Αν πάρουμε υπόψη μας ότι ο τουρισμός, με τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις που ασκεί στο σύνολο της οικονομίας, συνεισφέρει στη χώρα μας περίπου το 18% του ΑΕΠ, καταλαβαίνουμε πόσο η καθυστέρηση που παρατηρείται στο νομό στον τομέα του τουρισμού, είναι σε αναντιστοιχία με την υπόλοιπη χώρα και τις πραγματικές δυνατότητες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, το ξενοδοχειακό δυναμικό του νομού Φθιώτιδας από 196 μονάδες συνολικής δυναμικότητας 8.910 κλινών το έτος 1998, σταδιακά μειώθηκε σε 171 μονάδες δυναμικότητας 7.354 κλινών το έτος 2006(πηγή Ξ.Ε.Ε.) Ο ΕΟΤ χορήγησε συνολικά για περιοχές του νομού Φθιώτιδας μόνο τρεις Ειδικές γνωματεύσεις για την υπαγωγή αντίστοιχων τουριστικών επενδύσεων ίδρυσης/επέκτασης ξενοδοχείων, συνολικής δυναμικότητας 220 κλινών, στις διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου 3299/04. Κατά τα έτη 1998 μέχρι και τέλος του 2006 έχουν υπαχθεί στις διατάξεις των αναπτυξιακών νόμων συνολικά 12 τουριστικές επενδύσεις του νομού.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Νομός Φθιώτιδας διαθέτει ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης του αγροτοτουρισμού και του οικοτουρισμού λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Έχει ένα πλούσιο ανάγλυφο συνδυάζοντας το μεγάλο μήκος των ακτών με τους σημαντικούς ορεινούς όγκους (Χλωμός, Καλλίδρομο, Παρνασσός, Οίτη, Βαρδούσια, Γραμμένη Οξιά, Βελούχι, Όρθρη), την όμορφη φύση με την πλούσια χλωρίδα και τους βιότοπους, σημαντικό αριθμό ιαματικών πηγών, αρχαιολογικά, ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία. Κι όλα αυτά σε μικρή απόσταση από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όντας στο κέντρο της Ελλάδας και πάνω στον άξονα της Εθνικής Οδού.

Και ενώ έγιναν συνέδρια και ημερίδες και ακούστηκαν προτάσεις (το Διεθνές Συνέδριο για το Αρχαιολογικό και Οικολογικό Πάρκο της Όρθρης, Ημερίδες για την Προστασία του Εθνικού Δρυμού της Οίτης και την Ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, Ημερίδες στα Καμένα Βούρλα για τον Ιαματικό Τουρισμό και άλλα), δεν έγινε καμιά αξιόλογη προσπάθεια, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της τουριστικής υποδομής και του τουρισμού. Σήμερα, όποιος έχει μια απλή σχέση με τα όμορφα ορεινά μας χωριά, η εικόνα που εισπράττει είναι η εγκατάλειψη, η έλλειψη υποδομών, σκουπίδια στις ρεματιές και μιζέρια. Οι ιαματικές πηγές εγκαταλειμμένες, τα αρχαιολογικά και ιστορικά μας μνημεία εγκαταλειμμένα στη φθορά του χρόνου και των αρχαιοκάπηλων. Το Κάστρο της Λιλαίας, της Δρυμαίας, η Πυρά του Ηρακλή, ο Κούβελος, το Ναρθάκι και τόσα άλλα μνημεία δεν έχουν καν αξιωθεί να έχουν μια ταμπέλα ή μια στοιχειώδη προστασία.

Περπατώντας στην Οίτη δεν θα δείτε ούτε μια ταμπέλα που να σας παραπέμπει στο πιο όμορφο βουνό της Κεντρικής Ελλάδας με την πλουσιότερη χλωρίδα και πανίδα. Χλωρίδα και πανίδα όση της απέμεινε, γιατί έχει καταντήσει άνδρο των λαθροκυνηγών και των λαθροβοσκών. Σήμερα δέχεται την άμεση απειλή μετατροπής της σε μεταλλευτική περιοχή εξόρυξης βωξίτη, ακόμα και μέσα στον Εθνικό Δρυμό, δηλαδή να γίνει μια άλλη «Γκιώνα».

Απευθυνόμαστε στους αρμόδιους της Νομαρχιακής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και σε όλους τους εκλεγμένους που κόπτονται για το θεσμικό τους ρόλο, σ’ αυτούς που αποφασίζουν για τις τύχες μας. Πρέπει, κάνοντας την αυτοκριτική τους για τις χαμένες ευκαιρίες της Φθιώτιδας, να δουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νομού και να δουλέψουν με όραμα και στόχους. Συγκριτικά πλεονεκτήματα του νομού είναι οι ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης πολυκεντρικού ορεινού εναλλακτικού τουρισμού, είναι οι ιαματικές πηγές, είναι το μήκος των ακτών, είναι οι δυνατότητες της βιολογικής γεωργίας σε συνδυασμό με τις αποστάσεις από τα κέντρα, την Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, την εθνική οδό και τη σιδηροδρομική γραμμή.

Δεν είναι η μεταλλευτική δραστηριότητα και ο βωξίτης συγκριτικό πλεονέκτημα για την Οίτη και τη Φθιώτιδα. Αντίθετα η συνέχιση αυτής της δραστηριότητας σημαίνει ερήμωση αντί για αναζωογόνηση των χωριών, απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων των κατοίκων, καταστροφή του περιβάλλοντος και κατασπατάληση των ανεκτίμητων φυσικών πόρων, χειροτέρευση της ποιότητας ζωής, εγκατάλειψη των αρχαιολογικών μας θησαυρών, εγκατάλειψη των ιαματικών πηγών, του ιστορικού και πολιτιστικού πλούτου της περιοχής της Οίτης. Και για να μιλάμε με οικονομικούς όρους, πλήττεται καίρια η οικονομία και των 22 χωριών της Οίτης. Απομακρύνεται ο στόχος της οικοτουριστικής της ανάπτυξης. Εγκαταλείπονται τα σχέδια και τα όνειρα νέων ανθρώπων που έχουν επενδύσει ή σκέφτονται να επενδύσουν σε τουριστικές επιχειρήσεις στα πλαίσια ενός βιώσιμου περιφερειακού πολυκεντρικού σχεδιασμού οικοτουριστικής λογικής.

Να σταθούμε στην ουσία χωρίς κορώνες και να απαντήσουμε: Θέλουμε βιώσιμη ανάπτυξη με αντοχή στο χρόνο και πώς θα την πετύχουμε; Πώς θα εξασφαλίσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας με προοπτική αύξησης; Πώς θα αντιμετωπίσουμε πιθανές απολύσεις από έναν κλάδο, που τον χαρακτηρίζουμε φθίνοντα; Μπορεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και οι Δήμοι κατά προτεραιότητα να απορροφήσουν όσους δεν θα συνταξιοδοτηθούν; Μπορεί η Οίτη να φιλοξενήσει περισσότερους επισκέπτες οικοτουρίστες, πεζοπόρους, ορειβάτες, καταρριχητές των φαραγγιών, ποδηλάτες, ανθρώπους που να συνδυάζουν όλα αυτά και με τον ιαματικό τουρισμό (στα Λ Υπάτης, στις Θερμοπύλες), τον αρχαιολογικό και τον ιστορικό τουρισμό, τον θρησκευτικό τουρισμό, που ζητούν παραδοσιακά και καθαρά βιολογικά προιόντα της Οίτης; Και πώς θα γίνει αυτό.

Αυτά είναι κατά τη γνώμη μας τα ουσιαστικά ερωτήματα. Και η απάντησή μας για σήμερα είναι: ΟΧΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΟΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΜΟΣ