Συγκινητική και δίπλα μας εμπράκτως και μέχρι τέλους η καλή μας η Ζακλίν ντε Ρομιγί. Η σπουδαία ελληνίστρια και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας είναι η πρώτη διασημότητα της πνευματικής Ευρώπης που αντέδρασε για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, για ό,τι συνέβη στην Αρχαία Ολυμπία. Στα 94 χρόνια της η ίδια καλεί από την ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» τους Γάλλους συμπολίτες της να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τη χώρα μας. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για την ώρα, αλλά σκέφτομαι τη δημιουργία μιας Ενωσης Υποστήριξης που θα συνεργαζόταν με τις ελληνικές αρχές με σκοπό την αποκατάσταση των περιοχών και των χωριών που έχουν πληγεί καθώς και την αναδάσωση», δηλώνει στη δημοσιογράφο που της πήρε μια μικρή συνέντευξη, αφιερωμένη αποκλειστικά στο δράμα της Ελλάδας.

Κι όχι μόνον αυτό. Οταν η δημοσιογράφος Εστέλ Μοσιόν υπαινίχθηκε θέμα ανεπαρκούς προστασίας των αρχαιοτήτων από τις ελληνικές αρχές, η Ζακλίν ντε Ρομιγί απάντησε κατάλληλα...

Τρεις ερωτήσεις κλήθηκε να απαντήσει η Ρομιγί. Τις παραθέτουμε κι αυτές, όπως και τις απαντήσεις της:

- Πώς αισθάνεστε για τις πυρκαγιές που αφανίζουν την Ελλάδα εδώ και μερικές μέρες;

«Εμεινα άναυδη όταν άκουσα τις ειδήσεις. Είναι οδυνηρό. Ακόμα κι αν δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω, βιώνω ένα συνεχές αίσθημα συμμετοχής και οδύνης για μια χώρα που γνώρισα και θαύμασα. Αυτές τις μέρες το μυαλό μου βρίσκεται σχεδόν αδιάκοπα στην Ελλάδα. Ακούω ραδιόφωνο κι όταν οι δημοσιογράφοι αλλάζουν θέμα, τους κακίζω. Είμαι ίσως από τους λιγότερο ενημερωμένους για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν εκεί, αλλά, σίγουρα, είμαι κι από αυτούς που έχουν συγκινηθεί περισσότερο. Βρίσκομαι στην Προβένς. Η θερμοκρασία έχει φτάσει στους 34 βαθμούς και όλη η περιοχή υποφέρει από ξηρασία. Οι συνθήκες είναι ήδη δύσκολες εδώ, φανταστείτε λοιπόν πώς είναι η κατάσταση εκεί».

- Εχετε επισκεφτεί πολλές φορές την Ελλάδα. Ποιες αναμνήσεις διατηρείτε από τα χωριά αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας;

«Ξαναβλέπω με τα μάτια της φαντασίας μου τα υπέροχα δέντρα. Τα πεύκα και τις ελιές. Τρέμω όταν σκέφτομαι την κατάσταση στην οποία θα βρίσκονται τώρα. Οι πυρκαγιές καλύπτουν μια τεράστια έκταση και πλήττουν περιοχές διαφορετικές, πλούσιες σε χλωρίδα. Η Πελοπόννησος ήταν κατά μεγάλο μέρος δασώδης. Θυμάμαι πώς έπεφταν οι σκιές των πεύκων στο μνημείο, σαν να έρχονταν κατευθείαν από τον ουρανό. Με τον καύσωνα που μαστίζει τη χώρα η παραμικρή σπίθα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Η Ολυμπία, ο αρχαιολογικός χώρος της οποίας είναι θεμελιώδης για την περιοχή και είχε διατηρηθεί ανέπαφος, είναι ένας τόπος ιερός. Ηταν ένας τόπος ενός σημαντικότατου πολιτισμού. Σώζονται εξαιρετικά μνημεία και μεγάλοι κίονες. Στο μουσείο φυλάσσονται αγάλματα που βρέθηκαν σ' όλη την περιοχή.

Φοβάμαι ότι όλος αυτός ο θησαυρός δεν θα μπορέσει να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον ρημαγμένο. Γιατί η Ολυμπία είναι ο συνδυασμός των αρχαιολογικών θησαυρών με το φυσικό ντεκόρ του τοπίου. Ο χώρος είναι ιερός και για τη δική μας κουλτούρα. Οπως η λογοτεχνία της αρχαίας Ελλάδας έγινε δική μας, έτσι οι γιορτές της και οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς μας».

- Οι ελληνικές αρχές διαβεβαιώνουν για την προστασία των ιστορικών και αρχαιολογικών χώρων. Οι διαβεβαιώσεις τους αρκούν;

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεσογειακό κλίμα και τεράστια πολιτιστική κληρονομιά. Είναι αδύνατον να προστατεύσει κανείς όλους τους χώρους. Θα χρειαζόταν ένα πυροσβεστικό σύστημα ανά τρία μέτρα! Κι αναμφισβήτητα ένας τέτοιος εξοπλισμός θα ήταν πανάκριβος. Μια άλλη λύση θα ήταν να αντιμετωπίσει κανείς τους ιστορικούς τόπους σαν ένα δημόσιο κήπο υπό την έννοια της "ανοιχτής" επίσκεψης. Αυτό θα ήταν κρίμα. Θυμάμαι την πυρκαγιά στο όρος Σεντ Βικτουάρ (το 1989 στην περιοχή Μπους-ντι-Ρον όταν είχαν καεί 5.000 εκτάρια): μια φορά πέρασε η φωτιά αλλά χρειάστηκαν τουλάχιστον δέκα χρόνια για την αναγέννηση του δάσους. Σκέφτομαι τι θα συμβεί τώρα στην Ελλάδα. Οι Ελληνες χρειάζονται βοήθεια και δωρεές. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για την ώρα, αλλά σκέφτομαι τη δημιουργία μιας Ενωσης Υποστήριξης που θα συνεργαζόταν με τις ελληνικές αρχές με σκοπό την αποκατάσταση των περιοχών και των χωριών καθώς και την αναδάσωση».