To κέρατο πάει σύννεφο. Και βροχή δεν βλέπουμε.

Μέρες και νύχτες ανομβρίας. Στον ουρανό συννέφιασε και στα μυαλά μας. Βρέχει ανομολόγητους έρωτες. Προσωπικές σχέσεις, κοινωνικές επαφές και πολιτική, έχουν γίνει Σόδομα και Γόμορα.

"Βουλγάρες, Αλβανίδες, Ρωσίδες και Ρωμιοί, κρεβάτια ξεσαλώνουν με πάθος και ορμή», όπως θα παράφραζε σήμερα τους στοίχους του Θούριου, ο Ρήγας Φεραίος, ο οραματιστής.

Του έβαλε τα κέρατα. Αμ' το άλλο. Σ' αυτόν του βγήκε βούκινο!
Τι το χειρότερο για ένα απατημένο σύζυγο, ο συνδυασμός αυτών των δύο. Το κέρατο  και το βούκινο. Κι όμως αυτή η ιστορία με το κεράτωμα και τα
βούκινα, είναι τόσο παλιά, όσο κι η ανθρώπινη κοινωνία!

Η έκφραση «κεράτωμα» εμφανίζεται τον  4ο π.Χ. αιώνα στις κωμωδίες του Μένανδρου, που οικτίρει το άγος του απατημένου συζύγου, που έχει
περιβληθεί με κέρατα. Τον 2ον μ.Χ. ο Αρτεμίδωρος ο Παραδοξογράφος αναφέρει, για τα «κέρατα ποιείν τινί».
Τι ήταν λοιπόν αυτό το κέρατο, που έγινε διάσημο κι είναι το σκήπτρο της απιστίας, για περισσότερο από 3.000 χρόνια; Το παλιό καλό καιρό δεν υπήρχαν στην αρχαία Αθήνα και πέρα απ' αυτήν, ξενοδοχεία της «αρπαχτής», αυτά που σήμερα συμβολίζονται με τα: ΧΧΧ.

Τα παράνομα ζευγάρια δεν εύρισκαν εύκολα την ησυχία τους για ν' απολαύσουν τη σαγήνη και το πάθος των ερωτικών τους πράξεων. Ήταν πολύ επικίνδυνο να το κάνουν στο σπίτι της παντρεμένης κυρίας, γιατί συνήθως τέτοιες παράτολμες πράξεις, κατέληγαν σε φόνο ή στα δικαστήρια. Έτσι ήταν κοινό μυστικό, τα παράνομα ζευγαράκια, να την βρίσκουνε, στις στάνες, που ήταν στα βουνά, απομακρυσμένες από τα μάτια των πολλών και από τους κουτσομπόληδες.

Φυσικά, όλα εξελίσσονταν εν γνώσει του τσομπάνη. Όμως τίποτε δεν γίνονταν με το αζημίωτο. Ο εραστής, πλήρωνε την ώρα που ήταν με τη δικιά του στο
αχυρώνα, όσο κόστιζε η αξία ενός τράγου. Και μ' αυτήν τη συναλλαγή, όλα γίνονταν μουλωχτά και παστρικά! Έλα όμως που μερικοί βοσκοί το παρακάνανε στους εκβιασμούς. Ανέβαζαν λοιπόν κάθε τόσο την τιμή του τράγου. Μερικοί εραστές αγανακτούσαν με την κοροϊδία της υπερτιμολόγησης κι έτσι δεν πλήρωναν. Τότε έξαλλος ο τσομπάνης, φρόντιζε να πάρει εκδίκηση. Έσφαζε τον τράγο και φυσικά έστελνε στον απατημένο σύζυγο, σουβενίρ. τα κέρατα, που του φόρεσε η κυρία του.

Οι περισσότεροι κύριοι φρόντιζαν να τα κρύβουν, ώστε να μην διαδοθεί το νέο. Έπρεπε να μείνει μόνο για κειμήλιο του σπιτιού. Μερικοί όμως πείσμωναν, δεν άντεχαν τον εξευτελισμό κι άρχιζαν την παρακολούθηση, για να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο περιβόητος εραστής της μοιχαλίδας συζύγου.
Ο δικανικός λογογράφος Λυσίας, έγραψε για τον Ευφίλητο. Ο εν λόγω κύριος Ευφίλητος, παρακολούθησε την γυναίκα του και την έπιασε να το κάνει σ' ένα μαντρί, με κάποιο Ευφρόνιο. Τότε ο μαινόμενος σύζυγος τράβηξε μαχαίρι κι απείλησε ότι θα σκοτώσει τον εραστή, αν δεν πλήρωνε ο γκόμενος, όλα τα κερατιάτικα, που χρώσταγε σε διάφορες στάνες! Τι να κάνει ο καημένος ο εραστής. ?νοιξε το πουγκί του κι έστειλε τα έξοδα για οχτώ τράγους! Στη συνέχεια ο Εύφρονιος «τσαμπουκαλεύτηκε» κι έστειλε τον Ευφίλητο για εκβιασμό στα δικαστήρια! Όμως εκεί έχασε την υπόθεση, από τον φοβερό λόγο του Λυσία, που τον συνέγραψε, για τον απαγγείλει ο απατημένος σύζυγος Ευφίλητος (κρίμα τ' όνομα που είχε. Θαυμάσιο φίλημα)!

Κι από τα κερατώματα ας περάσουμε στο βούκινο. Μερικοί λοιπόν εραστές, όταν άνοιγε ο καιρός και ηρεμούσε η θάλασσα, έβρισκαν πιο σαγηνευτική την ιδέα να τη βρούνε αραχτοί στην αμμουδιά, στα κοντινά νησιά και στα ερημικά παράλια. Πλήρωναν λοιπόν τον καραβοκύρη γι' αυτή την εξυπηρέτηση να τους πάει εκεί, όσα χρήματα χωρούσαν σ' ένα βούκινο (το γνωστό οστρακοειδές, που μοιάζει σαν χωνί). Όμως, ο πονηρός ναυτικός, στην επιστροφή δυσανασχετούσε κι έλεγε διάφορες δικαιολογίες, για να δείξει ότι αυτή η εξυπηρέτηση που έκανε, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Έτσι ζητούσε περισσότερα χρήματα για την περατσάδα. Αν ήταν κακοπληρωτές οι εραστές, έστελνε στον απατημένο σύζυγο το βούκινο.
Όποιος σύζυγος συμπλήρωνε δίπλα στο κέρατο κι ένα βούκινο, ήταν τζακ ποτ.
Βασιλιάς!

Έτσι πέρασαν τα χρόνια, οι κοινωνίες εξελίχθηκαν, αλλά τα ήθη έμειναν ίδια, στο κέρατο και στο βούκινο. Η ιστορία έχει και μια ακόμη λεπτομέρεια. Όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Προκόπιος στο Βυζάντιο, αν οι φίλοι του απατημένου συζύγου, μάθαιναν τα καθέκαστα για τα παθήματα του κολλητού τους, έβαζαν μέσα σε καλαμένιο κλουβί δυο κοράκια, που συμβόλιζαν τους παράνομους εραστές. Πήγαιναν λοιπόν κι άφηναν το κλουβί έξω από το σπίτι του απατημένου φίλου. Μ' αυτή τη συμβολική πράξη, έδειχναν ότι μια μέρα θα πιαστούν στα πράσα οι μοιχοί. Τα κακόμοιρα τα κοράκια, προσπαθούσαν ν' απελευθερωθούν κι .έκραζαν. Το κράξιμο κάρφωνε τον απατημένο σύζυγο. Κι απ' αυτή την ιστορία έβγαινε και κραγμένος!

---------------------------------------
(ΑΠΟΨΗ της ΣΥΡΟΥ, 6/4/2007)