


(Ελευθεροτυπία, 8/3/1998)



Σημείωση 20ο Τεύχος



 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Νησιά
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Νησιά:
Για τη φώκια μονάχους - μονάχους, της Ναυσικάς Καραγιαννίδη


     Article Rating
Average Score: 0
Αριθμός Ψήφων: 0

Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"Υμένας με αιώνια αντοχή" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.03 Δευτερόλεπτα