Στην Πάρνηθα υπάρχει μεγάλη πίεση για οικοδομική ανάπτυξη και συγκρούονται ποικιλώνυμα συμφέροντα. Πρώτα - πρώτη η Εκκλησία. Διεκδικεί γύρω στα 10.000 στρέμματα για άμεση αξιοποίηση, μέρος μιας ευρύτερης έκτασης που θεωρεί ότι της ανήκει. Το Δημόσιο αμφισβητεί την ιδιοκτησία της Εκκλησίας, αλλά το θέμα δεν έχει λήξει καθώς υπάρχουν πολλές νομικές ασάφειες με ψηφισθέντες νόμους που ισχύουν ή βρίσκονται υπό αναστολή (νόμος Δρυ).

Σύμφωνα με πληροφορίες, η προς αξιοποίηση έκταση που επιδιώκει να αποχαρακτηρίσει η Εκκλησία αρχίζει από τις παρυφές του βουνού (απ' εκεί που τελειώνουν οι χασαποταβέρνες) και φτάνει μέχρι το Μενίδι και μέχρι το ύψος του τελεφερίκ. Στην έκταση αυτή έχουν γίνει πράξεις αγοραπωλησίας (συμβόλαια που αναφέρουν πώληση αγροτεμαχίου) σε πολλούς ιδιώτες, οι οποίοι τώρα συναποτελούν ομάδα πίεσης.

Δεύτερος ενδιαφερόμενος είναι η επιχείρηση του «Μον Παρνές» (μετέχει το Δημόσιο με περίπου 50%) το οποίο διεκδικεί αποχαρακτηρισμούς για επέκταση του ξενοδοχείου (νέο κτίριο) και για δημιουργία πάρκινγκ 600 θέσεων. Το αίτημα αυτό έχει συμπεριληφθεί σε Προεδρικό Διάταγμα του ΥΠΕΧΩΔΕ το οποίο δεν υπογράφει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Στη σειρά ακολουθούν διάφοροι έμποροι γης (βλέπε καταπατητές) στην περιοχή των Θρακομακεδόνων, της Ιπποκρατείου Πολιτείας και φθάνουν μέχρι τη Μαλακάσα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η Εκκλησία και οι έμποροι γης επικαλούνται νομικές διαδικασίες που εφαρμόστηκαν στους αποχαρακτηρισμούς για τη δημιουργία του Ολυμπιακού Χωριού.

Ενα στοιχείο που δείχνει την πίεση για οικιστική ανάπτυξη της Πάρνηθας είναι ότι την τελευταία 25ετία έχουν καταγραφεί 30.000 κτίσματα σε εκτάσεις που εμπίπτουν στις προστατευόμενες δασικές περιοχές. Ολα τα κτίσματα έχουν προβλήματα νομιμοποίησης.