ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ

ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Toυ Ηλία Ευθυμιόπουλου Πρώην Υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ – περιβαλλοντολόγου

Ιστορική χαρακτήρισαν τη συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής οι Ευρωπαίοι ηγέτες που μετείχαν στη Σύνοδο Κορυφής της 9ης Μαρτίου. Η προεδρεύουσα του Συμβουλίου, ?νγκελα Μέρκελ, δεσμεύτηκε για μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% μέχρι το 2020, ποσοστό που θα μπορούσε να αυξηθεί, αν κι άλλες χώρες ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο υπαινιγμός είναι τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον «κοιμώμενο» υπεργίγαντα, την Κίνα, που χωρίς ιδεολογική δυσκολία αντικαθιστά τη σοσιαλιστική λιτότητα με τη σπάταλη καπιταλιστική υπερκατανάλωση, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας. Η περιβαλλοντική άνοιξη της Κοινότητας δεν αφορά μόνο την εξοικονόμηση και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, αλλά και την ανάδυση των νέων τεχνολογιών, όπως το υδρογόνο και τα βιοκαύσιμα.

Μάλιστα, ήταν τόσος ο ενθουσιασμός που επικράτησε, ώστε ακόμη και ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν δίστασε να υπογραμμίσει ότι η χώρα μας θα είναι πάντα στην πρωτοπορία της προσπάθειας. Εννοούσε βέβαια πρωτοπόροι από την ανάποδη, αφού όλη η Εσπερία ξέρει τις εργώδεις προσπάθειες που έγιναν τόσο απ' αυτήν όσο και από την απελθούσα κυβέρνηση, ώστε η χώρα να εξαιρεθεί από την κοινή ευρωπαϊκή υποχρέωση και το μείον 20% (των άλλων) να το κάνουμε συν 25% ή και 40%, αν χρειαστεί, ώστε «να μην υπονομευθούν οι παράλληλοι στόχοι της ανάπτυξης». Γι' αυτό άλλωστε και επενδύσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε στο φυσικό αέριο -και αύριο στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης- με προφανή στόχο να απεξαρτηθούμε από τα ορυκτά καύσιμα. Γι' αυτό και ετοιμάζονται εκχωρήσεις νέων λιγνιτικών πεδίων στον ιδιωτικό τομέα, ώστε διαμέσου του ανταγωνισμού να υποχρεωθεί και η ΔΕΗ να εκσυγχρονίσει τις δικές της μονάδες. Από την ανάποδη πάντα, γιατί και ο πλέον άσχετος γνωρίζει ότι οι εκπτώσεις γίνονται κατά κανόνα εις βάρος του περιβάλλοντος.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έγιναν και κάποια βήματα προς την άλλη κατεύθυνση. Της ενίσχυσης δηλαδή των ήπιων και εναλλακτικών πηγών, όπως είναι ο ήλιος και ο άνεμος. Ο πρόσφατος μάλιστα νόμος (3468/2006) και τα ισχυρά κίνητρα (επιδότηση της κιλοβατώρας) αναθέρμαναν την αγορά και ανέβασαν τον επενδυτικό πυρετό (σημείωση: τις επιδοτήσεις δεν τις πληρώνει αόριστα το κράτος, αλλά οι καταναλωτές της ΔΕΗ με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των 40 εκατ. ευρώ ετησίως -το λεγόμενο τέλος ΑΠΕ).

Όπως όμως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, μαζί με την αισιοδοξία εμφανίστηκαν και οι πρώτες ακρότητες. Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή του νόμου, πριν υπογραφεί η κοινή υπουργική απόφαση για τη σωστή χωροθέτηση των νέων μονάδων και την κατάθεση των κανόνων του παιχνιδιού, ο μεγάλοι επενδυτικοί όμιλοι μυρίστηκαν ψητό και έπεσαν με τα μούτρα. Χίλια πεντακόσια μεγαβάτ από αιολική ενέργεια σε Χίο και Μυτιλήνη προγραμματίζει γνωστή εταιρεία, ενώ μία δεύτερη στοχεύει στα 220 μεγαβάτ στη γραφική Σέριφο.

Μεγέθη έξω από την κλίμακα των νησιών, άσχετα με τις τοπικές ανάγκες σε ενέργεια και, το κυριότερο, ερήμην των τοπικών κοινωνιών. Βέβαια ο σκοπός ιερός. Η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ήταν πάγιος στόχος του περιβαλλοντικού κινήματος. Η επίκληση όμως των εθνικών στόχων (μείωση των εκπομπών θερμοκηπίου) δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να υποκαταστήσει την ανάγκη για διαβούλευση, την επικράτηση του μέτρου στις επιλογές, το σεβασμό στις οικο-γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, ειδικά των νησιών του Αιγαίου. Τα οποία ναι μεν ανέχθηκαν και ανέχονται την πρωτοφανή πίεση του τουρισμού και την επέλαση της άναρχης δόμησης (τις περισσότερες φορές με τη συνενοχή των ντόπιων), αλλά δεν χρειάζεται να τιμωρηθούν γι' αυτό. Εξάλλου, οι υπερβολές από τη μια μεριά θα φέρουν υπερβολές από την άλλη.

Ήδη, ένα άτυπο κίνημα εναντίον των ανεμογεννητριών αρχίζει να φουντώνει στα τέσσερα σημεία του αρχιπελάγους, που σίγουρα, αν συνεχιστεί, θα τορπιλίσει όχι μόνο τα συμφέροντα των εταιρειών, αλλά και κάθε λογική πρόταση, μελετημένη, με συστάσεις και με τη συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Πριν από λίγες ημέρες, η νέα Πρόεδρος των σοσιαλιστών της Σουηδίας, η Μόνα Σαχλίν, είπε πως η μάχη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι τόσο σημαντική όσο και η πάλη των τάξεων πριν από εκατό χρόνια. Στην Ελλάδα εισπράξαμε ευθέως το μήνυμα και ξεκινήσαμε ήδη την πάλη των παρατάξεων. Και πήραμε πάλι τα βουνά. Κυνηγώντας μάγισσες, ευρώ και ανεμόμυλους.

(πηγή: «ΤΑ ΝΕΑ»,10 Απριλίου 2007)