eyploia.aigaio-net.gr - Πως γράφεται η ιστορία

Στις 27 Απριλίου 2009 οι εφημερίδες έγραψαν ότι την προηγούμενη μέρα
έγιναν στη Νάουσα οι εκδηλώσεις για την 187η επέτειο του
Ολοκαυτώματος της πόλης με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, ενώ το Δημοτικό Συμβούλιο της "Ηρωικής Πόλης" τούς "ανακήρυξε σε επίτιμους δημότες της Νάουσας".

Έγραψαν ακόμη ότι η πόλη της Νάουσας, σε μια ξεχωριστή εκδήλωση
"απέδωσε την οφειλόμενη τιμή στον αείμνηστο Ναουσαίο βουλευτή
Κωνσταντίνο Χατζηγρηγοριάδη, χάρη στις ενέργειες του οποίου προς τον
τότε πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο έγινε με βασιλικό διάταγμα τον
Αύγουστο του 1955 η ανακήρυξη της Νάουσας ως 'Ηρωικής Πόλης' και
αναγνωρίστηκε επίσημα το Ολοκαύτωμά της το 1822 και η συμβολή της στην επανάσταση".

Αυτό καταγράφεται ως η επίσημη ιστορία. Στην πραγματικότητα τα
πράγματα έγιναν πολύ διαφορετικά. Ο χαρακτηρισμός της Νάουσας ως
"Ηρωικής Πόλης" οφείλεται σε μια "αστοχία" ενός απλού φαντάρου. Το
όνομα αυτού Ροβήρος Μανθούλης.

Το 1955 υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και λόγω του ότι είχε
σπουδάσει στην Αμερική κι ήξερε καλά τα αγγλικά είχε αποσπαστεί στο
γραφείο του στρατηγού Παπάγου. Στα ανέκδοτες σελίδες των αναμνήσεών του σημειώνει:

"Στο πόστο αυτό ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθώ κάπως τα διεθνή γεγονότα γιατί είχα ενίοτε να ασχοληθώ μ΄αυτά. Κανείς δεν εσκέφτηκε :
'Τι μπορεί να ξέρει αυτός ο στρατευμένος ανθυπολοχαγός από διεθνείς
σχέσεις'. Σε ανάλογη περίπτωση, στην Αγγλία ή στην Αμερική, θα με
πέρναγαν πρώτα από κάποια εκπαίδευση. Στην Ελλάδα σ΄ αφήνουν να μάθεις από τα λάθη σου. Η πρόβλεψη θεωρείται πολυτέλεια. Δε θα χρειαστεί να γράψω καμιά επιστολή σε κανένα πρωθυπουργό; Ή κανένα χαιρετιστήριο μήνυμα με τον ασύρματο σε κανένα Αρχηγό Κράτους που πετάει εκείνη τη στιγμή πάνω απ΄ την Ελλάδα ; Δεν θα πρέπει να είμαι προσεκτικός να μην κάνω καμιά γκάφα; (...)

Έχω γράψει σε πολλούς πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών, μη
εξαιρουμένου και του Φράνκο. Και μηνύματα σε αεροπλάνα. Ξένων
πρωθυπουργών που διέσχιζαν τον ελληνικό εναέριο χώρο. Ξαφνικά, ο
Παπάγος άρχισε να μου αναθέτει και χαιρετιστήρια διαγγέλματα στα
ελληνικά. Ένα απ'αυτά ήταν για τη Νάουσα. Την ημέρα που εγκαινιάστηκε
εκεί σιδηροδρομικός σταθμός".

Σε προφορικές συζητήσεις έχει αναφέρει ότι όταν πήρε την εντολή να
γράψει τον χαιρετισμό του Στρατάρχη άρχισε να ψάχνει σε βιβλία και
εγκυκλοπαίδειες προκειμένου να βρει ιστορικά στοιχεία που θα
εμπλούτιζαν το λόγο του. Σε αυτά βρήκε την ιστορία του Ολοκαυτώματος του 1822 και "χωρίς να το καλοσκεφτεί" όπως σημειώνει, και φυσικά χωρίς να γνωρίζει τι συνέπειες, έβαλε τον Παπάγο να χαιρετίζει "την Ιεράν πόλιν της Ναούσης".

Οι Ναουσαίοι ενθουσιάστηκαν με το λόγο του Στρατάρχη και σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία. Ο Μανθούλης συνεχίζει:
"Ύστερα από λίγο ήρθε η παράκληση του Δημάρχου να ονομαστεί και
επισήμως η πόλη του 'ιερά'.
Διαβίβασα το αίτημα στο Υπουργείο Εσωτερικών "διά τα περαιτέρω".
Πέρασαν μερικοί μήνες και ακούω ένα μεσημέρι στο ραδιόφωνο |"και τώρα θα ακούσετε την τελετή της ονομασίας της Ναούσης Ηρωϊκής Πόλεως"!
Είχε ονομαστεί με Νόμο, όπως το Μεσολόγγι το 1937. Όχι 'ιερά', αλλά
'ηρωική'. Έστω. "Στρατάρχα μου, εσείς που πρώτος ονομάσατε την πόλιν
μας ιεράν..." έγραφε ο Δήμαρχος τότε. Ο 'Στρατάρχης' ήμουν εγώ!".

Νίκος Θεοδοσίου