?ρθρα και συνεντεύξεις σχετικά με τη δράση του Μιχαήλ Δεκλερή
Ημερομηνία Friday, September 19 @ 00:55:18 UTC
Θέμα Νησιά


Ο «οικολόγος δικαστής» κ. Μ. Δεκλερής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου
Η ΔΑΣΟΚΤΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Πώς η πρόταση αναθεώρησης ενός άρθρου ανοίγει τις πύλες για την οικοπεδοποίηση των πνευμόνων πρασίνου που απέμειναν
Της Παναγιώτας Μπίτσικα

Φωνή αγωνίας για την προστασία του δασικού πλούτου της χώρας: «Τροποποίηση του άρθρου 24: Επανέρχεται με το κύρος συνταγματικής διατάξεως η άγρια οικιστική ανάπτυξη».

Ο πρώην πρόεδρος του Ε' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Μιχαήλ Δεκλερής, ο «οικολόγος δικαστής», όπως τον αποκαλούν, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:

«Η τροποποίηση όχι μόνο δεν οδηγεί σε αναβάθμιση του περιβάλλοντος, αλλά καταλύει την προστασία που παρέσχε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ανοίγουν οι πύλες για τον αποχαρακτηρισμό και την οικοπεδοποίηση των δασών».

Σήμερα ο κ. Μ. Δεκλερής, πρόεδρος του Επιμελητηρίου για το Περιβάλλον και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, καλεί σε εγρήγορση όσους πονάνε τα δάση που απέμειναν στη χώρα, αλλά και τους δικαστές που «είναι άξιοι του ονόματός τους», όπως χαρακτηριστικά λέει.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» μάς εξηγεί τι κρύβεται πίσω από την πρόταση τροποποίησης του άρθρου 24, που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία ΠαΣοΚ - ΝΔ στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος.

Προτού ξεκινήσουμε την «ανάλυση μίας εκάστης παραγράφου», με προκάλεσε να κοιτάξω έξω από το παράθυρο του 4ου ορόφου του διαμερίσματός του στην Κυψέλη. «Θαυμάστε την οικιστική ανάπτυξη...» είπε.

Και αμέσως μετά κάναμε βουτιά... μαθητείας στο Σύνταγμα και στο άρθρο 24 «ώστε να καταλάβουν όλοι ότι υπό την επίφασιν βελτιώσεως του άρθρου αυτού επιχειρείται πράγματι η αναίρεση των λύσεων που έδωσε η νομολογία σε συγκεκριμένα θέματα για την προστασία του περιβάλλοντος εις βάρος ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων.

Ουσιαστικώς πρόκειται για αντεπίθεση των συμφερόντων που είχαν θιγεί από τη νομολογία του Ε' Τμήματος».
Καθένας έχει το δικαίωμα στην προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. (...) Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, καθώς και η διασφάλιση και η βελτίωση της ποιότητας ζωής αποτελούν αντίστοιχη υποχρέωση του κράτους». Η παράγραφος αυτή στο τροποποιημένο άρθρο 24 εισάγει την έννοια της ποιότητας ζωής. Οπως επισημαίνει ο κ. Δεκλερής, η ποιότητα ζωής, σύμφωνα με την επιστήμη της βιωσίμου αναπτύξεως, δεν νοείται χωρίς την πλήρη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Επομένως είναι περιττή η διακήρυξή της ως ιδιαιτέρας παραμέτρου. Μάλιστα θεωρεί ότι μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη αυτή η αναφορά, διότι δημιουργεί σύγχυση και άνευ λόγου ερμηνευτικά ζητήματα.

Δεν αποσαφηνίζει ότι το περιβάλλον είναι το προέχον κριτήριο έναντι της ποιότητας ζωής και φαίνεται ότι εισάγεται ένας άλλος πόλος, ένα άλλο κριτήριο ίσης αξίας με το περιβάλλον. «Μπορεί να δώσει βάση για διάφορες ερμηνείες από εκείνους οι οποίοι τις επεμβάσεις στο περιβάλλον, ιδίως τις οικιστικές, τις νομιμοποιούν εν ονόματι της ποιότητας ζωής ("παρέχω τεχνικό πολιτισμό που σου βελτιώνει την ποιότητα ζωής" λένε)» διαπιστώνει ο κ. Δεκλερής. Αντιθέτως, αν χρειαζόταν κάτι το άρθρο 24, είναι η ρητή θέσπιση της βιωσίμου αναπτύξεως σε συμφωνία με τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ.

«Νόμος ορίζει τα σχετικά με την έννοια και την προστασία των δασών και γενικά των δασικών εκτάσεων».

Ενώ το ισχύον άρθρο αναφέρει ότι νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και γενικά των δασικών εκτάσεων, στην πρόταση τροποποίησης προστίθεται ότι νόμος θα ορίζει και την έννοια των δασών.

Γιατί το λέει αυτό; Ο κ. Δεκλερής μάς θυμίζει ότι ο νομοθέτης ως τώρα απεδείχθη αναξιόπιστος στο θέμα αυτό. Εφθασε μέχρι του σημείου να προταθεί νόμος ότι ο υπουργός Γεωργίας με δική του απόφαση θα καθορίζει τα κριτήρια του δάσους!

Δηλαδή οι νόμοι έτειναν μονίμως να περιορίσουν την έννοια του δάσους ούτως ώστε να επιτρέπουν τις επεμβάσεις. «Το ΣτΕ λοιπόν τους νόμους αυτούς τους έθεσε πάντοτε εκ ποδών και είπε ότι η έννοια του δάσους, όπως την εννοεί το Σύνταγμα, είναι αυτή που καθορίζει η επιστήμη, η δασική οικολογία» επισημαίνει ο πρώην πρόεδρος του Ε' Τμήματος. Αυτή τη λύση, που αποτέλεσε θέμα διαφωνίας μεταξύ των πολιτικών δικαστηρίων και του ΣτΕ, δικαίωσε το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Υπάρχει κανείς που μπορεί να αμφισβητήσει ότι μόνο η επιστήμη λέει τι είναι δάσος; «Το αμφισβητούν οι προτάσεις για την τροποποίηση του άρθρου 24, που λένε: "Οχι. Την έννοια του δάσους θα την καθορίσει ο νόμος"!» επισημαίνει. Αν ο νόμος σέβεται την επιστήμη, δεν χρειάζεται να το πει, τονίζει ο κ. Δεκλερής.

«Αλλιώς σημαίνει ότι υπολαμβάνει ότι ο νομοθέτης μπορεί να την καθορίσει και κατ' απόκλισιν της επιστήμης...». Οπως μας εξήγησε, πολλά νομοσχέδια κυκλοφορούν συνεχώς εδώ και πολλά χρόνια και υποβάλλονται, επιχειρώντας μονίμως με φραστικά τεχνάσματα να αναιρέσουν την έννοια του δάσους για να εξυπηρετηθούν οι επεμβάσεις.

«Τώρα, χωρίς το "εμπόδιο" του ΣτΕ, διευκολύνεται ο αποχαρακτηρισμός και η ανοικοδόμηση των δασών». Επομένως, σύμφωνα με τον κ. Δεκλερή, η αλλαγή στο άρθρο 24 γίνεται για να αναιρέσει την απόφαση του Ε' Τμήματος, αλλά και του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. «Και για να το πούμε πιο απλά. Η διάταξη φωνάζει: "Θέλουμε να διευκολύνουμε αυτούς που επιθυμούν να οικοδομήσουν. Θέλουμε δωρεάν υποδομές. Τελικώς θα χτίσουμε όπου θέλουμε!"».

Οπως τονίζει ο κ. Δεκλερής, δεν είναι δυνατόν να νοείται ως αναθεώρηση Συντάγματος η παράθεση συγκεκριμένων διατάξεων διά των οποίων αναιρείται δικαστική προστασία που παρασχέθηκε από την ερμηνεία της παλαιάς διάταξης. «Αυτό αντιβαίνει στο άρθρο 26 του Συντάγματος περί διάκρισης των λειτουργιών και στην Αρχή του Κράτους Δικαίου» υποστηρίζει ο κ. Δεκλερής.

Η αναθεώρηση είναι μια διαδικασία για να βελτιωθεί το Σύνταγμα και όχι να άρει την προστασία που παρέχει. «Η τροποποίηση του άρθρου 24 και αίρει την προστασία θεμελιώδους δικαιώματος, αλλά και βάλλει ανοιχτά εναντίον της δικαστικής λειτουργίας, αφού αναιρεί νομολογία του δικαστηρίου που προστατεύει το περιβάλλον». Το Σύνταγμα έχει έναν πυρήνα διατάξεων που καθιερώνουν το Κράτος Δικαίου. Αν υπάρξει αναθεώρηση που δεν σέβεται τον πυρήνα αυτόν και εισάγει τέτοιες διατάξεις, «ο δικαστής δεν έχει την υποχρέωση να τις αποδεχθεί» διευκρινίζει.

«Είναι αφ' εαυτών ανίσχυρες αυτές οι διατάξεις, διότι απαιτούν υπέρβαση της αναθεωρητικής εξουσίας, που είναι συντεταγμένη λειτουργία και υπόκειται στον δικαστικό έλεγχο».


«Οι διατάξεις αυτές είναι επικίνδυνες»
­ Αλήθεια, κύριε Δεκλερή, τι σκέφτεστε τη στιγμή που ο υπουργός Γεωργίας ήδη έχει προαναγγείλει ότι μετά την ψήφιση της τροποποίησης του άρθρου 24 θα καταθέσει νομοσχέδιο περί δασών;

«Δεν θα απορήσω καθόλου αν επανέλθει προς ψήφιση το ίδιο νομοσχέδιο του υπουργού Γεωργίας που κυκλοφορεί εδώ και καιρό από γραφείο σε γραφείο... Αλλωστε γι' αυτό έγινε η τροποποίηση, για να μπορεί ο εκάστοτε υπουργός να ρυθμίζει τα περί δάσους όπως θέλει».

­ Πιστεύετε ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για τον αποχαρακτηρισμό δασών και δασικών εκτάσεων και για χιλιάδες νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, όπως έχει επιχειρηθεί πολλές φορές, καθώς μάλιστα συχνά γίνεται λόγος για δισεκατομμύρια που θα έλθουν στον κρατικό κορβανά;

«Ασφαλώς. Αλλά και το άλλο που θα κάνει η τροποποίηση είναι να ενθαρρύνει και την καταστροφή των εναπομεινάντων δασών. Οι διατάξεις αυτές είναι επικίνδυνες. Οι ακτές έχουν καταπατηθεί. Ο επόμενος στόχος της κερδοσκοπίας και των επεμβάσεων είναι τα βουνά. Και εκεί θέλουν να κάνουν οικισμούς, να βοηθήσουν την τουριστική ανάπτυξη κ.ά. Αυτή τη στιγμή γίνονται κτηματικές εταιρείες, αγοράζεται γη δασική και δασικές εκτάσεις. Διακυβεύονται μεγαλύτερα εθνικά συμφέροντα. Εχω τόσο ανησυχήσει που διερωτώμαι μέχρι ποίου σημείου υπάρχει η λογική σε αυτόν τον τόπο πλέον. Για πρώτη φορά, εξ όσων γνωρίζω, επιχειρείται η διευκόλυνση αυτών των πραγμάτων με την τροποποίηση του Συντάγματος».

­ Πάντως, σύμφωνα με τον εισηγητή της πρότασης τροποποίησης, το ΣτΕ πέρα από τον θεμιτό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, ασχολούμενο με τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και με τις χρήσεις γης, «ακολουθεί ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο πολεοδομικό, το οποίο είναι ξεπερασμένο προ πολλού στην επιστήμη διεθνώς».

«Οι αντιρρήσεις εδώ προβάλλονται εν ονόματι μιας επιστήμης την οποία όχι απλώς εσεβάσθη, αλλά προήγαγε το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο κατά γενική αναγνώριση έχει κάνει πολλά για την πολεοδομία και τη χωροταξία. Διότι αγνοεί φαίνεται ο εισηγητής ότι δεν αρκεί μια λύση να προτείνεται από πολεοδόμους, αλλά πρέπει να είναι και βιώσιμη, σύμφωνα με τις νομικές αρχές βιωσιμότητας που κρίνει ο δικαστής. Το ΣτΕ διέπλασε και τη νομολογία για το Βιώσιμο Αστικό Περιβάλλον, που είναι και η επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης».


Τα μεγάλα (δημόσια) συμφέροντα
«Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, στο πλαίσιο της παραγράφου 3, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». Στην τροποποιημένη αυτή διάταξη υπάρχουν αλλαγές-κλειδιά. Παρατήρηση: αναφέρονται και τα δημόσια και τα ιδιωτικά δάση. Ενώ στο ισχύον άρθρο γινόταν αναφορά μόνο σε δημόσια δάση και σε δημόσιες δασικές εκτάσεις. Βεβαίως, όπως επισημαίνει ο κ. Δεκλερής, η νομολογία είχε διευκρινίσει αυστηρά ότι τα ιδιωτικά δάση δεν μνημονεύονται στο Σύνταγμα διότι δεν μπορεί να αλλάξει ο προορισμός τους με κανέναν τρόπο. Από αυτά προκύπτει ότι είναι ανακριβής ο ισχυρισμός ότι τα ιδιωτικά δάση προστατεύονται για πρώτη φορά.

Τι λέει η αναθεώρηση της διάταξης; Οτι και για τα δημόσια και για τα ιδιωτικά μπορεί να αλλάξει ο προορισμό τους αν συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος. «Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο συντάκτης της αποσαφηνίζει και τις προθέσεις του όταν αναφέρει "στο πλαίσιο της παραγράφου 3", που αφορά χωροταξικό, πολεοδομικό και οικιστικό σχεδιασμό!». Δηλαδή, αν πρόκειται για οικιστική ανάπτυξη, μπορούμε να αλλάξουμε τον προορισμό των δασών!

Ενώ λοιπόν ομιλούν για προστασία των δασών ­ που έτσι και αλλιώς τα προστάτευε η νομολογία ­, στην πραγματικότητα αυτό που προκύπτει είναι ότι και τα δημόσια και τα ιδιωτικά δάση μπορούν τώρα πια να οικοδομηθούν. «Αρα πλήρης αναίρεση της προστασίας των δασών» διευκρινίζει ο κ. Δεκλερής. «Απειρες φορές στείλαμε πίσω διατάγματα με τα οποία όλοι θέλουν να λύσουν τα προβλήματά τους εις βάρος του δάσους ­ εκεί να γίνουν τα νεκροταφεία, εκεί οι τόποι απορριμμάτων, εκεί όλα. Γι' αυτό γίνεται η αναθεώρηση. Για να κάνουν όσα δεν μπόρεσαν με το εμπόδιο του ΣτΕ».

Μάλιστα στο ισχύον άρθρο 24 του Συντάγματος και με τη νομολογία του ΣτΕ ορίζεται ότι τα δημόσια δάση μπορεί να αλλάξουν προορισμό μόνο σε επίπεδο παραμέτρων της εθνικής οικονομίας, δηλαδή σε επίπεδο εθνικού συμφέροντος και όχι για άλλο κατώτερο δημόσιο συμφέρον. «Και αυτό γιατί όλα τα βάπτιζαν "δημόσιο συμφέρον"» τονίζει ο κ. Δεκλερής. Τώρα έρχεται η τροποποίηση και επαναφέρει το θέμα. Και σε συνδυασμό με την παράγραφο 3 λέει ότι η μεταβολή του προορισμού των δασών μπορεί να γίνει για να υπάρξουν οι αναγκαίες υποδομές κτλ.

Η ύποπτη εξίσωση
Η νέα παράγραφος 3 που προσετέθη: «Ο χωροταξικός, πολεοδομικός και οικιστικός σχεδιασμός (...), έτσι ώστε να διασφαλίζονται συνολικά και για όλο τον πληθυσμό το δικαίωμα στην κατοικία, οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης και οι αναγκαίες υποδομές, γίνεται με νόμο. Στο πλαίσιο αυτό ορίζονται από νόμο οι χρήσεις γης και οι όροι δόμησης συνολικά στη χώρα ή ανά περιοχή και σε κάθε πολεοδομικό συγκρότημα και οικισμό, έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη και να σταθμίζονται όλα τα σχετικά δεδομένα. Οι ρυθμίσεις αυτές είναι συνολικές, οι δε αντίστοιχες κρίσεις και σταθμίσεις είναι τεχνικές».

Το Ε' Τμήμα είχε πει ότι, όταν γίνεται βιώσιμος χωροταξικός, πολεοδομικός και οικιστικός σχεδιασμός, το προέχον είναι η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και εν συνεχεία η ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος. Αυτό το κριτήριο υπερτερεί έναντι όλων των άλλων. «Η νέα όμως διάταξη με μια πλεοναστική διατύπωση καταλήγει: "Ετσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη και να σταθμίζονται όλα τα σχετικά δεδομένα"» τονίζει ο κ. Δεκλερής. Αυτό ακριβώς αίρει την υπεροχή του κριτηρίου του φυσικού περιβάλλοντος και τίθεται σε ίση μοίρα με τα άλλα, ως τώρα ήσσονα κριτήρια. Το δε σημαντικότερο όλων ­ κατά τον κ. Δεκλερή ­ είναι ότι όλα αυτά θα γίνονται με νόμο. Θα αναρωτιόταν κάποιος αν εννοεί με τυπικό ή ουσιαστικό νόμο. «Η πρόσφατη δικαστική εμπειρία από τις διαφορές για τα "μεγάλα" έργα είναι ότι ολόκληρες περιβαλλοντικές μελέτες έγιναν με τυπικό νόμο, για να αποφευχθεί ο έλεγχος του ΣτΕ. Αυτό επιδιώκεται και τώρα;». Μάλιστα συμπληρώνεται η διάταξη και με τη φράση: «Οι ρυθμίσεις αυτές είναι συνολικές, οι δε αντίστοιχες κρίσεις και σταθμίσεις είναι τεχνικές», ώστε με την «ταμπέλα» της τεχνικής κρίσης να μην ελέγχεται από το δικαστήριο.

Το ΒΗΜΑ, 24/09/2000

-----------------------------------------------

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΚΛΕΡΗΣ
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΕ

«Η αναθεώρηση του άρθρου 24 γίνεται για να καταλύσουν τη νομολογία του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας και για να εξυπηρετήσουν το πελατειακό σύστημα». Τη βαρυσήμαντη αυτή επισήμανση έκανε σε συνέντευξη στο «Ριζοσπάστη» της Κυριακής ο επίτιμος πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου Μιχάλης Δεκλερής, αρχιτέκτονας της αυστηρής νομολογίας υπέρ των δασών, ακτών και γενικά του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος, που χάραξε το ΣτΕ την τελευταία δεκαετία.

Ο επίτιμος πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς δεν έχουν να προσάψουν στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο καμιά περίπτωση για μη υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. «Δεν υπάρχει καμιά υπόθεση, αναφέρει ο Μ. Δεκλερής, που να έχει υποστεί βλάβη το δημόσιο συμφέρον, αντιθέτως, παντού, το Τμήμα αυτό υπερασπίστηκε το δημόσιο συμφέρον και δεν ικανοποίησε πελατειακά αιτήματα. Εντεύθεν και αυτή η δυσφορία κατά του Ε΄ Τμήματος».

Οι προτάσεις για την αναθεώρηση των άρθρων 24, 94, 95 και 100, όπως επισημαίνει ο ανώτατος δικαστικός λειτουργός, στρέφονται κατά του ΣτΕ και κατά των δικαστών γενικότερα. «Εγώ πιστεύω, συνεχίζει ο Μ. Δεκλερής, ότι η μεταρρύθμιση είναι σαφώς αντιδικαστική. Αντί, δηλαδή, να χτυπηθεί το πελατειακό σύστημα, πλήττεται η Δικαιοσύνη, η οποία είναι το ανάχωμα και εμπόδιο στο πελατειακό σύστημα».

Με την αναθεώρηση, επισημαίνει ο Μ. Δεκλερής επιδιώκουν τη μεταβολή σχεδόν του χαρακτήρα του Συμβουλίου της Επικρατείας και την αποδυνάμωσή του. «Το φέρνουν πράγματι βαρέως, συνεχίζει, ότι δεν μπόρεσαν να υπερισχύσουν του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στην αναμέτρησή τους ηττήθηκαν μέχρι τώρα. Το επιδίωξαν επανειλημμένως και υπήρξαν ανοιχτές συγκρούσεις. Δηλαδή, έχουμε συμπεριφορές, οι οποίες είναι απαράδεκτες και αδιανόητες για ένα αληθινό κράτος δικαίου».

Παράλληλα, ο Μ. Δεκλερής κάνει έκκληση να αποσυρθούν όλες οι προτάσεις, ακόμη και οι βελτιωμένες του Ε. Βενιζέλου, για την αναθεώρηση του άρθρου 24 και κάλεσε την κυβέρνηση να επιδείξει «μια γενναιότερη στάση», «να αποσύρει εντελώς τις προτάσεις της και να αφήσει ήσυχο το άρθρο 24».

Αναφέρθηκε και στο ρόλο των κινητοποιήσεων του κόσμου, αναγνωρίζοντας ότι επέδρασαν καταλυτικά και ανάγκασαν την κυβέρνηση να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, καταθέτοντας τις «βελτιωμένες προτάσεις». «Έθιξαν τη βασική ευαισθησία και το αίσθημα αξιοπρέπειας αυτού του λαού, είπε ο Μ. Δεκλερής. Εδώ εμφανίστηκε το φαινόμενο της αυθορμήτου λαϊκής αντιδράσεως, η οποία γίνεται και ερήμην των κομμάτων. Με εξαίρεση ιδίως του ΚΚΕ, που αντέδρασε μέσα στην αναθεωρητική επιτροπή, τα άλλα πολιτικά κόμματα δεν αντιδρούν. Δε συνδέονται με το κίνημα αυτό κατά της αναθεώρησης του άρθρου 24. Αυτό είναι αυτόνομο κίνημα του λαού, ο οποίος δε δέχεται την αφαίρεση των ελευθεριών του. Η αντίδραση του κόσμου ήταν πηγαία και αποτελεσματική και κατά την άποψή μου δείχνει ότι στη χώρα μας το επίπεδο της οικολογικής συνειδήσεως είναι αρκετά υψηλό».

Τέλος, ο επίτιμος πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι με κάποιες από τις προτεινόμενες προτάσεις, ιδιαίτερα για τη Δικαιοσύνη, «εγκαινιάζει περίοδο συνταγματικής ανωμαλίας».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Τρίτη 30 Γενάρη 2001   

------------------------------------------------

ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ ΣΤΗ ΣΚΙΑΘΟ
* Εταιρείες ζητούν άδεια για να κτίσουν ξενοδοχείο στις Κουκουναριές, μέσα στο δάσος
Παναγιώτα Μπίτσικα – Μάχη Τράτσα

Μια δασική έκταση στην περιοχή Τουρκοβούνια (Πούντα) της Σκιάθου (μέσα στο αισθητικό δάσος του νησιού) κινδυνεύει να οικοπεδοποιηθεί αν και εμπίπτει στη ζώνη Α2 (προστασίας Εθνικών Πάρκων) και στην περιοχή Α της ΖΟΕ (περιοχές απολύτου προστασίας της φύσης)! Σήμερα εταιρείες ζητούν άδεια για την ανέγερση ξενοδοχείου στην περιοχή. Βασίζονται σε ένα Προεδρικό Διάταγμα του 1979 (ΦΕΚ 621/3.9.1979), με το οποίο εγκρίθηκε η οικοδόμηση της μαγευτικής χερσονήσου Πούντα στις Κουκουναριές της Σκιάθου, αν και δύο χρόνια πριν η ίδια περιοχή είχε χαρακτηριστεί ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους με Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 248/20-7-1977)! Αντίθετοι είναι τόσο ο Δήμος Σκιάθου όσο και η Νομαρχία Μαγνησίας, ενώ σε σχετική γνωμοδότηση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας ο κ. Μιχαήλ Δεκλερής, επ. αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφαίνεται ότι δεν πρέπει να γίνει καμία απολύτως πολεοδομική επέμβαση μέσα στο αισθητικό δάσος, ούτε να εγκριθούν οι περιβαλλοντικοί όροι για την ανέγερση του ξενοδοχείου αφού το ΠΔ είναι ανίσχυρο και δεν μπορεί να αποτελέσει την απαιτούμενη νομική βάση για την έγκριση.

«Η πολεοδόμηση της περιοχής έρχεται σε αντίθεση με την Ειδική Χωροταξική Μελέτη Προστασίας - Ανάδειξης Πηλίου και Βόρειων Σποράδων, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται η οικιστική ή τουριστική αξιοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής» λέει ο κ. Κώστας Βολιώτης, από την Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας.

Η τουριστική και οικιστική αξιοποίηση δασών ή δασικών εκτάσεων που έχουν χαρακτηριστεί ως αισθητικά δάση δεν επιτρέπεται, όπως αναφέρεται και σε έγγραφο (αρ. πρωτ. 90356/4397) της Διεύθυνσης Χωροταξίας της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ. Σε αυτό σημειώνεται ότι «σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΣτΕ, η οικιστική αξιοποίηση ιδιωτικών δασών και δασικών εκτάσεων έχει κριθεί μη συνταγματική».

Η έκταση ­ όπως αναφέρεται σε έγγραφο της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΧΩΔΕ (αρ. πρωτ. 12303/20.7.1992) ­ εμπίπτει στη ζώνη Α2 (προστασίας Εθνικών Πάρκων) και στην περιοχή Α της ΖΟΕ (περιοχές απολύτου προστασίας της φύσης) και πρόκειται για σχηματισμούς δασών και δασικών εκτάσεων και σχηματισμούς τοπίου με αξιόλογα οικολογικά, γεωμορφολογικά και αισθητικά στοιχεία, γεγονός που προϋποθέτει προστασία του φυσικού περιβάλλοντος από ανθρώπινες ενέργειες, επεμβάσεις και δραστηριότητες.

«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στο ενδεχόμενο χαρακτηρισμού της έκτασης 393 περίπου στρεμμάτων, στην περιοχή Τουρκόβιγλα - Κουκουναριές, εκ των οποίων τα 111 χαρακτηρίστηκαν κατάλληλα για οικιστική ανάπτυξη, ως περιοχή ειδικής ρυθμιζόμενης πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ). Την αντίθεσή του εξέφρασε ομόφωνα σε ψήφισμά του και το Δημοτικό Συμβούλιο Σκιάθου» τονίζει ο δήμαρχος Σκιάθου κ. Δημήτρης Πρεβεζάνος.

Τον περασμένο Αύγουστο η Διεύθυνση Χωροταξίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας με το αρ. πρωτ. 870/6.8.2001 έγγραφό της απευθύνει ερώτημα στη Διεύθυνση Τοπογραφικών Εφαρμογών του ΥΠΕΧΩΔΕ κατά πόσο ισχύει, μετά παρέλευση 20 και πλέον ετών, το ΠΔ Μάνου (του 1979), χωρίς όμως να αναφέρει ότι η περιοχή χαρακτηρίζεται επίσης με ΠΔ ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Ετσι, σύμφωνα με την απάντηση του ΥΠΕΧΩΔΕ, «το ΠΔ δεν έχει ανακληθεί ή ακυρωθεί και εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα».

«Πρόκειται για ένα μοναδικό δάσος στην περιοχή Κουκουναριές. Για περιβαλλοντικούς λόγους το νομαρχιακό συμβούλιο γνωμοδότησε αρνητικά σε μια μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ η οποία προτείνει την Πούντα για περιοχή ειδικής ρυθμιζόμενης πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ). Αυτή τη στιγμή εκκρεμεί στη Νομαρχία αίτηση των εταιρειών για έγκριση περιβαλλοντικών όρων για την ανέγερση ξενοδοχείου 69 κλινών. Δεν έχουμε εγκρίνει ακόμη τίποτε και εξετάζουμε αν υπάρχουν τα νομικά όπλα ώστε να απορριφθεί η αίτηση» λέει ο κ. Πάνος Σκοτινιώτης.

Αλλωστε η συγκεκριμένη έκταση, όπως αποφαίνεται σε έγγραφό της (αρ. πρωτ. Οικ. 51378/4484/10.10.2001) η Διεύθυνση Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ, εμπίπτει εντός των ορίων της προτεινόμενης για ένταξη περιοχής (Κουκουναριές) στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000.

«Οποιαδήποτε οικιστική παρέμβαση στην ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους περιοχή αυτή είναι νομικά και περιβαλλοντικά ανεπίτρεπτη. Ζητούμε να ανασταλεί οποιαδήποτε ενέργεια οδηγεί στην καταστροφική για το περιβάλλον της περιοχής επέμβαση και επαγρυπνούμε για την προστασία του χώρου» λέει ο κ. Μάκης Χριστοδούλου, από τους Οικολόγους Σκιάθου.

Οι ενδιαφερόμενες εταιρείες στο υπόμνημα για την έγκριση χωροθέτησης της τουριστικής εγκατάστασης στο νησί αναφέρουν ότι η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος είναι εξασφαλισμένη αφού οι κτιριακές εγκαταστάσεις θα χωροθετηθούν μόνο στα μη δασικά τμήματα. «Στην περιοχή Κουκουναριές και σε πολύ μικρότερη απόσταση από τον χαρακτηρισμένο βιότοπο υπάρχουν και άλλες σημαντικές τουριστικές μονάδες και θα ήταν οξύμωρο να μη θίγουν αυτές το περιβάλλον, αλλά η προτεινόμενη σε απόσταση μεγαλύτερη» σημειώνεται.


ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛλΟΝΤΟΣ
Η γνωμοδότηση του κ. Δεκλερή
Η γνωμοδότηση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, την οποία υπογράφει ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Μιχαήλ Δεκλερής ως πρόεδρος του Επιμελητηρίου, κοινοποιήθηκε μόλις προχθές στον Δήμο Σκιάθου. Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, η αίτηση για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων του ξενοδοχείου είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη ενώ δεν πρέπει να γίνει καμία απολύτως πολεοδομική επέμβαση μέσα στο αισθητικό δάσος.

Και αυτό διότι όπως επισημαίνεται στη γνωμοδότηση:

* Το ΠΔ 18.10/3.11.1979 ήταν ήδη κατά την έκδοσή του, το έτος 1979, ανίσχυρο ως εκδοθέν επί τη βάσει αντισυνταγματικού νόμου, δηλαδή του άρθρου 1 του ΑΝ 625/1968 με τον οποίον είχε τροποποιηθεί το άρθρο 9 του ΝΔ της 17.7.1923.

* Κατά τον χρόνο εκδόσεως του επίμαχου διατάγματος ίσχυαν, βεβαίως, και οι διατάξεις του άρθρου 24 του Συντάγματος, με τις οποίες προστατεύονται το φυσικό και το οικιστικό περιβάλλον, καθώς επίσης και η διάταξη που επιτάσσει τη χωροταξική οργάνωση της χώρας. Το ΠΔ αντίκειται ευθέως στο άρθρο 24 και είναι για τον λόγο αυτόν ανίσχυρο.

* Κανονιστικοί όροι δομήσεως, χορηγηθέντες προ της ισχύος του νόμου 1947/1991 (όπως έχει τροποποιηθεί) για τη δημιουργία οικισμού, δεν μπορούν να υλοποιηθούν σήμερα κατά παράκαμψη και καταστρατήγηση της νομοθεσίας περί ιδιωτικής πολεοδομίας.

* Η συγκεκριμένη ιδιοκτησία δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να πολεοδομηθεί, διότι είναι αναμφισβητήτως μέρος μείζονος αισθητικού δάσους το οποίον, ως ευπαθές οικοσύστημα, απολαύει απολύτου προστασίας από το άρθρο 24 του Συντάγματος ως προς το ζήτημα αυτό. Η Νομολογία του ΣτΕ είναι επί τούτου απολύτως σαφής: ουδεμία απολύτως πολεοδομική επέμβαση μπορεί να γίνει μέσα σε αισθητικό δάσος (βλ. ΣτΕ 3557/94). Η απόλυτη προστασία του αισθητικού δάσους παρέχεται και εκτείνεται στο σύνολο αυτού και καλύπτει και τα μέρη αυτού που δεν είναι αυτοφυές δάσος. Και υπό την εκδοχή ότι πρόκειται περί ελαιώνων και πάλι αποκλείεται η πολεοδόμησή τους διότι είναι αναπόσπαστο μέρος του μείζονος αισθητικού δάσους στο οποίο ανήκουν.

* Τέλος, η επίμαχη έκταση εμπίπτει σε μείζονα περιοχή απολύτου προστασίας της φύσεως, προς προστασία της οποίας επίκειται η θέσπιση ΖΟΕ (Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου). Σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, ώσπου να δημοσιευθεί το σχετικό διάταγμα περί καθορισμού ΖΟΕ και προς αποφυγήν δημιουργίας τετελεσμένων καταστάσεων, η έκταση αυτή υπάγεται ολόκληρη στο αυστηρότερο καθεστώς προστασίας του άρθρου 19 του Ν. 1650/1986 απαγορευομένης ευθέως, χωρίς δηλαδή να απαιτείται η έκδοση ειδικής διοικητικής πράξεως, πάσης επεμβάσεως επ' αυτής, ως λ.χ. της εκδόσεως οικοδομικών αδειών, διανοίξεως δρόμων κτλ. (ΠΕ185/1997).

Το ΒΗΜΑ, 27/01/2002

-----------------------------------------------------------------------

Μ. Δεκλερής: Εκποιείται η «Ελλάς Α.Ε.»
ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΚΤΗΣΙΑΣ
Του Γιώργου Βότση

Συνέντευξη Τύπου ήταν κι ευλόγως ο νέος δήμαρχος Π. Φαλήρου Διον. Χατζηδάκης θεώρησε ότι δημοσιογράφοι πρωτίστως είχαν κατακλύσει την αίθουσα του ΔΣΑ -ευκαιρία, άρα, να τους «τα ψάλει»: «Φταίτε και σεις οι δημοσιογράφοι, που κλείνετε τα μάτια, όταν υψώνονται απροσπέλαστα για τους πολίτες τείχη, στο θαλάσσιο μέτωπο του Σαρωνικού. Φταίτε και σεις, διότι σιωπάτε, όταν το τραμ, μέσον μεταφοράς φιλικό προς το περιβάλλον, με τη σημερινή χάραξη μετατρέπεται σε περιβαλλοντοκτόνο και σε μέγα οικονομικό σκάνδαλο: Πώς τάχα δικαιολογούνται 120 δισ. δρχ. για 20 μόλις χιλιόμετρα; Χρυσές είναι οι ράγες;».

«Σε ποιους δημοσιογράφους απευθύνεσθε, κ. δήμαρχε;», του ανέκοψα τον οίστρο. «Τέσσερις είμαστε εδώ όλοι κι όλοι...».

Τέσσερις μόνο -και ουδείς, βεβαίως, από τα κανάλια, που σέρνουν αγεληδόν τους τηλεθεατές να βοσκήσουν λωτούς στη φάρμα.

Διπλάσιοι, ακριβώς, οι παρόντες βουλευτές: Πέντε της Ν.Δ. (Σ. Τσιτουρίδης, Β. Πολύδωρας, Θ. Κασσίμης, Κατερίνα Παπακώστα και Μ. Βαρβιτσιώτης), ο Τ. Τσόγκας του ΚΚΕ και οι Ασημίνα Ξηροτύρη και Π. Λαφαζάνης του ΣΥΝ. Ουδείς του ΠΑΣΟΚ.

Το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, αυτά, στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όπου έδωσαν συνέντευξη Τύπου οι Δήμοι Π. Φαλήρου και Αλίμου (ομιλητές οι δήμαρχοι Δ. Χατζηδάκης και Κ. Ματζουράνης) και η «Συντονιστική Επιτροπή για τη διάσωση της παραλίας Σαρωνικού» (εισηγήτρια η Μαριλένα Ιατρίδου). Κεντρικός ομιλητής, ο πρόεδρος του «Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης» Μιχ. Δεκλερής, επίτιμος αντιπρόεδρος του ΣτΕ.

Εθνικών διαστάσεων με τρομακτικές επιπτώσεις, το θέμα: «Η Ιδιωτικοποίηση της Δημοσίας Κτήσεως», το τιτλοφορεί ο κ. Δεκλερής. Κι επεξηγεί: «Πώς, με την υψηλή τέχνη της νομοθετικής πανουργίας, η Ελληνική Δημοκρατία γίνεται "Ελλάς Α.Ε." και εκποιείται».

Ακόμη πιο λιανά: Πώς, σε στιγμές που οι προβολείς είναι στραμμένοι στη λαμπρή τελετουργία, με την Ελλάδα να παίρνει στα στιβαρά χέρια της το τιμόνι της Ευρώπης, στα μουλωχτά μεθοδεύεται να βγουν στο σφυρί για ξεπούλημα όσα συνθέτουν τον προνομιακό φυσικό πλούτο αυτής της χώρας.

Την επομένη της συνέντευξης Τύπου (9-1-03) επρόκειτο να συζητηθεί και να ψηφιστεί με συνοπτική διαδικασία σε μία μόνη συνεδρίαση της Βουλής (αναβλήθηκε γι' αυτή την εβδομάδα) ένα νομοσχέδιο με εννέα υπουργικές υπογραφές, καμιά σαρανταριά άρθρα και τον παραπλανητικά αθώο τίτλο: «Τουριστική εκπαίδευση και κατάρτιση, ρυθμίσεις για τον τουρισμό και άλλες διατάξεις».

Περί το τέλος του νομοσχεδίου, σ' αυτές τις άνευ σημασίας, φαινομενικά, «άλλες διατάξεις» (στα άρθρα 39 και 40) υπάρχει και «το ψητό»:

* Ιδιωτικοποιείται σε ποσοστό 66% η ΕΤΑ Α.Ε. (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα), στην κυριότητα και διαχείριση της οποίας έχουν περιέλθει όλα τα δημόσια τουριστικά ακίνητα του ΕΟΤ.

* Παρέχεται, έτσι, η δυνατότητα ακόμη και να εκποιηθούν σε ξένους και ντόπιους επενδυτές όσα απαρτίζουν τη δημόσια κτήση, παγίως θεωρούμενα ως κοινόχρηστα κι εκτός συναλλαγής: ακτές, τουριστικοί λιμένες, ιαματικές πηγές, σπήλαια, ορειβατικά καταφύγια μαζί με δασικές εκτάσεις σε εθνικούς δρυμούς, χιονοδρομικά κέντρα, καταφύγια και αγκυροβόλια τουριστικών σκαφών κ.ά.

* Αίρεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του αιγιαλού και της παραλίας για έργα τουριστικής ανάπτυξης, αυξάνεται ο συντελεστής δόμησης για ξενοδοχεία πολυτελείας εκτός σχεδίου, εκτάσεις της ΕΤΑ Α.Ε. διατίθενται για κατοικίες, που βαφτίζονται τουριστικά καταλύματα, στήνονται για εκμετάλλευση... «δασικά χωριά», φορτώνεται όγκους τσιμέντου ο φαληρικός όρμος (ενυδρείο 17.000 τ.μ., πέντε εστιατόρια) και πολλά άλλα καταπληκτικά και θαυματουργά.

Εγραφε σκωπτικά ο Κ. Τσουπαρόπουλος («Ε» 21-12-02): «Περιχαρείς βγήκαν από τη σύσκεψη της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων οι υπουργοί Ν. Χριστοδουλάκης και Ακης Τσοχατζόπουλος και ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΤΑ Α.Ε. Τ. Χωμενίδης. Διότι είχαν εκτελέσει το σοσιαλιστικό τους καθήκον (...). Με πολλή περηφάνεια ανακοίνωσαν ότι το πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας τουριστικής περιουσίας αποτελεί το μεγαλύτερο ιδιωτικό εγγυημένο πρόγραμμα τουριστικών επενδύσεων...».

Πώς να μην είναι περιχαρείς και υπερήφανοι; Τέτοιο πλιάτσικο της δημόσιας γης και του φυσικού πλούτου της χώρας (ιδεωδώς πρόσφορο μάλιστα ακόμα και για ξέπλυμα χρήματος), δεν έχει αποτολμηθεί ποτέ άλλοτε. Ερήμην κι εν αγνοία των πολλών και άρα χωρίς σθεναρή αντίσταση.

Καταπέλτης στη συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος Μιχ. Δεκλερής, που έγραψε τη γνωστή ιστορία ως πρόεδρος του Ε' Τμήματος του ΣτΕ. Αλλά με την πλειονότητα των ΜΜΕ (της πολύμορφης διαπλοκής) να αγνοούν προκλητικά το θέμα, πώς να φθάσει η φωνή του στον πολίτη;

Μερικές από τις καίριες επισημάνσεις του:

* Το νομοθετικό σώμα οφείλει να αντιληφθεί το συνταγματικώς και εθνικώς απαράδεκτο των ρυθμίσεων. Αν τις υιοθετήσει, ψηφίζει κατά νομική κυριολεξία την εκποίηση της Ελλάδος.

* Η δημόσια κτήση δεν είναι δικαίωμα κυριότητας. Το κράτος έχει την κυριαρχική και αποκλειστική αρμοδιότητα για τη διοίκηση και διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων. Δεν είναι κύριος του εθνικού κεφαλαίου, ώστε να το διαθέτει κατ' αρέσκειαν των εκάστοτε κυβερνώντων. Το νομικό καθεστώς του εθνικού κεφαλαίου είναι η εθνική κοινοκτησία -της σημερινής αλλά και των μελλουσών γενεών.

* Η εθνική κοινοκτησία είναι στοιχείο της ελληνικής κυριαρχίας και επικράτειας. Τι θα απομείνει από την Ελλάδα, αν εκποιηθούν τα βουνά και τα δάση της, οι ακτές της, τα λιμάνια της και τα νησιά της, όπως σκοπεύει να κάνει το νομοσχέδιο, που μετατρέπει τη δημόσια κτήση σε εταιρικό μετοχικό κεφάλαιο;

* Υπάρχει και άλλη μη ορατή πλευρά: Ο ΕΟΤ, στην εποχή της ακμής του, είχε επιτύχει την απαλλοτρίωση χιλιάδων στρεμμάτων εκλεκτής γης, που τώρα επιδιώκεται να εκποιηθούν σε ιδιώτες. Ετσι, οι απαλλοτριώσεις, εξαιρετικό καταναγκαστικό μέτρο, δικαιολογούμενο μόνον εκ λόγων δημόσιας ωφέλειας, καταντούν μέσον, με το οποίο η ΕΤΑ θα δράσει κερδοσκοπικά- προς δόξαν του αγοραίου κράτους.

* Δείγμα όψιμου και άκριτου φιλελευθερισμού, οι εθνικώς και συνταγματικώς απαράδεκτες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου θα είναι και το μοιραίο εργαλείο για την τελική και ολοκληρωτική καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος, αφού τα κύρια στοιχεία του, βουνά, ακτές, νησιά, θα γίνουν βορά της άγριας ανάπτυξης...

«Με πείσατε, κ. πρόεδρε», απευθύνθηκε στον κ. Δεκλερή ο βουλευτής της Ν.Δ. Β. Πολύδωρας. «Με συγκινήσατε, κ. πρόεδρε», υπερθερμάτισε ο βουλευτής του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης. Και ο Θ. Κασσίμης, με υπουργική εξοικείωση στα θέματα του ΕΟΤ, πρόσθετε: «Η όλη ύπαρξη και λειτουργία της ΕΤΑ αποτελεί σκάνδαλο».

Και λοιπόν;

Με βάση τις θέσεις του κ. Δεκλερή, οι βουλευτές του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης και Ασημίνα Ξηροτύρη έσπευσαν να καταθέσουν τροπολογία στο επίμαχο νομοσχέδιο. Για το καλάθι των αχρήστων προορίζεται. Ενώ μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική, αν την αποδεχθεί η Ν.Δ., η πρότασή τους για κοινή ένσταση αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου.

Αν προσβληθεί για αντισυνταγματικότητα το προκλητικό νομοσχέδιο από ολόκληρη την αντιπολίτευση, θα δημιουργηθεί μέγα συνειδησιακό πρόβλημα για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Διότι δεν διακυβεύονται οι κομματικές θέσεις για τις αποκρατικοποιήσεις. Η αγάπη γι' αυτόν τον τόπο και η έγνοια για τη μοίρα του κρίνονται...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/01/2003

---------------------------------------------------------

Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Του Χρήστου Ζέρβα

Η «έκρηξη» του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά και η ανοιχτή επίθεση που εξαπέλυσε στους δικαστές του Ε' τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατηγορώντας τους ότι θέλουν να γίνουν νομοθέτες στη θέση των πολιτικών, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Οι αντιρρήσεις του ΣτΕ για την περιφερειακή Υμηττού παρακάμφθηκαν με νόμο που πέρασε η κυβέρνηση Σημίτη.

Συμπυκνώνει, σε μεγάλο βαθμό, τον 15ετή σκληρό «πόλεμο» ο οποίος διεξάγεται μεταξύ πολιτικής και δικαστικής εξουσίας και έχει ως «λάφυρα» τη βιώσιμη ανάπτυξη, τα μεγάλα έργα και την προστασία του περιβάλλοντος .

Το τελευταίο μόνο διάστημα το αποκαλούμενο (λόγω των αποφάσεών του) «οικολογικό δικαστήριο», σταμάτησε την κατασκευή ογκώδους πολυκινηματογράφου στη λεωφόρο Κηφισίας, έσωσε από κατεδάφιση τις 8 ιστορικές προσφυγικές πολυκατοικίες της λεωφόρου Αλεξάνδρας, πάγωσε τα υδροηλεκτρικά έργα στα Τζουμέρκα και ανέστειλε τα έργα επέκτασης στο λιμάνι της Ζέας. Πριν λίγες ημέρες η ολομέλεια του ΣτΕ σε διάσκεψη ακύρωσε για τρίτη φορά τα έργα εκτροπής του Αχελώου, ενώ στην ατζέντα του εκκρεμούν πολλές προσφυγές για ακύρωση μεγάλων έργων (κυρίως οδικών αξόνων αλλά και φράγματος για ύδρευση στην Κρήτη) καθώς και οικοδομικών αδειών.

Εως σήμερα, πάντως, οι αποφάσεις του Ε' τμήματος και της ολομέλειας έκριναν τη μάχη υπέρ του δικαστηρίου: Μεγάλα δημόσια και ιδιωτικά έργα ματαιώθηκαν ή καθυστέρησαν πολύ να γίνουν, με αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστιο οικονομικό κόστος και να πυροδοτηθούν έντονες αντιδράσεις απέναντι στη στάση των δικαστών, που χαρακτηρίστηκε «υπερβολική».

**Οταν ο Κων. Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, αποδεχόταν το 1991 την εισήγηση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης, του αείμνηστου Θαν. Κανελλόπουλου και έδινε το «πράσινο φως» για την ενίσχυση των «οικολογικών» αρμοδιοτήτων του Ε' τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ασφαλώς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε.

«Γιατί αν ήξερε, σε καμία περίπτωση δεν θα συναινούσε», παρατηρεί σήμερα ο Μιχ. Δεκλερής, πρόεδρος επί 10 χρόνια του δικαστηρίου και βασικός πρωταγωνιστής των «οικολογικών» δικαστικών αποφάσεων.

**Και πράγματι ο Κ. Μητσοτάκης, μόλις δύο χρόνια αργότερα, το 1993, μετά το «κάζο» του υφυπουργού του Χρ. Κατσιγιάννη, που προσπάθησε να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα, αλλά και την απόρριψη της ανέγερσης πολυδύναμου ιδρύματος σε δασική έκταση της Πεντέλης (το γνωστό «Μαρίκειο»), αποφάσισε να «διορθώσει» το πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε.

Έργα που δεν έγιναν

Με νομοσχέδιο επιχείρησε να διαλύσει ουσιαστικά το Ε' τμήμα «ψαλιδίζοντας» τις αρμοδιότητες επεξεργασίας των προεδρικών διαταγμάτων. Σκόνταψε, όμως, πάνω στην αντίσταση των δικαστών που έκριναν αντισυνταγματικό το νόμο, αφήνοντας έκθετη την κυβέρνηση για την ωμή παρέμβασή της στη Δικαιοσύνη.

**Από τότε, η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης, η ένταξη δηλαδή των αναπτυξιακών οικονομικών σχεδίων στη στρατηγική προστασία του ήδη υποβαθμισμένου περιβάλλοντος, αποτέλεσε το βασικό σκεπτικό όλων των αποφάσεων του Ε' τμήματος του ΣτΕ.

ΜΙΧ. ΔΕΚΛΕΡΗΣ
Το δικαστήριο ακύρωσε εκατοντάδες πράξεις της διοίκησης, ιδίως στον τομέα της χωροταξίας, ματαιώνοντας ή καθυστερώντας μεγάλα δημόσια και ιδιωτικά έργα (εκτροπή Αχελώου περιφερειακή Υμηττού κ.ά.). Το κόστος των «χαμένων» αυτών επενδύσεων ανέρχεται σε αρκετά δισ. ευρώ. Μόνο η υπόθεση του Αχελώου, στοίχισε πάνω από 300 εκατ. ευρώ, ενώ σε άλλα τόσα υπολογίζεται η ματαιωθείσα ανέγερση εμπορικού κέντρου στο κτήμα Καμπά.

Την ίδια στιγμή, η άρνηση των δικαστών του Ε' τμήματος να συναινέσουν σε πολιτικές «νομιμοποίησης» αυθαίρετων που υποβάθμιζαν ευαίσθητα οικοσυστήματα (δάση, ακτές κ.ά.), άφησε στα «κρύα του λουτρού» πάνω από 600.000 ιδιοκτήτες κτισμάτων που ευελπιστούσαν να ενταχθούν στο σχέδιο πόλης. Και περιόρισαν την άναρχη δόμηση σε παραλίες, δάση και νησιά, αποτρέποντας τις δραστηριότητες εκατοντάδων οικοδομικών συνεταιρισμών.

**Οπως ήταν φυσικό, η νομολογία του «οικολογικού» δικαστηρίου, το έφερε συχνά σε ευθεία σύγκρουση με την πολιτική εξουσία.

«Πελατειακές ρυθμίσεις»

Χαρακτηριστικές ήταν οι συνεχείς δημόσιες αντιδικίες τού επί 8 χρόνια υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη με τον πρόεδρο του τμήματος αλλά και άλλους δικαστές του ΣτΕ, για υποθέσεις όπως η μεταφορά συντελεστή δόμησης ή η νομιμοποίηση αυθαιρέτων.

- «Δεν δεχόμαστε μαθήματα από κανέναν. Και οι κρίνοντες κρίνονται. Εχουμε αποδείξει το σεβασμό μας προς το περιβάλλον», είναι μερικές από τις φραστικές αντιδράσεις του κ. Λαλιώτη.

- «Ηταν αδύνατο να νομιμοποιήσουμε αυθαίρετες πελατειακές ρυθμίσεις που υποβάθμιζαν ακόμη περισσότερο το περιβάλλον και επιβράβευαν τη παρανομία», απαντά ο κ. Δεκλερής, αρνούμενος τις κατηγορίες περί υπέρβασης εξουσίας από το δικαστήριο.

**Τη δεκαετία 1991-2001 το Ε' Τμήμα, ερμηνεύοντας το σύνταγμα, έκρινε ως μη νόμιμα τα περισσότερα προεδρικά διατάγματα (κυρίως) του ΥΠΕΧΩΔΕ. Κεντρικό αίτημα του ΣτΕ η σύνταξη συνολικού χωροταξικού σχεδιασμού και όχι ευκαιριακών σχεδίων πόλης.

Αφαίρεση αρμοδιοτήτων

«Είναι θέμα ενός τάγματος μηχανικού», είχε πει κάποτε ο κ. Δεκλερής, υπονοώντας ότι σε περιπτώσεις μπορεί να είναι αναγκαία ακόμη και η κατεδάφιση αυθαιρέτων, ώστε να αποκατασταθεί η νομιμότητα.


Γ. ΣΟΥΦΛΙΑΣ
**Μέσα στο κλίμα αυτό, η κυβέρνηση Κ. Σημίτη επιχειρεί το 1999, για δεύτερη φορά, να αφαιρέσει εξουσίες από το Ε' τμήμα, ανακατανέμοντας τις αρμοδιότητες μεταξύ των τμημάτων του ΣτΕ. Και πάλι, μετά την αντίδραση των δικαστών, τα σχέδια δεν προχώρησαν.

**Ομως, δύο χρόνια αργότερα, επ' ευκαιρία της συνταγματικής αναθεώρησης, «η εκτελεστική εξουσία πήρε την εκδίκησή της»: Τροποποίησε το άρθρο 24 για την προστασία των δασών και επέβαλε την παραπομπή θεμάτων συνταγματικότητας από τα τμήματα στην ολομέλεια, στερώντας έτσι από το Ε' τμήμα τη δυνατότητα να κρίνει αυτοδυνάμως τις πράξεις της διοίκησης.

Επιχειρηματολογώντας ο τότε εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, είχε μιλήσει για «ακραίο δικαστικό ακτιβισμό», «αυτόκλητους προστάτες του δάσους» και υπέρβαση αρμοδιοτήτων του ΣτΕ. Αλλά και ο εισηγητής της Ν.Δ., Ι. Βαρβιτσιώτης, είχε ταχθεί ενάντια «στο κράτος δικαστών».

**Την περίοδο 2001-2004, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων και του κατεπείγοντος χαρακτήρα των έργων, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να παρακάμψουν τον προληπτικό έλεγχο του Ε' τμήματος, καθορίζοντας με νόμο τις ειδικές παρεκκλίσεις δόμησης. Το ίδιο έκαναν άλλωστε και με άλλα μεγάλα έργα, όπως η περιφερειακή Υμηττού και το αεροδρόμιο των Σπάτων, ενσωματώνοντας σε νόμους τις περιβαλλοντικές μελέτες, για να αποφύγουν οριστικά τον «σκόπελο» του ΣτΕ.

**Είναι χαρακτηριστικό ότι την τριετία 2002-2004, μειώθηκαν δραστικά τα σχέδια διαταγμάτων που έφτασαν για επεξεργασία στο Ε' τμήμα. Συνολικά υποβλήθηκαν για επεξεργασία 1.510 προεδρικά διατάγματα από όλα τα υπουργεία και κρίθηκαν παράνομα τα 120 (8%).

Τα 258 (από τα 1.510) ήταν του ΥΠΕΧΩΔΕ, όμως τα 56 από αυτά (ποσοστό 22%!) κρίθηκαν μη νόμιμα. Η διοίκηση του ΥΠΕΧΩΔΕ, επικαλούμενη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στον υπουργό και άλλα περιφερειακά όργανα της διοίκησης, προώθησε το 2004 για επεξεργασία μόνο 15 σχέδια προεδρικών διαταγμάτων, έναντι 58 το 2003 και 185 το 2002! Το θέμα εκκρεμεί στην ολομέλεια του ΣτΕ, η οποία καλείται να κρίνει εάν είναι συνταγματικά επιτρεπτή αυτή η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων.

**Τον κ. Δεκλερή διαδέχθηκε το 2001 στη προεδρία του Ε' τμήματος ο κ. Κ. Χαλαζωνίτης και αυτόν το 2003 ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Κ. Μενουδάκος.

Οπως επεσήμανε ο τελευταίος στην «Κ.Ε.», παρά τις όποιες υπερβολές που μπορεί να έγιναν στο παρελθόν, η νομολογία του δικαστηρίου κινήθηκε γενικά προς τη σωστή κατεύθυνση και βοήθησε αποτελεσματικά στην προστασία του περιβάλλοντος.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 24/04/2005

----------------------------------------

Kόντρα Σουφλιά με Συμβούλιο Eπικρατείας

ΣΕ KONTPA μεταξύ του Συμβουλίου της Επικρατείας και του ΥΠΕΧΩΔΕ εξελίχτηκε η προχθεσινή επίθεση του υπουργού κ. Σουφλιά στο ΣτΕ, για τις καθυστερήσεις στα δημόσια έργα.

“Μας προκαλεί έκπληξη το ύφος των δηλώσεων, όπως τουλάχιστον μεταφέρονται από τον Τύπο, γιατί με αυτό δίνεται η εντύπωση επίθεσης εναντίον του Δικαστηρίου”, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών του ΣτΕ, ενώ ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας M. Δεκλερής κάλεσε τον υπουργό “να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του ΣτΕ” και να σταματήσει την κριτική!

Οι δημόσιες παραινέσεις Δεκλερή προκάλεσαν τη σφοδρή αντίδραση Σουφλιά, ο οποίος, μέσω ανακοίνωσης, απάντησε πως “οι δηλώσεις του κ. Δεκλερή αποδεικνύουν ότι δεν δέχεται τη βασική δημοκρατική αρχή ότι "και οι κρίνοντες κρίνονται" και ξεχειλίζουν από αλαζονεία. Δικαιώνονται έτσι όσοι υποστηρίζουν ότι αυτή η νοοτροπία τον οδήγησε πολλές φορές, όταν ήταν στο ΣτΕ, να εισηγηθεί αποφάσεις, που με τις υπερβολές τους αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του τόπου”.

Στην ανακοίνωσή τους, τα μέλη της Ένωσης Δικαστών υπογραμμίζουν ότι “η αρχή "και οι κρίνοντες κρίνονται" ισχύει ασφαλώς για όλους, ακόμη και για αυτούς που την επικαλούνται. H κριτική όμως, αυτή νομίζουμε ότι δεν είναι σωστό να ασκείται με βάση αποκλειστικά το αποτέλεσμα της δίκης, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των αποφάσεων και κυρίως τις αιτιολογίες τους”.

Για το θέμα ρωτήθηκε και ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Αναστάσιος Παπαληγούρας, ο οποίος απέφυγε να σχολιάσει τις δηλώσεις του συναδέλφου του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, που επέρριψε ευθύνες και στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τις καθυστερήσεις στα δημόσια έργα. “Στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι Έλληνες δικαστές κάνουν ευόρκως τη δουλειά τους”, δήλωσε ο κ. Παπαληγούρας.

ΤΑ ΝΕΑ , 21/04/2005

---------------------------------------

Oξυνση στις σχέσεις Σουφλιά - ΣτE

Mε οξύτερους τόνους συνεχίσθηκε χθες η αντιπαράθεση του υπουργού ΠEXΩΔE κ. Γ. Σουφλιά με τα μέλη του Συμβουλίου της Eπικρατείας. Aπαντώντας στην προχθεσινή αναφορά του υπουργού, σύμφωνα με την οποία οι αποφάσεις του ΣτE αποτελούν μία από τις αιτίες καθυστέρησης των έργων, ενώ και τα “μέλη του Συμβουλίου λειτουργούν ως νομοθέτες”, ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Eπικρατείας κ. Mιχάλης Δεκλερής κάλεσε τον Γ. Σουφλιά “να συμμορφώνεται προς τις αποφάσεις του ΣτE και όχι να ασκεί κριτική”. Πρόσθεσε δε, ότι ο υπουργός ΠEXΩΔE “είναι ελεγχόμενος και όχι ελέγχων”.

Aμεση και σε αυστηρό ύφος ήταν η απάντηση του κ. Σουφλιά. “Eντολές και μαθήματα δεν δέχομαι από τον κ. Δεκλερή. Eπί 31 χρόνια στην πολιτική, αποδεικνύω καθημερινά ότι σέβομαι το Σύνταγμα, τους νόμους, τις δικαστικές αποφάσεις και φυσικά την κριτική”. Aπευθυνόμενος προς τους δικαστές του ανωτάτου δικαστηρίου, ο υπουργός είπε ότι “τις αξίες και τους θεσμούς αυτούς οφείλει να υπηρετεί και το ΣτE”, ενώ σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις του κ. Δεκλερή τόνισε ότι “αποδεικνύουν πως δεν δέχεται τη βασική δημοκρατική αρχή “και οι κρίνοντες κρίνονται”, ενώ ξεχειλίζουν από αλαζονεία”. “Δικαιώνονται έτσι”, αναφέρει ο υπουργός, “όσοι υποστηρίζουν ότι αυτή η νοοτροπία τον οδήγησε πολλές φορές να εισηγηθεί αποφάσεις, που με τις υπερβολές τους αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του τόπου”.

Aντιθέτως, μάλλον ηπιότερη ήταν η ανακοίνωση της Eνωσης Δικαστικών Λειτουργών ΣτE. “Mας προκαλεί έκπληξη το ύφος των δηλώσεων, όπως τουλάχιστον μεταφέρονται από τον Tύπο, διατί με αυτό δίδεται η εντύπωση επίθεσης εναντίον του Δικαστηρίου”. Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι το έργο των δικαστηρίων συνίσταται “στην ερμηνεία και εφαρμογή της νομοθεσίας στο πλαίσιο που καθορίζει το Σύνταγμα, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας για όλους ανεξαιρέτως τους διαδίκους”. “Aν δεχθούμε ότι τα δικαστήρια πρέπει να παραιτηθούν από το έργο αυτό, τότε δεν έχει νόημα η ύπαρξή τους”, επισημαίνει η Eνωση.

Στην ανακοίνωση χρακτηρίζεται θετική η δημόσια κριτική, ωστόσο υπογραμμίζεται ότι “αυτή θα πρέπει να ασκείται με βάση όχι αποκλειστικά το αποτέλεσμα της δίκης αλλά λαμβάνοντας υπ’ όψη το σύνολο των αποφάσεων και, κυρίως, τις αιτιολογίες τους”.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21-4-05

----------------------------------------

*ΜΙΧΑΗΛ ΔΕΚΛΕΡΗΣ
Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ., Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος

Τα δασικά οικοσυστήματα, υφίστανται στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες μιαν πρωτοφανή αδυσώπητη και καταστροφική επιδρομή. Στη σκέψη όλων των Ελλήνων αναδύεται έντονο τώρα το ερώτημα: Γιατί προτιμάται τώρα το χρήμα από την ίδια τη ζωή, γιατί ποδοπατούνται οι ελληνικές αξίες;

Όλοι οι Έλληνες δεν θα επιτρέψωμε να έχουν τα δάση σιωπηλό και ατιμωτικό θάνατο, να τους δοθεί δηλαδή η χαριστική βολή με την νέα αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος που προτείνεται.

Με μια μονοκονδυλιά, οι επίμαχες προτάσεις αποτολμούν τα εξής οικολογικά εγκλήματα:

Τα προ του 1975 παρανόμως αποψιλωθέντα δάση χαρίζονται ως οικοπεδική γη στους δασοφάγους ιδιοκτήτες των.

Όλες οι δασικές εκτάσεις παραδίδονται συλλήβδην, στην οικοπεδοποίηση «με τη βούλα», δηλαδή με «χωροταξία» και «πολεοδομία». Είναι άδηλον πως στο νου του εμπνευστού των διατάξεων αυτών επετεύχθη η τερατώδης αυτή σύζευξη. Διότι δάση και πολεοδομία είναι απολύτως ασυμβίβαστα πράγματα. Και η μόνη χωροταξία που επιτρέπει το Σύνταγμα περί των δασών είναι το Δασολόγιο, δηλαδή η απογραφή των δασών, το οποίον, καίτοι υπεσχημένον επισήμως από πολλών ετών και διαταχθέν δι' αποφάσεων του ΣτΕ, ουδέποτε κατηρτίσθη. Προδήλως, διά να χωρήσει σήμερον η ψευδεπίγραφος χωροταξία της καταστροφής των δασών. Πρόκειται για μέγα δημόσιο σκάνδαλο, αφού, κατά τις εκτιμήσεις των αρμοδίων δασολόγων, πρόκειται να αποχαρακτηρισθούν εκατομμύρια στρέμματα δασικών οικοσυστημάτων και να παραδοθούν στην οικοπεδοποίηση (επιεικώς 30-40, πιθανότερον 50).

Με τον αυτόματο και αυθαίρετον αυτόν αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και την συνακόλουθη αχρήστευση του νομίμου τεκμηρίου της δημοσίας κτήσεως επί των εκτάσεων αυτών, η δημόσια κτήση υφίσταται τεραστία και ανεπανόρθωτη απώλεια υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας, που είναι ταυτοχρόνως και προσβολή της μνήμης των εθνικών αγωνιστών που έπεσαν για να αποσπάσουν από τον Σουλτάνο «πολεμικώς και δημευτικών» (κατά την διατύπωση του αειμνήστου Κυβερνήτου) τα δάση και τις δασικές εκτάσεις της Ελλάδος.

Προειδοποιούμεν δε ότι η οικονομική πολιτική που θεμελιούται επί της καταστροφής των δασών, εάν πραγματοποιηθεί, θα αφήσει πίσω της μόνον την διάβρωση και ερήμωση της ελληνικής γης. Αυτή είναι η εμπειρία εκείνων των χωρών που εξεχώρησαν την γην των στους συγχρόνους Ερυσίχθονες της παγκοσμιοποιήσεως. Το κήρυγμα περί της δήθεν ανταγωνιστικότητος της χώρας με τίμημα την ελληνική γη, καθίσταται πράγματι τέχνασμα μεταθέσεως της προσοχής μας προς τα έξω, καθ' ον χρόνον εδώ συντελείται η αρπαγή και καταστροφή της φύσεώς μας.

Κάνομεν έκκληση προς όλους τους Ελληνες να αγωνισθούν κατά των ολεθρίων αναθεωρητικών προτάσεων. Το οφείλομε στο έθνος και τους απογόνους μας, διότι τα δάση είναι εθνική μας κοινοκτησία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: 14.1.2007
……………………………………………………………………………….

ΎΒΡΙΣ, Η ΑΓΡΙΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΗ
Μόνη η Ν.Δ., εντός κι εκτός Βουλής, στο άρθρο 24
Του Γίώργου Βότση

Να που, τελικά, η αναθεώρηση του Συντάγματος («κορυφαία από τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις», κατά τον Κ. Καραμανλή) δεν γίνεται ερήμην της κοινωνίας. Παρ' ότι τα -ιδιωτικά κυρίως- κανάλια που διαμορφώνουν την «επικαιρότητα» και κατευθύνουν την κοινή γνώμη «αγνοούν» προκλητικά ό,τι σημαντικό συντελείται σ' αυτόν τον τόπο (και συμβαίνει γενικά στον κόσμο) και μετατρέπουν σε σίριαλ στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων ήσσονος σημασίας, αλλά ερεθιστικά, γεγονότα της καθημερινότητας.

Με επίκεντρο το άρθρο 16, από την πρώτη κιόλας φάση της αναθεωρητικής διαδικασίας, αναπτύχθηκε μέσα κι έξω από τη Βουλή ένας ζωηρός δημόσιος διάλογος και προκλήθηκαν έντονες αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αντιδράσεις που δεν θα καταλαγιάσουν (αν και η δεδηλωμένη δικομματική συναίνεση προεξοφλεί την αναθεώρηση του άρθρου 16 στην επόμενη Βουλή) όσο παραμένουν σε εκκρεμότητα τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης σε όλη της την κλίμακα.

Ανάλογες αντιδράσεις θα ανέμενε κανείς να εκδηλώνονται και για την επιδιωκόμενη από την κυβέρνηση αναθεώρηση του περίφημου άρθρου 24 (προστασία του περιβάλλοντος), που θα συζητηθεί μεθαύριο Τετάρτη στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Λογικά θα αναμένονταν ακόμη πιο έντονες αντιδράσεις ώς τα επίπεδα της καθολικής κοινωνικής κατακραυγής. Αν, βεβαίως, οι πολίτες αυτού του τόπου είχαν ενημερωθεί και συνειδητοποιήσει τι ακριβώς διακυβεύεται, τι επιδιώκεται και τι απειλείται με την επιχειρούμενη αναθεώρηση ειδικά του άρθρου 24 (και των συναφών άρθρων 100 και 117):

Δεν πρόκειται για μια ακόμη επιτυχή ή ατυχή θεσμική αλλαγή που υπόκειται σε μελλοντική νέα αναθεώρηση. Υποθηκεύεται μια για πάντα το μέλλον αυτού του τόπου. Λεηλατείται η ήδη αγρίως λεηλατημένη δημόσια γη. Καταφέρονται μη αναστρέψιμα καταστροφικά πλήγματα στο φυσικό περιβάλλον: Με αυθαίρετο για τη διεθνή νομιμότητα (αποφάσεις ΟΗΕ, Ε.Ε. κ.ά.) διαχωρισμό των δασικών οικοσυστημάτων, αποχαρακτηρίζονται προς οικοπεδοποίηση 30-50 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων. Κι επιβραβεύονται, με συγχωροχάρτι και νομιμοποίηση, ώστε να βρίσκουν συνεχώς μιμητές, όλοι οι ώς το 1975 εμπρηστές και καταπατητές δημόσιων δασών...

Φθηνό το πρόσχημα της κυβερνητικής πρότασης: Να αντιμετωπιστούν «πραγματικές καταστάσεις διαμορφωμένες εδώ και δεκαετίες» από τις «ανελαστικές παραδοχές» και «ανεπιεικείς λύσεις» της νομολογίας (του Συμβουλίου της Επικρατείας, εννοείται, γι' αυτό και επιδιώκεται ο ευνουχισμός του με την πρόταση στο άρθρο 100 για Συνταγματικό Δικαστήριο).

Αλλά όταν υπάρχουν (και σίγουρα υπάρχουν) ιδιοκτήτες με νόμιμους τίτλους (όπως λ.χ. αγρών που διασώθηκαν κατά τον εμφύλιο και το κύμα μετανάστευσης) αδικημένοι από Δασαρχεία και δικαστήρια, ένας είναι ο αποτελεσματικός δρόμος για να διαπιστωθούν οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και να αντιμετωπιστεί από τον κοινό νομοθέτη. Χωρίς συνταγματική αναθεώρηση: Να αποκτήσει επιτέλους και η χώρα μας -τελευταία στην Ευρώπη- Εθνικό Κτηματολόγιο, Δασολόγιο και Χωροταξικό Σχεδιασμό, ώστε να είναι για όλους δεδομένο τι είναι δασική έκταση και τι όχι, τι είναι αγρός και τι οικόπεδο και ποιες ακριβώς οι χρήσεις γης.

Οτι δεν πρόκειται περί αυτού (σκοπίμως, άλλωστε, συντηρείται το χάος, για να λεηλατούν τη δημόσια γη οι κερδοσκόποι και να δημαγωγούν με πρόχειρες «λύσεις» οι πολιτικοί) το αποκαλύπτει ωμά η ίδια η κυβερνητική πρόταση στην αιτιολογική έκθεση:

«Η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης επιβάλλει μεν τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και για τις επερχόμενες γενεές, χωρίς όμως να αποκλείει και την αξιοποίησή του (!), δηλαδή τη λήψη εκείνων των μέτρων που είναι αναγκαία για την περαιτέρω ανάπτυξη, ιδίως οικονομική, της παρούσας γενεάς»!

Αυτή την «περαιτέρω ανάπτυξη» την έκανε λιανά η σύμβουλος Επικρατείας Μαρία Καραμανώφ καταγγέλλοντας την «άνευ προηγουμένου εκστρατεία εκποίησης του εθνικού μας πλούτου»:

«Η επάνοδος στην αναθεώρηση του άρθρου 24 οφείλεται στο αυξημένο ενδιαφέρον επενδυτικών συμφερόντων, ελληνικών και ξένων, για την "αξιοποίηση" των ελληνικών δασών, που αποτελούν δημόσια κτήση».

Για τον νοήμονα αναγνώστη να θυμίσουμε ότι το 2001 η Ν.Δ., ως αξιωματική αντιπολίτευση, αντιτάχθηκε σθεναρά και αποτελεσματικά σε πρόταση τότε του ΠΑΣΟΚ για ανάλογη αναθεώρηση του άρθρου 24...

Η κυρία Καραμανώφ μιλούσε την περασμένη Πέμπτη στα γραφεία της ΚΕΔΚΕ, στη συνέντευξη-συζήτηση που οργάνωσαν για το θέμα το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων.

Για ευρύτερο ακροατήριο οι ίδιοι οργανώνουν απόψε στις 7 συγκέντρωση στην αίθουσα της ΓΣΕΕ, ενώ αύριο το απόγευμα στις 6, στο ξενοδοχείο «Ιμπέριαλ» συγκαλεί δημόσια συζήτηση η «Πανελλήνια πρωτοβουλία κατά της αναθεώρησης των άρθρων 24, 100 και 117».

Με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από το άρθρο 24» θα υπάρξουν εκδηλώσεις και την Τετάρτη έξω από τη Βουλή, κατά τη συζήτησή του.

Εμεινε μόνη η Ν.Δ. να υποστηρίξει την πρότασή της. ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΝ έχουν ήδη δηλώσει επίσημα ότι θα την καταψηφίσουν.

Εκτός Βουλής έχει συγκροτηθεί ένα ευρύτατο μέτωπο κοινωνικών φορέων, για να αποτραπεί το μέγιστο ώς τώρα περιβαλλοντικό έγκλημα στον τόπο μας (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΚΕΔΚΕ, ΤΕΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, Δασολόγοι της ΠΕΔΔΥ, ΟΛΜΕ, ΟΤΟΕ, ΙΝΚΑ κ.ά.).

Ενθαρρυντικές κινήσεις που δεν επιτρέπουν, ωστόσο, κανέναν εφησυχασμό: Οταν παγκοσμίως έχει σημάνει συναγερμός για τις κλιματικές αλλαγές από το φαινόμενο του θερμοκηπίου• όταν πρώτες οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (και η Ελλάδα) απειλούνται με ερημοποίηση• όταν διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις και κινήματα πολιτών προβάλλουν εναγωνίως την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ως πρώτιστο μέλημα• και όταν οι επιστήμονες ενοχοποιούν για τον επερχόμενο εφιάλτη την ανάπτυξη χωρίς όρια και την ίδια στιγμή στην ελληνική Βουλή επιχειρείται «η χαριστική βολή στα δασικά μας οικοσυστήματα και με τη βούλα του συνταγματικού νομοθέτη» (Μιχ. Δεκλερής), έχουμε να κάνουμε με σκέτη παράνοια, που δεν αντιμετωπίζεται με λογικά επιχειρήματα.

Παρουσιάζοντας, την περασμένη Τρίτη, μια εντυπωσιακή τουριστική καμπάνια στο εξωτερικό για το 2007, η υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά τόνισε:

«Το ακαταμάχητο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι η ίδια η Ελλάδα».

Πολύ σωστά. Διότι -όπως επισήμανε στη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης ο καθηγητής Πολεοδομίας-Χωροταξίας του ΕΜΠ Ι. Στεφάνου- η Ελλάδα «ως τόπος διαθέτει ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα περιβάλλοντα του πλανήτη και μια μοναδική πολιτιστική κληρονομιά».

Αυτός είναι ο εθνικός μας πλούτος και το «ακαταμάχητο συγκριτικό μας πλεονέκτημα».

Να τον βγάζουμε στο σφυρί, για ταμειακές ανάγκες, και να τον καταστρέφουμε με κοντόθωρες «αναπτυξιακές» πολιτικές δεν αποκαλύπτει μόνο μικρόνοια και αμβλυμένη εθνική ευαισθησία. Υβρι αποτελεί...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/01/2007

---------------------------------------------------------

ΔΕΚΛΕΡΗΣ: ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΤΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

«Η συμφορά που έπληξε τη χώρα έχει βαθύτερα αίτια, για τα οποία είναι υπεύθυνο το πολιτικό/πελατειακό σύστημα της χώρας, που επί πολλά χρόνια απεργάζεται την απαξίωση του περιβάλλοντος στη συνείδηση των Ελλήνων».

Την οδύνη του για τα θύματα και την οικολογική καταστροφή εκφράζει ο Μιχαήλ Δεκλερής, αντιπρόεδρος του ΣτΕ ε.τ. και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, ο οποίος εξηγεί ότι η απαξίωση του περιβάλλοντος γίνεται: «Με τον ανοιχτό και πολυετή πόλεμο εναντίον της νομολογίας του ΣτΕ για την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος, στο πλαίσιο του οποίου εκκρεμούν ακόμα και οι γνωστές προτάσεις αναθεωρήσεως του Συντάγματος για την οικοπεδοποίηση των δασών και την υποβάθμιση του ΣτΕ. Με νομοθετικές πανουργίες για την αλλοίωση του επιστημονικού ορισμού του δάσους, τη νομιμοποίηση της καταπατήσεως και αποψιλώσεως των δασών, την εξουδετέρωση δικαστικών αποφάσεων κ.ά. Με την αδιαφορία του για την αναβάθμιση της στελεχώσεως, οργανώσεως και εκπαιδεύσεως της δασικής υπηρεσίας και το βαρύτατο σφάλμα της θεσμικής διασπάσεως δασοπροστασίας και δασοπυροσβέσεως. Με τη συστηματική αποφυγή της καταρτίσεως του Δασολογίου της χώρας, η υποχρέωση της οποίας έχει επιβληθεί υπό του ΣτΕ από δεκαετίας τουλάχιστον και διά της τελευταίας αναθεωρήσεως του Συντάγματος προ πενταετίας τουλάχιστον. Με την παράλειψη της συνεχούς επιτηρήσεως των δασών με τη σύγχρονη τεχνολογία, η οποία είχε υποδειχθεί υπό του ΣτΕ από του έτους 1993».

Η εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, Μαρία Καραμανώφ, Σύμβουλος Επικρατείας, δήλωσε: «Ελληνικός πολιτισμός δεν νοείται, ούτε θα επιβιώσει χωρίς την ελληνική φύση. Αν αυτό συνεχιστεί, σε λίγο τίποτα γύρω μας δεν θα μας θυμίζει ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε, και τίποτα δεν θα έχει απομείνει για να το υπερασπιστούμε. Η αδυναμία να εντοπιστεί, να κατονομαστεί και να παταχτεί τούτο εγκαίρως, αποδεικνύει σοβαρή αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος σε όλα τα επίπεδα: νομοθεσία, διοίκηση, δικαιοσύνη, πολιτικά κόμματα, κοινωνικούς φορείς, μη κυβερνητικές οργανώσεις».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/08/2007

----------------------------------------------------------------

«Το περιβάλλον όμηρος πελατειακού συστήματος»
Της Τάνιας Γεωργιοπούλου

«Ο Μιχαήλ Δεκλερής σπούδασε Νομικά, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Yale των ΗΠΑ», αναφέρει το βιογραφικό του, που έφτασε στα δημοσιογραφικά γραφεία, με την ευκαιρία της ανακήρυξής του χθες σε Επίτιμο Διδάκτορα της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πραγματικά εντυπωσιακές σπουδές και ακόμα εντυπωσιακότερες δραστηριότητες, αποτελούν ωστόσο μόνο το περίγραμμα μιας καριέρας ή καλύτερα μιας ζωής που έχει συνδεθεί με τον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος σε μια εποχή μάλιστα που οποιαδήποτε ανάλογη αναφορά χαρακτηριζόταν γραφική.

Το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας, του δικαστικού σώματος που βρέθηκε να υπερασπίζεται το περιβάλλον όσο κανένας, και του οποίου υπήρξε πρόεδρος ο κ. Δεκλερής για πολλά χρόνια, αποτελεί μια ελληνική αλλά και παγκόσμια πρωτοπορία.

Το ξεκίνημα

Οταν για πρώτη φορά είδα από κοντά τον πρόεδρο του Τμήματος αισθάνθηκα μεγάλη έκπληξη. Ο κ. Δεκλερής έχει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα ενός αυστηρού δικαστικού λειτουργού, σε συνδυασμό όμως με μια εξαιρετική ικανότητα να επικοινωνεί με το ακροατήριό του και να... πείθει

Πώς όμως ξεκίνησαν όλα αυτά; «Πάντα αγαπούσα το περιβάλλον και στην οικογένειά μου έμαθα πως για να γίνεις “μεγάλος” πρέπει να κάνεις “μεγάλα πράγματα”. Και “μεγάλα πράγματα” δεν σημαίνει συσσώρευση χρήματος». Με γονείς επίσης δικαστικούς - «ήταν και η μητέρα μου δικαστικός κάτι σπάνιο για γυναίκα εκείνη την εποχή», τονίζει- ο κ. Δεκλερής μεγάλωσε στην Ανδρο και στη συνέχεια στη Σύρο, ενώ κατάγεται από την ορεινή Κορινθία και συγκεκριμένα το χωριό Μάνα. Μπαίνοντας στο δικαστικό σώμα ακολούθησε ένα σχεδόν προδιαγεγραμμένο δρόμο θα μπορούσε να πει κάποιος. Σχεδόν. Γιατί όταν το 1958 μπήκε στο Συμβούλιο Επικρατείας θα μπορούσε απλώς να συνεχίσει με μια συμβατική καριέρα στην τακτική δικαιοσύνη. Εκανε όμως πολύ περισσότερα. Υπηρέτησε στο ΣτΕ 45 ολόκληρα χρόνια, το 1980 έγινε πρόεδρος του Δ΄ τμήματος, και από το 1990-1999 διετέλεσε αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Ε΄ τμήματος. Σε αυτό το χρονικό διάστημα το τμήμα διαμόρφωσε τη διεθνούς φήμης Νομολογία του για την Προστασία του Περιβάλλοντος και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, προσφέροντας επιστημονική βάση σε όσα για καιρό αποτελούσαν απλώς αιτήματα μιας ομάδας ονειροπόλων έως και γραφικών. Το συγκεκριμένο τμήμα έδωσε το μέτρο στη φράση «περιβαλλοντική παρανομία» λειτούργησε και λειτουργεί ως ανάχωμα σε όσα πολλές φορές το κράτος απεργάζεται εις βάρος του περιβάλλοντος. «Το 1960 ξεκίνησε αυτή η ιδέα της ανάπτυξης. Ομως η ανάπτυξη είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο δεν είναι απλώς συσσώρευση πλούτου. Η φύση δεν είναι αποθήκη πρώτων υλών, ούτε τόπος απόρριψης σκουπιδιών» εξηγεί ο κ. Δεκλερής τη σχέση του με την Οικολογία που όπως τονίζει πηγάζει από την μελέτη των Συστημάτων Μεγάλης Κλίμακας.

Χαρακτηριστικά για τη νομολογία του ΣτΕ, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζακ Σαντέρ προλογίζοντας το βιβλίο του κ. Δεκλερή «The law of sustainable development - General principles» αναγνωρίζει την αξία της ελληνικής εμπειρίας στον τομέα της περιβαλλοντικής νομολογίας και συνιστά το έργο αυτό να γίνει ευρύτερα γνωστό. Το έργο του ΣτΕ, όμως έχει δημιουργήσει και πολλές αντιδράσεις ίσως και εχθρούς Ο ίδιος ο κ. Δεκλερής περιγράφει τη θητεία του ως πρόεδρος του ως «διαρκή εμπόλεμη κατάσταση γιατί το περιβάλλον δεν προστατευόταν από τους πολιτικούς». Σήμερα προστατεύεται; «Ας πούμε ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά. Η Ελλάδα είναι όμηρος ενός πανίσχυρου πελατειακού συστήματος» τονίζει.

Συνέχεια με το Επιμελητήριο

Τα τελευταία εννέα χρόνια ο κ. Δεκλερής έχει ιδρύσει το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας με στόχο την παραγωγή και διάδοση επιστημονικής γνώσεως και πολιτικής για το Περιβάλλον και την Βιωσιμότητα. «Ενας τρόπος για να συνεχίσω το έργο μου», λέει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Δεκλερής έχει διδάξει σε πολλά ελληνικά και ξένα Πανεπιστήμια, έχει γράψει βιβλία και έχει συμμετάσχει σε ακόμα περισσότερα διεθνή συνέδρια. Η αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα της Γεωπονικής Σχολής Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε χθες είναι για τον ίδιο εξαιρετικά σημαντική γιατί όπως λέει ήρθε απρόσμενα εφόσον δεν έχει φίλους στην Ακαδημαϊκή Κοινότητα. Με την ομιλία του «Από την Οικολογική Συνείδηση στο ήθος βιωσιμότητας» κατά τη διάρκεια της τελετής ο κ. Δεκλερής παρουσίασε σε αδρές γραμμές, τη φιλοσοφία που τον οδηγεί στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος, για περισσότερο από μισό αιώνα.
 
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 3-11-2007 

----------------------------------------------------------------

 Μ. ΔΕΚΛΕΡΗΣ: ΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ

Οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, σύμφωνα με τον κ. Mιχαήλ Δεκλερή, πρόεδρο Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και επίτιμο πρόεδρο του ΣτΕ, δεν θα έπρεπε να διεκδικούν την οικιστική αξιοποίηση των εκτάσεών τους, γιατί απλούστατα κατέχουν δάση τα οποία ποτέ δεν επιτρεπόταν να οικοδομηθούν.

«Οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις πως θέλουμε να τους πάρουμε την περιουσία. Να την έχουν την περιουσία τους και να τη χαρούν ως δάσος. Εκείνοι αποφάσισαν να επενδύσουν σε δάσος», τονίζει χαρακτηριστικά στην «Κ». Ωστόσο, οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί συστάθηκαν πριν από τη σύνταξη του Συντάγματος το 1975, όπου προβλέπεται, σύμφωνα με το άρθρο 24, η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Μήπως, λοιπόν, έχουν δίκιο να διεκδικούν όσα «τους υποσχέθηκαν»;

«Οχι» απαντά ο κ. Δεκλερής. «Δεν υπήρχε συνταγματική προστασία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε και νομοθεσία. Στον δασικό κώδικα υπάρχει διάταξη που ορίζει ότι για την κατάτμηση ενός δάσους (διαχωρισμό ενός τμήματος του δάσους και τεμαχισμό του σε μικρότερα τμήματα) απαιτείται απόφαση του υπουργού Γεωργίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα αλλάξει χρήση και δεν θα παραμείνει δάσος. Πάντα υπήρχε νομοθεσία, που καθόριζε ότι το δάσος δεν μπορεί να διατεθεί για οικοπεδικούς σκοπούς».

Ο κ. Δεκλερής τονίζει ότι η οικοδόμηση δασών μπορεί να γίνεται με την ανοχή των πολεοδομικών γραφείων, των δικηγόρων και των συμβολαιογράφων. Εκείνο όμως που βοηθά στη διαιώνιση της κατάστασης είναι ο τρόπος που λειτουργεί η πολιτική, το περίφημο πολιτικό κόστος, που καθορίζει τις αποφάσεις των πολιτικών. Και βέβαια, τα μέλη των οικοδομικών συνεταιρισμών είναι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16-12-2007

---------------------------------------------------

 



ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΔΑΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ
Γεώργιος Γιακουμάκος
Ανθέων 23–Θεσ/νίκη

Κύριε διευθυντά

Στο υπ’ αριθμ. 26.757 φύλλο της εφημερίδος σας, σελίδα 8 και σε περίοπτο στήλη, δημοσιεύσατε απόψεις του κ. Μ. Δεκλερή με τίτλο «Το δάσος θυσία στο πολιτικό κόστος». Εγώ θα έλεγα: «Ο Ελλην πολίτης θυσία στο δάσος», λόγω δογματικών απόψεων του κ. Δεκλερή. Υποστηρίζει ότι οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις πως θέλουμε να τους πάρουμε την περιουσία και χαιρέκακα συνεχίζει: «Να την έχουν την περιουσία τους και να τη χαρούν ως δάσος.

Γνωρίζει ο κ. Δεκλερής ότι δεν μπορεί να μας πάρει την ιδιοκτησία, διότι την προστατεύει το Σύνταγμα άρθρο 17.

Πιστεύει τελείως δογματικά, ότι απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων και αποσιωπά τη συνέχεια της προτάσεως στην παράγραφο 1 του άρθρου 24 του Συντάγματος που λέει: ...εκτός αν πρόκειται ή άλλη τους χρήση που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.

Το δημόσιο συμφέρον το γνωρίζει μόνο η εκτελεστική εξουσία, την οποία εκλέγει ο ελληνικός λαός. Η εκάστοτε κυβέρνηση (εκτελεστική εξουσία που πηγάζει από τον λαό, άρθρο 1 του Συντάγματος) έχει υποχρέωση να παίρνει προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα για την προστασία των δασών στο πλαίσιο πάντοτε της αρχής της αειφορίας. Γνωρίζει επίσης τι θα πει στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας και όμως το αποσιωπά. Πιστεύει ότι το δάσος μένει δάσος. Όχι το δάσος είναι όπως το ορίζει η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που τροποποιήθηκε το 2001, αλλά, οριοθετείται από τους δασικούς χάρτες, που δεν υπάρχουν, όπως οριοθετείται και στον χωροταξικό σχεδιασμό του κράτους, που δεν υπάρχει και όπου οριοθετούνται όλες οι χρήσεις της γης παράγραφος 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος. Οι δε σχετικές επιλογές γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης.

Σε ό,τι αφορά τις εκατοντάδες των ψηφοφόρων των συνεταιρισμών που ιδρύθηκαν με το Π.Δ. 93/ και όχι πριν από το Σύνταγμα του 1975 είναι Έλληνες πολίτες και ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων, που δεν θέλουν να καταστρέψουν τα δάση, διότι ενδεχομένως να αντιλαμβάνονται πολύ καλά των προσφορά των, στον άνθρωπο. Επιθυμούν να αξιοποιήσουν τις ιδιοκτησίες των στο πλαίσιο της αρχής της αειφόρου ανάπτυξης, σύμφωνα με τα άρθρα 49, 50, 51, 52 του Νόμου 998, τα οποία το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικό ενδεχομένως και με δική σας πρόταση. Την ίδια τύχη φοβάμαι ότι θα έχει και ο Ν. 3208/03 εφόσον εξακολουθεί να επηρεάζει με τις δογματικές απόψεις του ότι το δάσος είναι δάσος. Ολες οι εκτάσεις των πόλεων και των χωριών, αλλά και των γεωργικών καλλιεργειών κάποτε ήταν δάση. Οι ανθρώπινες, όμως, ανάγκες και δραστηριότητες αναπτύσσονται συνεχώς.

Οι Έλληνες παλιννοστούν, οι αλλοδαποί μάς κατακλύζουν. Θα τους στείλουμε πίσω για να μην καταστρέψουμε τα φρύγανα, από τις δασικές εκτάσεις; ή θα καλύψει η Πολιτεία τις στεγαστικές ανάγκες αυτής, σε παραγωγικές εκτάσεις, για να εισαγάγουμε και τον άνηθο της μαγειρίτσας. Ευτυχώς η Συνθήκη της Ε.Ε. έχει διαφορετική άποψη για τα δάση. Οπως δε πληροφορήθηκα και ελπίζω να είναι αληθές «το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαίωσε Συνεταιρισμό και επέβαλε πρόστιμο (5 εκατ. ευρώ) στο ελληνικό κράτος για παρεμπόδιση αξιοποίησης της ιδιοκτησίας του (δασική έκταση)».

Σαν μέλος Συνεταιρισμού κάνω έκκληση να βοηθήσει η Πολιτεία τους συνεταιρισμούς να αξιοποιήσουν τις δασικές ιδιοκτησίες των στο πλαίσιο της αρχής της αειφόρου ανάπτυξης, όπως ορίζει το Σύνταγμα άρθρο 24 και οι Νόμοι 998, άρθρο 49, 50, 51, 52 και 3208/24/12/03 άρθρο 2, 3, 4.


KAΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26-01-2008

……………………………………

21ο Τεύχος





Το άρθρο αυτό προέρχεται από eyploia.aigaio-net.gr
old.eyploia.gr

Το URL της ιστορίας αυτής είναι ο εξής
old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2294