Οι «μεγαεκκλησίες» στις ΗΠΑ εγκαταλείπουν το... παγκάρι, The New York Times
Ημερομηνία Wednesday, January 23 @ 01:11:42 UTC
Θέμα Νησιά


Μπίζνες προτεσταντικών εκκλησιών στις ΗΠΑ
Οι αμερικανικές μεγαεκκλησίες -δηλαδή οι αυτόνομες προτεσταντικές ενορίες με 2.000 ή περισσότερα ενεργά μέλη- δραστηριοποιούνται δυναμικά στο χώρο των επιχειρήσεων. Κάποιες έχουν στην κατοχή τους εμπορικά κέντρα, ενώ άλλες έχουν δημιουργήσει οικοδομικούς συνεταιρισμούς και κατασκευάζουν συγκροτήματα κατοικιών. Εν ολίγοις, μετατρέπονται σταδιακά σε ισχυρούς παίκτες στις τοπικές οικονομίες. Αυτές, οι δραστηριότητές τους όμως, έχουν δεχθεί πολλάκις τα πυρά των παραδοσιακών επιχειρήσεων, που τις κατηγορούν ότι συμμετέχουν στο παιχνίδι της αγοράς με τους πλέον ευνοϊκούς όρους.

Στις αρχές Οκτωβρίου, άνοιξε τις πύλες του, στο Ανκορατζ της Αλάσκας, ένα επιβλητικό κλειστό στάδιο με γήπεδο ποδοσφαίρου και πίστα για στίβο. Η όλη εγκατάσταση έχει ήδη ενοικιαστεί μέχρι το 2011. Σε κοντινή απόσταση από το στάδιο βρίσκεται ένα συγκρότημα αποθηκών, το οποίο επίσης έχει ενοικιαστεί στην εταιρεία κατεψυγμένων προϊόντων Sysco. Το κοινό σημείο μεταξύ των δύο προαναφερθεισών επιχειρήσεων είναι ότι ανήκουν στην ChangePoint, μία αδέσμευτη χριστιανική εκκλησία που αριθμεί 4.000 πιστούς. Οι επικεφαλής της θρησκευτικής αυτής ομάδας δικαιολογούν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, λέγοντας ότι η συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης «θα φέρει περισσότερους ανθρώπους στο δρόμο του Θεού».

Η ChangePoint δεν είναι η μοναδική από τις αμερικανικές μεγαεκκλησίες –δηλαδή τις αυτόνομες προτεσταντικές ενορίες με 2.000 ή περισσότερα ενεργά μέλη– που δραστηριοποιείται στο χώρο των επενδύσεων και των συμμετοχών. Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας New York Times, στους ισολογισμούς 1.300 τέτοιων οργανισμών, τα επιχειρηματικά τους ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την κατασκευή και λειτουργία αθλητικών εγκαταστάσεων, την τεχνική υποστήριξη αεροπορικών εταιρειών, ακόμη και τη δημιουργία εταιρειών μεταφοράς υψηλών προσώπων.

Οικονομικοί παράγοντες

Τουλάχιστον 10 μεγαεκκλησίες έχουν στην κατοχή τους εμπορικά κέντρα, ενώ άλλες, ιδιαίτερα ισχυρές, έχουν δημιουργήσει οικοδομικούς συνεταιρισμούς και κατασκευάζουν συγκροτήματα κατοικιών. Μία εξ αυτών, η LifeBridge, έχει τοποθετήσει το ναό της μέσα σε ένα οικοδομικό σύμπλεγμα που δημιούργησε η ίδια και το οποίο περιλαμβάνει γραφεία, χώρους άθλησης, ένα γηροκομείο, αλλά και πολυτελείς κατοικίες.

Εν ολίγοις, πολλές εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε ισχυρούς παίκτες στις τοπικές οικονομίες. Αυτές οι μη συμβατικές δραστηριότητές τους όμως, έχουν δεχθεί πολλάκις τα πυρά των παραδοσιακών επιχειρήσεων, που κατηγορούν τις μεγαεκκλησίες ότι επωφελούνται από τις φορολογικές διευκολύνσεις που παρέχει το κράτος στους εκκλησιαστικούς οργανισμούς. Με άλλα λόγια, συμμετέχουν στο παιχνίδι της αγοράς με τους πλέον ευνοϊκούς όρους.

Για παράδειγμα, οικοδομικά συγκροτήματα μικτής χρήσης, τα οποία περιλαμβάνουν και ιερούς ναούς, καθιστούν τον καθορισμό των μη φορολογούμενων εκκλησιαστικών δραστηριοτήτων αρκετά δύσκολο.

Επιπλέον, η εμπορική επιτυχία τέτοιων δραστηριοτήτων, όπως τα θέατρα, οι κλινικές, τα μαγαζιά και τα αθλητικά κέντρα, δεν παραγράφει τις θρησκευτικές τους καταβολές. Τις περισσότερες φορές, το προσωπικό που απασχολούν προέρχεται αποκλειστικά από το ποίμνιο της μεγαεκκλησίας στην οποία ανήκουν, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μιας πόλης να νιώθει αποκλεισμένο.

Βεβαίως, η οικονομική δραστηριότητα δεν είναι κάτι καινούργιο στην εκκλησιαστική παράδοση. Τα μεσαιωνικά μοναστικά συγκροτήματα, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ιαπωνία αποτελούσαν κέντρα εμπορικών συναλλαγών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εκκλησίες επένδυαν ανέκαθεν σε ακίνητη περιουσία προκειμένου να αντλούν πόρους.

Οι συνεχώς διευρυνόμενες επενδύσεις των σημερινών γιγαντιαίων εκκλησιών όμως, διαφέρουν ριζικά στη φυσιογνωμία τους από τα προαναφερθέντα ιστορικά προηγούμενα. Κατ’ αρχάς, εκτείνονται σε περιοχές όπου κανείς δεν θα το περίμενε, όπως τα πλούσια προάστια των πόλεων, πέρα από τη «Ζώνη της Βίβλου», όπως συχνά αποκαλούνται οι Νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ. Επίσης, οι οικονομικές δραστηριότητες των σημερινών προτεσταντικών ενοριών συχνά δεν έχουν τον χαρακτήρα της προσφοράς προς την κοινότητα. Αντιθέτως, στοχεύουν ευθέως στον προσηλυτισμό. «Δεν μας ενδιαφέρει τόσο η οικονομική πλευρά του πράγματος, όσο η ιεραποστολική», δηλώνει ο πάστορας της ChangePoint.

Η έκταση που έχει λάβει το «θρησκευτικό επιχειρείν» καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι υπάρχουν πλέον εκκλησίες που εκδίδουν πιστωτικές κάρτες και χορηγούν διαφόρων τύπων δάνεια σε μικρές επιχειρήσεις. Με άλλα λόγια, έστω και υπό τον μανδύα της κοινωνικής προσφοράς, οι μεγαεκκλησίες αναζητούν πηγές εισοδήματος πολύ πιο προσοδοφόρες από τον παραδοσιακό «δίσκο» και το «παγκάρι».

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η άνθηση ενός παράλληλου θρησκευτικού πιστωτικού συστήματος. Η «Ευαγγελική Χριστιανική Πιστωτική Ενωση», στην Καλιφόρνια, υπήρξε πρωτοπόρος σε αυτόν τον τομέα. Μέχρι στιγμής έχει χορηγήσει 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια για επενδυτικούς σκοπούς σε διάφορους θρησκευτικούς οργανισμούς.

Φορολογικό μυστήριο

Μολονότι οι μεγαεκκλησίες δεν προτίθενται να αλλάξουν οικονομική στρατηγική, κάποιοι πάστορές τους παραδέχονται ότι έχουν δημιουργηθεί έριδες με τοπικούς επιχειρηματίες που τις κατηγορούν για αθέμιτο ανταγωνισμό. Αλλωστε, το φορολογικό τους καθεστώς παραμένει μυστήριο. Οι χώροι που χρησιμοποιούνται για καθαρά θρησκευτικούς σκοπούς δεν φορολογούνται, ενώ η φορολογική κλίμακα χώρων μικτής χρήσης προβληματίζει τόσο τις τοπικές αρχές, όσο και τους λογιστές.

Ακόμη και αν βρεθεί τρόπος να διασαφηνιστούν ποιες από τις οικονομικές επενδύσεις των εκκλησιών είναι άσχετες με τους θρησκευτικούς τους σκοπούς, θεωρείται αμφίβολο το κατά πόσον είναι θεμιτό ένας οργανισμός που απολαμβάνει εκ προοιμίου πλειάδα φοροαπαλλαγών, να χρησιμοποιεί τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου για να προβεί σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Σε μία χώρα όπου ισχύει επισήμως ο χωρισμός Κράτους - Εκκλησίας, η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις μεγαεκκλησίες παραμένει ενδεχομένως μεροληπτικά ευνοϊκή.
------------------------------------------------------------
(πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: 29-11-07)

........................................................................................................................
Mπίζνες εις το όνομα του πατρός
Από τον Γιώργο Σκαφιδά

Ο Ιησούς, ο Μωυσής, ο Σαμψών, ο Δαβίδ, ο Γολιάθ και οι λοιποί πρωταγωνιστές της Βίβλου μεταμορφώθηκαν σε πλαστικά παιχνίδια και με πεδίο μάχης τα ράφια των εμπορικών καταστημάτων των ΗΠΑ «τα βάζουν» με παραδοσιακούς υπερ-ήρωες όπως ο Μπάτμαν, καλλίγραμμες κούκλες τύπου Μπάρμπι και αεικίνητους χειρώνακτες όπως ο Μπομπ ο Μάστορας, για μια θέση στις καρδιές και τις καταναλωτικές προτιμήσεις των μικρών παιδιών. Οι χριστιανικές κούκλες άρχισαν να πωλούνται σε 425 καταστήματα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Wal-Mart σε ολόκληρη την Αμερική. Φέρουν την ονομασία Ιστορίες Δόξας και απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας από τριών έως δώδεκα ετών. Το ύψος τους φτάνει τα 30 εκατοστά και καθεμία συνοδεύεται από ένα βιβλίο το οποίο διηγείται την ιστορία του αναπαριστώμενου «ήρωα».

«Παιχνίδια που τιμούν τον Θεό και αντικατοπτρίζουν τα χριστιανικά διδάγματα και τη χριστιανική ηθική», έτσι χαρακτηρίζει τις πλαστικές φιγούρες η κατασκευάστρια εταιρεία τους, One2believe. «Εάν περπατήσεις στους διαδρόμους οποιουδήποτε μεγάλου εμπορικού κέντρου, θα δεις κούκλες να προβάλλουν και να εξυμνούν την κακία, την καταστροφή, τα ψεύδη και την απάτη», δηλώνει ο Ντέιβιντ Σόκα, ιδρυτής της εταιρείας στο βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο BBC. «Στους διαδρόμους με τα παιχνίδια για τα κορίτσια, θα βρεις κούκλες με πολύ αποκαλυπτικά ενδύματα και σέξι εσώρουχα να προωθούν την ανηθικότητα σε πολύ νεαρές κοπέλες», συνεχίζει ο Αμερικανός, που θεωρεί πως η εν λόγω κατάσταση έχει οδηγήσει πολλούς γονείς σε απόγνωση καθώς δεν ξέρουν πλέον τι δώρα να κάνουν στα εξάχρονα και τα τετράχρονα παιδιά τους. Σε πείσμα λοιπόν της «ακολασίας» που φέρεται να έχει αλώσει τον κόσμο της παιχνιδοβιομηχανίας, η εταιρεία One2believe λανσάρει στην αγορά κούκλες εμπνευσμένες από τη χριστιανική παράδοση «όχι μόνο για να προσφέρουν διασκέδαση αλλά και για να εμφυσούν θρησκευτική πίστη και να συντροφεύουν τα μικρά παιδιά στα πνευματικά τους ταξίδια» .

Ο δρόμος ωστόσο προς τη θρησκευτική ευλάβεια και τον «κόσμο του Θεού» δεν είναι στρωμένος πάντα με τις αγνότερες των προθέσεων. Οι πωλήσεις των επονομαζόμενων χριστιανικών προϊόντων (σε αυτά συμπεριλαμβάνονται βιβλία, μουσική, είδη δώρων και ρουχισμού) αυξάνονται σταθερά τα τελευταία έξι χρόνια και αυτό φαίνεται να το γνωρίζουν καλά τόσο οι υπεύθυνοι της One2believe όσο και της Wal-Mart. Από $4 δισ. που ήταν το έτος 2000 έφτασαν πέρυσι στα $4,63 δισ. σύμφωνα με την Ενωση Χριστιανικού Εμπορίου. Ερευνα του Πανεπιστημίου Μπέιλορ του Τέξας αποτυπώνει εύστοχα την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτήν, το 12% των Αμερικανών ξοδεύουν περισσότερα από $50 κάθε μήνα σε θρησκευτικά προϊόντα, το 11% ξοδεύει από $25 μέχρι $29 μηνιαίως, ενώ το 33% των ερωτηθέντων κάνουν τουλάχιστον μία αγορά από χριστιανικό βιβλιοπωλείο κάθε χρόνο. «Τα τελευταία χρόνια, η ευρύτερη αγορά άνοιξε τις πύλες της στα χριστιανικά προϊόντα», τονίζει η Νάνσι Γκάθρι, μέλος της Ενωσης Χριστιανικού Εμπορίου. Η αρχή λέγεται πως έγινε το 2004 με την κινηματογραφική ταινία του Μελ Γκίμπσον Τα Πάθη του Χριστού.

Από τη στιγμή λοιπόν που το γνωρίζει ο καθένας, δεν θα μπορούσε φυσικά να το αγνοεί η αλυσίδα Wal-Mart, ο μεγαλύτερος λιανέμπορος παιχνιδιών της Αμερικής.Τα πρώτα σημεία πώλησης των παιχνιδιών επιλέχτηκαν προσεκτικά. Πρόκειται για καταστήματα κυρίως στις συντηρητικές νότιες και μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ όπου θρησκευτικά προϊόντα, όπως αντίτυπα της Βίβλου και μουσική γκόσπελ, έχουν σημειώσει υψηλές πωλήσεις στο παρελθόν.

Πολλοί ειδικοί ωστόσο υποστηρίζουν πως τα εν λόγω αντικείμενα απευθύνονται περισσότερο στους γονείς που θέλουν να κατευθύνουν τα παιδιά τους σε έναν συγκεκριμένο δρόμο παρά στα ίδια τα παιδιά. Η κατασκευάστρια εταιρεία πάντως δηλώνει πως το να είναι τα παιχνίδια της ελκυστικά στα παιδιά, αποτέλεσε το κύριο μέλημά της. Οι «κούκλες του Θεού» πριν βγουν στην αγορά, «δοκιμάστηκαν» σε εκκλησιαστικές ομάδες, χριστιανικά σχολεία και κατηχητικά.
-------------------------------------
(πηγή: ΕΘΝΟΣ, 9/10/2007)



18ο Τεύχος



Το άρθρο αυτό προέρχεται από eyploia.aigaio-net.gr
old.eyploia.gr

Το URL της ιστορίας αυτής είναι ο εξής
old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1563