«Στην Αμοργό οι φραγκοσυκιές είναι μέσα από τις ξερολιθιές», σημειώνει ο συγγραφέας. «Βοηθούν στην αναχαίτιση του αέρα, ιδίως μικρών καλλιεργειών. Εκαναν την απαιτούμενη απανεμιά και προσέδιδαν στα χωράφια τόνο πρασίνου. Το φραγκόσυκο είναι από τα πλέον νόστιμα καλοκαιρινά φρούτα. Στην Αμοργό λίγα φρούτα έχουν υποστεί την υπερβολική επήρεια των λιπασμάτων, π.χ. σταφύλια, οπωροκηπευτικά κ.ά. Το φραγκόσυκο, σαν αφρόντιστο φρούτο που έχει καταντήσει, βρίσκεται τώρα στην αμέλεια των ιδιοκτητών του, κι έτσι κάθε έννοια χημικής επιδράσεως επ' αυτού είναι ανύπαρκτος».

Σε πολλές γιορτές στα νησιά μετά τη Θεία Λειτουργία και τον εσπερινό προσέφεραν ως «αντίδωρο» φραγκόσυκα.

Τώρα το έθιμο έχει σχεδόν εκλείψει για τα εξωκλήσια και διατηρείται σε μερικές μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις.

Κατά την εορτή του Αγίου Ιωάννου στις 29 Αυγούστου, πολύς κόσμος συνέρρεε αφ' εσπέρας στο κτήμα του Γεωργίου Γιαννακού, όπου μετά τον εσπερινό προσέφερε σταφύλια και φραγκόσυκα, πέραν από τον άρτο.

Στο 300 σελίδων βιβλίο του Μιχάλη Στρατουδάκη θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία για τις θεραπευτικές ιδιότητες του φραγκόσυκου, για τις αναφορές του στη λογοτεχνία, το Ιντερνετ, τα λεξικά και τα λαογραφικά, τον... ρόλο του στα νησιώτικα προξενιά:
«Η Αμοργός μας έχει πολύ νόστιμα φραγκόσυκα και νόστιμα κορίτσια. Και τα δύο έχουν αγκάθια».

Ξεφυλλίστε το, δεν κινδυνεύετε να τρυπηθείτε.