Δελτίο τύπου του ομίλου Μυτιληναίου: «Η Μυτιληναίος Α.Ε. προχωρεί στη διασύνδεση των νησιών του νοτιοδυτικού Αιγαίου», 22/05/2006
Νέες προοπτικές για την συνδυασμένη ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της οικονομικής ανάπτυξης των νησιών του νοτιοδυτικού Αιγαίου παρουσιάζει η απόφαση του Ομίλου Μυτιληναίος Α.Ε. να προχωρήσει σε ένα μεγαλόπνοο επιχειρηματικό σχέδιο ενεργειακής ολοκλήρωσης των νησιών αυτών.
Το επιχειρηματικό αυτό σχέδιο στην ολοκλήρωσή του θα αποτελεί το μεγαλύτερο φυσικό πάρκο παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας στην Ευρώπη, συνολικής ισχύος περίπου 800 MW. Η συνδυασμένη ανάπτυξη του αιολικού δυναμικού θα αναπτυχθεί στα νησιά Μήλο, όπου εκμεταλλεύεται παράλληλα το γεωθερμικό πεδίο με μία μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ισχύος μέχρι 100 MW, και αιολικά πάρκα στα νησιά Κίμωλο, Πολύαιγο, Σέριφο. Έμφαση έχει δοθεί στο επιχειρηματικό σχέδιο στη διασύνδεση των νησιών αυτών με υποβρύχια καλώδια και την τελική διασύνδεση με το διασυνδεδεμένο σύστημα στην περιοχή του Λαυρίου.
Το μεγάλο αυτό Πάρκο Νοτιοδυτικού Αιγαίου αποτελεί ένα πρωτοποριακό επενδυτικό σχέδιο, το οποίο θα συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα ενισχύσει την ενεργειακή αυτονομία της χώρας μας, σε καιρούς μάλιστα που το πετρέλαιο προβλέπεται να παραμείνει σε πολύ υψηλές τιμές, θα εξοικονομήσει εθνικούς πόρους και θα μειώσει σημαντικά το συνολικό κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, που ιδιαίτερα στα νησιά είναι υπέρογκο. Επίσης, θα αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα για τη σύγκλιση της συνθήκης του Κιότο.
Τα νησιά αυτά των Κυκλάδων προσφέρονται για την ανάπτυξη ενός τέτοιου μεγαλόπνοου έργου, καθώς έχουν εξαιρετικό αιολικό δυναμικό, ενώ η γεωγραφική διαμόρφωσή τους επιτρέπει την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών. Σημειώνεται ότι, η οικιστική ανάπτυξη στα τμήματα όπου θα εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες είναι μικρή, επομένως δεν υπάρχει όχληση.
Ειδικά για τη Σέριφο, όπου έχει γίνει η αρχική χωροθέτηση, και αποτελεί το πρώτο βήμα του έργου αυτού, προβλέπεται η εγκατάσταση 87 Α/Γ, τύπου Vestas – V90, συνολικής ισχύος 260 MW στο Βόρειο τμήμα της νήσου. Για τη διασύνδεση των μονάδων με το δίκτυο, προβλέπεται αφ’ ενός η κατασκευή στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού κεντρικού υποσταθμού 32/150 kV, αφετέρου η πόντιση δύο τριπολικών υποβρυχίων καλωδίων υψηλής τάσης 150 kV, η ζεύξη των οποίων θα γίνει μέσω αντίστοιχου υποσταθμού ανύψωσης τάσης (ΚΥΤ 150/400 kV), σε υφιστάμενο πυλώνα υψηλής τάσης του δικτύου των 400 kV στο Λαύριο. Το έργο θα συμβάλει δραστικά στην ανάπτυξη του νησιού, καθώς θα αποφέρει μεγάλα έσοδα στο Δήμο και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Συγκεκριμένα, ο Δήμος αναμένεται να έχει μέσα έσοδα της τάξης των 2εκ. € ετησίως, κατά τα 20 έτη λειτουργίας του πάρκου.
Οι σχετικές αιτήσεις για την αδειoδότηση των αιολικών, στη Σέριφο κατ’ αρχήν, υπεβλήθησαν ήδη από τη θυγατρική του Ομίλου «ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ – ΑΙΟΛΙΚΗ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ Α.Ε.».

ΓΕΝΙΚΑ

Με την ανωτέρω καταχώρηση ανακοινώνεται η σχεδιαζόμενη επένδυση του ομίλου Μυτιληναίου στον τομέα της αιολικής ενέργειας στη Σέριφο.
Συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε η εγκατάσταση 87 ανεμογεννητριών τύπου Vestas V90 3 MW έκαστη. Ο έλικας των ανεμογεννητριών αυτών έχει διάμετρο 90m ενώ ο πύργος στον οποίο εγκαθίστανται έχει ύψος 105 μέτρων. Επίσης, το αιολικό πάρκο αυτό θα συνδεθεί με το ηπειρωτικό δίκτυο μέσω δικτύου υψηλής τάσης στο Λαύριο.
Καταλαβαίνετε πως η συγκεκριμένη εγκατάσταση έρχεται σε αντίθεση με τις αναλογίες, τα μεγέθη και τη μορφή του Κυκλαδικού τοπίου. Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινιστεί πως δεν αντιτιθέμεθα στην εγκατάσταση εκείνου του αριθμού ανεμογεννητριών, ο οποίος θα εξασφάλιζε την ενεργειακή επάρκεια του νησιού. Η συνολική εγκατεστημένη ισχύς – 260 ΜW – όμως θα είναι πολλαπλάσια, όχι μόνο της αναγκαίας για τη Σέριφο, αλλά και της απαιτούμενης για την κάλυψη όλων των αναγκών περίπου 11.000 νοικοκυριών. Όπως βεβαίως είναι ευρέως γνωστό, η Σέριφος έχει αναγνωριστεί και προστατεύεται ως «περιοχή απείρου φυσικού κάλους», ενώ σημαντικό τμήμα του νησιού εντάσσεται στο πρόγραμμα Natura 2000.
Είναι λοιπόν η Σέριφος η καταλληλότερη περιοχή για την εγκατάσταση ενός αιολικού πάρκου τέτοιας έκτασης;
Ένα σημαντικό πρόβλημα της εποχής μας είναι η ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η τάση προκαλεί σημαντικά προβλήματα και αλλαγές όσον αφορά στο κλίμα του πλανήτη. Για το λόγο αυτό γίνονται πολλές προσπάθειες σε διεθνές επίπεδο για την αύξηση του ποσοστού που αναλογούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) στη συνολική παροχή ενέργειας. Σήμερα, η πιο διαδεδομένη και εμπορικά ώριμη κατηγορία ΑΠΕ είναι η αιολική. Έτσι η χώρα μας οφείλει μέχρι το 2010 το 20% της ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιεί να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι η κατασκευή αιολικών πάρκων.
Η τεχνολογία των ανεμογεννητριών έχει εξελιχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ώστε σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου αυτές να αποτελούν πολύ δελεαστικές επενδυτικές ευκαιρίες. Έτσι ο ιδιωτικός τομέας έχει δραστηριοποιηθεί έντονα και με γνώμονα τα περιθώρια κέρδους που επιτρέπει η εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού μοιραία στρέφεται στα νησιά του Αιγαίου. Η επιδότηση του συγκεκριμένου τομέα από την Ε.Ε. κατά 40% κάνει ακόμα πιο ελκυστικές τις σχετικές επενδύσεις. Ας σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατα επίσημη γερμανική κρατική έκθεση προτείνει την κατάργηση αυτής της επιδότησης, με ισχυρά επιχειρήματα.
 Διαβλέποντας τις εξελίξεις και έχοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του νησιωτικού περιβάλλοντος, το μικρό μέγεθος του νησιού, τη μοναδικότητα του νησιωτικού τοπίου αλλά και την απουσία συνολικού σχεδιασμού από την πολιτεία αποκτά σημασία η γνώση των προϋποθέσεων και της σκοπιμότητας της εγκατάστασης αιολικών πάρκων στα νησιά.
Η εγκατάσταση αυξανόμενου αριθμού αιολικών πάρκων αποτελούμενων από ανεμογεννήτριες οι οποίες ξεπερνούν σε ύψος τα 100 μέτρα – με συνέπεια να είναι ορατές από πολλά χιλιόμετρα μακριά – όχι μόνο καταστρέφει το χαρακτηριστικό τοπίο του νησιού μας και των παραθεριστικών κέντρων, αλλά έχει επίσης ένα εξίσου επιβαρυντικό αποτέλεσμα στην εικόνα των οικισμών, οι οποίοι μέχρι πρόσφατα είχαν κτίρια μικρών όγκων ως χαρακτηριστικό. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι των κοντινών περιοχών υποχρεώνονται να ζουν κοντά σε μηχανές τερατωδών διαστάσε-ων.

ΟΠΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ

Οι αισθητικές κρίσεις είναι υποκειμενικές και υπάρχουν τόσοι που θεωρούν μία ανεμογεννήτρια όμορφη, όσοι και οι άλλοι που τη βρίσκουν αντιαισθητική. Αυτό δεν είναι το θέμα: ένα αιολικό «πάρκο» είναι ένα βιομηχανικό τοπίο πολύ μεγάλων διαστάσεων, ενώ μία ανεμογεννήτρια είναι ένα τεράστιο και θορυβώδες μηχάνημα: 105 μέτρα ψηλό, (όσο το ύψος ενός τριανταόροφου κτιρίου με γραφεία) και με διάμετρο έλικα 90 μέτρα σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές του κατασκευαστή των προς εγκατάσταση Α/Γ (Vestas V90-3.0 MW) . Οι προτεινόμενες ανεμογεννήτριες με ύψος 105 μέτρα ή και περισσότερο {διαγραφή} θα τοποθετηθούν στη Σέριφο με σκοπό τη μεγιστοποίηση της απόδοσης, χωρίς όμως να συνυπολογίζεται το γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο για ένα τόσο μικρό σε έκταση νησί (72.000 στρέμματα).
Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν είναι ότι οι ανεμογεννήτριες, ανεξάρτητα από την αποστολή τους, αποτελούν βαριές βιομηχανικές εγκαταστάσεις οι οποίες απαιτούν σημαντικότατες χωματουργικές επεμβάσεις και εκτεταμένα έργα οδοποιίας και οδών πρόσβασης για ογκώδη οχήματα σε απότομα πρανή.
Έτσι, ένα τέτοιο πάρκο απαιτεί χωματουργικές εργασίες σε περίπου 12.000 – 15.000 στρέμματα για εγκατάσταση σε οροπέδια ή, σε περίπτωση εγκατάστασης σε κορυφογραμμές, εργασίες σε έκταση 27.000 στρεμμάτων. Η ουσία είναι πως το πάρκο αυτό θα καταλάβει το 15% της έκτασης της Σερίφου. Επίσης, το έργο αυτό περιλαμβάνει και συμπληρωματικό δίκτυο πυλώνων για τη διασύνδεση του αιολικού πάρκου με το εθνικό δίκτυο.
Με βάση τα παραπάνω, υφίσταται μεγάλη οπτική ρύπανση του ορίζοντα από τα αιολικά πάρκα.

ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗ

Η ηχητική ρύπανση από τη λειτουργία των ανεμογεννητριών αποτελεί μείζον πρόβλημα που πρέπει να τίθεται με επίταση.
Ο ενοχλητικός θόρυβος που παράγεται από την κίνηση των ελίκων στον αέρα δεν έχει γίνει ακόμα δυνατό να ελεγχθεί και να μειωθεί από τους σχεδιαστές τους. Επίσης, όσο μεγαλύτερη είναι η ανεμογεννήτρια τόσο μεγαλύτερη είναι και η μάζα του αέρα που κινεί τις έλικες, άρα τόσο υψηλότερο είναι το επίπεδο του θορύβου από αυτές. Ο θόρυβος είναι ένας διαπεραστικός, χαμηλής συχνότητας γδούπος κάθε φορά που ο έλικας περνά καθώς περιστρέφεται από τον πύργο της ανεμογεννήτριας - θυμίζει την αντήχηση ενός ελικοπτέρου από απόσταση.

Αιολικά Πάρκα: Περί της επίδρασης του θορύβου των ανεμογεννητριών στην υγεία, του Herve Kempf

Απειλεί ο θόρυβος των ανεμογεννητριών την υγεία αυτών που κατοικούν κοντά τους; Το ερώτημα αυτό, το οποίο κατ’ αρχήν προκαλεί έκπληξη, τίθεται συχνά από συλλόγους – ενώσεις αντίθετες στην εγκατάσταση αυτών των πανύψηλων, πάνω από 100 μ., μηχανών. Μετά από έρευνα της «Ένωσης για την προστασία από τα αιολικά πάρκα» τον Μάρτιο του 2005, η Ιατρική Ακαδημία διερεύνησε αυτό το θέμα. Η αναφορά της, που εκδόθηκε την 23η Μαρτίου 2005, θα έπρεπε να προβληματίσει τους υποστηρικτές των ανεμογεννητριών.
Η έρευνα, με την καθοδήγηση του Claude Henri Chouard, επιβεβαιώνει ότι οι ηχητικές οχλήσεις που παράγονται από τις ανεμογεννήτριες είναι μία πραγματικότητα αλλά δείχνει επίσης πως λόγω της έλλειψης μιας τεκμηριωμένης μελέτης οδηγούμαστε είτε σε υπερβολές είτε στην απόρριψη κάθε συζήτησης. Οι μηχανές αυτές παράγουν όντως έναν σημαντικό θόρυβο, που έχει σχέση με την περιστροφή των γραναζιών του μηχανισμού και την τριβή του αέρα πάνω στα πτερύγια και τον σκελετό της ανεμογεννήτριας. Όμως ο θόρυβος αυτός δεν είναι πάντοτε ομοιόμορφος, μπορεί να ποικίλλει σημαντικά, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες και, κυρίως, ανάλογα με την τοποθεσία.
Στο Saint-Crepin (Charente-Maritime), για παράδειγμα, έχουν πραγματοποιηθεί καταγραφές ήχων σε εννέα διαφορετικά αιολικά πάρκα. Στις έξι από αυτές, οι προβλεπόμενες τιμές του επιτρεπόμενου θορύβου είχαν τηρηθεί, όχι όμως και στις τρεις άλλες.
Η αναφορά αποκαλύπτει πόσο λίγες έρευνες ήχου έχουν γίνει σχετικά με τις τουρμπίνες. ?λλωστε, μόνο τον Οκτώβρη του 2005 στο Βερολίνο, με την πρωτοβουλία μιας ευρωπαϊκής ένωσης ακουστικολόγων (INCE Ευρώπης), έλαβε χώρα η πρώτη επιστημονική συνδιάσκεψη πάνω με θέμα τον θόρυβο των ανεμογεννητριών.
Από την άλλη πλευρά, η επίδραση του θορύβου στην υγεία –ή «χρόνιος ηχητικός τραυματισμός»- είναι, καθαυτή, γνωστή από πολύν καιρό. «Σε περιορισμένες εντάσεις, εκτιμούν οι ειδικοί, ο θόρυβος μπορεί να προκαλέσει στρεσογόνες αντιδράσεις, διαταραχές ύπνου και να έχει αντίκτυπο στην γενική φυσική κατάσταση των ανθρώπων.
(…) Ο ύπνος διαταράσσεται εφόσον ο παραγόμενος θόρυβος υπερβαίνει τα 45 dB (ντεσιμπέλ), ή μόνο τα 35 dB, κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας».
Το καλύτερο μέσο αποτροπής αυτού του κινδύνου είναι η απομάκρυνση των κατοικιών από την ηχητική πηγή. Όμως ένας απλός κανόνας δεν μπορεί να εφαρμοσθεί, ακριβώς επειδή «η διάδοση του ήχου εξαρτάται από στοιχεία τοπογραφικά και περιβαλλοντικά που προσιδιάζουν σε κάθε εγκατάσταση». Περιμένοντας τις επιδημιολογικές έρευνες, η Ιατρική Ακαδημία συστήνει λοιπόν, «προληπτικά, να απαγορευθεί η κατασκευή ανεμογεννητριών με ισχύ πάνω από 2,5 μεγαβάτ και σε απόσταση μικρότερη των 1500 μέτρων από κατοικίες».
Από την άλλη πλευρά, η αναφορά δικαιώνει την άποψη, σύμφωνα με την οποία οι υπόηχοι που παράγονται από τις ανεμογεννήτριες είναι επιζήμιοι για την υγεία.
(πηγή: «Le Monde», 30.5.2005, μετάφρ. Γιώργος Παπαδήμος)

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

 Μπορεί οι ανεμογεννήτριες να είναι επικίνδυνες; Η απάντηση είναι ναι, γιατί η υπερβολική επιτάχυνση του στροφείου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μέρη του να πεταχτούν μέχρι 400 μέτρα μακριά. Μια αναφορά που δημιουργήθηκε από πληροφορίες που συλλέχθηκαν στην Ολλανδία, Γερμανία και Δανία κατά την περίοδο 1984-2000 δείχνει ότι ένα ατύχημα κάθε χίλια εργάσιμα χρόνια μπορεί να αναμένεται. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένα ατύχημα μπορεί να συμβεί στη Σέριφο σε διάστημα 2,5 έως 11 ετών. Ποιος θέλει να εκτεθεί σ’ αυτή την πιθανότητα;
Η παρουσία επικίνδυνων εγκαταστάσεων στο άμεσο περιβάλλον ενός αιολικού πάρκου θα πρέπει να παρθεί σοβαρά υπόψη. Υπάρχουν οδηγίες που καλύπτουν γειτνίαση με δρόμους, σιδηροδρόμους και πλωτούς διαύλους, όπως επίσης καλώδια, αγωγούς, ηλεκτροφόρες γραμμές υψηλής τάσης, τάφρους και φράγματα, ραδιοφωνικές κεραίες και δομημένες περιοχές. Όμως μάλλον δεν υπάρχει προς το παρόν κάποιο ρυθμιστικό πλαίσιο.
Παρόλα αυτά, στην περιοχή του δέλτα του Ρήνου και της Ζηλανδίας, δεν εκδίδονται άδειες για νέα αιολικά πάρκα όπου υπάρχει δεξαμενή αποθήκευσης που περιέχει καύσιμα όπως το LPG ή τοξικά υγρά σε κοντινή απόσταση.

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΕΣ

Έχει παρατηρηθεί ότι οι ανεμογεννήτριες μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την τηλεοπτική λήψη, καθώς δημιουργούν μια σκιά λήψης έως και 10 χιλιομέτρων. Έτσι, όταν αυτές βρίσκονται μεταξύ του τηλεοπτικού πομπού και της κεραίας του δέκτη προκαλείται διασπορά στο σήμα, με αποτέλεσμα την απώλεια λεπτομέρειας και χρώματος καθώς και βόμβο στον ήχο.

ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Το ζωικό βασίλειο υποφέρει επίσης εξ’ αιτίας αυτής της τεχνολογίας. Τα πουλιά απομακρύνονται από τους τόπους αναπαραγωγής, διαμονής και σίτισης. Αυτή η μετακίνηση παρατηρείται όλο και περισσότερο. Οι ανεμογεννήτριες της Καλιφόρνια σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200 - 300 γεράκια και 40- 60 χρυσαετούς ετησίως, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι 7000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται σε άλλες τοποθεσίες με αιολικούς στροβιλοκινητήρας της νότιας Καλιφόρνια.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η λειτουργία εκατοντάδων αιολικών πάρκων στα νησιά των Κυκλάδων έρχεται σε ευθεία αντίθεση και σύγκρουση με την οικονομική τουριστική δρα-στηριότητα στην οποία βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό όχι μόνο η τοπική νησιώτικη οικονομία αλλά και η εθνική. Από την πλευρά της εθνικής οικονομίας, η ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας απέχει πολύ από το να είναι η «πετυχημένη ιστορία» όπως συχνά υποστηρίζεται. Αντιθέτως, επιβαρύνει την οικονομία επειδή είναι ακόμα ανεπικερδής και με χαμηλή οικονομική απόδοση. Η επένδυση στην αιολική ενέργεια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία όσον αφορά στην παροχή ενέργειας, στην εξοικονόμησης πρώτων υλών και στην προστασία του κλίματος. Τα κρατικά και κοινοτικά κονδύλια θα μπορούσαν να επενδυθούν καλύτερα στη βελτίωση της αποδοτικότητας των σταθμών παραγωγής ενέργειας, στην αποδοτικότερη σχεδίαση του συστήματος διανομής της και στη χρηματοδότηση επιστημονικής έρευνας στους τομείς αυτούς.
Ήδη οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται στον χώρο αυτό, όχι μόνο τυγχάνουν γενναίας επιχορήγησης από τον Αναπτυξιακό Νόμο (κατά 35% - 40%), αλλά και εξασφαλίζουν στις επιχειρήσεις αυτές σίγουρη πελατεία: τη ΔΕΗ. Μάλιστα, έπειτα από την απόσβεση της επένδυσης (σε 4-8 χρόνια κατά μέσο όρο) τα έσοδα από την πώληση της παραγόμενης ενέργειας είναι, στο μεγαλύτερο μέρος, κέρδη. Ενδεικτικά, 10ΜW φέρνουν ετήσια καθαρά κέρδη 676.000 €. Στη Βρετανία, σε έκθεσή του γραφείου εθνικών λογαριασμών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, υποστηρίζεται ότι η αιολική ενέργεια είναι ο πιο ακριβός τρόπος για τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα: κάθε τόνος αυτού του αερίου που μειώνεται με τη χρήση αιολικής ενέργειας κοστίζει 112-224 €.
Ένα αιολικό πάρκο ισχύος 10MW έχει κόστος κατασκευής περίπου στα 10 εκατ. ευρώ. Εδώ θα πρέπει να συνυπολογιστεί όμως η επιχορήγηση του επενδυτή η οποία είναι είτε 30% μέσω του Γ' ΚΠΣ (ΕΠΑΝ), είτε 35% - 40% αν επιλέξει την οδό του Αναπτυξιακού Νόμου. Ο χρόνος απόσβεσης της επένδυσης είναι, κατά μέσον όρο, τα 4-8 χρόνια και η παραγόμενη ενέργεια πωλείται στη ΔΕΗ μέσω του ΔΕΣΜΗΕ (Διαχειριστής Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), ο οποίος αγοράζει προς 85 ευρώ τη μεγαβατώρα (MWh) που παράγεται από αιολική ενέργεια την ίδια στιγμή που η ΔΕΗ πουλάει τη δική της μεγαβατώρα στους βιομηχανικούς καταναλωτές προς περίπου 56 ευρώ. Η ενέργεια θα πωλείται δηλαδή από τις ιδιωτικές εταιρίες προς τη ΔΕΗ ακριβότερα απ’ ότι η ΔΕΗ τη χρεώνει σήμερα στους ανωτέρω καταναλωτές. Συνεπώς, πέραν της επιχορήγησης που παρέχεται στην κατασκευή αιολικών πάρκων μέσω του Αναπτυξιακού Νόμου ή του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και οι καταναλωτές με τη σειρά τους «επιδοτούν» τις επενδύσεις αυτές, μέσω του «Τέλους υπέρ Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας» που πληρώνουν στους λογαριασμούς του ρεύματος ΔΕΗ.
Στο παράδειγμά μας τα ετήσια έσοδα που μπαίνουν στα ταμεία της επιχείρησης από την παραγόμενη ενέργεια των 10 MW είναι ύψους 1,2 εκατ. ευρώ. Από αυτά πρέπει να αφαιρεθούν το κόστος συντήρησης μηχανών, τα έξοδα προσωπικού και το τέλος 2% που καταβάλει κάθε επενδυτής στον οικείο δήμο, τα οποία φτάνουν περίπου τα 524.000 ευρώ. ?ρα τα ετήσια καθαρά κέρδη της επιχείρησης, μετά φυσικά την απόσβεση της επένδυσης, είναι 676.000 ευρώ. Η παραγόμενη ενέργεια σε πολλές περιπτώσεις θα εξάγεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα νησιά με μόνο αντισταθμιστικό όφελος το 2% επί του τζίρου που θα καταβάλλεται στους δήμους, χωρίς πουθενά να εξασφαλίζεται κάποια ελάφρυνση στα τιμολόγια ρεύματος. Όπως κι αν εξελιχθεί το θέμα για τα νησιά, θα ήταν σωστό οι αποφάσεις να παίρνονται με γνώμονα πρωτίστως τα ίδια τα νησιά και όχι την Αττική (ένα νησί, όπως η ?νδρος για παράδειγμα, με ανάγκες 12MW γιατί να επωμιστεί 400MW, η Ικαρία με ανάγκες 8MW γιατί πρέπει να παράγει 310MW, ενώ στη Σέριφο με ανάγκες 2,5MW γιατί να εγκατασταθούν 260MW, όπως κάποιοι σχεδιάζουν;).
Οι πρωταγωνιστές των σχεδίων αυτών είναι μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι και ξένοι κολοσσοί. Στον χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αποφάσισε να αποκτήσει πιο δυναμική παρουσία και η ΔΕΗ μέσω της θυγατρικής της, της ΔΕΗ – Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Κιότο (το οποίο έχει προσυπογράψει και η Ελλάδα) ως το 2010 θα πρέπει το 20% της συνολικής παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ο στόχος αυτός είναι πρακτικά αδύνατον να επιτευχθεί, αφού ακόμη και οι εκτιμήσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας για το 2010 κάνουν λόγο για 1.386 MW (ποσοστό 13,8% επί του συνόλου της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα). H αποτυχία της Ελλάδας να πιάσει τον στόχο του 20% θα της κοστίζει (είτε σε πρόστιμα είτε σε αναγκαστική αγορά πρόσθετων δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων) πάνω από 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο, από το 2010 και μετά! Όπως, μάλιστα, αναφέρει ο διευθύνων σύμβουλος της Cesa Hellas Βασίλης Πιτούλης, «οι μεγάλοι όμιλοι που εισέρχονται στον χώρο των αιολικών πάρκων δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη από την παραγωγή, αλλά και για τη μείωση των επιβαρύνσεών τους από τα υπέρογκα πρόστιμα που υποχρεούνται να πληρώνουν κάθε χρόνο για το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουν». Ο Όμιλος Μυτιληναίου με την παραγόμενη αιολική ενέργεια από τη Σέριφο θα αγοράζει ρύπους για τα άλλα εργοστάσια του (π.χ. Αλουμίνιο Ελλάδος, μία ενεργοβόρος βιομηχανία).
Αμφιβολίες για το μέλλον της αιολικής ενέργειας διατυπώνει έκθεση από τη Γερμανία - μία χώρα η οποία κατέχει ηγετική θέση στην παραγωγή αιολικής ενέργειας. Το συμπέρασμα είναι ότι τα αιολικά πάρκα είναι ένας ακριβός και αναποτελεσματικός τρόπος παραγωγής ενέργειας.
Η Γερμανία, η Ισπανία, η Δανία και η Βρετανία έχουν κάνει την αιολική ενέργεια ακρογωνιαίο λίθο της ενεργειακής στρατηγικής τους. Γιγάντια αιολικά πάρκα κατασκευάζονται με αστραπιαία ταχύτητα από άκρη σε άκρη στην Ευρώπη. H συνολική δυναμικότητα παραγωγής αιολικής ενέργειας στις 25 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυξήθηκε κατά 20% το 2004. Όλες σχεδόν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, από την Greenpeace μέχρι τους Φίλους της Γης, έχουν υιοθετήσει την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στις ανανεώσιμες πηγές περιλαμβάνονται η ηλιακή, η αιολική και η κυματική ενέργεια, αλλά η αιολική τεχνολογία είναι η μοναδική που είναι εμπορικά έτοιμη για μεγάλης κλίμακας ανάπτυξη.
Την ίδια ώρα, όμως, έκθεση της Γερμανικής Υπηρεσίας Ενέργειας επισημαίνει ότι τα αιολικά πάρκα αποδεικνύονται ένας δαπανηρός τρόπος για τον περιορισμό των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το κόστος για να μειωθούν κατά ένα τόνο οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα με τη χρήση αιολικής ενέργειας είναι 41-77 ευρώ στη Γερμανία.

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο άνεμος είναι μια ασυνεχής πηγή ενέργειας και το μόνο είδος παραγωγής ενέργειας που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Αν δεν υπάρχει άνεμος δεν υπάρχει παραγωγή, αλλά και αν υπάρχει πολύς άνεμος οι ανεμογεννήτριες πρέπει να στα-ματήσουν να λειτουργούν.
Ο ηλεκτρισμός ο οποίος παράγεται από την Αιολική Ενέργεια δεν είναι σταθερής ισχύος, επειδή εξαρτάται από τις μετεωρολογικές συνθήκες. Έτσι, πολύ συχνά η ζήτηση ενέργειας δε συμβαδίζει με την παραγωγή. Γι’ αυτό το λόγο η αιολική ενέργεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σημαντικό βαθμό σαν υποκατάστατο συμβατικών σταθμών παραγωγής ενέργειας.
Η ικανότητα παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο είναι συγκριτικά χαμηλή. Οι ανεμογεννήτριες με επιφάνεια πτερύγων ίσων με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου παράγουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της ενέργειας που παράγει ένας συμβατικός σταθμός.
Έτσι, με περισσότερες από 5.000 ανεμογεννήτριες στη Γερμανία παράγεται λιγότερο από το 1% του απαιτούμενου ηλεκτρισμού, ενώ στη Ηνωμένο Βασίλειο θα χρειαζόντουσαν 14.400 ανεμογεννήτριες για να παράγουμε 4,4% του ηλεκτρικού ρεύματος και 32.700 για να παράγουμε το 10%.
Οι δείκτες μόλυνσης είναι παρόμοιοι για τον ίδιο λόγο. Η συνεισφορά της αιολικής Ενέργειας προς αποφυγήν του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι περίπου 1 έως 2 τοις χιλίοις. Στατιστικά η αιολική ενέργεια είναι απολύτως ασήμαντη όσον αφορά την συνεισφορά της στη συλλογική παραγωγή Ενέργειας και ως εκ τούτου στον περιορισμό της μόλυνσης του περιβάλλοντος και στο φαινόμενο του θερμο-κηπίου.

ΕΥΡΥΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Η ισχύουσα απαγόρευση εγκατάστασης αιολικών πάρκων σε ακτίνα 500 μέτρων από οικισμούς κρίνεται ανεπαρκής. Τα αιολικά πάρκα πρέπει να εγκα-θίστανται σε απόσταση τουλάχιστον 2000 μέτρων από κάθε είδους οικισμούς.
Σε περιοχές ΝΑΤURΑ 2000 με προστατευόμενους πληθυσμούς πουλιών πρέπει να αποκλειστεί η τοποθέτηση και λειτουργία τέτοιων εγκαταστάσεων.
Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών ύψους 60 μέτρων προκάλεσε ρωγμές στο στρώμα βράχων ορεινής χέρσας έκτασης στην Ουαλία καθώς και την εκτροπή της φυσικής ροής των υδάτων. Επίσης, τα αυλάκια προς και ανάμεσα στις ανεμογεννήτριες λειτούργησαν ως δεξαμενές και σχημάτισαν βαθιές λιμνούλες με δυσώδη νερά που δε μπορούν να εξατμιστούν ή να κυλήσουν.
Η τρύπα που σκάβεται για τα θεμέλια μιας ανεμογεννήτριας έχει όγκο ανάλογο με μια πισίνα 25 μέτρων. Το υλικό που εξάγεται πρέπει να τοποθετηθεί κάπου αλλού. Η τρύπα γεμίζεται με άμμο, μείγμα αδρανών και τσιμέντο τα οποία πρέπει να έρθουν από κάπου αλλού και να μεταφερθούν με μεγάλες νταλίκες. Για την εργασία αυτή απαιτούνται τεράστιες ποσότητες τσιμέντου (κάθε τσιμεντένια βάση θα χρειασθεί 65 κυβικά μέτρα σκυρόδεμα) για τα θεμέλια και τους δρόμους. Ωστόσο η βιομηχανία τσιμέντου είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη πηγή παραγωγής CΟ2 (διοξείδιο του άνθρακα) στον πλανήτη - περίπου 7 % επί του συνόλου. Πρέπει να κατασκευα-στούν πολλά χιλιόμετρα δρόμων και αυλακωμάτων καλωδίων σε ένα μεγάλο αιολικό «πάρκο». Αν η περιοχή έχει κάποια απόσταση από το σταθμό παροχής ενέργειας θα πρέπει να κατασκευαστούν πυλώνες και υπέργειες γραμμές ή υποβρύχια καλώδια μετάδοσης για να σχηματιστεί απαραίτητη σύνδεση μεταξύ τους. Ένα αιολικό πάρκο πρόκειται για βιομηχανική εγκατάσταση και ως τέτοια προκαλεί υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται και με το οποίο γειτνιάζει.
Οι ανεμογεννήτριες δεν «φυτεύονται». Δεν τις «φυτεύει» κανείς, όπως φυτεύει σπόρους. Κάθε τουρμπίνα χρειάζεται για αντίβαρο, πολλές δεκάδες κυβικά μέτρα μπετόν μέσα στη γη όπως αναφέραμε και πιο πάνω. Έτσι, ίσως δεν έχουν δίκιο εκείνοι που λένε πως αν βρεθούν άλλες ανανεώσιμες πηγές τότε οι ανεμογεννήτριες μπορούν να αποσυναρμολογηθούν και να μεταφερθούν κάπου αλλού χωρίς τεράστια προβλήματα αποκατάστασης του εδάφους στην αρχική περιοχή. Η γερμανική έκθεση καταλήγει ότι τα αιολικά πάρκα δεν είναι αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τις κλιματικές μεταβολές. Αλλά ακόμη και αν ήταν, υπάρχουν ορισμένα τοπία που είναι πάρα πολύ πολύτιμα για να τα μετατρέψουμε σε υπαίθριους σταθμούς παραγωγής ενέργειας.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Η κύρια αρνητική επίδραση που αναμένεται να έχει η κατασκευή αιολικών «πάρκων» στην οικονομία μιας περιοχής έχει να κάνει με τον τουρισμό. Μια έρευνα πανεπιστημίου της Ολλανδίας στα τέλη της δεκαετίας του 1980 βρήκε ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων πίστευε ότι ένα τοπίο έχανε το ενδιαφέρον του όταν συσσωρεύονταν ανεμογεννήτριες σ’ αυτό. Συνεπώς, η αξία του φυσικού τοπίου μειώνεται σημαντικά και όσοι επιζητούν την ηρεμία της υπαίθρου θα κινηθούν προς περιοχές που δεν έχουν υποβαθμιστεί από τις αιολικές εγκαταστάσεις. Υπάρχουν ανέκδοτα στοιχεία, όπως γράμματα ντόπιων προς τον τύπο, που ισχυρίζονται ότι ο αριθμός των επισκεπτών έχει μειωθεί κατά 40 % σε περιοχές της Δανίας όπου υπήρξαν αιολικές εγκαταστάσεις.

ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αν τα αιολικά «πάρκα» απειλούν να μειώσουν τις θέσεις εργασίας στην τουριστική βιομηχανία, δημιουργούν ελάχιστες έως καμία νέες θέσεις εργασίας αλλού. Ένα συνηθισμένο αιολικό «πάρκο» θα προσλάβει ένα μόνο υπάλληλο συντήρησης. Το μεγαλύτερο αιολικό «πάρκο» στην Ευρώπη έχει τρεις μόνιμους υπάλληλους! Ο έλεγχος των ανεμογεννητριών γίνεται μέσω υπολογιστών από κεντρικά γραφεία των εταιρειών, χωρίς να απαιτούνται άτομα εντός του πάρκου. Η συντήρηση γίνεται από εξειδικευμένο προσωπικό σε αραιά χρονικά διαστήματα (περίπου μία φορά το χρόνο), το οποίο προφανώς δεν εγκαθίσταται μόνιμα στο νησί. Έτσι, εκτός από 3-5 άτομα, δεν υπάρχει άλλο κέρδος σε θέσεις εργασίας.
Το μόνο άλλο όφελος είναι το ενοίκιο για τη χρήση της γης. Αυτό όμως αφορά πολύ λίγα άτομα, ενώ η μείωση του αριθμού των τουριστών και των καλλιεργούμενων εκτάσεων συνήθως είναι πολύ μεγαλύτερο από τα έσοδα των ενοικίων.

ΑΞΙΑ ΓΗΣ

Όσον αφορά στο αντίκτυπο στην αξία των ακινήτων δεν υπάρχει αμφιβολία. Η θέα από μια ιδιοκτησία έχει μεγάλη επίδραση στην αξία. Έτσι, αν στη θέα περιλαμβάνεται κάποια ανεμογεννήτρια ή κάποια παρόμοια κατασκευή, η αξία της θα μειωνόταν σημαντικά. Οποιαδήποτε κατασκευή που μπορεί να θεωρηθεί ως αυθαίρετη στην ύπαιθρο, όπως οι ηλεκτρικοί πυλώνες ή οι ανεμογεννήτριες, έχει επιζήμιες συνέπειες όχι μόνο στην αξία της ιδιοκτησίας αλλά και στη δυνατότητα πώλησης. Επίσης, όσο μεγαλύτερα ποσά καλούνται να πληρώσουν οι υποψήφιοι αγοραστές τόσο απαιτητικότεροι γίνονται, με αποτέλεσμα η αξία μιας έκτασης να μειωθεί μέχρι και 30% αν είναι κοντά η ανεμογεννήτρια. Τα ακίνητα που βρίσκονται κοντύτερα, στο ακουστικό βεληνεκές, επηρεάζονται χειρότερα. Η πτώση των αξιών αυτών αντανακλά την αισθητή υποβάθμιση στην ποιότητα ζωής σε περιοχές κοντά στα αιολικά πάρκα.
Τα αρνητικά αποτελέσματα της χρήσης της αιολικής ενέργειας έχουν τόσο πολύ υποτιμηθεί όσο έχει υπερεκτιμηθεί η συμμετοχή της στην παραγωγή ενέργειας. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι περιγράφουν τη ζωή τους σαν ανυπόφορη εξαιτίας των ακουστικών και οπτικών επιδράσεων των αιολικών πάρκων. Υπάρχουν αναφορές ανθρώπων που χαρακτηρίστηκαν σαν άρρωστοι και ακατάλληλοι για εργασία καθώς και ένας αυξανόμενος αριθμός παράπονων για συμπτώματα όπως αρρυθμίες και καταστάσεις άγχους, τα οποία είναι γνωστά ως «σύνδρομο των υποήχων».

ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Αιολικά Πάρκα: Η Εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων στα νησιά των Κυκλάδων, του Μιχαήλ Δεκλερή

Το Επιμελητήριο έχει ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό, ειδικώς για τα μικρά νησιά, με την από 30.6.2004 γνωμοδότησή του, εξ’ αφορμής της σχεδιαζόμενης εγκαταστάσεως αιολικών πάρκων στην ?νδρο, ένθα έκρινε συνολικώς το ζήτημα τούτο εν σχέσει με το καθεστώς ηυξημένης προστασίας των μικρών νήσων ως ευαισθήτων οικοσυστημάτων υποκειμένων υποχρεωτικώς μόνον εις ηπίαν διαχείριση (Agenda ’21-Κεφ.17, 1992), Διακηρύξεις Barbados (1994) και Minorca (1997). Εξ’ άλλου το όλο πρόβλημα των αιολικών πάρκων έχει ερευνηθεί επίσης από το Επιμελητήριο στο πρόσφατο παρελθόν στην από 25.9.2002 Γνωμοδότησή του προς την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ευβοίας, ένθα το ζήτημα τούτο αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.
Το Επιμελητήριο κρίνει αναγκαίο να επισύρει την προσοχή των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών ότι πρέπει να αποφευχθεί η σύγχυση μεταξύ του οικολογικού σκοπού των πάρκων αυτών (παραγωγή καθαράς ενεργείας) και της βλάβης την οποία συνεπάγονται για το περιβάλλον οι τεράστιες ανεμογεννήτριες των πάρκων αυτών, που συνιστούν πράγματι βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλής οχλήσεως για το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Οι νήσοι των Κυκλάδων έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον των επενδυτών λόγω του υψηλού αιολικού δυναμικού των. Αλλά, κατά το Σύνταγμα και το διεθνές ειδικό καθεστώς προστασίας των μικρών νησιών, το Κυκλαδικό φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο, και ιδίως το αισθητικό τοπίο, είναι πολυτιμότερα έννομα αγαθά, απολαύοντα προστασίας έναντι και αυτών τούτων των αιολικών πάρκων.
Οι εκ του εξωτερικού εισαγόμενες ανεμογεννήτριες, σχεδιασθείσες στις ξένες χώρες της παραγωγής των, είναι εντελώς ασυμβίβαστες προς την μικρή κλίμακα του ελληνικού νησιωτικού τοπίου. Τυχόν εγκαθιστάμενες στους τόπους προτιμήσεως των επενδυτών, συνεπάγονται καταστροφή του αντιστοίχου πολιτιστικού, αισθητικού και φυσικού κεφαλαίου των νησιών μας, η οποία, βεβαίως, αποκλείεται από το Σύνταγμα του 1975 με το άρθ. 24 και την παγία νομολογία του ΣτΕ για την προστασία των μικρών νησιών ως ευαισθήτων οικοσυστημάτων.
Το ΣτΕ στο πρόσφατο παρελθόν απηγόρευσε τους πυλώνες της ΔΕΗ στα μικρά νησιά (Σύρος και Μύκονος) και ασφαλώς θα πράξει το ίδιο προκειμένου περί των τερατωδών ανεμογεννητριών. Το ζήτημα των αιολικών πάρκων είναι λεπτόν και κρίσιμο. Απαιτεί ειδική χωροταξία, ένθα προέχει το τιθέμενο ως άνω θέμα καταστροφής του νησιωτικού τοπίου. Επειδή δε το τοπίον είναι μέγιστον εθνικό πολιτιστικόν αγαθό, στο οποίο συνοψίζεται πολιτιστική ιστορία χιλιετιών, το Επιμελητήριο φρονεί αδιστάκτως ότι οι τερατώδεις ανεμογεννήτριες που κυκλοφορούν μέχρι σήμερα στο εμπόριο είναι απολύτως ασύμβατες με το ευαίσθητο και λεπτό νησιωτικό τοπίο, και άρα παράνομες και ανεπίτρεπτες.
Τα αιολικά πάρκα στην Ελλάδα θα γίνουν όπως απαιτεί η προστασία του περιβάλλοντος και όχι όπως συμφέρει τους επενδυτές. Το Επιμελητήριο θεωρεί μέγα και εθνικό κίνδυνο την εγκατάσταση αιολικών πάρκων κατά παράβαση των ανωτέρω αρχών.

Γνωμοδοτήσεις

Στις υποθέσεις που ακολουθούν παρατίθεται σύντομη περίληψη της βιωσίμου λύσεως που προτείνει η γνωμοδότηση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος για τα Αιολικά Πάρκα:

25/9/2002. Νομική Γνωμοδότηση για την Βιωσιμότητά των αιολικών πάρκων. Εν όψει της αποτυχίας της απρογραμματίστου δημοσίας πολιτικής για την χρήση της αιολικής ενεργείας και ύστερα από αίτημα της Νομαρχίας Ευβοίας, το Επιμελητήριο κατήρτισε ολοκληρωμένη συστημική μελέτη για την βιώσιμη εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην Χώρα μας κατά τρόπο συμβατό με την προστασία του φυσικού, οικιστικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Το Επιμελητήριο υπέδειξε την χωροταξία των αιολικών πάρκων ως απαραίτητο συμπλήρωμα της χαρτογραφήσεως του αιολικού δυναμικού της Χώρας.

30/6/2004. ?νδρος: Αιολικά Πάρκα και στα μικρά νησιά; Η εν χρήσει και προερχομένη από Ευρωπαϊκές χώρες τεχνολογία των αιολικών πάρκων (ανεμογεννήτρια ύψους 120 μ., άνοιγμα πτερυγίων 65 μ.) είναι εκτός της κλίμακος του Ελληνικού νησιωτικού τοπίου και το προσβάλλει βάναυσα. Το αισθητικό τοπίο είναι το ύπατο κριτήριο της βιωσίμου χωροταξίας και, επομένως, η εγκατάσταση αιολικών πάρκων αποκλείεται στις ακτές και τα μικρά βουνά των νησιών, που διακρίνονται για την λιτή γραμμή των, την συμμετρία και την ποικιλομορφία των.

Η Σέριφος έχει χαρακτηρισθεί νησί ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και έχει εκδοθεί υπουργική απόφαση (ΔΠΑ/9385/2000 ΦΕΚ τ. Β΄. φ.1176/22-9-2000) και Προεδρικό Διάταγμα που καθορίζει τους ειδικούς όρους δόμησης.
Πως λοιπόν μπορεί να μετατραπεί μία περιοχή με ήπια ανάπτυξη και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους σε Βιομηχανική ζώνη;
 Ή πως επελέγη η Σέριφος για να αναλάβει το βάρος της ηλεκτροδότησης 260 ΜW και να μετατρέψει τα χωριά της βορείου Σερίφου σε βιομηχανική ζώνη παραγωγής ρεύματος για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, με το σκεπτικό ότι έχει περισσότερο και «καλύτερο» άνεμο;
Με μια βόλτα στην Εύβοια θα δούμε το μέγεθος της καταστροφής που είναι ορατό και δια γυμνού οφθαλμού (όλη η Νότια οροσειρά είναι «κατάφυτη» από Α/Γ ), και ήδη οι κάτοικοι αντιδρούν. Δεν πρόκειται να μας ρωτήσει κανείς – όπως δεν ρώτησε κανείς τους κατοίκους της Εύβοιας όπου μετέτρεψαν τις κορυφογραμμές της σε βιομηχανικούς γίγαντες – εάν δεν αντιδράσουμε εμείς οι ίδιοι.
Όλοι συμφωνούμε ως προς την αναγκαιότητα σταδιακής αντικατάστασης των ρυπογόνων και ασύμφορων μεθόδων παραγωγής. Όμως, η προτεινόμενη επένδύση πρέπει να γίνει σε μικρή κλίμακα, για παράδειγμα με μικρά αιολικά πάρκα και με μικρές μηχανές που θα εξυπηρετούν μόνο την Σέριφο (4 – 5 ανεμογεννήτριες), αποφεύγοντας και όχι απαιτώντας πρόσθετα δίκτυα καλωδίων, μαθαίνοντας τους κατοίκους να αυξάνουν την κατανάλωση όταν υπάρχει πλεόνασμα, δηλαδή όταν φυσάει.
Δυστυχώς σήμερα, κάθε επιχείρημα πρέπει να μεταφράζεται με οικονομικούς όρους και βάσει του σκεπτικού αυτού πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί και να αποτιμηθούν οικονομικά αγαθά ανεκτίμητης αξίας, που εκτιμάται μόνο όταν αυτά έχουν πια για πάντα χαθεί. Έτσι, μιλώντας τη γλώσσα αυτή έχουμε να πούμε ότι αν η ανάπτυξη των νησιών δεν βασιστεί πάνω στις αρχές της φέρουσας ικανότητας και της βιωσιμότητας, σύντομα το βασικό τους κεφάλαιο, που δεν είναι άλλο από το τοπίο, θα έχει οριστικά απαξιωθεί.

Η επένδυση σύμφωνα με το ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) έχει περίπου ως εξής:

Τελικά ποιος έχει το μεγαλύτερο όφελος; Η Σέριφος, η Ελλάδα, ο Πλανήτης Γη ή ο επενδυτής;

ΠΗΓΕΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

? Μυτιληναίος, Δελτίο τύπου 22/05/2006
? Κόσμος του Επενδυτή 27/05/2006
? Καθημερινή 28/05/2006
? Τα Νέα 4/03/2006
? Τεχνικές προδιαγραφές για Vestas V90-3.0MW
? Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, «Έκθεση στοιχείων τεχνικά και οικονομικά εκμεταλλεύσιμου Αιολικού Δυναμικού», Νομός Κυκλάδων
? Ηλεκτρονικό Περιοδικό «Εύπλοια», http://eyploia.aigaio-net.gr
? Η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στα νησιά των Κυκλάδων, του Μιχαήλ Δεκλερή
? Το Μανιφέστο του Darmstadt
? Μονεμβασιά-Η αλήθεια για τα αιολικά πάρκα και τις ανεμογεννήτριες
? Εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης, 26/03/2006 του Ηλεκτρονικού Περιοδικού «Εύπλοια»
? Τα αιολικά πάρκα αποδεικνύονται ακριβά και αναποτελεσματικά, του Ρούσσου Βρανά
? Περί της επίδρασης του θορύβου των ανεμογεννητριών στην υγεία, του Herve Kempf
? Ολλανδία: Χωροθέτηση ανεμογεννητριών. Απόδοση στα Ελληνικά: Αθηνά Πολύζου
? ΣτΕ Αποφάσεις, 2805/1997, 2940/2000, 2939/2000, 2569/2004,
? Πρακτικά Συνεδριάσεως του ΣτΕ τμ. Ε΄. 541/1998
? Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Καθορισμός ειδικών όρων και περιορισμών … της νήσου Σερίφου …». Πρακτικά συνεδριάσεως του ΣτΕ τμ΄. Ε΄. 120/2002
? Υπουργική απόφαση ΔΠΑ/9385 του Υπουργού Αιγαίου ΦΕΚ Τεύχος Β΄. φ.1176/22-09-2000

πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
  (15-01-2007)