Aν άλλο νησί είχε την Ερημόμηλο θα την είχε αναδείξει
· σαν τον χώρο ελεύθερης εκτροφής του περήφανου αίγαγρου
· σαν πρότυπο χώρο οικολογικών μελετών
· σαν ιστορικό χώρο
· σαν χώρο μύθων και θρύλων
· σαν αρχαιολογικό χώρο
· σαν ανοικτό ενυδρείο

και θα προβληματιζόταν ή θα είχαν αποφασίσει οι φορείς και οι απλοί κάτοικοι,
· να σχεδιάσουν διαδρομές για περιπατητές
· ελεγχόμενο κυνήγι με το αζημίωτο
· δημιουργία υποδομών για την φυσική διαχείριση του όλου οικοσυστήματος
· προστασία και ορθολογική εκμετάλλευση του αλιευτικού πλούτου
· να γυριστούν ντοκιμαντέρ, να γραφτούν βιβλία για το νησί…

Τώρα όμως είναι δική μας και αν δεν υπήρχαν κάνα- δύο άνθρωποι με μεράκι μπορεί και να είχε τελειώσει σαν εκτροφείο του αίγαγρου και οι εταιρίες να εξετάζανε το ενδεχόμενο να βγάλουν τα σπλάχνα του ατίθασου νησιού για πούλημα.
Βέβαια και οι απλοί (χωρίς εταιρική μορφή) Μηλιοί κάνουν ότι μπορούν για να περιποιηθούν το ατίθασο νησί…
Προκαλεί φαίνεται …
Έτσι φτάσανε κάποια σαΐνια μέχρι να αμολήσουνε κουνέλια για εκτροφή !!!
Εκτροφείο ακούσανε…
Δηλαδή ότι χειρότερο για το οικοσύστημα της Αντιμήλου. Αν δεν υπάρξει κάποια αρρώστια να τα ξεκληρίσει, ή κάποια ανθρώπινη παρέμβαση, αναμένεται τα κουνέλια να φάνε τις ρίζες των όποιων φυτών και να μείνει το νησί χωρίς ίχνος πράσινου και οι αίγαγροι μετά τόσους αιώνες ζωής στο νησί, να μην αντέξουν τις περιποιήσεις μας.

?ραγε είμαστε τόσο αδιάφοροι, τόσο οκνηροί, τι φταίει;
Το παραπάνω παράδειγμα είναι από τα λιγότερο προκλητικά βέβαια, αλλά ενδεικτικό και δεν προσφέρεται για παρερμηνείες (ελπίζω).
Είναι τόσες οι προκλήσεις στη Μήλο που χωρίς ιεράρχηση, χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο δράσης μας καθηλώνουν και παραμένουμε μαρμαρωμένοι.

Προτιμούμε ή αποδεχόμαστε,
· να αφήνουμε τις παραλίες να δουλεύουνε μόνες για την τουριστική ανάπτυξη, όταν δεν τις βρωμίζουμε,
· να αφήνουμε τις εταιρίες ανενόχλητες και μόνες να εκμεταλλεύονται το μεταλλευτικό πλούτο,
· να αφήνουμε τους αρχαιολογικούς μας χώρους κλειστούς,
· να αφήνουμε τα νεότερα μνημεία (πχ Θιάφες, Βάνι) να ρημάζουν κατά βούληση του χρόνου και των επισκεπτών,
· τα γεωλογικά αξιοθέατα να τα ανακαλύπτουν ξένοι και να μας τα δείχνουν,
· την βιοποικιλότητα να την «προστατεύουν» γραφειοκρατικά μορφώματα,
· να αφήνουμε τα ψάρια να κινδυνεύουν να εξαφανιστούν,
· να αφήνουμε την οικιστική ανάπτυξη βέβαια όπως και αλλού,
· για την εκμετάλλευση της γεωθερμίας το σύστημα «βλέποντας και κάνοντας».

Τόσο μαύρα είναι τα πράματα;
Τόσο, αλλά και με ελπίδες,
· γιατί υπάρχει πια νερό,
· γιατί υπάρχει και μια θεατρική ομάδα,
· γιατί υπάρχουν παρέες με μουσικές αναζητήσεις,
· γιατί υπάρχει το κτήμα του Δρακάκη
· γιατί κάτι έγινε στη Πλάκα από πλευράς περιποίησης του χωριού,
· γιατί υπάρχουν σύλλογοι που δεν αναπαράγουν τις τηλεοπτικές εκπομπές,
· γιατί η ποιότητα του φαγητού στη Μήλο έχει βελτιωθεί,
· γιατί κάποιοι δεν κλείνουν από 10 Σεπτεμβρίου τα μαγαζιά τους και μετά να διαμαρτύρονται για τα πλοία που αλλάζουν δρομολόγια τον Οκτώβριο,
· γιατί κτίζονται και ωραία σπίτια,
· γιατί κτίζεται η τεχνική σχολή,
· γιατί αυξάνονται τα μαγαζιά με ντόπια προϊόντα,
· γιατί την άλλη φορά αντιδράσαμε στο θέμα της γεωθερμίας και τώρα σαν να μας υπολογίζουνε,
· γιατί έχουμε μνήμες αγώνων και συλλογικών προσπαθειών στο νησί μας,
· γιατί έχει τόση ομορφιά η Μήλος που έχει αντέξει και αφομοιώσει πολλούς πειρατές, επιδρομείς, σεισμούς και ηφαίστεια…

Τι φταίει λοιπόν;
Προφανώς ο σχεδιασμός, και πριν από αυτόν το όραμα για τη Μήλο που θέλουμε… έτσι ώστε να μεταμορφωθεί η γνωστή ειρωνεία μας σε δημιουργική δύναμη.

------------------------------------
ΜΗΛΙΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ: miliondialogoi.blogspot.com/
23/1/2008