Έρωτας.  Η απαρέγκλιτη πορεία.
Φαινυλαιθυλαμίνη (ΡΕΑ). Παράγεται σε μεγάλες ποσότητες όταν διατιθέμεθα να ερωτευτούμε και προκαλεί ό,τι η αμφεταμίνη. Η ΡΕΑ συγκεντρώνεται στα συναπτικά νεύρα βοηθώντας τα ηλεκτρικά σήματα να περάσουν γρήγορα τη σύναψη από το ένα εγκεφαλικό νεύρο στο άλλο. Έπειτα από ένα χρονικό διάστημα τα νευρωνικά κύτταρα συνηθίζουν τις υψηλές συγκεντρώσεις και πλέον δεν αντιδρούν. (Ο έρωτας φθίνει). Στη συνέχεια ο εγκέφαλος εκκρίνει περισσότερες ενδορφίνες, εγκεφαλικά ναρκωτικά που προκαλούν χαλάρωση σε αντίθεση με το speed της ΡΕΑ. Η χημική αντίδραση του έρωτα επιτελείται καταλυτικά υπό την έκκριση φερομονών δηλαδή της μυρωδιάς του κάθε ανθρώπου.
............................................................................................................................
http://vouts.blogspot.com/2007/06/trip-away-make-no-stay-meet-me-all-by.html

--------------------------------

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ (2)

Την αφορμή γι αυτό το κείμενο την πήρα από το παραπάνω σχόλιο της “V”.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί έρωτες, ίσως όλων των ειδών, από τον αγοραίο ως τον πιό παθιασμένο, έχουν ανθήσει στο διαδίκτυο. Σχεδόν ο καθένας μας έχει κάποιο μερίδιο, κάποιες εμπειρίες από τέτοιους έρωτες. Σίγουρα όχι όλοι σημαντικοί, αλλά νομίζω ότι η αναφορά τους θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον, κυρίως για τον τρόπο και τις συνθήκες που τους γέννησαν. Δεν αναφέρομαι στους απλούς επικοινωνιακούς έρωτες, δηλαδή σε περιπτώσεις που οι ενδιαφερόμενοι δεν συναντήθηκαν ποτέ, αλλά σ’ αυτές που υπήρξε μία, τουλάχιστον, συνάντηση.
Θα αρχίσω εγώ και θα δώσω πάσα…
Η πρώτη μου διαδικτυακή ερωτική περίπτωση ήταν με την Χ. Τότε είχα ICQ και αυτή με κάλεσε. Μετά από αρκετές ανταλλαγές μηνυμάτων, την κάλεσα το σπίτι μου για τραπέζι. Μετά το φαγητό, κι ενώ είχαμε πιάσει ενδιαφέρουσα συζήτηση, κάποια στιγμή σηκώθηκε να φύγει. Νόμισα ότι δεν με ήθελε και την πήγα ώς την πόρτα. Εκεί κάτι διέκρινα στο βλέμμα της και την αγκάλιασα και την φίλησα με ένταση! Η απάντησή της ήταν: “Επί τέλους! Νόμισα ότι δεν με θέλεις!” Η συνέχεια στην κρεββατοκάμαρα… Την είδα μία ακόμη φορά αλλά η σχέση δεν κράτησε…
Η δεύτερη ήταν πάλι από το ICQ. Πάλι δέχτηκα κλήση για επικοινωνία και η σχέση κράτησε περίπου 6 μήνες.
Η τρίτη ήταν από άλλη περιοχή του διαδικτύου και κράτησε περίπου ένα χρόνο. Γνώρισα ακόμη μία πολύ καλή φίλη (χωρίς ερωτικές προεκτάσεις).
‘Εκτοτε έκανα τρεις εφήμερες γνωριμίες (Ελληνικά: one-night’s stands). Ο μεγάλος έρωτας δεν ευρέθη στο διαδίκτυο. Ούτε πουθενά αλλού. Μάλλον δεν υπάρχει!
Διορθώνω το αρχικό και δεν δίνω σε συγκεκριμένους/ες  πάσα αλλά σε όλους τους επισκέπτες/τριες (και μη) να γράψουν για τις εμπειρίες τους από διαδικτυακούς έρωτες. Αδέρφια, μην το σνομπάρετε το ποστ αυτό. Νομίζω ότι ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων με πρόσβαση στο διαδίκτυο βρίσκονται εκεί κυρίως με αυτή την επιδίωξη.

29 Ιουνίου 2007

---------------------------------
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ (3)

Διαγόρας ο Μήλιος ομίλησε:
Εγώ θα σας πω αυτά που έχω συμπεράνει, με θεωρητικό μεν ύφος, αλλά αντλώντας από τα προσωπικά μου βιώματα:
Η διαδικτυακή επικοινωνία έχει εξαιρετικά μικρό εύρος ζώνης σε σχέση με οποιοδήποτε παραδοσιακό μέσο επικοινωνίας. Αυτό σημαίνει πως μέσω διαδικτύου (τουλάχιστον έτσι όπως αυτό έχει στις μέρες μας, δηλαδή μέσα στην πρώτη δεκαετία από τη δημιουργία του,) μεταδίδεται πάρα πολύ λιγότερη πληροφορία ανά μονάδα χρόνου απ’ ότι στην πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία, ή ακόμα και στη συζήτηση μέσω τηλεφώνου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα διάφορα προβλήματα, το πιό άμεσο από τα οποία είναι αυτό που εύκολα μπορεί κανείς να μαντέψει: επικοινωνώντας με ένα άτομο για τρεις μήνες μέσω email μαθαίνεις γι’αυτό το άτομο τόσα όσα θα μάθαινες αν έβγαινες μαζί του δύο-τρεις φορές για καφέ.
Αυτό που δεν μπορεί κανείς να μαντέψει εύκολα, και που εγώ έχω φτάσει να πιστεύω λόγω προσωπικής πείρας, είναι πως επικοινωνώντας μέσω διαδικτύου μπορεί μεν να μάθεις κάποια πράγματα για ένα άτομο, το μυαλό σου όμως αναπόφευκτα θα πλάσει από μόνο του τα δεκαπλάσια, προσπαθώντας να γεμίσει τα κενά.
Βλέπεις, έχεις πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή σου για να σκεφτείς και να φανταστείς, και ελάχιστα δεδομένα στα χέρια σου πάνω στα οποία να χτίσεις τις εικασίες σου. Έχεις επίσης έναν εγκέφαλο που είναι φτιαγμένος για να προσπαθεί συνεχώς να γεμίζει τα κενά της πληροφορίας που συλλέγει από τις αισθήσεις σου, οι οποίες είναι από τη φύση τους περιορισμένες. (Αυτό το λένε οι βιολόγοι, δεν το λέω εγώ.)
Αναπόφευκτα, όσο επιτυχημένο και να είναι το μυαλό σου στις εικασίες που θα κάνει, θα δημιουργήσει και κάποιες λανθασμένες προσδοκίες. Και όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερες λανθασμένες προσδοκίες θα δημιουργεί. Όταν τελικά λοιπόν θα συναντηθείς με αυτό το άτομο, όσο μεγαλύτερο ήταν το χρονικό διάστημα της διαδικτυακής επικοινωνίας, τόσο διαφορετικό από τις προσδοκίες σου θα προκύψει αυτό το άτομο πως πραγματικά είναι.
Αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα να ταιριάξεις με αυτό το άτομο, να είσαι όμως προετοιμασμένος να πέσεις από τα σύννεφα σε ορισμένα ζητήματα.
Εγώ είμαι με μία γυναίκα που γνώρισα μέσω διαδικτύου, και η γυναίκα αυτή είναι περίπου έτσι όπως θα την περίμενε κανείς να είναι λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω: ταιριάζουμε απόλυτα στα σημεία που έχουμε συζητήσει εκτενώς μέσω email, και απέχουμε παρασάγκας σχεδόν σε κάθε ένα ζήτημα που ξεχάσαμε να συζητήσουμε.
Υπάρχουν επίσης και ζητήματα στα οποία διαφέρουμε παρότι τα συζητήσαμε λίγο, καθώς οι εδραιωμένες λανθασμένες προσδοκίες σε κάνουν να διαβάζεις κείμενο μέσα από το πρίσμα τους, να το διαβάζεις δηλαδή έτσι όπως θέλεις να το διαβάσεις και όχι έτσι όπως το κείμενο είναι πραγματικά γραμμένο.

Ευτυχώς, το σεξ ήταν ανάμεσα στα ζητήματα που είχαμε συζητήσει εκτενώς.

3 Ιουλίου 2007

-----------------------------------------------------------
«Διαδικτυακοί Έρωτες», από το ιστολόγιο «Μουνί»