Συνηθισμένο το θέαμα, αφού χιλιάδες σκάφη όλων των ειδών και διαστάσεων διασχίζουν τους θερινούς μήνες τις ελληνικές θάλασσες. Φέτος την τιμητική τους είχαν τα φουσκωτά που έγιναν και πρωτοσέλιδο (εξαιτίας του ανθρωποκυνηγητού της Χίου που στοίχισε τη ζωή του 48χρονου Δημήτρη Μακρυγιάννη). Χιλιάδες ανήσυχες μητέρες επικοινώνησαν εκείνη την ημέρα με τα παιδιά τους και με την ίδια αγωνία ρώτησαν σε ποιο σημείο του πελάγους ακριβώς βρίσκονται... «Ακούσαμε ότι σκοτώνουν ανθρώπους με φουσκωτά, δεν πιστεύω να επιδίδεσαι σε τέτοια επικίνδυνα σπορ», αναφώνησαν, ακόμη και αν τα αποβλακωμένα από το ξενύχτι βλαστάρια τους παραθέριζαν σε ενοικιαζόμενα στη Λούτσα, δεν επισκέπτονταν καν την παραλία και ξημεροβραδιάζονταν στα Ιντερνετ καφέ και στα μπαράκια...

Μια γειτονιά είναι οι Κυκλάδες για όσους, ας είναι καλά ο καπετάνιος, έχουν την τύχη να διασχίζουν το Αιγαίο με φουσκωτό. Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και το ένα νησί πλησιάζει το άλλο, όπως κάποτε όταν πολλά από αυτά ήταν ενωμένα. Τότε συνειδητοποιείς ότι η άγονη γραμμή και η ταλαιπωρία χιλιάδων ανθρώπων δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια «εφεύρεση» των επιχειρηματιών που αρνούνται να εξυπηρετήσουν εκεί που δεν είναι εξασφαλισμένα τα υπερβάλλοντα κέρδη. Εχεις όμως και την ευκαιρία να επισκεφτείς μέσα σε ελάχιστο χρόνο νησιά τα οποία είχες ταυτισμένα με επίγειους παραδείσους, μακριά από το θόρυβο και τη φορτισμένη ατμόσφαιρα της καθημερινότητας.

Κουφονήσια, Σχοινούσα, Δονούσα, Ηρακλειά είναι μόνο ορισμένα από τα ονόματα που εξάπτουν τη φαντασία πολλών... Η αλήθεια είναι ότι δεν σε απογοητεύουν καθώς γαλαζοπράσινα νερά και βραχώδεις πλαγιές που μοιάζουν με μοντέρνα γλυπτά καλωσορίζουν τον επισκέπτη, όμως το μακρύ χέρι αδίστακτων εργολάβων και επιχειρηματιών έχει φτάσει ώς εκεί και οι άλλοτε γραφικοί μικροσκοπικοί οικισμοί επεκτείνονται επικίνδυνα. Τριώροφα κτίρια χτίζονται, πισίνες «φυτεύονται» με δυσκολία στο βραχώδες έδαφος, ενοικιαζόμενα και ξενοδοχειακές μονάδες ξεφυτρώνουν άναρχα ανάμεσα στους θάμνους. Και όλα αυτά με την ανοχή των Αρχών που μοιράζουν άδειες, ανταλλάσσοντάς τες με «κουκιά» στις κάλπες...

Αλλάζουμε τώρα προορισμό και «δένουμε» στην κάποτε παρεξηγημένη Τήνο. Η Μεγαλόχαρη, ή αλλιώς ο φόβος των χιλιάδων προσκυνητών, έκανε το θαύμα και προφύλαξε μέχρι πρόσφατα το νησί από την καταστροφή.

Τώρα όμως το σκηνικό μεταλλάσσεται ραγδαία και μέρα με την ημέρα οι οικισμοί επεκτείνονται και η Τήνος μοιάζει ολόκληρη ένα εργοτάξιο. Μαγικές, απόμερες παραλίες όπως η Απηγανιά, η Παχιά Αμμος και ο Αγιος Πέτρος λειτουργούν πλέον ως ιδεώδες φόντο για μεζονέτες και μόνο η δύσβατη, εκτεθειμένη στον βοριά Λιβάδα έχει σωθεί χάρη στο πείσμα του ιδιοκτήτη της μοναδικής ταβέρνας, του κ. Αντώνη που έχει αγοράσει τα περισσότερα παραθαλάσσια οικόπεδα για να μην κτιστούν... Μεζονέτες πάνω στη θάλασσα και στην Κέα, στα Ξύλα, αν και σχετικά καλόγουστες μετατρέπουν σε ιδιωτική πλαζ μία από τις πιο ωραίες παραλίες του νησιού. Τι να πούμε δε για τα άλλοτε κοσμήματα του Αιγαίου, για την Πάρο, τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, τα οποία επισκέπτονται κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες και τέτοια εποχή βουλιάζουν στην κυριολεξία. Δεν υπάρχει γωνιά των νησιών αυτών που δεν έχει χτιστεί (άναρχα τις περισσότερες φορές), δεν υπάρχει παραλία που ανά λίγα τετραγωνικά μέτρα να μη στεγάζει και μια διαφορετική επιχείρηση... (ταβέρνες, ενοικιαζόμενα, μπαρ, ξενοδοχεία).

Ας είναι ώς εδώ... Η ημερομηνία των εκλογών έχει οριστεί. Μερίμνησε ο πρωθυπουργός ώστε να μην έχουν πολύ χρόνο οι πολίτες για να επανενταχθούν στην καθημερινότητά τους. Να συνειδητοποιήσουν τις δυσκολίες της. Από διακοπές, έστω και αν υπήρξαν ολιγοήμερες, όμως ερχόμαστε οι περισσότεροι. Είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πως κάποιοι σπατάλησαν, μαζί με τα λεφτά των ασφαλισμένων, και τις ομορφιές της χώρας, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο το μέλλον τής πλέον κερδοφόρας βιομηχανίας μας, του τουρισμού, χάρη στο ρουσφέτι και στην κερδοσκοπία. Ας το θυμηθούμε αυτό πηγαίνοντας στην κάλπη. Στο χέρι μας είναι να διασώσουμε όσα απέμειναν...