Επικίνδυνοι φύλακες
Του Περικλή Κοροβέση
Ενα καινούργιο παρααστυνομικό σώμα έχει δημιουργηθεί και το βλέπουμε παντού. Στις λαϊκές αγορές, στα σουπερμάρκετ, σε πολυκαταστήματα, δημόσιες υπηρεσίες, νυχτερινά μαγαζιά. Είναι οι λεγόμενοι «σεκιουριτάδες», κατά κανόνα «φουσκωτοί», που όποιος έχει χρήματα μπορεί να τους νοικιάσει. Το επάγγελμα δεν απαιτεί κάποιες ηθικές προϋποθέσεις. Ο εργαζόμενος σε αυτόν τον κλάδο θα πάει να προσφέρει τις υπηρεσίες του εκεί όπου θα τον στείλουν. Αδιάφορο αν θα είναι κάποιος βαρόνος της κοκαΐνης ή στην Ιερά Σύνοδο. Από μια άποψη είναι από τα λίγα επαγγέλματα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όποιον πληρώνει, πράγμα που δεν ισχύει ούτε για τις εργάτριες του σεξ ούτε για τους ταξιτζήδες,
Οι «σεκιουριτάδες» στην Ελλάδα είναι σχετικά καινούργιο φαινόμενο και ίσως είναι μόνη αδιάψευστη απόδειξη του εκσυγχρονισμού μας. Ο θεσμός αυτός προϋπήρχε στον αναπτυγμένο βιομηχανικά κόσμο, τότε που εμείς διαθέταμε μόνο κοινούς μπράβους στα νυχτερινά μας κέντρα που ζημίωναν την καλή εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό. Και πιθανότατα γι' αυτό αντικαταστήσαμε τους αναχρονιστικούς μας νταήδες με τους ένστολους φύλακες της τάξης. Αυτοί οι άνθρωποι, που πληρώνονται για να κρατούν την τάξη, συχνά καταλήγουν να είναι δημόσιος κίνδυνος. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού στον κόσμο όπου προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Υπάρχουν πολλές καταγγελίες για εξευτελιστική συμπεριφορά, βιαιοπραγίες και σοβαρές σωματικές βλάβες που θα μπορούσαν να ήταν και προσπάθειες ανθρωποκτονίας. Και αν ποτέ φτάσουν οι καταγγελίες των θυμάτων στα δικαστήρια, οι θύτες έχουν μια περίεργη ασυλία. Τα θύματά τους δεν έχουν το ίδιο κύρος στα δικαστήρια. Η εμπειρία της Σουηδίας έχει να δείξει θύματα από την κατηγορία των αστέγων που καταφεύγουν στο μετρό, αλκοολικούς κλοσάρ που αρνούνται να φύγουν από το παγκάκι τους ή νεαρούς μετανάστες που τους απαγορεύουν την είσοδο σε διάφορα νυχτερινά κλαμπ. Τα περιοδικό των αστέγων στη Σουηδία «Situation» έχει συχνά τέτοιες καταγγελίες.
Στα καθ' ημάς τώρα έχουμε την περίπτωση της προικισμένης συναδέλφου Αγγελικής Χατζηδημητρίου, που εδώ και δεκατέσσερις μήνες βρίσκεται με τετραπληγία στο νοσοκομείο Danderyd της Στοκχόλμης. Πήγα και την είδα. Και αυτήν την εικόνα έπρεπε να την έβλεπε το πανελλήνιο. Εργο του σεκιουριτά Γιώργου Παβίτσου και της εταιρείας «Eurosecurity». Ποια ήταν αυτή η επικίνδυνη αποστολή της δημοσιογράφου και σε ποια εμπόλεμη ζώνη έγινε αυτό το κακό; Κάποια πλάνα ρουτίνας για το Mega από ένα εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Χίο, όπου είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά, και ο φύλακας όχι μονάχα δεν την άφησε να περάσει (υπήρχε ήδη άλλο συνεργείο μέσα) αλλά προσπάθησε να την απαγχονίσει με την τσάντα της. Ο θύτης είναι ελεύθερος, η εταιρεία συνεχίζει τις εργασίες της και το Mega την ξέχασε. Δεν έστειλε ούτε μια κάρτα του κομπιούτερ.
Σε αντίστοιχη κατάσταση με την Αγγελική βρίσκεται και ένας Ελληνας μετανάστης στη Σουηδία, ο Σάκης Βαγιάτας. Δέχτηκε μια πισώπλατη κλοτσιά στο σβέρκο, από έναν γυμνασμένο στις πολεμικές τέχνες νεαρό Σουηδό, που τον έριξε κάτω και με ένα συνεργό του άρχισαν να τον χτυπούν μόνο στο κεφάλι. Οι γιατροί δεν διαπίστωσαν κανένα άλλο χτύπημα στο σώμα. Αυτά έγιναν στην είσοδο μιας παμπ, κάτω από τα άγρυπνα μάτια των σεκιουριτάδων που δεν έκαναν τίποτα, παρά το γεγονός πως θύτες και θύμα ήταν προηγούμενα στην παμπ που προστάτευαν από επεισόδια αυτού του είδους. Να σημειώσουμε πως θύτες και θύμα δεν γνωρίζονταν. Για την αιτία αυτής της απόπειρας ανθρωποκτονίας θα μάθουμε μόνο όταν μπορέσει να μιλήσει ο Βαγιάτας. Κάποιοι Ελληνες εδώ μιλούν για ρατσιστική επίθεση, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν πως οι νεαροί ήταν μέλη νεοναζιστικής οργάνωσης.
Οι άνθρωποι που δουλεύουν ως «σεκιουριτάδες» έλκονται από τα στρατιωτικά και αστυνομικά επαγγέλματα αλλά απέτυχαν στις επιλογές τους. Τα γράμματα δεν τα έπαιρναν και μια τέχνη δεν έμαθαν. Κατά κανόνα είναι άνεργοι και το μόνο προσόν που διαθέτουν είναι τα μπράτσα τους και η φαντασίωση πως είναι εξουσία. Και αυτό τους κάνει επικίνδυνους. Σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και φοιτητές, υπάρχουν και άνεργοι που το έχουν ως επάγγελμα. Αλλά αυτοί δεν είναι για «πόρτες». Είναι για γραφεία. Σύμφωνοι, να δημιουργηθούν δουλειές για τους ανέργους. Αλλά όχι δουλειές επικίνδυνων και ανεξέλεγκτων μπράβων.
(πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/08/2007)
