Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ βυθός έχει πολλά κοινά με την υποβρύχια ζωή της Μεσογείου. Αν και για τη διεθνώς πολυβραβευμένη φωτογράφο υποβρύχιας εικόνας και εκπαιδεύτρια καταδύσεων Σου Παπαδάκου ­ η οποία έχει «βουτήξει» σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης ­ είναι ξεχωριστός. «Το Αιγαίο έχει μια μαγεία που δεν είναι εμφανής. Ισως βέβαια να επηρεάζομαι από το ότι ζω εδώ. Πάντως πέρασαν πάρα πολλά χρόνια για να καταλήξω σε αυτή την πεποίθηση» λέει και προσθέτει: «Ο ελληνικός βυθός έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: η διαμόρφωσή του, που οφείλεται σε συγκεκριμένα ρεύματα, οι ύφαλοι, τα ναυάγια, οι σπηλιές στα Δωδεκάνησα, στον Μαραθώνα, οι καταβόθρες στην Κεφαλλονιά...».

Ο πλούτος των θαλασσών της Ελλάδας δεν είναι κραυγαλέος, όπως ίσως των τροπικών νερών. Η ομορφιά είναι συχνά κρυμμένη και αποκαλύπτεται στους μυημένους και εξοπλισμένους με επιμονή και υπομονή: από τους γνωστούς, γευστικούς και ενοχλητικούς για τους λουόμενους αχινούς, τις αέρινες μέδουσες, τα διάφανα γυαλιά και τα χαριτωμένα αλογάκια στις μυστικοπαθείς ανεμώνες και στις πολύχρωμες σπειρογραφίδες ­ αυτούς τους θαλάσσιους σκώληκες που ζουν σε δερματώδεις σωλήνες, καλυμμένους με κρούστα.

Οι χρωματισμοί ποικίλλουν και πολλαπλασιάζονται με το φως. Ακόμη και τα φύκια ­ ή τουλάχιστον κάποια από αυτά ­ δίνουν στον ελληνικό βυθό έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ο ροδόφυκος χαρίζει ένα ανοιχτό ροζ χρώμα σε βαθιά και ρηχά νερά, ο χλωρόφυκος ένα ζωντανό πράσινο σε βιότοπους από άμμο, πέτρες και βράχια. Στη χρωματική γκάμα προσθέτουν και οι σπόγγοι που ζουν σε βυθούς με άφθονο φως. Οι αποχρώσεις τους ποικίλλουν από κίτρινο - πορτοκαλί ως κόκκινο. Από τους πιο εντυπωσιακούς κατοίκους του ελληνικού βυθού είναι οι σπειρογράφοι, οι οποίοι «συχνάζουν» σε ρηχά αλλά και σε βαθιά νερά, συνήθως σε βραχώδεις σχισμές ή σε λασπώδεις περιοχές. Εντυπωσιακά «πορτρέτα» τους περιέχονται στην πρόσφατη δουλειά «Στα βάθη του Αιγαίου, ένα παραμύθι χωρίς τέλος» της Σου Παπαδάκου, μια παραγωγή multimedia, όπου ο μύθος, η εικόνα και ο ήχος συνθέτουν ένα εικαστικό αλλά και λογοτεχνικό δημιούργημα ­ την πρώτη εκδοτική παρουσίαση του πλούτου και της ομορφιάς του βυθού του Αιγαίου.

Το μπλε κυριαρχεί στις φωτογραφίες, στις εικαστικές συνθέσεις αλλά και στη σουίτα του Μίμη Πλέσσα που αγκαλιάζει τον λόγο και τις εικόνες του βυθού του ελληνικού Αρχιπελάγους, αυτές που σύμφωνα με τη συγγραφέα «μένουν στα αζήτητα». Η πρόσφατη έκδοση αποτελεί την ύστατη προσπάθεια της ώστε να αλλάξει η νοοτροπία για τον καταδυτικό τουρισμό. «Ελπίζω αυτή η δουλειά να λειτουργήσει και σαν ένα έναυσμα ώστε να σταματήσει η "στενοκεφαλιά" του ελληνικού κράτους που χάνει τόσο συνάλλαγμα από τον καταδυτικό τουρισμό. Σήμερα οι μόνοι που απολαμβάνουν τον μαγικό βυθό του Αιγαίου είναι εκείνοι που βουτάνε στα παράλια της Μικράς Ασίας!». Στην Ελλάδα η κατάδυση επιτρέπεται αλλά περιορισμένα, όπως π.χ. στην Κέρκυρα, στη Ζάκυνθο, σε ένα σημείο της Χαλκιδικής, σε κάποιες παραλίες της Μυκόνου και της Ρόδου, στη Αττική ως τα Λεγραινά. «Στη Ρόδο η κατάδυση επιτρέπεται σε μια περιοχή με μέγιστο βάθος οκτώ μέτρα, στην οποία ο δύτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει τα "περίφημα" φύκια! Και οι υπόλοιπες περιοχές βέβαια είναι ανάλογου "πλούτου"» λέει.

πηγή : Το ΒΗΜΑ