Το ισχύον δίκαιο (ν. 2734/1999) από το 1922 τουλάχιστον, στην Ελλάδα φιλοδοξεί να ρυθμίσει την κατ' επάγγελμα προσφορά υπηρεσιών από εκδιδόμενα με αμοιβή πρόσωπα (γυναίκες μέχρι το 1999) ως νόμιμο επάγγελμα, την άσκηση του οποίου -πάντως- εποπτεύει στενά το κράτος (Ν. Αλιβιζάτος, γνωμοδότηση, 2 Ιουνίου 2003).

Οπως και κάθε άλλο επάγγελμα, το επ' αμοιβήν εκδίδεσθαι εμπίπτει κατ' αρχήν στο προστατευτικό πεδίο του δικαιώματος της οικονομικής ελευθερίας (άρθρο 5, §1 Σ). Τούτο σημαίνει ότι, ως νόμιμο επάγγελμα, όσες διατυπώσεις και όσοι περιορισμοί -κατασταλτικοί αλλά και προληπτικοί- και να προβλέπονται για τη νόμιμη άσκησή του, το εκδίδεσθαι είναι κατ' αρχήν ελεύθερο. Περιορισμοί, για να είναι θεμιτοί, πέραν ότι θα πρέπει να προβλέπονται από το νόμο (§1 άρθρου 25 Σ), οφείλουν να συγκεντρώνουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: Να είναι αντικειμενικοί και απρόσωποι και να μην εισάγουν αθέμιτες διακρίσεις, άμεσες ή έμμεσες. Να δικαιολογούνται από σοβαρούς λόγους δημόσιου συμφέροντος. Να είναι αναγκαίοι, πρόσφοροι και stricto sensu, να σέβονται δηλαδή την αρχή της αναλογικότητας (Α25 §1, Σ). Να μην προσβάλλουν τον πυρήνα του αναγνωριζομένου δικαιώματος, δηλαδή να μην το αδρανοποιούν.

Ετσι ο ισχύων νόμος οδηγεί σε απαγόρευση κατ' ουσίαν της άσκησης του επαγγέλματος τού εκδίδεσθαι, δηλαδή σε προβολή του ιδίου του πυρήνα του σχετικού δικαιώματος:

Α) Λόγω της αδυναμίας εξευρέσεως σημείων επί χάρτου για την εγκατάσταση του οίκου βάσει των προβλεπόμενων από την 4 του άρθρου 3 του νόμου εντός δομημένου περιβάλλοντος! (κτίρια που απέχουν σε ακτίνα λιγότερο από 200 μέτρα από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, νοσηλευτικά ιδρύματα, κέντρα νεότητας, αθλητικά οικοτροφεία, βιβλιοθήκες και ευαγή ιδρύματα, καθώς και από πλατείες και παιδικές χαρές).

Β) Λόγω απαγόρευσης της χορήγησης δεύτερης άδειας εγκατάστασης σε εκδιδόμενο πρόσωπο «στο ίδιο οίκημα ή στην ίδια πολυκατοικία» (παρ. 3 του άρθρου 4 του 2734/ 1999). Επίσης η απαγόρευση αποτρέπει τον επαγγελματικό ομαδικό εταιρισμό (τον οποίο η νομοθεσία απαγορεύει από το 1960, αν όχι από το 1955), τα εκδιδόμενα με αμοιβή πρόσωπα πρέπει να είναι άγαμα, σε χηρεία ή διαζευγμένα, προκειμένου να τηρούνται και οι αρχές του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού (sic) (Ειρήνη Κοσμά, «Πριν», 15.5.2003 «Σε πορνείο μετατρέπει την Αθήνα η Ντόρα»).

Ετσι, και με τη διάκριση εις βάρος των ανδρών του άρθρου 347 του Π.Κ. που ποινικοποιεί την επί χρήμασι σεξουαλική πράξη μεταξύ ανδρών (παρ' όλο ότι ο νόμος 2734/1999 κλείνει πονηρά το μάτι με τον όρο «εκδιδόμενα πρόσωπα»), ο Ελλην νομοθέτης σπρώχνει την κοινωνία προς την παράνομη πορνεία!

Δεκάδες οργανώσεις, γυναικείες, ανθρώπινων δικαιωμάτων και άλλες, έχουν διαπιστώσει το μέγα πλήθος των παράνομων διακινούμενων γυναικών και παιδιών (ουδείς ασχολείται με τους άνδρες) με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση. Εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον είναι γνωστό από αξιόπιστες πηγές, ακαδημαϊκές και υπουργείο Δημόσιας Τάξης, τα περί δεκάδων χιλιάδων προσώπων από Αλβανία, Βουλγαρία, Μολδαβία, Ρουμανία, Ρωσία και Ουκρανία αλλά και Ασία, Αφρική και αλλού. Και βέβαια των παιδιών Ρομ.

Ο νόμος 3064/2002 περί καταπολέμησης της εμπορίας ανθρώπων κ.τλ. έγινε κυρίως λόγω της κατακραυγής για την τοποθέτηση της Ελλάδας στη χειρότερη κατηγορία των χωρών για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την παράνομη πορνεία και αφ' ενός κατακρίθηκε για σοβαρές ανεπάρκειες, αφ' ετέρου δε είναι ανενεργός, διότι το προβλεπόμενο προεδρικό διάταγμα για την εφαρμογή του δεν εκδόθηκε ποτέ (προβλέπονταν έξι μήνες μετά τη δημοσίευση του νόμου)!

Βεβαίως, οι μηχανισμοί βοήθειας και προστασίας των θυμάτων είναι ανύπαρκτοι και οι σχέσεις με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις χλομές. Βεβαίως, τα παιδιά-θύματα αντιμετωπίζονται από τις αρχές σαν εγκληματίες ή παράνομοι μετανάστες. Βεβαίως, «συλλαμβάνονται» και «απελαύνονται» στα σύνορα χωρίς συνεννόηση για την τύχη τους!

Σίγουρα δεν υπάρχουν καμπάνιες αντιμετώπισης του συγκλονιστικού γεγονότος ότι 1.300.000 Ελληνες πολίτες είναι χρήστες των υπηρεσιών των γυναικών αυτών!

Τα χρήματα που διατίθενται για προγράμματα μη κυβερνητικών οργανώσεων είναι μηδαμινά και οι προβλέψεις από τον προϋπολογισμό για την προστασία των θυμάτων μηδενικές!

Από τον εξωπραγματικό αριθμό των 140 συλλήψεων με το νέο νόμο, οι Αρχές αδυνατούν να αποκαλύψουν πόσοι καταδικάστηκαν. Οργανωμένη συνεργασία με σχετικές Αρχές σε Αλβανία, Βουλγαρία ή Μολδαβία είναι άγνωστη.

Είκοσι δύο οργανώσεις έχουν στείλει στα αρμόδια υπουργεία σχόλια για το υπό έκδοση Προεδρικό Διάταγμα, όπου εκφράζουν έντονη ανησυχία για τον τρόπο προστασίας της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της προσωπικής και γενετήσιας ελευθερίας των θυμάτων, καθώς επίσης και την αρωγή σχετικά με τη στέγαση, τη διατροφή, τη διαβίωση, την περίθαλψη και την ψυχολογική και νομική στήριξή τους.

Υπό το φως των προαναφερθέντων είναι ιλαρή η αντίδραση σε πρόταση του Δημοτικού Συμβουλίου για τον εξορθολογισμό της άσκησης του επαγγέλματος από τους/τις κατόχους των νόμιμων αδειών άσκησης του επαγγέλματος και γελοία η ταύτιση των εργαζομένων αυτών με τους σκλάβους της κατηγορίας της καταναγκαστικής πορνείας!

Η γενναία και συνεπής προσπάθεια εξημέρωσης των ηθών των χρηστών των υπηρεσιών των καταναγκασμένων δούλων, δεν έχει καμία σχέση με τη σύγχρονη αντιμετώπιση του επαγγέλματος του εκδιδόμενου προσώπου που το αποφασίζει, και η συνέχιση της υποκρισίας και του εξορκισμού του κακού επιτρέπει τη συνέχιση της παράνομης καταναγκαστικής ανθρώπινης εκμετάλλευσης.

Υ.Γ: Φωτεινή κι ανέλπιστη εξαίρεση στο όλο θέμα ο ξενώνας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών! Αυτή η γενναία πράξη γεμίζει ελπίδα όλους όσοι έχουν συνηθίσει την αυστηρότητα και τους αποκλεισμούς της!

--------------------------------------------------
(πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/07/2003)