¨Ουδείς βιάσαν την φύση ατιμωρητί¨
Αριστοτέλης
Χίος 05-06-2008
Σύλλογος Οικολογίας
και Περιβάλλοντος Χίου
Τ.Θ. 56
Email: syl_oikologias.chiou@yahoo.gr
Η κατάσταση στο Νησί της μαστίχας όσο αφορά το περιβάλλον, μάλλον ως δραματική μπορεί να περιγραφεί…
Από το 1981, χρονολογία σταθμός ( αφού τότε το μεγαλύτερο κομμάτι του δάσους κάηκε σε μια πυρκαγιά που επί έξι ημέρες κατέκαιγε τα πάντα) μέχρι και σήμερα το νησί :
• Έχει χάσει το 90% του δάσους που μέχρι τότε είχε. ( Μέχρι και σήμερα δεν έχει καταρτιστεί δασολόγιο για το Νομό).
• Μαζί πλήγηκε ανεπιστρεπτί και η χλωρίδα ( και η πανίδα) αφού μετά τις φωτιές οι αιρετοί μας αντί να προχωρήσουν σε αναδασώσεις και δασοφυλάξεις, εγκατέστησαν τα κατσίκια… ( Δάσος Γιαννάκη, Ρετσινάδικα, Ψηλές, Ελίντα, Σιδηρούντα, Παχύ, Πραστιά, Μαλαγκιώτης, περιοχές Καρδαμύλων, Αμάδες και πρόσφατα σε Βίκι και Καμπιά κτλ ).
• Η μη συνετή διαχείριση του νερού έφερε την καταστροφή και τη μετατροπή του υπέρτατου αυτού αγαθού σε αλατόνερο ή σε τοξικότατο δηλητήριο αφού πλέον περιέχει υδράργυρο ή αρσενικό… Και όλα αυτά γιατί οι αιρετοί μας δεν άκουσαν έγκαιρα τους επιστήμονες ή τους οικολόγους για συνετή διαχείριση των αποθεμάτων του.( Οκτώ χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι απολάμβαναν καθαρό και υγιεινό νερό για να το καταστρέψουμε εμείς μέσα σε είκοσι χρόνια). Υπ’ όψη, ο καρκίνος στο νησί θερίζει ( όπως και οι βλάβες στον θυρεοειδή).
• Τα μεγαλύτερα ποτάμια έχουν καταστραφεί, μετατραπεί σε σκουπιδότοπους, χαβούζες,σε δρόμους ή νταμάρια ( Μαλαγκιώτης, Παρθένης, Κοκκαλάς, ποτάμι Αγίας Μαρκέλλας,Αγίας Ειρήνης, Ελίντας, Αγιασμάτων, Γυάλι κτλ )
• Οι αρχαιολογικοί χώροι βρίσκονται στο έλεος του χρόνου ή επί χρόνια αναστηλώνονται ή πλήρως καταστρέφονται. ( Ανάβατος, Νέα Μονή,Ναγός, Κάμπος, Κάστρο, Φώκι, Παναγία Κρίνα, ?γιοι Απόστολοι Βικίου, Αρχαίο Νεκροταφείο 3ου αιώνα π.Χ στο Ριζάρι κλπ).
• Κανένας βιότοπος ή υδροβιότοπος δεν έχει κηρυχτεί ή προστατευτεί ( Ελίντα, Χωρή, Καμπιά, Δελφίνι, Μαύρα Βόλια, Κλειδού κτλ). Τουναντίον πολλοί έχουν για πάντα καταστραφεί. ( Λήμνος Καρδαμύλων, Πάρπαντα, Κοντάρι κλπ ).
• Η κυνηγετική πίεση έχει πλέον υπέρ αυξηθεί κύρια και μετά την ανεξέλεγκτη χρήση εκατοντάδων μηχανημάτων αναπαραγωγής ήχων πουλιών, αφού ο κρατικός ελεγκτικός μηχανισμός (δασαρχείο) έχει πλήρως απαξιωθεί.
• Η μορφή, το τοπίο, το φυσικό κάλλος,το ανάγλυφο, η ιστορικότητα των περιοχών βρίσκονται στο έλεος οποιασδήποτε άναρχης οικιστικής πίεσης, εκσκαφής ή διάνοιξης δρόμου.( Φώκι, Λιβάδια, Ναγός, Λημνιά, Μαλαγκιώτης, Γιόσωνας κτλ). Η τσιμεντοποίηση προχωράει παντού εκτρωματοποιώντας ακόμα και παρθένες περιοχές ανεκτίμητης αξίας ( Λιβάδια, Κλειδού, Γιόσωνας, Ναγός κτλ)
• Η ανεκτίμητη πολύτιμη λιγοστή αγροτική Γη του νησιού εγκληματικά καταστρέφεται, οικοπεδοποιείται, τσιμεντώνεται ( Κοντάρι, Φάρκαινα, Κάμπος κτλ ).
• Η έλλειψη προοπτικής για βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη μαζί με την έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού, κτηματολογίου και χωροταξικής οργάνωσης και οριοθέτησης υπερμεγεθύνουν το πρόβλημα της όλης κατάστασης του νησιού. Το περιβάλλον βρίσκεται πάντα στο τελευταίο σκαλί στις επιλογές των αιρετών…(αεροδρόμια, λύματα, λιμάνια, γκάζια, ΔΕΗ, σχολές, βιοτεχνίες, σπίτια, ξενοδοχεία, κολυμβητήρια,ένα φρικιαστικό αγκάλιασμα στις νεοαναπτυσόμενες περιοχές βλ Κοντάρι).
• Μετά την άναρχη καταστροφή των παραλιών της ανατολικής παράκτιας ζώνης ( από Λαγκάδα,-Βροντάδο- χώρα μέχρι και Κώμη ) η τσιμεντοποίηση προχωράει και στις υπόλοιπες του νησιού ( Γιόσωνας, Λήμνος, Λημνιά, Αποθήκα, Μερικούντα, Ναγός κτλ ), πάντα με τον ίδιο άναρχο τρόπο.
• Το κυκλοφοριακό πρόβλημα άλυτο, υποβαθμίζει ή και σκοτώνει τη ζωή στις αστικές περιοχές. Τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας ελάχιστα εξυπηρετούν ή ανακουφίζουν…
• Η νεοελληνική αρχιτεκτονική ελάχιστα ή καθόλου ακολουθεί τη νησιωτική παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Αποτέλεσμα: Η πόλη της Χίου θυμίζει Αιγάλεω. Ο Βροντάδος αργά και σταθερά χάνει για πάντα το χρώμα του ακόμα και στη ¨βιτρίνα του¨ την παράκτια ζώνη ( Δασκαλόπετρα, Ράκτης, Βελονάς, Γούβι, Μούτσαινα, Τρεις Μύλοι). Το ίδιο και η Λαγκάδα…Όσο για τις τουριστικές μας περιοχές ( Καρφάς, Αγία Ερμιόνη ) ή τις υπό ανάπτυξη ( Κοντάρι, Φάρκαινα κτλ) εύκολα κανείς αναγνωρίζει το ¨αλαλούμ¨ που επικρατεί στη νεοχιώτικη αρχιτεκτονική μας.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε:
• το σχεδιασμό των έργων με γνώμονα την απορρόφηση κονδυλίων,
• την άθλια άναρχη χωροθέτηση και δόμηση σε νέες περιοχές ( Κοντάρι, Φάρκαινα, Κάμμενος Πύργος κτλ),
• τη γιγαντοποίηση των έργων ( highway, ανισόπεδες, κόμβοι, super λιμάνι και αεροδρόμιο κτλ,
• την έλλειψη ανακύκλωσης οικοδομικών υλικών και σκουπιδιών,
• τις ανεξέλεγκτες μικρές ή μεγάλες χωματερές,
• τα τριάντα και πλέον λατομεία που από το 1960 λειτούργησαν στο νησί και που στη θέση τους άφησαν μονάχα τρομακτικές πληγές ,
• το ημιτελές έργο του βιολογικού και την κακή συντήρηση και λειτουργία του,
• την ηχορύπανση,
• την άσκοπη και καθημερινή σπατάλη ενέργειας πχ για φωτισμό βουνών,
• την επικείμενη καταστροφή της Κλειδούς από το highway και του Αίπους από τα λατομεία και τις ανεμογεννήτριες,
• την ισχνή παρουσία βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας ( σε αντίθεση με την παρουσία της συμβατικής με εντομοκτόνα και παρασιτοκτόνα και ποιος ξέρει τι άλλα δηλητήρια ,ορμόνες, χημικά λιπάσματα και ζωοτροφές),
• τη μείωση των αλιευμάτων ,
• την έλλειψη σεβασμού κάποιων εκ των πολιτών και των αιρετών στη φύση, στο τοπίο, στο περιβάλλον.
Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα ζοφερή και τραγική που ελάχιστα μας κολακεύει και που κάθε άλλο παρά βασίζεται στις αρχές της βιώσιμης και αειφόρου διαχείρισης και ανάπτυξης του νησιού της Μαστίχας. Το μέλλον του υποθηκεύεται από τις σημερινές επιλογές μας… Που είναι κάκιστες.
Η Γ.Σ του συλλόγου
