ΜΑΡΤΥΡΙΑ: «ΠΩΣ ΒΟΥΤΗΞΑ, ΚΟΛΥΜΠΗΣΑ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ» 

Από τον Λευτέρη Κάρκα

Νίκο, τα ναρκωτικά είναι μόνο η Ομόνοια και οι πιτσιρικάδες που   ζητιανεύουν μισό ευρώ;
«Μπορεί να συμβεί σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περιοχή. Τις προάλλες   είδα κάτω από το σπίτι μου μια κοπέλα να κάνει χρήση. Μιας και ανέφερες   τους πιτσιρικάδες, να σου πω ότι αυτοί φαίνονται μονάχα γιατί είναι ο   τελευταίος κρίκος της αλυσίδας».   

Εσύ πόσων ετών είχες την πρώτη σου επαφή με τα ναρκωτικά;   
«Από τα δεκατρία μου ξεκίνησα με το χασίς κι από εκεί πέρασα στην   ηρωίνη στα δεκατέσσερά μου ως τα δεκαοκτώ. Δεν με ανάγκασε κανείς να την   πάρω. Το λέω αυτό γιατί λένε ότι φταίνε μόνο οι παρέες».    

Όλοι μόνοι τους ξεκινάνε τη χρήση της ηρωίνης;   
«Οχι. Τα περισσότερα παιδιά εθίζονται στα ναρκωτικά μέσω παρέας. Αλλά  δεν είναι ο μόνος τρόπος».   

Πόσων ετών ζήτησες βοήθεια από την κοινότητα;   
«Για να πω την αλήθεια δεν ζήτησα βοήθεια, δεν ήθελα να κόψω τη  χρήση.   Απλά με πιάσανε κι έφτασα στα δικαστήρια. Εκεί μου έδωσαν δύο λύσεις: ή   φυλακή ή πρόγραμμα απεξάρτησης. Φυσικά διάλεξα το δεύτερο».   

Το απέρριπτες σαν λύση;   
«Ναι, δεν το ήθελα. Αλλά κάποια στιγμή είδα στον καθρέφτη ότι έχω   αδυνατίσει, έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Κι επιπλέον έκλεβα από 'δω κι από   'κει. Όμως είπα μέσα μου: "Δεν είναι ζωή αυτή. Δεν είμαι ο Νίκος που   φοβόταν να κλέψει μια τσίχλα"».   

Σε ποιο στάδιο βρίσκεσαι τώρα στην «ΣΤΡΟΦΗ»;   
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο προτελευταίο στάδιο. Το πρώτο στάδιο σε   μια κοινότητα είναι η "προετοιμασία". Το δεύτερο στάδιο είναι η   "κοινότητα", όπου μαζί με άλλα άτομα μοιράζεσαι υποχρεώσεις, δραστηριότητες και συμβιώνεις. Μετά ακολουθεί το στάδιο της "επανένταξης", που σημαίνει   μια συνάντηση την εβδομάδα με τη θεραπευτική ομάδα. Έπειτα είναι το   τελευταίο στάδιο, εκεί γίνεται μια ολομέλεια κάθε δεκαπέντε μέρες κι αν   υπάρξει ανάγκη σε  παίρνουν τηλέφωνο να έρθεις και τεστάρουν αν έχεις κάνει   χρήση.  Μετά μπορείς να ξεκινήσεις τη ζωή σου».   

Ποια είναι τα εφόδια που σου έχει δώσει η κοινότητα "ΣΤΡΟΦΗ";  
«Η κοινότητα δεν με βοήθησε μονάχα να το κόψω, μου έμαθε κι έναν τρόπο   ζωής. Και ως προς την οικογένειά μου και ως προς τον εαυτό μου. Όποιος   ξεχνάει την κοινότητα στην οποία βρισκόταν, είναι πολύ εύκολο να   ξαναπέσει στα ναρκωτικά. Το πρόγραμμα μού έχει ανοίξει τους ορίζοντες, μου   έχει δώσει όνειρα και στόχους».   

Βάζεις στόχους τώρα;   
«Πολλούς. Γιατί δεν ήξερα τι πάει να πει στόχος και πρόγραμμα   καθημερινό. Το έμαθα όμως, ακόμα κι αν υπήρχαν δυσκολίες και τώρα θέλω να γραφτώ   γυμναστήριο και κολυμβητήριο. Είμαι πια σε άλλο στάδιο, δεν σκέφτομαι   πια πώς θα βγω από τη χρήση. Έχω τα δικά μου λεφτά, δουλεύω και με   βοηθάει και η οικογένειά μου».    Όταν ήσουν στη φάση της έξαρσης του προβλήματος τι στόχους είχες;    «Ο στόχος μου ήταν να πάρω τη δόση μου».   

Η οικογένεια τι ρόλο παίζει σ' όλα αυτά;   
«Μεγάλο. Πώς σου φέρθηκαν, τι έχεις πάρει εσύ από  την οικογένειά σου».

Κατά τη γνώμη σου όσοι κάνουν χρήση ηρωίνης έχουν περάσει από το χασίς;      
«Ναι, πιστεύω ότι όλοι από εκεί έχουν αρχίσει, γιατί και η ηρωίνη   φαίνεται αθώα στην αρχή».   

Ποια η γνώμη σου για το διαχωρισμό σκληρών/μαλακών ναρκωτικών;   
«Κατά την γνώμη μου όλα τα ναρκωτικά είναι τα ίδια και κάνουν την ίδια ζημιά. Ένας γνωστός μου μόλις 32 ετών έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε από   συνδυασμό ψυχοφαρμάκων και χασίς. Όλα ίδια μου ακούγονται, και το αλκοόλ  το ίδιο είναι, μπορεί και χειρότερο. Απλώς το αλκοόλ είναι νόμιμο».   

Τι θα είχες να πεις σε κάποιον που κάνει χρήση ηρωίνης έστω και   περιστασιακά;   
«Θα του έλεγα βασικά ότι εύχομαι να μην πεθάνει, να καταλάβει εγκαίρως τι κάνει και να κάνει προσπάθεια να μπει σ'ένα πρόγραμμα απεξάρτησης,   γιατί η ζωή είναι πολύτιμη, έχασα πολλά χρόνια εγώ».   

Θέλεις να ξανακερδίσεις τη χαμένη σου ηλικία;   
«Ναι, αυτά που δεν έκανα στα 15-16, όπως το να παίξω ποδόσφαιρο ή να  αθληθώ, τα κάνω τώρα».  
 
Φοβάσαι να μην ξαναπέσεις;   
«Ναι, το έχω στο μυαλό μου, γιατί είχα κάποιους φίλους, που ακόμα τους   αισθάνομαι φίλους, με τους οποίους κάναμε χρήση μαζί και με ζητούν,  αλλά εγώ τους είπα: "Εμένα αν με βλέπετε δεν θα μου μιλάτε, δεν έχετε το   δικαίωμα. Καθαρίστε και μετά". Φοβάμαι, ακόμα».   

Πώς αισθάνεσαι τώρα που μπορείς και λες όχι;   
«Πολύ όμορφα. Ειλικρινά νιώθω ότι είμαι ο εαυτός μου, ότι ωριμάζω, τον   έχω αγαπήσει τον εαυτό μου πάρα πολύ. Δεν τον αγαπούσα, δεν τον   φρόντιζα και νιώθω πολύ καλά τώρα».   

Τι δουλειά κάνεις τώρα Νίκο;   
«Δουλεύω με τον θείο μου όταν έχω χρόνο, γιατί πηγαίνω στο σχολείο το πρωί. Θέλω όμως να γίνω ψυχολόγος». 

  
Πιστεύεις ότι η εμπειρία σου αυτή θα σε βοηθούσε;   
«Έχω ρωτήσει το προσωπικό της κοινότητας και έχω καταλάβει ότι αυτός που έχει περάσει από μια κατάσταση είναι καλύτερος από αυτόν που έχει απλά το δίπλωμα. Αν έχεις βέβαια πτυχίο είναι καλά γιατί ξέρεις και τα δύο παραπάνω πράγματα».  

Οι διάσημοι χρήστες  ναρκωτικών κατά πόσο μπορούν να επηρεάσουν ένα νέο παιδί;   
«Υπάρχει περίπτωση ένα παιδί 14χρονο να δει ένα διάσημο που θαυμάζει να κάνει χρήση ναρκωτικών και τότε λέει: "Γιατί να μην το κάνω και εγώ;" Γιατί άμα είσαι 14 ετών δεν τα βλέπεις ώριμα τα πράγματα, λες αυτός δεν πεθαίνει, ας το κάνω και εγώ... ».

Εσύ, πλέον, πώς βλέπεις τα ναρκωτικά;   
«Πριν από καιρό είχα το προνόμιο εδώ στην κοινότητα να δω μια ταινία της επιλογής μου. Πήρα λοιπόν μία ταινία με ναρκωτικά, κλεψιές κ.τ.λ. την είδα και πραγματικά έκανα εμετό, γιατί φοβήθηκα. Ήμουν 24 μήνες στην   κοινότητα και δεν είχα βγει έξω, δεν είχα καμία επαφή με τα ναρκωτικά και την πιάτσα. Είδα και μια φορά στην τηλεόραση τη σύλληψη ενός χρήστη   χασίς και έκλεισα την τηλεόραση, δεν μπορούσα».  

Φίλους από παλιά, προ ναρκωτικών έχεις;   
«Ναι. Μα καθόμουν μαζί τους, εγώ έπινα και πήγαινα και πιωμένος και πολλές φορές, αν και δεν ήθελα να το παραδεχθώ, ένιωθα πολύ ανώτερος, πολύ   ξεχωριστός και δεν μου άρεσε αυτό. Πήγα τώρα τελευταία να δω κάποιους φίλους μου και δεν μπορούσα, μου θύμιζαν τον εαυτό μου όταν έκανα   χρήση. Έχω, βέβαια, κάνει φιλίες με άλλους ανθρώπους που κι αυτοί δεν έχουν   σχέση με τα ναρκωτικά».   

Πώς ξεπέρασες το taboo να δώσεις μία επώνυμη συνέντευξη για ένα τέτοιο θέμα;   
«Αρχικά είπα όχι για τη φωτογράφηση. Όμως το συζήτησα με την επιστημονική υπεύθυνο της επανένταξης, τους γονείς και με τον εαυτό μου... και   είπα: "Δεν έχω να κρύψω τίποτα, ήταν η πραγματική ζωή μου, η αλήθεια μου, εξάλλου όλοι οι συγγενείς μου ξέρουν ότι είμαι καλά πια, δεν έχω να   φοβηθώ τίποτα". Έκανα λάθος, πήρα την ευθύνη και τώρα συνεχίζω τη ζωή   μου».    

---------------------------------------- 
Ευχαριστούμε τη Μαρία Τσουκαλά (επιστημονική συνεργάτιδα της θεραπευτικής κοινότητας «ΣΤΡΟΦΗ») για την πολύτιμη συνεργασία της.   
Πηγή: περιοδικό FREE, Μάρτιος 2008