Ο Εξωραϊστικός και πολιτιστικός Σύλλογος «Ποσειδών», συγκλονισμένος από την τεράστια εθνική τραγωδία που έπληξε τη χώρα μας, θέλει πρώτα από όλα να εκφράσει τη βαθιά θλίψη του προς τα θύματα των πυρκαγιών και να εκφράσει τα συλλυπητήρια του προς όλες τις οικογένειες και τους ανθρώπους που έγιναν μέσα σε λίγες μέρες πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.
Θέλει να εκφράσει την οδύνη του για την τεράστια οικολογική καταστροφή που συντελέστηκε στην Πάρνηθα, την Πεντέλη, τον Πάρνωνα, τον Ταΰγετο, τη Νότια Πελοπόννησο, την Εύβοια, την Αττική και αλλού.
Μέσα στη λαίλαπα των πυρκαγιών που έπληξε ολόκληρη την Ελλάδα, ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου- ό,τι έχει απομείνει από αυτόν- κατάφερε να διασωθεί, μέχρι στιγμής. Όμως πολύ κοντά μας, τα Καλύβια Αττικής, κάηκαν.

Εμείς τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου, δηλώνουμε ότι θέτουμε όλες μας τις δυνάμεις στη διάθεση των τοπικών αρχών (Δήμος, Δασική Υπηρεσία, Πυροσβεστική) για την διατήρηση και προστασία του τελευταίου μεγάλου φυσικού πνεύμονα που έχει απομείνει στην Αττική, του Εθνικού Δρυμού Σουνίου.
Καλούμε όλους τους κατοίκους και παραθεριστές της Ποσειδωνίας σε επγρύπνηση, ώστε το δάσος του Εθνικού μας Δρυμού ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΑΣΟΣ.
-Δεν θα αφήσουμε τους οικοπεδοφάγους και όσους βλέπουν το φυσικό τοπίο σαν  «φιλέτο» να δράσουν ανεξέλεγκτοι και να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.
-Δεν θα αφήσουμε να μας πάρουν την «ανάσα» μας  και την ομορφιά της ζωής μας.
-Δεν θα επιτρέψουμε πλέον τον κατακερματισμό του Εθνικού Δρυμού και την τσιμεντοποίησή του.

Καλούμε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην αλλαγή της συνταγματικής επιταγής για τη διατήρηση των δασών, μέσω της αλλαγής του άρθρου 24 του Συντάγματος, γιατί οποιαδήποτε τέτοια απόπειρα ανοίγει την όρεξη σε όποιους επιβουλεύονται τη φύση και το περιβάλλον για τα άνομα συμφέροντά τους, σε όσους βλέπουν το φυσικό περιβάλλον  σαν προϊόν κερδοσκοπίας και οποιασδήποτε εκμετάλλευσης, όπως τραγικά αποδείχθηκε αυτό το πύρινο καλοκαίρι.

Καλούμε τον πρωθυπουργό της χώρας, να τροποποιήσει τη δήλωσή του ότι «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος», σε «όπου είναι δάσος, θα μείνει για πάντα δάσος».
Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε σαν χώρα τη νοοτροπία της εκ των υστέρων θεραπείας, γιατί το κόστος είναι τεράστιο!

Προτείνουμε:
•       Να δοθούν μεγαλύτερα κονδύλια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ώστε να έχει τα κατάλληλα μέσα και το μηχανισμό για πρόληψη και καταστολή πυρκαγιών και γενικότερα για την προστασία του περιβάλλοντος.
•       Να δημιουργηθεί ενιαίος φορέας δασοπροστασίας
•       Να ενώσουν όλοι οι πολιτικοί και τοπικοί φορείς τις δυνάμεις τους και να καλέσουν τους πολίτες σε εθνικό συναγερμό για την προστασία του περιβάλλοντος.

 Ειδικότερα για τον Εθνικό Δρυμό που έχει πέσει επανειλημμένα θύμα καταπατητών και κάθε είδους καταστροφέων και που έχει δοκιμαστεί με επανειλημμένες πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει
•       Να σταματήσει εδώ και τώρα ο κατακερματισμός του με διαχωρισμούς του τύπου «δασική έκταση, χορτολιβαδική έκταση κλπ).
•       Να εφαρμοστεί αυστηρά ο Νόμος……(Ζώνη Α) και να σταματήσει εδώ και τώρα κάθε άδεια για οικοδόμηση μέσα στην  περιοχή αυτή.
•       Να ληφθεί μέριμνα για μόνιμη περιφρούρηση του Δρυμού, όλο το χρόνο, με ενίσχυση των πυροφυλακίων στις κορυφές του Δρυμού, με ηλεκτρονικά μάτια και φωτισμό μέσα στον πυρήνα του  Δρυμού και με τακτικές περιπολίες των δυνάμεων της πυροσβεστικής υπηρεσίας, του Δήμου και πολιτών.
•       Να γίνεται τακτικός καθαρισμός του δάσους από τα ξερόχορτα και τα ξερόκλαδα τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, πριν από το Πάσχα.
•       Να καθαριστούν όλα τα οικόπεδα που είναι εγκαταλελειμμένα μέσα στο Δρυμό και να γίνει καμπάνια στους κατοίκους του Δρυμού, μόνιμους ή παραθεριστές για τη φροντίδα και τον καθαρισμό των οικοπέδων τους.
•       Να ενισχυθούν οι ζώνες πυρασφάλειας και να έχουν την κατάλληλη υποδομή για πυροπροστασία-κρουνούς, δεξαμενές γεμάτες με νερό κλπ.
•       Να δραστηριοποιηθεί η Δασική Υπηρεσία στη διαδικασία της πρόληψης και προστασίας.
•       Να δημιουργηθούν ομάδες περιφρούρησης του Δρυμού, από την  Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Πυροσβεστική και Δασική υπηρεσία,  και όλους τους τοπικούς φορείς-εξωραϊστικούς συλλόγους, κυνηγετικούς συλλόγους, κλπ., αλλά και από κάθε μεμονωμένο πολίτη που θέλει να συμβάλλει σε αυτό το έργο.
------------------------------------------------------------------------------

Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΟΣ, ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΑΣΟΣ
Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου

Την ώρα που ξεκινάω να γράφω αυτές τις αράδες, ένα ελικόπτερο της πυροσβεστικής και άλλο ένα της αστυνομίας, κάνουν βόλτες πάνω από το κεφάλι μου. Φρουρούν τον Εθνικό Δρυμό Σουνίου, στις υπώρειες του οποίου κατοικώ.
Αυτό μου δημιουργεί ένα αίσθημα συναγερμού, ανησυχίας αλλά ταυτόχρονα και ασφάλειας.
Γιατί δεν θέλω ο παράδεισος όπου ζω να γίνει κόλαση, όπως η Πάρνηθα, ο Πάρνωνας, ο Ταΰγετος, η Ηλεία, η Μεσσηνία , η Εύβοια, η Αρκαδία, και όλες οι άλλες περιοχές της ελληνικής υπαίθρου που αποτελούν την αγαπημένη μου πατρίδα.
Αυτές τις μέρες έχω κλάψει πολύ, όπως όλοι, έχω ζήσει μέσα στο φόβο και τον τρόμο, γιατί δεν θέλω να ξαναζήσω τις φωτιές που κατέκαψαν τον Εθνικό Δρυμό Σουνίου, την  Καμάριζα, τα Μεγάλα Πεύκα, τα Λεγραινά, την Ανάβυσσο, με τις φλόγες να σβήνουν στο Ναό του Ποσειδώνα.

Μετά από αυτές τις φωτιές, οι τοπικοί φορείς, Δήμος, πυροσβεστική, δασικοί, και οι κάτοικοι της περιοχής, έλαβαν κάποια μέτρα περιφρούρησης και πρόληψης.
Οι παλαιότεροι μου λένε ότι έκαναν περιπολίες μέσα στο Δρυμό, και ότι τότε δημιουργήθηκαν τα πυροφυλάκια στις κορυφές των λόφων που ζώνουν το Δρυμό. Δημιουργήθηκαν αντιπυρικές ζώνες και οι τοπικοί φορείς σε όλη τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου- τοπικοί εξωραϊστικοί σύλλογοι, κυνηγοί, εκπρόσωποι του Δήμου-έχουν το νου τους να

Αποφάσισα λοιπόν κι εγώ, σ΄αυτές τις κολασμένες μέρες που ζούμε, να σταματήσω να κλαίω και να μπω στη μάχη της πρόληψης και της  περιφρούρησης.

Ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου, με μια τεράστια ιστορία, με τα αρχαία λατομεία μολυβδαργύρου και μια μαγευτική φύση από πευκοδάση και πλούσια τοπική πανίδα και χλωρίδα, εκτείνεται στην ενδοχώρα της Λαυρεωτικής δυτικά της πόλης του Λαυρίου, από την Πλάκα μέχρι το Σούνιο και τα Λεγραινά. Έχει συνολική έκταση 35.000 τετρ.μέτρα από τα οποία τα 7.500 είναι ο πυρήνας.

Ηρθα σε επαφή με την Πυροσβεστική για να δηλώσω ότι τίθεμαι, όπως και άλλοι, εθελοντικά στη διάθεση της περιφρούρησης του Δρυμού. Αμέσως με πήρε τηλέφωνο ο διοικητής και μου είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε, εμείς κανονικά είμαστε επιφορτισμένοι με την καταστολή και όχι με την πρόληψη, αλλά θα δώσουμε όλη αυτή τη μάχη μαζί. Μόλις δείτε οτιδήποτε, να μας πάρετε αμέσως τηλέφωνο, να έρθουμε γρήγορα, να προλάβουμε. Να προλάβουμε. Να προλάβουμε γρήγορα!»

Όλο το περισινό φθινόπωρο και το χειμώνα, οι κηπουροί της περιοχής φροντίζουν τους κήπους των σπιτιών.  Κλαδεύουν, κόβουν τα ξερά, όχι του δάσους αλλά των κήπων των ιδιοκτησιών που βρίσκονται στις υπώρειες του Δρυμού. Και πετάνε τα κλαδιά μέσα στο δάσος!

Γύρω από τα σπίτια και μέσα στο δάσος, βουνά τα ξερόκλαδα.
Το 2000 έκανα ένα έγγραφο στη Δασική Υπηρεσία να έρθει να καθαρίσει γιατί υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Ηρθαν ,σκέπασαν με χώμα τα ξερά σε ένα σημείο δίπλα στο σπίτι μου και έφυγαν. Φέτος φώναξα το Δήμο γιατί και πάλι ήμουν ζωσμένη από τα ξερόκλαδα. Ήρθαν, καθάρισαν γύρω-γύρω και μπήκαν παραμέσα στο δάσος για να καθαρίσουν κι εκεί. «Τρελάθηκα με αυτά που είδα» μου είπε ο αντιδήμαρχος. «Όλο το δάσος είναι γεμάτο με βουνά από ξερόκλαδα, μπάζα και σκουπίδια. Δεν έχει έρθει εδώ ποτέ η δασική να καθαρίσει; Εμείς δεν έχουμε λεφτά για τη φροντίδα του δάσους και την πρόληψη. Δεν μας δίνουν κονδύλια.». Και τότε θυμήθηκα την πληροφορία που άκουσα ότι φέτος ο Δήμος Διονύσου πήρε 20.000 ευρώ για τη δασοπροστασία. Έπειτα άκουσα το Δημήτρη τον Παπαδημούλη να λέει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει 3εκ. ευρώ για δασοπροστασία και από αυτά δεν έχουμε απορροφήσει ούτε ένα ευρώ.

Ακούμε τους αρμόδιους της νυν και των παλαιών κυβερνήσεων να λένε «όπου ήταν δάσος θα παραμείνει δάσος».

Και ενώ το λένε, εδώ και χρόνια, τα καμένα οικοπεδοποιούνται και οικοδομούνται, οι εθνικοί μας δρυμοί κατακερματίζονται, ενώ οι ορεινοί όγκοι και οι δασικές εκτάσεις στην ύπαιθρο, με τα όμορφα χωριά που φέτος έγιναν παρανάλωμα του πυρός, έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους.
«Μας έχουν παρατήσει» έλεγε ένα 15χρονο κορίτσι της Αρτέμιδας Ηλείας. «Όχι τώρα, από παλιά».

Από παλιά, ολόκληρη η ελληνική ύπαιθρος, με τις ομορφιές της, με τους ανθρώπους της, έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της. Δεν υπάρχουν οι υλοτόμοι που υπήρχαν παλιά για να φροντίσουν το δάσος, να «καλλιεργήσουν» το δάσος όπως άκουσα να λέει χαρακτηριστικά ένας δασοπόνος στην  τηλεόραση.
Από τα χωριά έχουν φύγει οι νέοι. Οι γέροι ζουν στα καφενεία, ή στα χωράφια τους.

Η πολιτεία, μαντρωμένη και οχυρωμένη στην «κοσμάρα» της στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις, βγαίνει φέτος το Μάρτιο δια στόματος Πολύδωρα και Παυλόπουλου, και λέει «Φέτος θα έχουμε ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι με υψηλές θερμοκρασίες και δυνατούς ανέμους και με υψηλό κίνδυνο πυρκαγιών. Έχουμε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα και είμαστε πανέτοιμοι.»

Και είδαμε τι έγινε. Χθες και προχθές μόλις, ήρθαν κύπριοι πυροσβέστες και μας έφτιαξαν αντιπυρικές ζώνες ειδικές για να σταματούν το μέτωπο της φωτιάς. Δεξαμενές νερού μέσα στα δάση της υπαίθρου μας βρέθηκαν χωρίς νερό. Πυροσβεστικοί κρουνοί, αραιά και πού.

Δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο στο χάλι του κρατικού μηχανισμού και των μηχανισμών πρόληψης.

Εχει γίνει πολύς λόγος για το αν οι φωτιές ήταν οργανωμένο σχέδιο ή όχι.
Ας πούμε ότι συμφωνώ, πως ναι, ήταν οργανωμένο σχέδιο. Όμως ο υποτιθέμενος εχθρός, για να επιτύχει το στόχο του, πρέπει να βρει έδαφος. Και το βρήκε το έδαφος.
Το έδαφος ήταν ήδη ξερό και καμένο. Το έδαφος ήταν αφρόντιστο, απότιστο και κενό. Πάνω σε αυτό το κενό πάτησε ο εχθρός και πέτυχε απόλυτα τους στόχους του.

Αν θα πρέπει να πάρουμε κάποια στιγμή ένα μικρό μάθημα από αυτό το ολοκαύτωμα και την εθνική καταστροφή, είναι να σοβαρευτούμε. Σαν λαός, σαν κράτος και σαν έθνος.

Να σταθούμε ταπεινά και με αγάπη δίπλα και μέσα στη φύση. Να τη φροντίσουμε για να μπορεί κι εκείνη να μας φροντίσει. Είμαστε παιδιά της.
Δεν ξέρουμε αν θα ξαναγίνει δάσος ότι ήταν δάσος. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι εμείς θα αγωνιστούμε με το σύνθημα  «Ότι είναι δάσος να παραμείνει δάσος»