Το ιστορικό του έργου ξεκινά τον Δεκέμβριο του 1986, όταν ολοκληρώνεται η μελέτη οδοποιίας «Διάνοιξη δρόμου Κίνι - Δελφίνι», με ανάδοχο τον Ι. Αλαβάνο (νυν πρόεδρο του ΤΕΕ). Ο Δήμος Ανω Σύρου δεν δημοπρατεί το έργο, εκτιμώντας ότι η κατασκευή του πριν από τη θεσμοθέτηση ειδικών Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου προστασίας των ευαίσθητων περιοχών θα είχε τραγικά αποτελέσματα για την ευρύτερη περιοχή του Δελφινιού.

«Εκείνη την εποχή», λέει ο δήμαρχος Ανω Σύρου, Φώτης Δ. Ξαγοράρης, «για την κατασκευή του έργου δεν απαιτούνταν καν Περιβαλλοντική Αδειοδότηση, αφού η Κοινή Υπουργική Απόφαση για τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δημοσιεύεται στο ΦΕΚ το 1990 (ΚΥΑ 69269/25.10.1990). Μετά από περίπου τρία χρόνια από τη σύνταξη της μελέτης, δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 339Δ/2-6-1989 το Π.Δ. της 11/5/1989 των Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) του συνόλου του νησιού και μεταξύ αυτών της περιοχής Δελφινιού (περιοχή 2γ), όπου στην παράγραφο Β5 ορίζεται δόμηση για κατοικία 200 τ.μ., αλλά ειδικός συντελεστής δόμησης (0,1) για τις τουριστικές εγκαταστάσεις και όριο κατάτμησης οικοπέδων τα 8 στρέμματα. Ξένοι και ντόπιοι επενδυτές, εμπιστευόμενοι την πολιτεία, επενδύουν στην περιοχή αγοράζοντας γη».

Ο Δήμος Ανω Σύρου, βλέποντας ότι η περιοχή αρχίζει να χτίζεται (το 1998 είχαν ήδη εκδοθεί περίπου 30 οικοδομικές άδειες), αποφασίζει να κατασκευάσει το δρόμο και για το σκοπό αυτό συντάσσει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και με την αριθμ. 9898/17-11-1998 απόφαση του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου εγκρίνονται οι περιβαλλοντικοί όροι. Το έργο εντάσσεται για χρηματοδότηση στο Β' ΚΠΣ και μετά τη δημοπράτησή του ξεκινά εντός του 1999 η κατασκευή του. Οταν έχουν ολοκληρωθεί σχεδόν οι εργασίες εκσκαφών και εκβραχισμών του δρόμου, κατατίθεται στο ΣτΕ από την Περιβαλλοντική Ομάδα «Γαία» αίτηση ακύρωσης της υπ'αριθμ. 9898/17-11-1998 απόφασης του γ.γ. της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.

Το Ε' τμήμα του ΣτΕ, σε συνεδρίασή του στις 22/09/1999, εκδίδει την 2425/2000 ακυρωτική απόφαση, εκτιμώντας ότι οι περιβαλλοντικοί όροι εκδόθηκαν «...κατόπιν περιορισμένης εκτίμησης, προπαντός της εξυπηρετούμενης ανάγκης τουριστικής αξιοποίησης της περιοχής Δελφινιού». «Εκτοτε το έργο παραμένει στην ίδια κατάσταση, αποτελώντας μια μόνιμη πληγή για το φυσικό περιβάλλον, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε κατοίκους και επισκέπτες της περιοχής. Τι θα γίνει, δεν πρέπει να δοθεί κάποια λύση σε αυτό το θέμα;» διερωτάται ο κ. Ξαγοράρης.

(πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/07/2007) __________________________________________________________________________________ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ "ΓΑΙΑ"...
(Χωματο) Δρόμος Κίνι - Δελφίνι

Με αφορμή το από 02-07-2007 άρθρο του συνεργάτη σας Γ. Α. Κ. , επιθυμούμε να αναφερθούμε στο ιστορικό της αίτησης ακυρώσεως της με αριθμ. 9898/17-11-1998 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.

Στις 15 Ιανουαρίου 1999, η Περιβαλλοντική Ομάδα Κυκλάδων ''ΓΑΙΑ'' κατέθεσε στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας αίτηση ακύρωσης της παραπάνω απόφασης του Γ.Γ. Νοτίου Αιγαίου. Η αίτηση συζητήθηκε στις 22-9-1999, όπου η εισηγήτρια της υπόθεσης ΕΙΣΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ.

Περί το τέλος του μήνα Φεβρουαρίου και ενώ οι τοπικές αρχές θα έπρεπε να περιμένουν την οριστική απόφαση του ΣτΕ, δίνονται εντολές και ξεκινούν οι εργασίες διάνοιξης του επίμαχου δρόμου. Παράλληλα, η ''ΓΑΙΑ'' καταθέτει αίτηση αναστολής των εργασιών, η οποία διατάσσεται εντός περίπου 15 ημερών και συγκεκριμένα στις 16 Μαρτίου 2000. Δυστυχώς, δεν απετράπη η καταστροφική διάνοιξη, καθώς τα συνεργεία δούλευαν με πρωτοφανή ταχύτητα προκειμένου να προλάβουν τυχόν αρνητική απόφαση του Δικαστηρίου. Η επίδοση της Προσωρινής Διαταγής πραγματοποιείται την ίδια ημέρα (16 Μαρτίου) στους αρμόδιους φορείς. Παρόλα αυτά τα συνεργεία εξακολουθούν να εργάζονται και τις επόμενες ημέρες, με αποτέλεσμα την υποβολή μηνύσεων από πλευράς την πλευρά μας. Οι αγώνες μας δικαιώνονται τελικά με την 2425/17-07-2000 απόφαση του ΣτΕ.

Οι λόγοι που προέβαλε η ''ΓΑΙΑ'' για την ακύρωση είναι κυρίως οι εξής :
- Είναι γνωστό πλέον ότι τα μικρά νησιά συγκαταλέγονται μεταξύ των ευαίσθητων οικοσυστημάτων, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας, δυνάμει της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 24 περί προστασίας του περιβάλλοντος. Ουσιώδες μέρος της προστασίας αυτής είναι τα Ειδικά Χωροταξικά Σχέδια, τα οποία πρέπει να διασφαλίζουν την επιβίωση ΑΜΕΙΩΤΟΥ του φυσικού κεφαλαίου και των οικοσυστημάτων κάθε νησιού και να προβλέπουν μόνο τις μορφές ανάπτυξης που είναι συμβατές με τον παραπάνω σκοπό, ώστε να υλοποιείται η συνταγματική επιταγή προστασίας τους και η πολιτική της βιωσιμότητος.

Η Σύρος στερείται Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου και ο Δήμος ?νω Σύρου στα διοικητικά όρια του οποίου επρόκειτο να εκτελεστεί το σχεδιαζόμενο έργο δεν έχει προβεί ως όφειλε στη σύνταξη συνολικής τεχνικής και περιβαλλοντικής μελέτης για το δίκτυο των δρόμων της περιφέρειάς του.

- Ο οικισμός Δελφίνι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του βιοτόπου της Απάνω Μεριάς, ο οποίος είναι από τη φύση του αδιαίρετος και ΠΡΕΠΕΙ να παραμείνει ως έχει. Η περιοχή αυτή, ανήκει εξ ολοκλήρου στο διαφυλακτέο φυσικό κεφάλαιο της Σύρου και πρέπει οριοθετούμενη να έχει ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας. Στο καθεστώς αυτό δεν επιτρέπεται καμία εξαίρεση κατά τόπο ή χρόνο, διότι θα αποτελέσει την απαρχή βεβαίας υποβάθμισης και καταστροφής του βιοτόπου.

- Η συνταχθείσα Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) του έργου, ΑΠΕΚΡΥΠΤΕ ότι η περιοχή Δελφίνι, καθώς και τμήμα του σχεδιαζόμενου επίδικου δρόμου, βρισκόταν (και βρίσκεται) εντός της ευρύτερης περιοχής συνολικής εκτάσεως 700 εκταρίων, η οποία έχει περιληφθεί στο Εθνικό Κατάλογο Προτεινόμενων Περιοχών για ένταξη στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο ''NATURA 2000'' (GR 4220018), κατ' εφαρμογή της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ.

- Απέκρυπτε επίσης, ότι το σχεδιαζόμενο έργο περιλαμβάνεται εντός της ευρύτερης περιοχής 4.000 εκταρίων περίπου, η οποία σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας χαρακτηρίζεται ως Σημαντική για τα Πουλιά Περιοχή της Ελλάδας (Σ.Π.Π.Ε.( με κωδικό GR 150(I.B.A. - Important Bird Area), δεδομένου ότι απαντώνται σε αυτήν πτηνά που προστατεύονται με βάση την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ "περί διατηρήσεως των άγριων πτηνών", καθώς και ότι τμήμα του έργου είχε σχεδιαστεί εντός της περιοχής που περιλαμβάνεται στον Ευρωπαϊκό Κατάλογο με χαρακτηρισμό CORINE BIOTOPES με κωδικό 289 [Βόρεια Σύρος (Ε24 56 Ν37 29) Α 00010077], όπου καταγράφονται οι περιοχές με μείζονα σημασία για τη προστασία και διατήρηση της φύσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

- Σε γενικές γραμμές η Μ.Π.Ε. είχε συνταχθεί με σωρεία παραλείψεων και πλημμελειών και θεωρούμε ότι τεχνικής φύσεως ζητήματα θα κουράσουν.

Τέλος μερικές παρατηρήσεις πάνω στο άρθρο της εφημερίδας σας.

- Μποτιλιαρίσματα σε κάποια σημεία ίσως να γίνονται, αφού ο δρόμος αλλού είναι 15μ φαρδύς(!!!) και αλλού 4μ. Ποιος όμως αναφέρθηκε στα τεράστια 4Χ4 που πολλές φορές και την πλαζ την κάνουν πίστα αγώνων;

- Μη μας πουν τώρα οι αρμόδιοι ότι ενδιαφέρονται για τα όμβρια ύδατα! Ας το σκέφτονταν όταν άφηναν τα ρέματα να οικοδομούνται ή όταν τα μπάζωναν για να γίνουν δρόμοι.

- Τέλος για ποια βιώσιμη ανάπτυξη και προστασία ευαίσθητων περιοχών μιλάμε, όταν γνωρίζουμε ότι η 16/1996 απόφαση του ΣτΕ χαρακτηρίζει το Δελφίνι ως περιοχή για αγροτικές κυρίως δραστηριότητες με κατάτμηση τα 15 στρέμματα; Μήπως πρέπει να αναφέρουμε ότι κάτω από το τραπέζι σχεδιαζόταν περιφερειακός δρόμος σε όλη τη Βόρεια Σύρο με σκοπό την πλήρη οικοπεδοποίηση του νησιού;

Αυτό είναι βιώσιμη ανάπτυξη για τους τοπικούς άρχοντες και φορείς; Να γίνουν όλα τσιμέντο; Ήδη η Νότια Σύρος δεν είναι παρά τσιμέντο και μερικά φορτηγά μπάζα. Το φυσικό περιβάλλον είναι πια παρελθόν και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε βουνά και ακτές. Μήπως είναι τυχαίο που το ΥΠΕΧΩΔΕ "θάβει" τις Ειδικές Χωροταξικές Μελέτες από τα μέσα της δεκαετίας του '80; Σίγουρα όχι. Οι Οδηγίες περί προστασίας περιβάλλοντος γιατί μένουν μόνο στα χαρτιά; Ευρώπη είμαστε μόνο κατ' όνομα και μόνο για τα ''κονδύλια''.

Ας αναρωτηθούμε όλοι τι μέλλον θέλουμε. Σίγουρο είναι πάντως ότι ο αγώνας, έστω και άνισος, συνεχίζεται για την Περιβαλλοντική Ομάδα Κυλάδων "ΓΑΙΑ", με βάση πάντα τη νομιμότητα και στηριζόμενη στις αρχές της βιωσιμότητος.