Προς την εφημερίδα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

κ. Διευθυντά                                               

6-6-08

Πρόσφατα η εφημερίδα σας δημοσίευσε φωτογραφία ανεμογεννήτριας με λεζάντα (Καθ. 3/6/08) σχολιάζοντας ότι οι νησιώτες αντιδρούν κατά των ΑΠ (Αιολικών Πάρκων) επειδή τους χαλούν τη θέα και διώχνουν τους τουρίστες.  Οι τοπικές κοινωνίες της Εύβοιας, των Κυκλάδων, της Λακωνίας, Ευρυτανίας, Κορινθίας και άλλων περιοχών έχουν τους λόγους τους να αντιδρούν και επιτρέψτε μου να τους εξηγήσω σε συντομία.

Τα Αιολικά Πάρκα είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις με ανεμογενννήτριες (ΑΓ) ύψους 116 – 150μ., που απαιτούν κατασκευή δρόμων πρόσβασης σε απομονωμένες τοποθεσίες, δίκτυα μεταφοράς ενέργειας  και υποσταθμούς. Το θεσμικό πλαίσιο ευνοεί την εγκατάστασή τους μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις, εντός προστατευόμενων περιοχών και σε απόσταση 500μ. από μικρούς οικισμούς, αρχαιολογικούς χώρους και  παραλίες. Η αντίδραση των ντόπιων θα ήταν λιγότερη εάν υπήρχε ουσιαστικός αποκλεισμός ευπαθών περιοχών σε κάθε τόπο. Για παράδειγμα στην Ιταλία δεν βάζουν ΑΓ στις κορυφογραμμές, ενώ στην χώρα μας στόχος είναι οι κορυφογραμμές. Εχει σημασία πού μπαίνουν ΑΓ αλλά και πόσες. Συγκεκριμένα σχεδιάζονται υπέρμετρες εγκαταστάσεις ΑΓ σε μικρούς τόπους επειδή στόχος των υπηρεσιών είναι η ενίσχυση του κεντρικού συστήματος και όχι των τοπικών αναγκών (π.χ 155 ΑΓ σχεδιάζονται στη Σκύρο, 87 στη Σέριφο, 352 ΑΓ έχουν μπει στην Ν. Εύβοια και σχεδιάζονται εκατοντάδες ακόμη μαζί με νέα γραμμή υψηλής τάσης). Σημειωτέον ότι οι τοπικές κοινωνίες και οι ΟΤΑ δεν ερωτώνται ούτε λαμβάνονται σοβαρά υπόψη για τις εγκαταστάσεις ΑΓ.

Οι ντόπιοι κάτοικοι βλέπουν το τοπίο να παραμορφώνεται από τις επεμβάσεις εγκατάστασης π.χ εκχερσώσεις βλάστησης, εκβραχισμοί, δρόμοι πρόσβασης, γραμμές υψηλής τάσης, σύρματα και κολώνες μεσαίας τάσης για τη μεταφορά της ενέργειας. Υπάρχουν περιπτώσεις κατοίκων που ξαφνικά βρίσκουν τα σπίτια τους υπό τη σκιά και τον θόρυβο γιγάντιων ΑΓ και τα χωράφια τους να φυτρώνουν κολώνες μεσαίας τάσης. Όταν αλλοιώνεται ένα τοπίο, θίγεται ο τουρισμός από τον οποίο ζουν τα νησιά και μειώνεται η αξία της γης. Χάνονται οι αξίες εκείνες που κάνουν μια περιοχή να λέγεται προστατευόμενη και ένα τοπίο φυσικού κάλλους μετατρέπεται σε βιομηχανικό τοπίο.

Ολοι συμφωνούμε ότι έχουμε ανάγκη από καθαρή ενέργεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα θυσιάσουμε τα πολυτιμότερα τοπία της χώρας μας για την παραγωγή αιολικής ενέργειας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να πετύχουμε τον ίδιο στόχο, όπως εξοικονόμηση με περικοπή της σπατάλης και της χρήσης της ενέργειας, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) για κάλυψη τοπικών αναγκών, ΑΠΕ σε κάθε κατοικία, βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων (π.χ πράσινες στέγες, μόνωση), βιοκλιματικοί όροι δόμησης. Για όλα αυτά δεν έχουμε δει καμιά επίσημη κρατική πολιτική και υποστήριξη παρά μόνο ακούμε παραινετικούς λόγους. Για τα Αιολικά Πάρκα ωστόσο η πολιτική βούληση και η νομοθεσία έχει ξεκάθαρους στόχους επειδή τα νήματα κινούνται από τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα. Είμαστε στη διάθεσή σας για εκτενέστερη πληροφόρηση στο ζήτημα της αντίδρασης των τοπικών κοινωνιών κατά των ΑΠ όπως σχεδιάζονται από τις κεντρικές υπηρεσίες. 

Θανάσης Μπινιάρης
Κάρυστος Ευβοίας
(Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ν. Καρυστίας)