Για το κέρδος των ιδιωτών, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού φιλοδοξούν να μετατρέψουν δημόσιες εκτάσεις σε «δάση» με ανεμογεννήτριες.
Eurokinissi

Την εκ νέου αναστάτωση των κατοίκων της Νοτιοανατολικής Λακωνίας έχει προκαλέσει η αναζωπύρωση κυβερνητικών μεθοδεύσεων (αυτή τη φορά από την κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς είχε προηγηθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2001) και όχι μόνο, για την παράδοση της περιοχής σε ιδιωτικές εταιρείες, προκειμένου να στήσουν τις ανεμογεννήτριές τους.

Δύο είναι οι κύριες αιτίες αναζωπύρωσης των ανησυχιών των κατοίκων:
Πρώτον, η συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς την 1η Φλεβάρη του 2007, όταν και παρουσίασε το Ειδικό Χωροταξικό πλαίσιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όπου στις Περιοχές Αιολικής Προτεραιότητας στην Πελοπόννησο συμπεριλαμβάνεται, πέρα από την Αρκαδία, και η Λακωνία. Ωστόσο, σύμφωνα, με τους κανόνες χωροθέτησης αιολικών εγκαταστάσεων, η συγκεκριμένη περιοχή της Λακωνίας θα έπρεπε να είχε εξαιρεθεί.

Δεύτερον, η απόφαση της Περιφέρειας Πελοποννήσου το Γενάρη του 2007 με την οποία έδωσε εκ νέου έγκριση περιβαλλοντικών όρων Αιολικού Σταθμού της εταιρείας WRE HELLAS AE στη θέση «Αλώνια» του χωριού Ελληνικού, όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του λίγους μήνες πριν την είχε απαγορεύσει.

Η μετατροπή της περιοχής σε βιομηχανική ζώνη παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας θα έχει ως αποτέλεσμα τη συνολική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την υπονόμευση των τοπικών οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η μελισσοκομία, ο τουρισμός. Και όλα αυτά, προκειμένου να ενισχυθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας την οποία θα πουλούν πανάκριβα για να κερδοφορούν και που τα λαϊκά στρώματα είτε άμεσα είτε άμεσα ως χρήστες ενέργειας είτε έμμεσα από την αγορά των αναγκαίων εμπορευμάτων και υπηρεσιών για τη ζωή τους θα πληρώνουν το τίμημα.

Πριμοδότηση στο κεφάλαιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου με απόφασή της και ημερομηνία 04/05/2006 έδωσε την έγκριση περιβαλλοντικών όρων Αιολικού Σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας 4,8 MW της εταιρείας WRE HELLAS AE στη θέση «Αλώνια» του χωριού Ελληνικού του Δήμου Μονεμβάσιας. Μετά από αυτήν την εξέλιξη ο Δήμος Μονεμβάσιας προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και δικαιώθηκε. Συγκεκριμένα, το ΣτΕ με προσωρινή διαταγή που εξέδωσε στις 06/09/2006 αναφέρει: «ΔΙΑΤΑΣΣΟΥΜΕ την αναστολή εκτελέσεως της προσβαλλόμενης με την υπό κρίση αίτηση υπ' αρ. 1685/2006 πράξης περί έγκρισης περιβαλλοντικών όρων και εν γένει απαγορεύει κάθε επέμβαση στην επίδικη έκταση». Σαν να μην τρέχει τίποτα, η Περιφέρεια Πελοποννήσου με νέα απόφασή της (08/01/2007) προχωρεί στην επανέκδοση άδειας εγκατάστασης Αιολικού Σταθμού υπέρ της WRE HELLAS AE στη θέση «Αλώνια» στο χωριό Ελληνικό.

Με βάση το νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο εμπλουτίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ, η ΔΕΗ είναι υποχρεωμένη να αγοράζει το ρεύμα από τις ιδιωτικές εταιρείες σε τιμές που να εξασφαλίζουν σημαντικό κέρδος για τους ιδιώτες. Συγκεκριμένα, η ΔΕΗ αγοράζει την αιολική ενέργεια με 15 λεπτά την KWh και για την ώρα, την πουλάει 10 λεπτά την KWh, ενώ τη φωτοβολταϊκή την αγοράζει από 40 - 45 λεπτά! Επιπρόσθετα, οι εταιρείες που προωθούν τη φωτοβολταϊκή ενέργεια - προέκυψαν το τελευταίο διάστημα στην περιοχή - την προπαγανδίζουν ως λύση και για τη μικρομεσαία αγροτιά, με στόχο να της αρπάξουν τη γη, για να εγκαταστήσουν εκεί φωτοβολταϊκούς σταθμούς.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι - σε κάθε περίπτωση - το κόστος να μετακυλίεται στους καταναλωτές και αυτό γιατί σε κάθε λογαριασμό επιβάλλεται ειδικό τέλος (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας), το οποίο προορίζεται για την κάλυψη του εν λόγω ακριβότερου τιμήματος.

Πέραν τούτου, η ΔΕΗ είναι υποχρεωμένη να επεκτείνει το δίκτυο, ώστε να εξυπηρετεί τους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς. Ετσι, στα πλαίσια αυτά, το δίκτυο υψηλής τάσης στους Μολάους τα περίπου τρία τελευταία χρόνια έχει μεγαλώσει σε τριπλάσια έκταση, προκειμένου να μπορεί να δεχτεί τις επιπλέον κιλοβατώρες από τους κατέχοντες τις ανεμογεννήτριες.

Καταπατήσεις δημόσιας γης.
Μια υπόθεση καταπάτησης δημόσιας δασικής έκτασης από ιδιώτη στο βουνό Κούνος, στο δημοτικό διαμέρισμα του Αγ. Φωκά του δήμου Μονεμβάσιας, θεωρείται από τους κατοίκους χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο κινούνται μεγάλες εταιρείες που ενδιαφέρονται για την εγκατάσταση αιολικού πάρκου σε περιοχές - ζώνες που το ίδιο το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει ουσιαστικά χαρακτηρίσει ασύμβατες, εντός των οποίων απαγορεύεται η χωροθέτηση αιολικών μονάδων.

Συγκεκριμένα, μετά από μήνυση του δασαρχείου Μολάων σε ιδιώτη για καταπάτηση 200 στρεμμάτων δημόσιας δασικής έκτασης στη θέση «Κούνος», η οποία μάλιστα έχει κριθεί ως αναδασωτέα, το δικαστήριο πριν από περίπου δύο μήνες τού επέβαλε ποινή φυλάκισης 58 μηνών και πρόστιμο 56.000 ευρώ (η ποινή είναι εφέσιμη). Στη θέση αυτή, καθώς και σε μεγάλο εύρος της περιοχής, ιδιωτικές εταιρείες έχουν ήδη ξεκινήσει και χαράσσουν δρόμους που θα τους επιτρέψουν να έχουν πρόσβαση στις κορυφογραμμές, για να στήσουν τις ανεμογεννήτριες.

Αντίθετοι οι κάτοικοι.
Τους προβληματισμούς και την πρόθεσή τους να μην επιτρέψουν την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων, εξέφρασαν οι κάτοικοι της περιοχής στον «Ρ», σε πρόσφατη αποστολή της εφημερίδας μας.

«Η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών γίνεται στο βωμό του ιδιωτικού οικονομικού συμφέροντος, χωρίς να λύνεται επί της ουσίας και σχεδιασμένα το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας - υπογραμμίζει ο Γιώργος Φουντουλάκης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα - χωρίς κανένα όφελος για το περιβάλλον, τον τόπο, τους κατοίκους.

Η δημιουργία αιολικών πάρκων στο νοτιοανατολικό όγκο του Ορεινού Πάρνωνα, που ξεκινά από το ιστορικό τοπίο της Μονεμβασιάς και καταλήγει στη Χερσόνησο του Κάβο Μαλέα, θα επιτρέψει τον κατακερματισμό ενός τοπίου, που λόγω της ιστορίας του και της σπάνιας φυσικής ομορφιάς του αποτελεί τον κύριο τουριστικό πόλο έλξης της περιοχής. Ενα άλλο ζήτημα που ανακύπτει είναι πως το Δημόσιο μπορεί να εκχωρεί χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων στους ιδιώτες, για να κατασκευάσουν τις ανεμογεννήτριες. Εδώ έχει σχέση και το άρθρο 24, που αναφέρεται στις προϋποθέσεις αποχαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων».