Με την πρώταρχική της έννοια η πολεοδομία υπάρχει από τους αρχαίους χρόνους. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες η πολεοδομία παρουσίασε τόσο ραγδαία εξέλιξη, που σήμερα το αρχιτεκτονικό-τεχνικό-καλλιτεχνικό στοιχείο μέσα σ' αυτήν αποτελεί μία μόνο -και όχι πολύ σημαντική- από τις πολλές διαστάσεις μιας νέας σύνθετης επιστήμης.Ο όρος «Πολεοδομία» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1910 και σήμαινε την απλή ανάπτυξη των πόλεων. Μόνο μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η πολεοδομία άρχισε να παίρνει την έννοια της συστηματικής επέμβασης της Πολιτείας για την παραγωγή του τεχνητού περιβάλλοντος. Η πρώτη συγκροτημένη διατύπωση του περιεχομένου της έγινε το 1933 από τους συγγραφείς του «Χάρτη των Αθηνών» οι οποίοι της έδωσαν το χαρακτηρισμό της επιστήμης της οργάνωσης των πόλεων. Ακολούθησαν άλλες προσεγγίσεις σύμφωνα με τις οποίες η πολεοδομία είναι η επιστήμη που συνδέεται με το φαινόμενο της αστικοποίησης που προκαλεί ανάπτυξη ταχεία ανάπτυξη των πόλεων σε βάρος των επαρχιών. Μάλιστα εκφράστηκε και το δίλημμα αν η Πολεοδομία είναι επιστήμη ή τέχνη. Έχοντας όμως υπόψη τη συγγένειά της με την αρχιτεκτονική που είναι πράξη δημιουργίας και πρόβλεψης αλλά και την υποχρέωσή της να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του ατόμου και της κοινωνίας που προϋποθέτει αφομοίωση δεδομένων άλλων επιστημών μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι και τέχνη όπως η αρχιτεκτονική αλλά και επιστήμη.

Η νέα πολεοδομία, ή καλύτερα ο πολεοδομικός σχεδιασμός, προϋποθέτει γνώσεις και ικανότητες, που προέρχονται από ένα μεγάλο φάσμα άλλων επιστημών, κοινωνικών και τεχνικών, θεωρητικών κι εφαρμοσμένων. Όμως η πολεοδομία εξακολουθεί να ανήκει στις ειδικότητες που ασχολούνται με το «Φυσικό Σχεδιασμό». Έτσι δε χάνει τη συγγένεια της με την αρχιτεκτονική, όπως και με τη χωροταξία, που αναφέρονται αντίστοιχα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο αντικείμενο στο χώρο πέρα από την παραπάνω διεύρυνση του γνωσιολογικού της περιεχομένου, τη νέα πολεοδομία χαρακτηρίζει η αναζήτηση μιας ιδιαίτερης φυσιογνωμίας που θα της εξασφαλίσει μια θέση στο χώρο των επιστημών.

Αντικείμενο και σκοπός

Επομένως η πολεοδομία είναι η τέχνη και επιστήμη εκείνη που ασχολείται με το Σχεδιασμό και Προγραμματισμό των πόλεων και γενικότερα των οικισμών. Η πολεοδομία περιλαμβάνει ένα σύνολο τεχνικών, οικονομικών, κοινωνικών και διοικητικών μέτρων που έχουν ως στόχο μια αρμονική λογική και ανθρώπινη ανάπτυξη των πόλεων. Προκειμένου να επιτύχει τους προαναφερθέντες σκοπούς επικαλείται πολλές επιστήμες όπως το δίκαιο, την οικονομία, την κοινωνιολογία κλπ. Επιπλέον υπάρχει και μια διάκρισή της σε τρεις βασικές κατευθύνσεις: την Πολιτική (αντανάκλαση της δεδομένης κοινωνίας), την Τεχνική (ίδρυση κανόνων) και την Νομική (σχηματοποίηση των κανόνων ώστε να αποκτήσουν αναγκαστική φύση όσον αφορά τη διοίκηση και τους πολίτες).

Βιβλιογραφία:

Μίτσερλιχ Αλεξάντερ: Το άξενο των πόλεων πρωτουργό στην ψυχική αποργάνωση του πολίτη, Μεταφρ: Στέφανος Γιαννόπουλος, Εκδ: Ηριδανός
Αραβαντινού Αθαν., Πολεοδομικός σχεδιασμός, για μια βιώσιμη ανάπτυξη του αστικού χώρου, Συμμετρία, Αθήνα 1997
Internationale Sittuationiste, 1958-1969, Χωροταξία, Εκδ. ?κμων, Αθήνα 1979
Σκουρή Βασ., Χωροταξικό και Πολεοδομικό Δίκαιο, Β΄ Έκδοση, Σάκκουλας, Θεσσαλονίκη 1991.
ΥΠΕΧΩΔΕ, Έκθεση-Εισήγηση για το Γενικό πλαίσιο του Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, Εποπτεία: Ηλίας Μπεριάτος, ΓΓ ΥΠΕΧΩΔΕ. Συντονισμός: Χρίστος Ζαμπέλης, προϊστάμενος Δ/νσης Χωροταξίας, Ιανουάριος 2000
Χριστοφιλόπουλου Δημ. Γ. Αστικός και Χωροταξικός Σχεδιασμός-Προγραμματισμός. Εκδ. Αφοι Σάκκουλα, Αθήνα 1990
Χριστοφιλόπουλου Δημ. Γ., Χωροταξία-Πολεοδομία, Β΄, Θεσμοί, Εκδ. Αφοι Σάκκουλα, Αθήνα 1984
 

πηγή: Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια