12 του Γενάρη, μεσημέρι ενός  Σαββάτου χειμωνιάτικα ηλιόλουστου, κι εμείς τρέχουμε να προλάβουμε στις 12 στο βιβλιοπωλείο ΠΑΠΥΡΟΣ την παρουσίαση δύο βιβλίων του Π. Κοροβέση, του εμβληματικού «Ανθρωποφύλακες» που επανεκδίδεται και του τελευταίου του «Ανεπίδοτοι Ερωτες».(εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΑ και τα δύο)

Στο πατάρι του βιβλιοπωλείου, κόσμος και λαός, άλλοι όρθιοι άλλοι καθιστοί…-πολλοί προτίμησαν φαίνεται αντί για καφεδάκι στην παραλία να δούν από κοντά και να ακούσουν τον δημοσιογράφο-συγγραφέα-βουλευτή, μα πάνω απ' όλα ενεργό πολίτη Κοροβέση.

Συνομιλητές και συντονιστές της συζήτησης ήταν οι Χιώτες Γ. Μακριδάκης, του Κέντρου Χιακών Μελετών και ο γιατρός  Α. Μιχαηλίδης, πρώην δημοτ. Σύμβουλος των Ενεργών Πολιτών.

Στη συζήτηση παρεβρέθηκε και η Κα Μαρία Πίνιου Καλλή, Ιατρική Διευθύντρια του Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων (Ι.Κ.Α.Θ.Β), που βρισκόταν στη Χίο για άλλη εκδήλωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες με θέμα τους βασανιστές και τα βασανιστήρια και η οποία παρενέβη κιόλας  για να τονίσει ότι έχει βασίσει όλη την επιστημονική της έρευνα στη δομή του βιβλίου «Ανθρωποφύλακες».

Ο Κος Μιχαηλίδης παρουσίασε τα δύο βιβλία από πλευράς περιεχομένου ενώ ο Κος Μακριδάκης τα συνέδεσε περισσότερο με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Ακολούθησαν δεκάδες  ερωτήσεις του κοινού, λιγότερο για τους Ανεπίδοτους Ερωτες» και περισσότερο για τα βασανιστήρια που υπέστη ο συγγραφέας αλλά και για το νέο του ρόλο ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ερωτήσεις που απαντήθηκαν χαλαρά και με κέφι από τον Περικλή.

Σε ερώτηση για το πώς συνεργάστηκε μ' ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς και τι πιθανότητες έχει να «επιβιώσει» στη Βουλή, απάντησε χιουμοριστικά ότι δεν υπάρχει μεγάλο κόμμα της Αριστεράς, ότι πάντα αισθανόταν αριστερός και ότι αν καταλάβει ότι δεν μπορεί, θα παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα.

Σε αλλεπάλληλες ερωτήσεις που δέχτηκε για την περίοδο της δικτατορίας, μας είπε ότι και τότε και τώρα τα βασανιστήρια είναι μια δοκιμασία συνεχής –ακόμα  και στην ανάπαυλα ανάμεσα σε δύο φάσεις βασανισμών- και στόχο έχουν να μας μετατρέψουν σε ανθρώπους της σειράς, τόνισε ότι αν συναντούσε τους βασανιστές του -αν και αρχικά το ένοιωθε- δεν θα ασκούσε βία εναντίον τους  αλλά ότι η κάθαρσή του  είναι  ο αγώνας του για το σταμάτημα των βασανιστηρίων σε όλο τον κόσμο.Διευκρίνισε ότι τότε ο ίδιος δεν μίλησε γιατί τα ονόματα που έπρεπε να δώσει ήταν όλοι φίλοι του αλλά ότι σέβεται και αυτούς που μίλησαν ή υπέγραψαν «δήλωση μετανοίας» μιάς και δεν πιστεύει στον άνθρωπο από ατσάλι ή σίδερο.

Μας μίλησε για την κατάθεσή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης στα χρόνια της Χούντας, για τη μεταπολεμική Ελλάδα που ποτέ δεν τιμώρησε τους δοσίλογους, για την καθημερινότητα των περιθωριακών, των μεταναστών, των τρελλών, για τα Γκουαντανάμο, την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και την βίαιη αποδόμηση όλων των δικαιωμάτων που οι άνθρωποι με αγώνα κατέκτησαν τα τελευταία 200 χρόνια και μας τόνισε ότι κανείς δεν μπορεί μόνος να τα παλέψει όλα αυτά αλλά μόνο μέσα απ' τη  δράση των ομάδων.

Μίλησε για την καταστροφή του περιβάλλοντος αλλά και για την ανανεωτική δύναμη του έρωτα με το μοναδικό χαμηλόφωνο ήθος και ύφος του, πίνοντας πού και πού και μια γουλιά από το ουϊσκάκι του και καπνίζοντας το τσιγαράκι του…

Η συζήτηση μπορεί να κρατούσε ως το βράδυ αν οι οργανωτές δεν μας ανακοίνωναν λίγο πριν τις 2 ότι η εκδήλωση έφτασε στο τέλος της .

Βγαίνοντας στην γεμάτη κόσμο αγορά της πόλης της Χίου, πίσω στο χειμωνιάτικο ήλιο που ζέσταινε ακόμα, αναρωτιόμουν πώς έγινε και ενώ αυτός ο ευγενής και γεμάτος πάθος άνθρωπος μίλησε για τόσο δυσάρεστα και κακοφορμισμένα πράγματα, βγήκαμε όλοι στο δρόμο μ' ένα αισιόδοξο χαμόγελο στα χείλη μας.