Το Μανιφέστο του Darmstadt
Ημερομηνία Friday, March 21 @ 13:05:59 UTC
Θέμα ?λλη Ελλάδα


Το Μανιφέστο του Darmstadt
http://eyploia.aigaio-net.gr//modules.php?name=News&file=article&sid=209

Το Μανιφέστο του Darmstadt που αφορά την εκμετάλλευση της Αιολικής Ενέργειας στη Γερμανία και υπογράφτηκε από εκατοντάδες πανεπιστημιακούς και συγγραφείς παρουσιάστηκε την 1η  Σεπτεμβρίου 1998 από την ομάδα πρωτοβουλίας για τη σύνταξή του.
Το Μανιφέστο απαιτεί την ανάκληση όλων των άμεσων και έμμεσων επιδοτήσεων στην αιολική ενέργεια ώστε να μπει ένα τέλος στην εκμετάλλευσή της.
Υποστηρίζει ότι η εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας προάγει έναν τύπο τεχνολογίας ελάχιστα σημαντικό για την παραγωγή ενέργειας, την εξοικονόμηση πόρων και την προστασία του κλίματος. Τα κεφάλαια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πολύ αποδοτικότερα για τη βελτίωση της απόδοσης των σταθμών παραγωγής, για τη διασφάλιση αποτελεσματικής κατανάλωσης ενέργειας και για τη χρηματοδότηση επιστημονικής έρευνας θεμελιωδών αρχών στον τομέα της ενέργειας.
Πολλοί πολίτες, άνδρες και γυναίκες, ανησυχούν βλέποντας τη σταδιακή καταστροφή που προκαλείται από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό αιολικών πάρκων. Αυτή η καταστροφή επηρεάζει τόσο το τοπίο, όσο και τις πόλεις και τα χωριά μας με τις περιβάλλουσες περιοχές, των οποίων η χαρακτηριστική εμφάνιση αντανακλά την εξέλιξή τους μέσα στην ιστορία του πολιτισμού.
Το Μανιφέστο του Darmstadt απευθύνεται ιδιαίτερα σε πολιτικούς, εκείνους που ενδιαφέρονται για το πολιτιστικό μας  καλώς έχειν, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η Σύνταξη του περιοδικού ΕΥΠΛΟΙΑ



ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ DARMSTADT
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η χώρα μας βρίσκεται στο σημείο να χάσει έναν πολύτιμο πόρο. Η επέκταση της βιομηχανικής εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας έχει αναπτύξει τέτοια δυναμική σε λίγα μόνο χρόνια ώστε υπάρχει τώρα σημαντικός λόγος ανησυχίας. Προωθείται ένας τύπος τεχνολογίας προτού εκτιμηθούν επαρκώς η αποτελεσματικότητα και οι συνέπειές της. Έχει επιτραπεί η βιομηχανική μεταμόρφωση πολιτιστικών τοπίων που εξελίχθηκαν μέσω αιώνων ή και ολόκληρων περιοχών. Οικολογικά και οικονομικά άχρηστες ανεμογεννήτριες, μερικές από τις οποίες στέκουν σε ύψος 120 μέτρων και είναι ορατές από πολλά χιλιόμετρα μακριά, δεν καταστρέφουν μόνο το χαρακτηριστικό τοπίο της πιο πολύτιμης εξοχής μας και των περιοχών διακοπών, αλλά επηρεάζουν εξίσου ριζικά την ιστορική όψη πόλεων και χωριών μας που μέχρι πρόσφατα είχαν τις εκκλησίες, τα παλάτια και τα κάστρα τους ως εξέχοντα χαρακτηριστικά που τους έδιναν χαρακτήρα σε ένα πυκνοκατοικημένο τοπίο. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποχρεώνονται να ζουν αφόρητα κοντά σε μηχανές καταπιεστικών διαστάσεων. Νέοι άνθρωποι μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου φυσικά τοπία κατακερματίζονται σε τραγικά απομεινάρια. Η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970 έκανε όλους να συνειδητοποιήσουν πολύ καλά το βαθμό στον οποίο εξαρτώνται οι βιομηχανικές κοινωνίες από μία εγγυημένη πηγή ενέργειας. Για πρώτη φορά το ευρύ κοινό συνειδητοποίησε το γεγονός ότι τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων της γης είναι περιορισμένα και θα μπορούσαν να εξαντληθούν  στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον αν συνεχιζόταν η χωρίς περιορισμούς κατανάλωση. Επιπροσθέτως επήλθε η αναγνώριση της ζημίας που προκαλείτο στο περιβάλλον από την παραγωγή και την κατανάλωση ενέργειας. Η απώλεια δέντρων λόγω μόλυνσης,  το ατύχημα του πυρηνικού αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ, το κληροδότημα της ολοένα αυξανόμενης συσσώρευσης πυρηνικών αποβλήτων, οι κίνδυνοι μιας κλιματικής καταστροφής, ως αποτέλεσμα των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, έχουν όλα καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού ως παραδείγματα της αυξανόμενης πιθανής απειλής.

Ωστόσο το πραγματικό πρόβλημα της πληθυσμιακής αύξησης και πάνω απ’ όλα το συνεπακόλουθο φαινόμενο της κλιμακούμενης χρήσης γης και κατανάλωσης των αποθεμάτων πόσιμου νερού παραμερίζεται στο περιθώριο. Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων δεν τυγχάνει πολιτικής αντιμετώπισης. Αντιθέτως, το δημόσιο ενδιαφέρον περιορίζεται ακόμη περισσότερο εστιάζοντας λιγότερο στην κατανάλωση ενέργειας συνολικά και συγκεντρώνοντας τους φόβους και την κριτική του πρωτίστως στην παραγωγή ηλεκτρισμού. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αναμφίβολα εδώ υφίστανται πυρηνικοί κίνδυνοι. Εντούτοις η ηλεκτρική ενέργεια παίζει έναν μάλλον μικρό ρόλο στο ισοζύγιο των πηγών ενέργειας. Στη Γερμανία τα τρία τέταρτα από την ενέργεια που καταναλώνεται αποτελείται από πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αλλά είναι αυτές ακριβώς οι πηγές ενέργειας που θα εξαντληθούν γρηγορότερα. Αν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για τις μελλοντικές γενιές, τότε η άμεση, αποφασιστική δράση για την προστασία των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου θα ήταν επιτακτική. Αντ’ αυτού η κατανάλωση πετρελαίου παραμένει ίδια, και η ιδέα ότι δεν αφήνουμε τίποτα στα δισέγγονά μας διαλύεται με την ασαφή υπόθεση ότι μια μέρα θα υπάρξουν υποκατάστατα των ορυκτών καυσίμων. Από την άλλη πλευρά ο άνθρακας και ο λιγνίτης, που είναι οι βασικές πηγές ηλεκτρικής ενέργειας, είναι διαθέσιμα σε τέτοια αφθονία παγκοσμίως, και σε πολλές περιπτώσεις σε αποθέματα που παραμένουν ως τώρα ανεκμετάλλευτα, που η ηλεκτροπαραγωγή είναι εγγυημένη, ακόμη και με αυξανόμενη κατανάλωση για αιώνες, πιθανώς για μια περίοδο πάνω από χίλια χρόνια. Όσον αφορά την εξάντληση των πηγών ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, η ανάπτυξη ηλεκτροπαραγωγής χρησιμοποιώντας το άνεμο παρακάμπτει το πρόβλημα.

Παρότι η Γερμανία ηγείται των εξελίξεων στη χρήση αιολικής ενέργειας, δεν κατάφερε να υποκαταστήσει μέχρι σήμερα ούτε ένα πυρηνοκίνητο ή κινούμενο από άνθρακα σταθμό παραγωγής. Ακόμη και αν η Γερμανία συνεχίσει την ανάπτυξη προς αυτή την κατεύθυνση, δεν θα είναι δυνατόν να το πράξει ούτε στο μέλλον. Ο ηλεκτρισμός που παράγεται από αιολική ενέργεια δεν είναι σταθερός διότι εξαρτάται από μετεωρολογικές συνθήκες, αλλά η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να ευθυγραμμίζεται με την κατανάλωση όλες τις ώρες. Γι΄ αυτό το λόγο η αιολική ενέργεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σημαντικό βαθμό ως υποκατάστατο των δυνατοτήτων των συμβατικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής.

Ανεπαρκής σημασία επίσης δίνεται στα επίπεδα των ρύπων. Ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια  ήταν κυρίως οι εκπομπές διοξειδίου του θείου από τους σταθμούς που χρησιμοποιούσαν άνθρακα που λόγω ανεπαρκούς φιλτραρίσματος προκαλούσαν προβλήματα, τώρα είναι κυρίως η κίνηση στους δρόμους που μολύνει τα δασικά οικοσυστήματα με οξείδια και υποξείδιο του αζώτου. Επιπροσθέτως η απόδοση των ηλεκτροπαραγωγών σταθμών βελτιώνεται με την τεχνολογική πρόοδο και έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του επιπέδου των εκλυομένων ρύπων ανά μονάδα παραγόμενης ενέργειας. Το ίδιο ισχύει και για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία να ευθύνεται σήμερα μόνο για το ένα πέμπτο από τα αέρια του θερμοκηπίου που εκλύονται.

Η ενεργειακή δυνατότητα του ανέμου είναι συγκριτικά χαμηλή. Σύγχρονες ανεμογεννήτριες με επιφάνεια έλικας μεγέθους ενός γηπέδου ποδοσφαίρου παράγουν μόνο μικρά κλάσματα από την ενέργεια που παράγεται από συμβατικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής. Έτσι, με περισσότερες από πέντε χιλιάδες ανεμογεννήτριες στη Γερμανία παράγεται λιγότερο από ένα τοις εκατό της απαιτούμενης ηλεκτρικής ενέργειας ή ελάχιστα περισσότερο από ένα χιλιοστό της συνολικά παραγόμενης ενέργειας. Τα μεγέθη των ρύπων είναι παρόμοια για τον ίδιο λόγο. Η συνεισφορά από τη χρήση της αιολικής ενέργειας στην αποφυγή των αερίων του θερμοκηπίου είναι μεταξύ ενός και δύο χιλιοστών. Η αιολική ενέργεια λοιπόν δεν παίζει κανένα σημαντικό ρόλο στις στατιστικές που αφορούν τόσο την ενέργεια, όσο και τους ρύπους ή τα αέρια του θερμοκηπίου.

Ταυτόχρονα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη το γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη πάντα συνοδεύεται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, από αυξανόμενη απαίτηση σε ενέργεια- παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται μέσω της τεχνολογίας για μεγαλύτερη αποδοτικότητα στη μετατροπή και κατανάλωση της ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι επειδή συνεισφέρει ελάχιστα στις στατιστικές, η αιολική ενέργεια αγωνίζεται σ΄ έναν αγώνα εκ των προτέρων χαμένο σε μια οικονομική τάξη προσανατολισμένη στην ανάπτυξη.

Προς το παρόν η συνολική ενεργειακή κατανάλωση στη Γερμανία μεγαλώνει περίπου εβδομήντα φορές (!) γρηγορότερα από τη δυνατότητα παραγωγής της αιολικής ενέργειας.

Οι αρνητικές επιπτώσεις της αιολικής ενέργειας είναι τόσο υποτιμημένες, όσο είναι υπερτιμημένη η συνεισφορά της στις στατιστικές.

Η πτώση των τιμών των ακινήτων αντικατοπτρίζει την αντιλαμβανόμενη επιδείνωση της ποιότητας ζωής- όχι μόνο σε περιοχές κοντά σε ανεμογεννήτριες, αλλά ακόμη και σε ολόκληρο το Schleswig-Holstein. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι περιγράφουν τη ζωή τους ως αβάσταχτη όταν είναι κατ’ ευθείαν εκτεθειμένοι στις ακουστικές και οπτικές συνέπειες των αιολικών πάρκων.  Αναφέρονται περιπτώσεις ατόμων που δηλώνουν ασθένεια και ανικανότητα για εργασία, αυξάνεται ο αριθμός παραπόνων για συμπτώματα, όπως αρρυθμίες και άγχος, που είναι γνωστά σαν αποτελέσματα υπόηχων (ήχοι συχνοτήτων κάτω από το κανονικό όριο ακουστικής λήψης). Ο κόσμος των ζώων επίσης υποφέρει από αυτή τη τεχνολογία. Στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας και της Βαλτικής πουλιά εκδιώκονται από τις περιοχές που αναπαράγονται, κουρνιάζουν και τρέφονται. Αυτά τα φαινόμενα εκτοπισμού παρατηρούνται επίσης όλο και περισσότερο και στην ενδοχώρα. Από τη σκοπιά της Εθνικής Οικονομίας  η ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας απέχει πολύ από το να είναι η μεγάλη επιτυχία που συχνά ισχυρίζεται πως είναι. Τουναντίον, ασκεί πίεση στην οικονομία καθώς δεν είναι ακόμη κερδοφόρος λόγω χαμηλής ενεργειακής απόδοσης από τη μία πλευρά και υψηλά κόστη επένδυσης από την άλλη. Παρ’ όλ’ αυτά, σαν αποτέλεσμα των συνθηκών που ορίζει το ισχύον νομικό πλαίσιο, ιδιωτικά και δημόσια κεφάλαια επενδύονται σε μεγάλη κλίμακα- κεφάλαια που είναι τουλάχιστον μη διαθέσιμα για σημαντικά μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας, αλλά επίσης καθηλώνουν την αγοραστική δύναμη. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε απώλεια θέσεων εργασίας σε άλλες περιοχές.

Ο μόνος τρόπος για να συνειδητοποιήσουν οι επενδυτές τις ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις τους είναι μέσω του ύψους του τιμολογίου της παραγόμενης από τον άνεμο ηλεκτρικής ενέργειας  που καθορίζεται από το νόμο και ξεπερνά αρκετά την πραγματική τιμή της αγοράς, και από τις αυξημένες φορολογικές  ελαφρύνσεις αποσβέσεων.

Για περισσότερα από είκοσι χρόνια οι Γερμανοί πολιτικοί πιέζονται να αντιδράσουν σε επείγοντα προβλήματα που αφορούν το περιβάλλον και να πάρουν μέτρα προφύλαξης, έτσι έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν σήμερα μια εντελώς εσφαλμένη αποτίμηση της αιολικής ενέργειας. Αυτό επέτρεψε στην αιολική ενέργεια να καθιερωθεί στην κοινή γνώμη ως ένα είδος συνολικής λύσης που υποτίθεται ότι συνεισφέρει αποφασιστικά σ’ ένα καθαρό περιβάλλον και αποτελεί μια εγγυημένη πηγή ενέργειας για το μέλλον, ικανή να αποτρέψει μια κλιματική καταστροφή και τους πυρηνικούς κινδύνους. Αυτή η λανθασμένη εικόνα δημιουργεί ελπίδες και οδηγεί σε μια γενική αποδοχή της χρήσης της αιολικής ενέργειας που ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι δεν ζητάει κανείς από τον κόσμο να κάνει οικονομία στην κατανάλωση.

Οι αρνητικές επιπτώσεις της βιομηχανίας αιολικής ενέργειας στην πυκνοκατοικημένη μας χώρα αποσιωπούνται, η επιστημονική γνώση αγνοείται και η κριτική στην αιολική ενέργεια θεωρείται ταμπού. Από αυτές τις πολιτικές και κοινωνικές τάσεις λίγοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ξεφύγουν. Έπειτα από δεκαετείς αποφασιστικούς αγώνες για τη διατήρηση της υπαίθρου μας η πλειονότητα των μεγάλων οργανώσεων για την προστασία της φύσης παραμένει σήμερα αδρανής παρατηρητής της καταστροφής της.

Μαζί με ομάδες απερίσκεπτων καιροσκόπων, μια πολιτική με γνώμονα τη βραχυπρόθεσμη επιτυχία κατάφερε να ανοίξει το δρόμο με τον ακόλουθο τρόπο: με τις τροποποιήσεις της χωροταξικής νομοθεσίας και της νομοθεσίας για την προστασία της φύσης, η ύπαιθρός μας μένει σχεδόν απροστάτευτη απέναντι στην εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας, και έτσι αφήνεται στο έλεος της υλικής εκμετάλλευσης από τους επενδυτές κεφαλαίων. Ταυτόχρονα άνθρωποι που εκτίθενται άμεσα σε αυτή την τεχνολογία, την εχθρική για τον άνθρωπο, έχουν σε μεγάλο βαθμό στερηθεί του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός τους να εκφέρουν άποψη για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν.

Αφού όλες οι προσπάθειες να επηρεαστούν οι έχοντες πολιτικές ευθύνες ήταν χωρίς επιτυχία, οι υπογράφοντες το παρόν μανιφέστο δεν βλέπουν άλλη λύση από το να κοινοποιήσουν τις ανησυχίες τους. Εν όψει της σοβαρής βλάβης που απειλεί την ύπαιθρό μας, η οποία αντανακλά την ιστορική μας εξέλιξη και είναι το θεμέλιο της πολιτιστικής μας ταυτότητας, κάνουμε έκκληση για το σταμάτημα της επέκτασης της τεχνολογίας αιολικής ενέργειας που είναι ανώφελη και από οικολογική και από οικονομική σκοπιά.

Συγκεκριμένα απαιτούμε την ανάκληση όλων των άμεσων και έμμεσων επιδοτήσεων σε αυτή την τεχνολογία. Αντ’  αυτού το δημόσιο χρήμα θα πρέπει να καταστεί σε μεγαλύτερη κλίμακα διαθέσιμο στην έρευνα για την εξέλιξη αποτελεσματικότερης τεχνολογίας και στην έρευνα βασικών αρχών που είναι πιθανόν να προσφέρει πραγματικές λύσεις στα προβλήματα της παραγωγής ενέργειας με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον και διαρκή.

Διατυπώνουμε μια επείγουσα προειδοποίηση ενάντια στην άκριτη προώθηση μιας τεχνολογίας που μακροπρόθεσμα θα έχει εκτεταμένες δυσμενείς επιπτώσεις στις σχέσεις ανθρώπου και φύσης. Ανησυχούμε ιδιαίτερα για μια αλλαγή συμπεριφοράς, που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή καθώς εξελίσσεται βραδέως, και που μας δίνει όλο και μικρότερη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε πόσο σημαντικό είναι για τον άνθρωπο να ζει σ’ ένα περιβάλλον που να χαρακτηρίζεται κυρίως από τη φύση.

Κατάλογος των πρώτων που υπέγραψαν

-----------------------------------------------------------------------------

Η Εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων στα νησιά των Κυκλάδων
Tου Μ. Δεκλερή
http://eyploia.aigaio-net.gr//modules.php?name=News&file=article&sid=217

Το Επιμελητήριο έχει ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό, ειδικώς για τα μικρά νησιά, με την από 30.6.2004 Γνωμοδότησή του, εξ αφορμής της σχεδιαζομένης εγκαταστάσεως αιολικών πάρκων στην ?νδρο, ένθα έκρινε συνολικώς το ζήτημα τούτο εν σχέσει με το καθεστώς ηυξημένης προστασίας των μικρών νήσων ως ευαισθήτων οικοσυστημάτων υποκειμένων υποχρεωτικώς μόνον εις ηπίαν διαχείριση (Agenda ’21-Κεφ.17, 1992), Διακηρύξεις Barbados (1994) και Minorca (1997). Εξ άλλου το όλο πρόβλημα των αιολικών πάρκων έχει ερευνηθεί επίσης από το Επιμελητήριο στο πρόσφατο παρελθόν στην από 25.9.2002 Γνωμοδότησή του προς την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ευβοίας, ένθα το ζήτημα τούτο αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.

Το Επιμελητήριο κρίνει αναγκαίο να επισύρει την προσοχή των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών ότι πρέπει να αποφευχθεί η σύγχυση μεταξύ του οικολογικού σκοπού των πάρκων αυτών (παραγωγή καθαράς ενεργείας) και της βλάβης την οποία συνεπάγονται για το περιβάλλον οι τεράστιες ανεμογεννήτριες των πάρκων αυτών, που συνιστούν πράγματι βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλής οχλήσεως για το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Οι νήσοι των Κυκλάδων έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον των επενδυτών λόγω του υψηλού αιολικού δυναμικού των. Αλλά, κατά το Σύνταγμα και το διεθνές ειδικό καθεστώς προστασίας των μικρών νησιών, το Κυκλαδικό φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο, και ιδίως το αισθητικό τοπίο, είναι πολυτιμότερα έννομα αγαθά, απολαύοντα προστασίας  έναντι και αυτών τούτων των αιολικών πάρκων.

Οι εκ του εξωτερικού εισαγόμενες ανεμογεννήτριες, σχεδιασθείσες στις ξένες χώρες της παραγωγής των, είναι εντελώς ασυμβίβαστες προς την μικρή κλίμακα του ελληνικού νησιωτικού τοπίου. Τυχόν εγκαθιστάμενες στους τόπους προτιμήσεως των επενδυτών, συνεπάγονται καταστροφή του αντιστοίχου πολιτιστικού, αισθητικού και φυσικού κεφαλαίου των νησιών μας, η οποία, βεβαίως, αποκλείεται από το Σύνταγμα του 1975 με το άρθ. 24 και την παγία νομολογία του ΣτΕ για την προστασία των μικρών νησιών ως ευαισθήτων οικοσυστημάτων.

Το ΣτΕ στο πρόσφατο παρελθόν απηγόρευσε τους πυλώνες της ΔΕΗ στα μικρά νησιά (Σύρος και Μύκονος) και ασφαλώς θα πράξει το ίδιο προκειμένου περί των τερατωδών ανεμογεννητριών. Το ζήτημα των αιολικών πάρκων είναι λεπτόν και κρίσιμο. Απαιτεί ειδική χωροταξία, ένθα προέχει το τιθέμενο ως άνω θέμα καταστροφής του νησιωτικού τοπίου.

Επειδή δε το τοπίον είναι μέγιστον εθνικό πολιτιστικόν αγαθό, στο οποίο συνοψίζεται πολιτιστική ιστορία χιλιετιών, το Επιμελητήριο φρονεί αδιστάκτως ότι οι τερατώδεις ανεμογεννήτριες που κυκλοφορούν μέχρι σήμερα στο εμπόριο είναι απολύτως ασύμβατες με το ευαίσθητο και λεπτό νησιωτικό τοπίο, και άρα παράνομες και ανεπίτρεπτες.

Τα αιολικά πάρκα στην Ελλάδα θα γίνουν όπως απαιτεί η προστασία του περιβάλλοντος και όχι όπως συμφέρει τους επενδυτές. Το Επιμελητήριο θεωρεί μέγα και εθνικό κίνδυνο την εγκατάσταση αιολικών πάρκων κατά παράβαση των ανωτέρω αρχών.







Το άρθρο αυτό προέρχεται από eyploia.aigaio-net.gr
old.eyploia.gr

Το URL της ιστορίας αυτής είναι ο εξής
old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1755