3/6/2007 Δελτίο Τύπου

Συλλόγων Σκαμιωτών & Κλειωτών Λέσβου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

«…Σπίτι είναι το περιβάλλον που μας έχει αποδοθεί να το διαχειριστούμε. Δεν μας ανήκει, δεν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε ό,τι θέλουμε και πολύ περισσότερο να το καταστρέψουμε. Είναι αποκλειστικά δική μας η ευθύνη να βοηθήσουμε τον περιβάλλοντά μας χώρο να αποκαταστήσει τις καταστροφές που εμείς προκαλέσαμε – αν δεν είναι ήδη αργά – και να τον παραδώσουμε στις επερχόμενες γενιές…Αν καταστρέψουμε το σπίτι μας, πραγματικά το βάρος της καταστροφής θα μας συντρίψει… Επιβάλλεται να αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε περισσότερα δικαιώματα από τα περιβάλλοντά μας όντα. Ό,τι καταστρέφουμε γυρίζει πίσω και μας εκδικείται αμείλικτα… Ως Νομάρχης Λέσβου, χαιρετίζω την κατ? εξοχήν ημέρα που αφορά τους πάντες, γιατί, αν μη τι άλλο, ένα υγιές περιβάλλον αποτελεί λίκνο ελπίδας για εμάς και τα παιδιά μας».
(Μήνυμα Νομάρχη Λέσβου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, 5-6-2005)

Η 5η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, δεν είναι μέρα διακηρύξεων και ανειλικρινών μηνυμάτων. Η σημερινή μέρα καλεί όλους μας, τον καθένα απ' τη σκοπιά του, ν' αναλογιστεί το μερίδιο και την ευθύνη που φέρει για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, την απειλή του πλανήτη μας απ? τη μόλυνση του περιβάλλοντος.

Ο τόπος μας, το νησί μας, πλήττεται από τέτοιου είδους φαινόμενα. Η ανεξέλεγκτη δράση άνομων συμφερόντων με την ταυτόχρονη έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής βούλησης και οράματος, δημιουργούν καρκινωματικές καταστάσεις, εξαιρετικής κακοήθειας, που ασελγούν και βιάζουν το περιβάλλον καθημερινά, απειλούν τη δημόσια υγεία.

Η Κάγια έγινε για μια ακόμα χρονιά το χωνευτήρι των λυμάτων του Κολιού. Εκτός από τουρίστες, που αυτή την περίοδο κολυμπάνε μέσα στο τυρόγαλο, παρελαύνουν διάφοροι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες. «Ενδιαφέρονται» για τον τόπο μας και «σπεύδουν» να δουν από κοντά την υπόθεση. Αλλά ο κρατικός μηχανισμός κωφεύει, παραμένει σταθερά ακινητοποιημένος, αδρανής. Μη μπορώντας ή μη θέλοντας να εφαρμόσουν τους νόμους, όλοι οι αρμόδιοι προβαίνουν σε διαπιστώσεις του τύπου «είναι μια δύσκολη υπόθεση», «έχετε δίκιο, αλλά…». Ωστόσο, το περιβάλλον, το οποίο «δεν μας ανήκει», βλάπτεται καθημερινά, υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής των ανθρώπων και κανένας απ? τους καθ? ύλην αρμόδιους δεν ενδιαφέρεται για την προστασία του.

Σήμερα στη Λέσβο γίνονται εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχουν διάφοροι πολιτικοί και πολιτιστικοί παράγοντες, με σκοπό την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος. Όταν, όμως οι πολίτες τυχαίνει να είναι ευαισθητοποιημένοι, όλους εκείνους τους αρμόδιους, μικρούς και μεγάλους παράγοντες, ποιός θα ευαισθητοποιήσει; Ποιός θ? αφυπνίσει διεφθαρμένες συνειδήσεις;

Δυστυχώς, οι συνειδήσεις διαφθείρονται από την άσκηση πολιτικής εξουσίας, εξαγοράζονται από ιδιωτικά συμφέροντα, τυφλώνονται. Και η άσκηση πολιτικής, επειδή επιβάλλει και προάγει το ατομικό συμφέρον, υπονομεύει το γενικό? οπότε, κάθε λόγος για προστασία του περιβάλλοντος είναι μάλλον περιττός…

Το μήνυμα του Νομάρχη πριν δύο χρόνια με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, ήταν προφητικό. Τόσο προφητικό, που δεν χρειάστηκε να ξανακάνει δηλώσεις.

«Είναι αποκλειστικά δική μας η ευθύνη να βοηθήσουμε τον περιβάλλοντά μας χώρο να αποκαταστήσει τις καταστροφές που εμείς προκαλέσαμε – αν δεν είναι ήδη αργά». Πίσω απ' αυτά τα δικά του λόγια, άραγε αναγνωρίζει και τις δικές του ευθύνες; Και τί είναι διατεθειμένος να πράξει, ώστε ν' αποκαταστήσει τις καταστροφές, που έχει προκαλέσει; Γιατί, το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί είναι μεγάλο.

Η υπεράσπιση και η σωτηρία του περιβάλλοντος δεν εξαντλείται σε λόγια, ψεύτικες δηλώσεις, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Ούτε εξασφαλίζεται με επετειακού χαρακτήρα εκδηλώσεις, όπως καθαρισμό παραλιών ή μάζεμα σκουπιδιών, μια φορά το χρόνο τέτοια ημέρα.

Το καθαρό περιβάλλον, αγαθό όλων των πολιτών, είναι θέμα γενικού συμφέροντος. Απαιτεί θυσίες, να θέσουμε «τον δάκτυλό επί τον τύπο των ήλων», να εστιάσουμε πάνω στο πρόβλημα αυτό καθ? αυτό. Να συγκρουστούμε με διαπλεκόμενα συμφέροντα και να πάρουμε ρηξικέλευθες και γενναίες πολιτικές αποφάσεις.

«Ό,τι καταστρέφουμε γυρίζει πίσω και μας εκδικείται αμείλικτα»: Εμείς ως πολίτες αλλά και ως φορείς του τόπου μας αναγνωρίζουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Αναγνωρίζουμε δηλαδή το γεγονός ότι ήδη έχουμε αργήσει να εκτελέσουμε, αυτό που απ' την αρχή είχαμε αντιληφθεί και έπρεπε να κάνουμε. Να στραφούμε αμείλικτα εναντίον όλων των υπευθύνων για την κατάσταση που επικρατεί στο χείμαρρο και στην Κάγια, ούτως ώστε η εκδίκηση για ό,τι έχουμε καταστρέψει να μην είναι τόσο αμείλικτη.