Αναγκαία η εξαίρεση του αμπελώνα Σαντορίνης από το μέτρο πριμοδότησης
Ημερομηνία Wednesday, September 03 @ 07:25:03 UTC
Θέμα Θήρα


                                                                  01/09/2008

ΕΡΩΤΗΣΗ 

Για τον κ. Υπουργό

Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

ΘΕΜΑ: Αναγκαία η εξαίρεση του αμπελώνα Σαντορίνης από το μέτρο πριμοδότησης.
 



Ο αμπελώνας της Σαντορίνης είναι ο αρχαιότερος του κόσμου και μάλιστα διασώζει πλουσιότατη αμπελογραφική συλλογή σπάνιων ελληνικών ποικιλιών, ενώ παράγει κρασιά που αποτελούν την προμετωπίδα του ποιοτικού ελληνικού κρασιού.

  Αυτή η αμπελουργική παράδοση του νησιού κινδυνεύει να διακοπεί μετά από την πρόσφατη υπουργική απόφαση που πάρθηκε ερήμην των παραγωγικών φορέων της Θηραϊκής κοινωνίας, σύμφωνα με την οποία, ο αμπελώνας της Σαντορίνης δεν εξαιρείται από το μέτρο πριμοδότησης της εκρίζωσης αμπελώνων που δεν παράγουν κρασιά ποιότητας.

  Να σημειωθεί ότι η Κεντρική Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΚΕΟΣΟΕ) είχε ζητήσει την εξαίρεση της Σαντορίνης, της Θηρασίας, της Πάρου και της Λήμνου.

  Για το θέμα αυτό έχει σταλεί επιστολή διαμαρτυρίας από τον πρόεδρο της Ένωσης Συνεταιρισμών  Θηραϊκών Προϊόντων (ΕΣΘΠ-Santo Wines).

      Με δεδομένο ότι δυνητικά πρέπει να εκριζωθεί το 50% των αμπελιών που δεν έχουν ενταχθεί στο Μέτρο 3.15 του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας (ΕΠΑΛ 2000-2006), με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην παραγωγή όσο και στο ευαίσθητο  οικοσύστημα του νησιού,
 


   Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
 


   - Προτίθεται να προωθήσει την εξαίρεση του αμπελώνα της Σαντορίνης από το μέτρο πριμοδότησης της εκρίζωσης αμπελώνων  που δεν παράγουν κρασιά ποιότητας.
 
 
 
 


Οι ερωτώντες βουλευτές


Ευαγγελία Αμμανατίδου Πασχαλίδου 
Μιχάλης Παπαγιαννάκης  
 
...................................................................................................................
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση στο κοινοβούλιο ο κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΖΑΣ Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών ισχυστηκε πως « από το τμήμα του αγροκτήματος Προσφόριον Ουρανούπολης του νομού Χαλκιδικής, όπως μας έχει ενημερώσει η ΚΕΔ, είχαν προηγουμένως αφαιρεθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων οι αρχαιολογικοί χώροι  οι αναδασωτέες εκτάσεις, η επέκταση του οικισμού, καθώς και όλες οι παραχωρήσεις, οι οποίες είχαν γίνει από το ίδιο Υπουργείο, δηλαδή το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, υπέρ ιδιωτών στη συγκεκριμένη περιοχή»

Περιοχή έντονης τουριστικής ανάπτυξης.

Η περιοχή ήταν χαρακτηρισμένη σαν «Δάσος κοινόχρηστο» 


Η ερωτώσα βουλευτής

Ευαγγελία Αμμανατίδου Πασχαλίδου

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Θα συζητηθεί τώρα η τρίτη, η με αριθμό 25/23.7.2007 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρου Αλαβάνου προς τους Υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την αναγνώριση της κυριότητας της Μονής Βατοπεδίου στην περιοχή της λίμνης Βιστονίδας κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση του κυρίου Προέδρου έχει ως εξής:
«Σύμφωνα με δημοσιεύματα των τελευταίων εβδομάδων, η ελληνική Κυβέρνηση αναγνώρισε εν κρυπτώ την κυριότητα της Μονής Βατοπεδίου στην περιοχή της λίμνης Βιστονίδας που προστατεύεται από τη Συνθήκη Ramsar ως υγροβιότοπος μεγάλης οικολογικής σημασίας και τμήμα του Εθνικού Πάρκου που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει δύο τουλάχιστον αρχαιολογικούς χώρους. Εν συνεχεία, πάλι εν κρυπτώ, προχώρησε σε ανταλλαγή της αναγνωρισθείσας περιοχής παραχωρώντας στη Μονή Βατοπεδίου χίλια διακόσια σαράντα στρέμματα παραθαλάσσιας γης στο Νομό Καβάλας, εννέα χιλιάδες στρέμματα γης στο Δήμο Ακάνθου και Σταγείρων, εννέα ακίνητα στην Αμμουλιανή του Νομού Χαλκιδικής, μεγάλο αριθμό οικοπέδων, εκατοντάδες στρέμματα γης σημαντικής αξίας στο Νομό Θεσσαλονίκης, όπως και στο Νομό Τρικάλων και πιθανόν να έχουν παραχωρηθεί και άλλες εκτάσεις για τις οποίες δεν έχουμε στοιχεία.
Για μεν τις «αναγνωρισμένες» στη Μονή περιοχές υπάρχουν σοβαρές και τεκμηριωμένες ενστάσεις σε σχέση με τη γνησιότητα και εγκυρότητα των τίτλων, για δε τις παραχωρηθείσες εκτάσεις, φορείς και δημότες του Νομού Θεσσαλονίκης και του Νομού Καβάλας θεωρούν ότι έχουν πολλαπλάσια οικονομική αξία.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
- Με ποια έγκυρα νομικά αποδεικτικά στοιχεία τεκμηριώνεται η κυριότητα της Μονής Βατοπεδίου στις συγκεκριμένες περιοχές των Νομών Ξάνθης και Ροδόπης και με ποιον τρόπο εκτιμήθηκε η αξία των εκτάσεων των Νομών Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Χαλκιδικής που αποδόθηκαν ως αντάλλαγμα στη Μονή; Έγιναν αλλαγές χαρακτηρισμών περιοχών (από δασικές εκτάσεις ή αρχαιολογικές σε αγροτικές); Γιατί δεν ενημερώθηκαν οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς (Νομαρχία, Δήμοι κ.α.);
- Θα προχωρήσει άμεσα η Κυβέρνηση στην ακύρωση της συμφωνίας και στην προστασία της δημόσιας περιουσίας;»
Θα απαντήσει ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Δούκας.
ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, καταλαβαίνω κατ’ αρχήν την ερώτησή σας. Ακούγεται κατ’ αρχήν περίεργο πώς μια μονή μπορεί να έχει τόσο μεγάλη περιουσία και τέτοιες εκτάσεις στην περιοχή της Βιστονίδας, αλλά το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών των εκτάσεων και των παραλίμνιων εκτάσεων, αυτών των είκοσι πέντε χιλιάδων στρεμμάτων και του ιχθυοτροφείου των Αγίων Θεοδώρων και της νησίδας Αντά Μπουρού έχει «ξεκαθαριστεί» –σε εισαγωγικά- την περίοδο 1998-2003 με ομόφωνες γνωμοδοτήσεις του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων: Πρώτον, με την υπ’ αριθμόν 26/1998, η οποία έγινε αποδεκτή με απόφαση του τότε Υφυπουργού Οικονομικών το Φεβρουάριο του 1999. Δεύτερον, πάλι με ομόφωνη απόφαση, με αριθμό 17/2002, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων για τα είκοσι πέντε χιλιάδες στρέμματα και τις νησίδες ?γιος Νικόλαος και Παναγία Παντάνασσα, που και αυτή έγινε αποδεκτή στις 5/8/2002 από τον τότε Υφυπουργό Οικονομικών και τρίτον, πάλι με την υπ’ αριθμόν 46/2002 γνωμοδότηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων, που συνέστησε τη μη προβολή δικαιωμάτων κυριότητας από μέρους του ελληνικού δημοσίου και για τη λίμνη Βιστωνίδα και για το ιχθυοτροφείο και για τις παραλίμνιες όχθες. Και αυτή η γνωμοδότηση έγινε δεκτή από τον τότε Υφυπουργό Οικονομικών.
Στις 22/10/2003 ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης, αναφέρει πως είχε νέα στοιχεία υπέρ του ότι δεν ανήκουν αυτές οι εκτάσεις στη Μονή και πιθανόν να ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο. Πάλι το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο επανεξέτασε και τις ενστάσεις αυτές και αποφάνθηκε ομόφωνα, όπως είχε αποφανθεί και πριν, ότι με βάση αυτοκρατορικά χρυσόβουλα των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, τα οποία αναγνώρισε με νόμους το 1924 η Ελληνική Πολιτεία και με τις ερμηνευτικές διατάξεις του 1941, δεν μπορεί πλέον το δημόσιο να προβάλει καμμία ένσταση και ότι αυτά τα κτήματα πραγματικά ανήκουν στη Μονή.
Το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο λειτουργεί από το 1938 και είναι το αρμόδιο όργανο, κύριε Πρόεδρε, για να γνωμοδοτεί σε τέτοιες περιπτώσεις κτηματικών διαφορών μεταξύ Ελλήνων πολιτών και του ελληνικού δημοσίου. Και με βάση το γεγονός ότι ήταν τόσο κατηγορηματικές οι γνωμοδοτήσεις αυτές και ήταν ομόφωνες –δεν ήταν δηλαδή τέσσερα προς τρία, για να πεις ότι έχω τρεις Παρέδρους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που βλέπουν τα πράγματα αλλιώς και να βασιστεί κάποιος σε αυτά- δεν μπορούσε απ’ ό,τι έκριναν οι υπηρεσίες να γίνει κάτι διαφορετικό.
Όσον αφορά τα θέματα ανταλλαγής, στο πρώτο ερώτημά σας, πώς εκτιμήθηκαν οι αξίες των μεν και των υπό ανταλλαγή κτημάτων, έγιναν με βάση το νόμο από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών. Εάν δεν μας αρέσει το πως λειτουργεί το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών και εάν θεωρούμε ότι οι εκτιμήσεις του δεν είναι σοβαρές, να το αλλάξουμε. Αυτοί οι νόμοι όμως ισχύουν, αυτούς δέχεται το Ελληνικό κράτος και πρέπει να τηρήσουμε την νομιμότητα.
Στο άλλο ερώτημα, εάν έγιναν κάποιοι αποχαρακτηρισμοί εκτάσεων, από αυτά που ξέρω μέχρι στιγμής τουλάχιστον, όχι, κύριε Πρόεδρε, δεν έχει γίνει κανένας τέτοιος αποχαρακτηρισμός.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κάντε εκατόν ογδόντα μοίρες στροφή, όσο είναι καιρός, για να καταλάβουν και οι πολίτες που τυχόν μας ακούν. Σε μια εποχή που βλέπουμε τη δημόσια περιουσία, τα δάση μας να καίγονται και να γίνονται παρανάλωμα του πυρός και να μη μπορούμε να τα υπερασπιστούμε, παρουσιάζεται μια οικειοθελής παραίτηση του ελληνικού δημοσίου από μία τεράστια έκταση είκοσι πέντε χιλιάδων στρεμμάτων, όπως είπατε, γύρω από τη Βιστωνίδα λίμνη, στην οποία περιλαμβάνεται και εθνικό πάρκο.
Καταθέτω στα Πρακτικά την τοποθέτηση την οποία έκανε ο Καθηγητής Αρχαιολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Κωνσταντίνος Τσουρής.
Το δημόσιο παραιτείται από τα δικαιώματά του με βάση κάποιους τίτλους που αναφέρει η Μονή Βατοπεδίου: Για ένα λόγο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Βοτανειάτη το έτος 1080, για ένα λόγο του Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου το έτος 1329 και για ένα λόγο του Ιωάννου Ουγκλέση, Σέρβου ηγεμόνα, με βάση το ότι ανήκε η περιοχή τότε στη Σερβία, ο οποίος θεωρείται και πλαστός, γιατί δεν έχει βασιλική σφραγίδα, ούτε νομιμοποιητικό έγγραφο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία επί αιώνες κατείχε αυτόν το χώρο. Παραιτείται το δημόσιο υπέρ της Μονής Βατοπεδίου και όχι μόνο της Μονής Βατοπεδίου, υπέρ όλου αυτού του κλοιού μεγάλων συμφερόντων γύρω από τα θέματα αγοραπωλησίας γης, όπως έχει διαμορφωθεί γύρω από τη Μονή Βατοπεδίου, όπως έχει διαμορφωθεί και γύρω από άλλους πυρήνες της Εκκλησίας.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρος Αλαβάνος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής) 
Και όχι μόνο αυτό. Προχωράει σε ανταλλαγές. Παραχωρεί τη Μονή. Το δημόσιο, που χάνει τις εκτάσεις του, παραιτείται της νομικής διεκδίκησης. Και όχι μόνο αυτό. Προχωράει στην ανταλλαγή, αγοράζει δηλαδή ξανά την έκταση. Μα, τι, αγοράζει την έκταση; Πώς μπορεί να αγοράσει μία έκταση που ανήκει στη Συνθήκη Ραμσάρ; Πώς μπορεί να αγοράσει το δημόσιο μία έκταση, η οποία έχει αρχαιότητες μέσα; Το να πουλάμε και να αγοράζουμε αρχαιότητες είναι αρχαιοκαπηλία και έχετε φτάσει με αυτά που κάνετε να είστε Κυβέρνηση αρχαιοκαπήλων, αρχαιοκαπηλίας και θα σας πω γιατί. Υπάρχει μέσα στην έκταση που αγοράζετε από το Βατοπέδιο η ρωμαϊκή και βυζαντινή εντοιχισμένη πόλη, Αναστασιούπολη. Υπάρχει βυζαντινός ατείχιστος οικισμός. Και όχι μόνο αυτό.
Παραχωρείτε μία σειρά εκτάσεων τεράστιας αξίας στη Χαλκιδική, στη Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα, στα Τρίκαλα. Ανάμεσα σε αυτά, βέβαια, η πιο χαρακτηριστική είναι τα οκτώ χιλιάδες εξακόσια στρέμματα γης στην Ουρανούπολη. Διαβάζω την τοποθέτηση που έκανε ο προϊστάμενος της 10ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ο κ. Παυλάκης: «Σας γνωρίζουμε ότι πρόκειται για κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο και σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 328/2002 δεν είναι δυνατή η μεταβίβαση της κυριότητας του χώρου αυτού χωρίς γνωμάτευση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας». Είναι επίσης δασικός χώρος, ο οποίος επί τούτου χαρακτηρίζεται αγροτικός χώρος, και έχουμε και εδώ πώληση αρχαιοτήτων, πάλι. 
Είναι ακραία αυτά τα πράγματα και δεν είναι επιχείρημα το ότι αυτή η διαδικασία ξεκίνησε, όπως είχε εμφανιστεί από τον πρώτο Βουλευτή που έθεσε το θέμα μέσα στη Βουλή, τον Γιάννη τον Δραγασάκη, από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το ξέρουμε ότι ξεκίνησε από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Αυτό τι σημαίνει δηλαδή; Εάν κάτι είναι λάθος και έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη Κυβέρνηση εσείς θα το συνεχίσετε; Και εμείς καλούμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα, την Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης να πάρουν μία σαφή θέση σ’ αυτό το θέμα και να διεκδικήσουν τη δημόσια περιουσία και να στηρίξουν τις αρχές της αυτοδιοίκησης σε όλες αυτές τις περιοχές και της λίμνης Βιστονίδας και των ανταλλάξιμων στο αίτημά τους. 
Επομένως, καταλήγοντας, κύριε Πρόεδρε, και σας ευχαριστώ για την κατανόησή σας στο θέμα του χρόνου, αλλά, όπως είδατε, είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα, εμείς ζητάμε -και πρέπει να το κάνετε, διότι πρόσωπα που συνδέονται με τη Νέα Δημοκρατία είναι μπλεγμένα στις συμβολαιογραφικές διαδικασίες -και σταματώ εδώ πέρα- ζητάμε να καταθέσετε τη συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου, τα αντίγραφα όλων των συμβολαίων που έχουν υπογραφεί για τις ανταλλαγές, όλες τις Υπουργικές Αποφάσεις που έχουν υπογραφεί μέχρι σήμερα και αφορούν το ζήτημα αυτό, να ακυρώσετε όλες τις ενέργειες της ανταλλαγής και να προχωρήσετε στη διεκδίκηση της δημόσιας αυτής έκτασης.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο.
ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, με όλη την εκτίμηση που σας έχω, είμαστε κράτος δικαίου και όχι κράτος αρπακτικών. Εάν δεν μας αρέσει ο τρόπος που λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες ή τα γνωμοδοτικά συμβούλια από το 1938 μέχρι σήμερα, να υποβάλετε μία πρόταση να τα καταργήσουμε.
Δεν ήταν απόφαση της Κυβέρνησης αυτή. Ήταν απόφαση και γνωμοδότηση των αρμοδίων οργάνων. Αυτό είναι το ανώτατο όργανο που γνωμοδοτεί.
Λέτε λοιπόν, ας αγνοήσουμε αυτή τη γνωμοδότηση και ας τα διεκδικήσουμε δικαστικά αυτά. Φανταστείτε λοιπόν, το δημόσιο να πάει στα δικαστήρια και ο αντίδικος του δημοσίου να έχει τις ομόφωνες αποφάσεις του ανώτατου όργανου του κράτους. Δηλαδή, το ανώτατο όργανο του κράτους για τέτοιες περιπτώσεις να έχει γνωμοδοτήσει σε βάρος του ιδίου του κράτους . Απ’ ό,τι μας λένε οι ίδιοι, δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να κερδίσουμε την υπόθεση αυτή με τέτοιου είδους ομόφωνες γνωμοδοτήσεις, τρεις – τέσσερις στον αριθμό. Δεν ήταν μία και ήταν απόλυτα κατηγορηματικές.
Αναφέρατε πριν, αν είναι δυνατόν χρυσόβουλα τα οποία συντάχθηκαν χίλια χρόνια πριν, γιατί για τέτοια περίοδο μιλάμε, να είναι νομικά έγγραφα στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Το 1924 επί Βενιζέλου ψηφίστηκαν αυτοί οι νόμοι. Το 1941 επιβεβαιώθηκαν και ερμηνεύτηκαν αυτοί οι νόμοι. Εάν δεν θέλουμε να ισχύουν, ας τους αλλάξουμε. Αλλά εφόσον ισχύουν, πρέπει να παρακολουθήσουμε τη συνταγματική νομιμότητα.
Εάν υπάρχουν, κύριε Πρόεδρε, κάποια θέματα τα οποία κρίνετε ότι δεν έγιναν σωστά, ευχαρίστως να τα επαναφέρω προς συζήτηση και να τα εξετάσω. Εάν θεωρείτε ότι κάποιες διαδικασίες δεν τηρήθηκαν, κάποια από αυτά τα οποία έπρεπε να γίνουν, δεν έγιναν, κάποια στοιχεία τα οποία έπρεπε να ληφθούν υπ’ όψιν δεν ελήφθησαν, ευχαρίστως να το εξετάσω. Αλλά είναι και δουλειά του κράτους να μην δρα ως αρπακτικό ον, αλλά να σέβεται τους νόμους, τους οποίους το ίδιο ψήφισε.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
 


Όσον αφορά τώρα την έκταση στο δήμο Σταγείρων Ακάνθου, εκείνο το οποίο μπορώ να συμπληρώσω, σε σχέση με την πρωτολογία και με βάση αυτά τα οποία αναφέρατε, είναι, ότι πρώτον η ανταλλαγή αυτή της λίμνης Βιστωνίδας αποφασίστηκε, προκειμένου να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας της, η ορθή διαχείριση και η αύξηση της παραγωγικότητας της λίμνης, αλλά και να ικανοποιηθεί το δημόσιο συμφέρον και το συμφέρον των αλιέων και των άλλων παραγωγικών τάξεων της περιοχής. Δεύτερον, ότι η επιλογή των ακινήτων που έγινε η ανταλλαγή, έγινε από τη Διεύθυνση Πολιτικής Γης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, το οποίο διαχειριζόταν συγκεκριμένες εκτάσεις και η εκτίμηση της αξίας τους έγινε, όπως προβλέπει ο νόμος, από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών και το τρίτο, σε σχέση με τα προβλήματα που αναφέρετε, ότι έχουν δημιουργηθεί σε σχέση με τους κατοίκους της περιοχής, να τονίσω, ότι από το τμήμα του αγροκτήματος Προσφόριον Ουρανούπολης του νομού Χαλκιδικής, όπως μας έχει ενημερώσει η ΚΕΔ, είχαν προηγουμένως αφαιρεθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων οι αρχαιολογικοί χώροι -δεν υπάρχει επομένως ζήτημα με χώρους προστατευόμενους από την αρχαιολογική υπηρεσία- οι αναδασωτέες εκτάσεις, η επέκταση του οικισμού, καθώς και όλες οι παραχωρήσεις, οι οποίες είχαν γίνει από το ίδιο Υπουργείο, δηλαδή το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, υπέρ ιδιωτών στη συγκεκριμένη περιοχή.Σας ευχαριστώ.
 
 
 


Η κριτική μας θα στραφεί σχεδόν αποκλειστικά στην ελληνική πολιτεία, η οποία προέβη σε μία πράξη η οποία φαίνεται πως ζημιώνει το συμφέρον του κράτους συνολικά αλλά και των τοπικών ειδικότερα.
Και το ζημιώνει γιατί:
Α. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να μη γίνει καθόλου. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ακατοίκητης νησίδας Κυρά- Παναγιάς στις Σποράδες, που ανήκει στην ιδιοκτησία της Μονής Μεγίστης Λαύρας. Η νησίδα είναι χαρακτηρισμένη ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και το ιδιοκτησιακό καθεστώς μένει μόνο στα χαρτιά. Την Κυρά-Παναγιά την χαίρονται οι επισκέπτες τις. Θα μπορούσε αναλόγως να παραμείνει στην ιδιοκτησία της Μονής η λίμνη και οι παραλίμνιες εκτάσεις, με ελάχιστες αρνητικές επιπτώσεις για τους κατοίκους αναλογικά προς όσα θα αποτελέσει τώρα το κοινωνικό σύνολο μέσω της ανταλλαγής τόσης μεγάλης και αξιοποιήσιμης περιουσίας του Δημοσίου. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι ήταν αίτημα των κατοίκων της παραλίμνιας περιοχής πόσοι είναι οι κάτοικοι αυτοί και ποιο το ύψος των παραγωγικών δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στην περιοχής τους; Θα ήταν προτιμότερο να αναλάβει το Δημόσιο να ανακουφίσει οικονομικά τους ζημιούμενους κατοίκους και να ενισχύσει με άλλους τρόπους την παραγωγική το
 


υς δραστηριότητα. Και (γιατί όχι;) θα ήταν πολύ προτιμότερο να αφήσει τη Μονή να αξιοποιήσει η ίδια όση από την ιδιοκτησία της στην περιοχή θα μπορούσε στα πλαίσια του υφιστάμενου καθεστώτος του προστατευόμενου οικοσυστήματος της λίμνης βάσει της συνθήκης RAMSAR και του σεβασμού των αρχαιολογικών χώρων που βρίσκονται μέσα στα όρια της ιδιοκτησίας της. Πιθανότατα, θα προχωρούσε η Μονή και στην υλοποίηση του οράματός της για ένα <Βυζαντινό χωριό>, κάτι που θα ωφελούσε πιθανότατα και πολλαπλά και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής.
Ποια είναι, αλήθεια, τα σχέδια του κράτους για την αξιοποίηση της περιουσίας που τώρα αποκτά στη λίμνη Βιστωνίδα και χάριν των οποίων, υποτίθεται, εκτίμησε ότι είναι συμφέρουσα για το Δημόσιο η ανταλλαγή στην οποία προέβη; Δε θα έπρεπε να είχε ήδη κάποια διαμορφωμένα σχέδια και να τα έχει κοινοποιήσει τους τοπικούς φορείς και την ελληνική κοινωνία, ώστε να διακαιολογήσει και την απόφαση αυτής;
Β. Η ανταλλαγή γίνεται σε τιμές που δεν αντιστοιχούν στην αγοραστική αξία των ακινήτων, όπως όλοι αντιλαμβάνονται. Επομένως, το Δημόσιο θα βγει διπλα ζημιωμένο: και γιατί προβαίνει σε μία αχρείαστη και ασύμφορη ανταλλαγή και γιατί ανταλλάσει ακίνητα άνισης αξίας. Ποιος θα απολογηθεί για τη ζημία αυτή; Αναλογίζονται οι ευθύνοντες τις πολιτικές τους ευθύνες;
Γ. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να γίνει σε χρήμα και όχι σε ακίνητα. Θα μπορούσε να αποζημιώσει δηλαδή το δημόσιο τη Μονή σε τιμές αυτών που τώρα αποτιμώνται τα ακίνητα που ανταλλάσει με τη λίμνη, δηλαδή πολύ χαμηλότερες της πραγματικής αξίας των ακινήτων που τώρα θα στερηθεί το δημόσιο. Αυτό, φυσικά, θα προϋπόθεται και τη συναίνεση της Μονής. Ας εξηγήσει λοιπόν στην κοινή γνώμη το υπουργείο Οικονομικών γιατί δεν πρόκρινε και δεν προχώρησε σε αποζημιώσεις αλλά σε ανταλλαγή.
Δ. Η ανταλλαγή θα μπορούσε να γίνει σε χρήμα που θα κατέβαλαν οι θιγόμενοι Δήμοι, ώστε να κρατήσουν αυτοί τα παραχωρούμενα κτήματα και οικόπεδα, για να τα χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Αυτό προτάθηκε ήδη από το Δήμο Ακάνθου-Σταγείρων και δεν έγινε αποδεκτό.
Τελικά γιατί η πολιτεία συναίνεσε σε αυτήν την ανταλλαγή; Νομίζουμε ότι το κόστος της ανταλλαγής και το οικονομικό και το κοινωνικο και το περιβαλλοντικό είναι πολύ υψηλότερο. Ίσως ακόμη και το πολιτικό κόστος να αποδειχθεί δυσβάσταχτο.







Το άρθρο αυτό προέρχεται από eyploia.aigaio-net.gr
old.eyploia.gr

Το URL της ιστορίας αυτής είναι ο εξής
old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2259