του Περικλή Κοροβέση

Μόλις κατεβείς από το πλοίο στην παραλία της Χίου, θέλεις αμέσως να φύγεις και να μην ξαναπατήσεις το πόδι σου στο νησί. Ολα τα μαγαζιά της βιτρίνας είναι σκυλάδικα αμερικανικού τύπου, με μουσική κατάλληλη για να βασανίζουν κρατούμενους στο Γκουαντάναμο. Στο ξενοδοχείο «Chandris», που θα ήταν το κατάλυμά μας, παρατηρήσαμε πως τα μάρμαρα της εισόδου είχαν αφεθεί στην τύχη τους. Αλλα ραγισμένα και άλλα φευγάτα. Ευτυχώς αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση. Το νησί είχε κρυμμένους τους θησαυρούς του πίσω από αυτή τη ψευδή πρόσοψη.

Ο λόγος που μας έφερε στη Χίο ήταν το 4ο Συνέδριο Φορέων Πολιτιστικών Εντύπων, που διοργανώνει κάθε χρόνο το περιοδικό «HIGHLIGHTS», σε συνεργασία μ' άλλους φορείς. Και από δω τα πράγματα αλλάζουν. Το Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου έδειχνε μια άλλη πραγματικότητα. Μόνο αρχοντικά και πνευματικά νησιά θα έκαναν μια τέτοια επένδυση για τον πολιτισμό. Για το ίδιο το συνέδριο θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Τώρα θα πούμε πως ήταν άψογα οργανωμένο, οι ομιλίες ήταν υψηλού επιπέδου και ήταν εντυπωσιακή η πληθώρα των πολιτιστικών εντύπων από την επαρχία που δυστυχώς τα αγνοούμε εδώ στην Αθήνα. Και δεν μπορείς να μιλήσεις για πολιτισμό όταν βρίσκεσαι σε μια εμπόλεμη ζώνη, στην ακριτική Ελλάδα, ενώ δεν έχουμε πόλεμο.

Το πρώτο βράδυ, πάνω από τα κεφάλια μας πετούσαν στρατιωτικά ελικόπτερα που εξαφάνιζαν το γλυκό μουρμούρισμα των κυμάτων που έφταναν στα πόδια μας. Και αυτό μας δημιούργησε μια ένταση. Δηλαδή μοιραστήκαμε την ίδια ένταση των κατοίκων του νησιού που αυτά τα ζουν καθημερινά. Οπως μας έλεγαν οι ντόπιοι, αυτό το κλίμα δεν προσφέρεται ούτε για τουρισμό ούτε για επενδύσεις. Και αυτό ισχύει για όλα τα παραμεθόρια νησιά. Οι κάτοικοι ήταν φοβισμένοι και τους είχε εδραιωθεί η πεποίθηση ότι το FIR Αθηνών είναι ο ελληνικός εναέριος χώρος και αγνοούσαν πως το Αιγαίο είναι και διεθνές. Η τηλεόραση και οι υπερπατριώτες τουρκοφάγοι έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Διαμόρφωσαν ένα ψέμα και το έκαναν εθνική συνείδηση.

Τη Χίο που αγαπήσαμε τη γνωρίσαμε μετά. Και αυτό χάρη στο Κέντρο Χιακών Μελετών «Πελινναίο» και ειδικά στον διευθυντή του, Γιάννη Μακριδάκη, που ανέλαβε να μας δείξει τον πλούτο του νησιού. Και τι δεν έχει αυτό το νησί. Από απολιθώματα που χρονολογούνται εδώ και 232 εκ. χρόνια, μοναδικά στη Μεσόγειο, αρχαιότητες, βενετικά, βυζαντινά, οθωμανικά μνημεία που επέζησαν στο χρόνο χωρίς να έχουν αξιοποιηθεί. Να μη μιλήσουμε για τα σκίνα που βγάζουν τη μαστίχα, μοναδικό φαινόμενο σ' όλο τον κόσμο, που φυτρώνουν μόνο στο νότιο τμήμα της Χίου. Η χλωρίδα του νησιού είναι μοναδική και προσφιλές αντικείμενο μελέτης βοτανολόγων διεθνούς κύρους.

Οι Γενοβέζοι που καταλαμβάνουν το νησί το 1304 δημιουργούν ένα μονοπώλιο για την εκμετάλλευση της μαστίχας και τα μαστιχώρια γίνονται κάστρα. Το καλύτερα σωζόμενο δείγμα αυτής της αρχιτεκτονικής είναι το χωριό Μεστά που σε ταξιδεύει στο χρόνο. Το ίδιο συμβαίνει και με το χώρο Αργέντικο που βρίσκεται στην περιοχή του Κάμπου και που έχει χτιστεί το 16ο αιώνα και σήμερα είναι ένα υπερπολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα και που λειτουργεί και σαν συνεδριακό κέντρο με υπερσύγχρονο εξοπλισμό. Το διεθνές περιοδικό «HARPES QUEEN» το κατέταξε στα εκατό καλύτερα του κόσμου. Και αυτό που εκτίμησα στο Αργέντικο ήταν που δεν πείραξαν ούτε μια πετρούλα από το ιστορικό μνημείο. Το αξιοποίησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Το Κέντρο Χιακών Μελετών εκδίδει ένα περιοδικό το «Πελινναίο», κάνει εκδόσεις, καταγράφει τα πάντα για το νησί, φωτογραφίζει, ψάχνει αρχεία και ακόμα ηχογραφεί την ντοπιολαλιά των παλαιοτέρων όπως και τα τραγούδια τους, για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του νησιού. Στο συνέδριο ήμασταν περίπου εκατό άτομα. Και όλοι μας γινήκαμε φίλοι του νησιού. Και θα ξαναπάμε. Αλλά αυτό δεν οφείλεται στην τουριστική ανάπτυξη που ταπεινώνει τα νησιά του Αιγαίου και ευτελίζει τους κατοίκους του, αλλά στο ίδιο το νησί, φτάνει να έχει κρατήσει την ομορφιά του, να ζει στην παράδοσή του και να κοιτάει το μέλλον.

Το Αιγαίο δεν κινδυνεύει από τους Τούρκους. Το πρόβλημά τους είναι το πετρέλαιο, αν και εφόσον υπάρχει στην υφαλοκρηπίδα τους. (Ποιος άραγε να επινόησε αυτή τη λέξη;). Το Αιγαίο κινδυνεύει από μας και το κέρδος. Ενα άλλο Αιγαίο είναι εφικτό; Η Χίος κάτι μας λέει γι' αυτό.

πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/06/2006