Όταν το Περιβάλλον γίνεται «χωροταξική πίτα» στην τράπεζα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας… Όταν οι κάτοικοι ενός τόπου αντιμετωπίζονται ως «παρείσακτοι ιθαγενείς» και -με αντισταθμιστικά ψίχουλα- υποχρεώνονται να παραδώσουν το βιός και την πατρώα γη τους…

Όταν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μεταλλάσσονται από ελπίδα σωτηρίας των λαών και των όντων του κόσμου μας σε χρηματιστηριακό «παιχνίδι» των λίγων ισχυρών… Όταν οι κοινοπραξίες μεγάλων συμφερόντων χρησιμοποιούν δούρειους ίππους για την καταπάτηση, την οικοπεδοποίηση, τη λεηλασία και την άλωση του φυσικού και ιστορικού τοπίου …

Όταν οι νόμοι και τα συνταγματικά δικαιώματα «κόβονται και ράβονται» στα μέτρα των ομίλων εξουσίας και η παρανομία εδραιώνεται ως δικαίωμα του πολιτικά και οικονομικά ισχυρού… ΤΟΤΕ, οι υγιείς ανθρώπινες δυνάμεις των τοπικών κοινωνιών, ορθώνουν το ανάστημά τους και ενώνονται για να περιφρουρήσουν το δικαίωμά τους στη συμμετοχή των αποφάσεων που αφορούν την κληρονομιά, τη ζωή και το μέλλον τους… ...........

Ποιοι είμαστε........

Προς το τέλος του 2005, αρχές του 2006, άνθρωποι και φορείς με κοινές ευαισθησίες για την φύση, τον πολιτισμό, το ιδιαίτερο ελληνικό τοπίο, διαπιστώναμε με έκπληξη ότι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για τις οποίες αγωνιστήκαμε επί πολλά χρόνια, μεταλλάσσονταν στα χέρια των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων «από ευλογία σε κατάρα». Υπό την απειλή των κλιματικών αλλαγών και της ενεργειακής κρίσης, μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι, με τη σύμπραξη του πολιτικού κόσμου και με Δούρειο Ίππο τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα, σχεδίασαν μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση καταπάτησης τεραστίων παρθένων περιοχών, δασών, δασικών εκτάσεων, ανέγγιχτων βουνοκορφών… Σ’ αυτό το σχεδιασμό τους δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν περιοχές προστατευόμενες (NATURA, SPA, κ.λπ.), δρυμούς, φαράγγια, μνημειώδεις και ιστορικούς τόπους, περιοχές γεωλογικής και παλαιοντολογικής σπανιότητας και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και τουριστικού ενδιαφέροντος. Μια απίστευτη καταιγίδα αιτήσεων για άδειες παραγωγής αιολικής ενέργειας συνοδεύτηκε από εγκρίσεις ψευδών περιβαλλοντικών όρων και Μελετών, αυθαιρεσίες και παρανομίες, εξαγορές και αποκοιμήσεις συνειδήσεων, αδιαφανείς διαδικασίες, άναρχες και ύποπτες, ερήμην των κατοίκων και των τοπικών φορέων, χωροθετήσεις και εγκαταστάσεις.

Ταυτόχρονα διαπιστώναμε:

1. Την ενορχηστρωμένη επίθεση στην περιβαλλοντική Νομοθεσία και τα όργανα προστασίας τους (αναθεώρηση του Συντάγματος, άρθρο 24, 100, κλπ.)…

2. Την πλήρη αποσιώπηση από τα κεντρικά ΜΜΕ, των μεγάλης και πανελλήνιας έκτασης αντιδράσεων…

3. Την πλήρη αποσιώπηση των αντιδράσεων και των κινημάτων στις χώρες της Ευρώπης

4. Την κυβερνητική απραξία στους τομείς: α. Εξοικονόμηση ενέργειας (συστηματική, μεθοδική εκστρατεία και Παιδεία) β. Βιοκλιματική πολιτική για τα κτίρια γ. Εφαρμογή ηλιακών συστημάτων και συστημάτων εξοικονόμησης στους δημόσιους φωτισμούς δ. Οικονομικά κίνητρα και επιδοτήσεις στον ιδιώτη και τους καταναλωτές ε. Συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν το περιβάλλον τους και το περιβάλλον των παιδιών τους και που αποτελεί Κοινοτική Οδηγία. Διαπιστώσαμε ακόμα ότι:

1. Είμαστε η μόνη χώρα της προηγμένης Ευρώπης που ετσιθελικά διατηρεί το οξύμωρο σχήμα «Δημόσια Έργα + Περιβάλλον» κάτω από τον ίδιο Υπουργό.

2. Είμαστε η μόνη χώρα της προηγμένης Ευρώπης που δεν έχει Κτηματολόγιο, δεν έχει Χωροταξικούς Σχεδιασμούς, δεν έχει Δασολόγιο, αλλά αποκτά βιαστικότατα Χωροταξικό για τις ΑΠΕ.

3. Είμαστε η μόνη χώρα που αγνοεί την παγκόσμια σπουδαιότητα της βιοποικιλότητάς της και θυσιάζει μοναδικά οικοσυστήματα στο βωμό της απληστίας, του κέρδους και της συναλλαγής… Διαπιστώσαμε ότι, μας θεωρούν αφελείς αυτόχθονες και εύκολη λεία στα δολώματα φτηνών αντισταθμισμάτων…!

Και αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αναχαιτίσουμε το κύμα της μεγάλης οικοπεδοφαγικής συμμορίας που υπό τον μανδύα των κλιματικών αλλαγών ασελγεί πάνω στην ιερή και ιστορική γη μας, πάνω στο σώμα του απαράμιλλου και αρχέγονου ελληνικού τοπίου… Η Φυτάλμια γη, είναι μια Αμφικτυονία που αποτελείται από φυσιολατρικούς, ορειβατικούς, σπηλαιολογικούς, πολιτιστικούς, επαγγελματικούς, τουριστικούς, και παντός είδους φορείς, προσωπικότητες, που ενώθηκαν για να προασπίσουν την άγρια και μνημειώδη φύση της γης μας… Αφετηρία μας είναι η Πελοπόννησος… Ορίζοντάς μας η Οικουμένη… Μια Οικουμένη αντικαταναλωτική, με σεβασμό στους φυσικούς νόμους, την ποικιλία των όντων της, την αρμονία των οικοσυστημάτων της… Μια Οικουμένη που θα ξαναβρεί τη χαρά στη θέα της γαλάζιας πεταλούδας και στην μοναχική αρτιότητα του Αμάραντου… ……………………………………………………………………………….

Οι ετυμολογικές ρίζες της Αμφικτυονίας μας Φυτάλμιος, α, ον = ο φυσικός, ο εκ της φύσεως, ο γόνιμος, ο βλαστικός, ο ζωογόνος, ο εκ γενετής, ο παράγων, ο θεράπων, ο τρέφων, ο πατρώος, η παραγωγική δύναμη… Επίθετο που προέρχεται από το ρήμα «φύω» και τη λέξη «φύτλη» (=φύτρα, γενεά, γένος, φυλή, φύσις...). Προσωνύμιο θεών στους οποίους απέδιδε βλαστικές και γονιμικές ιδιότητες (Φυτάλμιος Ήλιος, Ζευς, Ποσειδών, Απόλλων, ?ρτεμις, κλπ.). Αμφικτυονία (και Αμικτιονία): Ομοσπονδία, Σύνδεσμος πόλεων, οικισμών (αμφικτύονες=οι πέριξ, οι πλησίον οικούντες, οι γείτονες κ.λπ.). Η αρχαιότερη μορφή ένωσης των Ελλήνων με γνωστότερη εκείνη που δημιουργήθηκε κατά μία εκδοχή το 1522 π.Χ. και συνεδρίαζε δύο φορές το χρόνο, την άνοιξη στους Δελφούς και το φθινόπωρο στην Ανθήλη (κοντά στις Θερμοπύλες). Τα μέλη της Αμφικτυονίας (γνωστή και ως Πυλαία) είχαν κοινούς στόχους (λατρευτικούς-θρησκευτικούς στην αρχή), ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις και οδήγησαν την ένωσή τους σταδιακά σε μια ισχυρή πολιτική ομοσπονδία 12 ελληνικών φύλων. Η μυθολογία μας ορίζει ως ιδρυτή της πρώτης Αμφικτυονίας τον Αμφικτύονα, γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, σύζυγο της κόρης του Κραναού. Ο Κραναός και ο Κέκροπας βασίλεψαν την εποχή του Κατακλυσμού. Ο Αμφικτύων, διαδέχτηκε τον Κραναό και εισήγαγε τη λατρεία του Διονύσου στην Αθήνα. Μέσα στις Αμφικτυονίες καλλιεργήθηκε η κοινή συνείδηση, η αλληλεγγύη και η συλλογική προσπάθεια για την επίτευξη μεγάλων σκοπών και την προστασία κοινών συμφερόντων.