Το γηροκομείο της Μονής Λειμώνος στην Καλλονή της Λέσβου, κολαστήριο για τους 10 εναπομείναντες ηλικιωμένους, σφραγίστηκε με απόφαση του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Είχε προηγηθεί αιφνιδιαστικός έλεγχος του Σώματος Επιθεωρητών Υγείας στις εγκαταστάσεις όπου διαπιστώθηκαν οι τριτοκοσμικές συνθήκες λειτουργίας του.
Ας σημειωθεί ότι παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη ανακριτική διαδικασία για το θέμα με βαριές κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για έκθεση των γερόντων, με αποτέλεσμα το θάνατο κάποιων, αλλά και για αρπαγή χρημάτων από τις καταθέσεις τους.
Μπορεί το γηροκομείο της Μονής Λειμώνος να λειτουργούσε παράνομα επί χρόνια με πρωτοβουλία του ηγούμενου του μοναστηριού και κατά καιρούς να έρχονταν στο φως καταγγελίες για άθλιες συνθήκες λειτουργίας, ωστόσο ενισχυόταν με κρεβάτια, στρώματα και άλλον εξοπλισμό από το Νοσοκομείο Μυτιλήνης και το Δήμο Καλλονής, όπως και με χρηματοδοτήσεις από κρατικούς οργανισμούς.
Χωρίς σταθερό ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς προσωπικό για την καθαριότητα, την υγιεινή και τη φροντίδα των γερόντων, το γηροκομείο αυτό λειτουργούσε υποτυπωδώς και κάτω από ακατάλληλες συνθήκες για ηλικιωμένους. Στις 20 του περασμένου Φεβρουαρίου, το υπουργείο Υγείας έπειτα από πόρισμα-καταπέλτη του Σώματος Επιθεωρητών Υγείας, που είχε επισκεφθεί το γηροκομείο, ζήτησε με έγγραφό του από τη νομαρχία και την Ιερά Μητρόπολη Μηθύμνης, όπου υπάγεται η Μονή Λειμώνος, να κλείσει το γηροκομείο.
Ενώ όμως άλλα είχαν επίσημα διαπιστωθεί από ειδικούς, σε κοινή επιστολή τους η Μητρόπολη Μήθυμνας και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση εμφανίστηκαν να διαφωνούν με τη διαπίστωση του υπουργείου για συνθήκες λειτουργίας του γηροκομείου, λέγοντας μάλιστα ότι «αν επιθυμούν πολυτελέστερη (!) διαβίωση των τροφίμων, θα πρέπει να μας ενισχύσετε οικονομικά και παράλληλα να θέσετε στη διάθεση του ιδρύματος ένα γιατρό, έναν ψυχολόγο και τρεις νοσηλεύτριες».
Τελικά προχθές ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Υγιεινής της Νομαρχίας, Νίκος Αρώνης, και η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Πρόνοιας, Ασπα Φραντζή, επισκέφθηκαν το γηροκομείο της Μονής Λειμώνος και ενημέρωσαν τον ηγούμενο για την απόφαση να κλείσει οριστικά το γηροκομείο. Μέχρι να βρεθεί άλλη λύση, οι 10 γέροντες που σήμερα φιλοξενούνται εκεί, θα παραμείνουν υπό τις άθλιες συνθήκες, που επίσημα διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν.
----------------------------------------------------
(πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/06/2007)
................................................................................................................................................................................................................................................
Μονή Λειμώνος
Του Σ. Β. Σκοπελίτη
12.11.2007
Κάθε φορά που διαβάζω δημοσιογραφική έρευνα σχετικά με την παραπάνω Μονή, φρικιώ, φλιπάρονται τα σωθικά μου, κι αν ήμουν νέος θα είχα συστήσει ομάδα για την καταστολή της χριστιανικής υποκρισίας, ομάδα εναντίον των εγκλημάτων των χριστιανών. Μα δεν ανατριχιάζει κανείς αρμόδιος για τα όσα συμβαίνουν στη Μονή αυτή; Εγώ θα ντρεπόμουν, αν η θέση μου ήταν τέτοια, που θα μ’ επέτρεπε να επέμβω, παραβλέποντας και παραμερίζοντας, την όποια γραφειοκρατία, τον όποιον ελλιπή νόμο. Και ρωτώ: υπάρχει άβατο στο έγκλημα της Μονής;
Αν αληθεύουν, όσα έχουν καταγγελθεί στις ύποπτες, μέχρι αναλγησίας πράξεις, εντός της Μονής, τότε σύσσωμη θα έπρεπε όλη η κοινωνία της Λέσβου να παρενέβαινε, καθώς όσα διαπράττονται μέσα από τα τείχη, μόνο στην κόλαση γίνονται. Είναι επίγεια Κόλαση η Μονή; Είναι Κράτος εν Κράτει η Μονή; Και γιατί δεν επεμβαίνουν οι Μητροπολίτες, οι Βουλευτές, ο Περιφερειάρχης, ο Νομάρχης, οι Δήμαρχοι, οι χριστιανοί, οι Ιεχωβάδες, οι Μασόνοι. Δεν αντιλαμβάνονται ότι στη Μονή - αν αληθεύουν, το επαναλαμβάνω, όσα έχουν καταγγελθεί - προσβάλλεται η ανθρώπινη ιερή υπόστασή τους; Γιατί αποποιούνται την ανθρώπινη ιδιότητά τους καλυπτόμενοι πίσω από το νόμο;
Οι υγειονομικές υπηρεσίες του Κράτους αδυνατούν να επέμβουν; Τότε γιατί έκαναν τον έλεγχο; Για τα μάτια τ’ αλλήθωρα του κόσμου γιατί περί αλληθωρισμού πρόκειται, αν όχι για στρουθοκαμηλισμό. Εδώ πρόκειται για εκμετάλλευση ανήμπορων ψυχών, τις οποίες μην μπορώντας το επίσης ανάλγητο Κράτος να τις θεραπεύει και προστατεύει, είναι καταδικασμένες να υποφέρουν στο τέλος αυτής της σύντομης, αλλά σκληρής ζωής.
Ω! υποκριτικά ανθρωπάρια, την ψυχή σας δεν θα τη δεχτεί κανένας σας Θεός γιατί, επί γης βασανίσατε ή αφήσατε να βασανίζονται αλλονών ψυχές.
Τους λυπάμαι τους Γέροντες, μοιάζουν με ζωντανά κουφάρια κι ας δώσανε κάποτε τα χέρια τους και το σώμα τους σ’ αυτή τη γη και στους συνανθρώπους τους. Αυτοί οι Γέροντες κάποτε γέλασαν, ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, ονειρεύτηκαν, μέθυσαν, εργάστηκαν, πόνεσαν, έζησαν μ’ ελπίδες, συμμετείχαν στα κοινά και τώρα πεταμένοι, σαν τρύπια τσουβάλια μπροστά στα μάτια μας, μπροστά στις συνειδήσεις μας ή δεν έχουμε μάτια πια και συνείδηση, καθώς αλλοτριωμένοι από την καθημερινή μας ομφαλοσκοπία; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για ν’ αφυπνιστούν οι κοιμισμένες μας συνειδήσεις;
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να πούμε μέσα μας: είναι άνθρωποι οι Γέροντες όπως εμείς και δεν πρέπει να τους αφήνουμε να υποφέρουν καλυπτόμενοι πίσω από τη γραφειοκρατία ενός ηλίθιου Κράτους, που κανένας του νόμος δεν είναι Έλλογος, αλλά πονηρός.
Θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε πονηροί, όπως ο σατανάς των χριστιανών; Αν ναι, ας τους αφήσουμε τους Γέροντες στα λιπαρά και γλοιώδη χέρια των βασανιστών τους.
Ας τους αφήσουμε να κοιμούνται μ’ εφιάλτες, που ο πόνος τους γεννά. Ας τους αφήσουμε να υποφέρουν γιατί εμείς χάσαμε την ανθρωπιά μας εξαιτίας των νόμων.
Λοιπόν, καλώ την Εκκλησία του Δήμου - και όχι την Εκκλησία των υποκριτών χριστιανών - να παρέμβει και να σταματήσει- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ το μαρτύριο των Γερόντων, αναλαμβάνοντας επιτέλους την ευθύνη της ανθρώπινής μας υπόστασης.
Ας υψωθούμε στο ανάστημα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, είναι υποχρέωσή μας, αλλιώς, κάπου στο βάθος του χρόνου, κάποιος άλλος πονηρός μας περιμένει για να εξοντώσει το σώμα μας και το πνεύμα μας. Αυτό συμβαίνει στους εσώκλειστους Γέροντες στη Μονή Λειμώνος, καθημερινά εξοντώνεται το σώμα τους και το πνεύμα τους. Ας πάρουμε τον ανθρώπινο νόμο, παραμερίζοντας τον παράλογο του Κράτους, στα χέρια μας οδηγούμενοι από το ανθρώπινο πνεύμα, και όχι από το ψευδεπίγραφο άγιο. Κι ας μην ξεχνάμε: οι άνθρωποι είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
--------------------------------------------
(πηγή: ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ, 12/11/2007)
18ο Τεύχος
