Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Πολιτισμός: Ντοκιμαντέρ & ταινίες για το Αιγαίο

Νησιά
Νησιά

Η "Φιλμογραφία του Αιγαίου" εμπλουτίζεται διαρκώς...



ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΗ...

"Δάφνις και Χλόη" (1930)
Σενάριο-σκηνοθεσία:: Ορέστης Λάσκος
Διάρκεια 68'
Παραγωγή: Γ. Καρατζόπουλος, Δ. Δαπίδης, Γ. Λάσκος
Η ταινία, γυρισμένη το 1930 στις μαγευτικές τοποθεσίες της Λέσβου, οριοθετεί την εξέλιξη της ελληνικής κινηματογραφίας. Το σενάριο -που βασίζεται στο ειδύλλιο του Λόγγου-, αλλά και η σκηνοθεσία είναι του Ορέστη Λάσκου, ενός ανθρώπου που σημάδεψε τα κινηματογραφικά δρώμενα της εποχής.

 

Unter Heissen Himmel (Κάτω από τον φλογερό ήλιο)
Σκηνοθεσία : Gustav Ucicky
UFA 1936
Drehzeit: ab Mitte Oktober 1936, Au?enaufnahmen: Griechenland, am Aegaischen Meer.
(Τα γυρίσματα έγιναν το 1936 στη Σύρα και Σαντορίνη)


Zorba The Greek: (1964)
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης
Η ταινία που έκανε για πάντα Έλληνα τον Anthony Quinn. Βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη (που πρέπει να διαβαστεί από όλους όσους θεωρούν ότι η ζωή είναι πολύ μικρή). Ένας νεαρός ελληνοβρετανός, ο Alan Bates που έχει κληρονομήσει ένα ορυχείο λιγνίτη κάπου στην Κρήτη έρχεται στην Ελλάδα και συναντά τον  γεμάτο ζωντάνια και ελευθερία Αλέξη Ζορμπά σε ένα καφενείο στον Πειραιά. Ο Ζορμπάς τον πείθει να τον πληρώσει για να αναλάβει τη λειτουργία του ορυχείου του. Η ταινία έχει καταγράψει μιαν Ελλάδα που σήμερα έχει όλως διόλου χαθεί. Με τη σπουδαία μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και έναν Anthony Quinn στην κορύφωση της καριέρας του είναι μια ταινία που πρέπει οπωσδήποτε να ειδωθεί.


LAST WORDS (1967)  
Μικρού μήκους ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτζοκ, γυρισμένη στην Κρήτη και στο νησί φάντασμα Σπιναλόγκα όπου μιλάει για τον τελευταίο λεπρό κάτοικο της έναν σπουδαίο λυράρη που τον πήρανε από εκεί με το ζόρι...

13΄, 35 mm, b/w

 


 

Lebenszeichen (1968)
Παίζουν: Peter Brogle, Wolfgang Reichmann. Athina Zacharopoulou
87 minutes, 35 mm, b/w

Η πρώτη χαρακτηριστική μεγάλου μήκους ταινία του Βέρνερ Χέρτζοκ, η οποία αποτελεί  μια κρίσιμη καμπή στο γερμανικό κινηματογράφο.
1942, ο αλεξιπτωτιστής Stroszek, που έχει τραυματιστεί στην Κρήτη, στέλνεται για αποθεραπεία στο νησί Κως μετά  την παραμονή του σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Μαζί του είναι η Ελληνίδα γυναίκα του Νόρα. Μαζί με τους δύο συντρόφους του φρουρούν μια αποθήκη πυρομαχικών στο καστέλλο, δίπλα στο λιμάνι. Μια μέρα ο Stroszek καταλαμβάνεται από μανία, κυνηγάει τους συντρόφους του και ταμπουρώνεται στο κάστρο  απειλώντας να το τινάξει στον αέρα. Πετώντας φωτοβολίδες προσπαθεί να βάλει φωτιά στην πόλη. Στο τέλος της νύχτας ο Stroszek συλλαμβάνεται και χάνεται, άγνωστο για πού, μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης που αφήνει πίσω του το αυτοκίνητο που τον μεταφέρει.
Στο νησί της Κω ο παππούς του Βέρνερ, που ήταν αρχαιολόγος, είχε κάνει ανασκαφές.

 

Χάππυ Νταίη (1976)
Σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη
Μια άλλη ματιά πάνω στην ελληνική εμπειρία από το βασιλικό θεσμό, μέσα από τη διατεταγμένη υποδοχή της βασιλομήτορος Φρειδερίκης στη Μακρόνησο των εξόριστων.

 

Summer Lovers: (1982)
Τρεις όμορφοι νεαροί τουρίστες στα τέλη της δεκαετίας του '70 εμπλέκονται σε ένα ερωτικό τρίγωνο στο Αιγαίο. Η ταινία δε βλέπεται, όμως έγινε σημείο αναφοράς για τους νεαρούς που πηγαίνουν τα καλοκαίρια στη Σαντορίνη και αναζητούν το υπόσκαφο που πηδιόταν η Darryl Hannah  με τους δυο ερωτικούς συντρόφους της.


Le Grand Bleu (1988)
Σκηνοθεσία: Luc Besson
Η ταινία έχει γυριστεί στην Αμοργό και σε άλλα νησιά του Αιγαίου.

 

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ: PASCALI'S ISLAND (1988)
Σπουδαία ταινία με τον Ben Kingsly και την Helen Mirren και αφορά την κλοπή ενός αρχαίου αγάλματος στις αρχές του 20ου αιώνα, στο νησί Σύμη, όπου o Kingsly παίζει το ρόλο ενός κατασκόπου των Οθωμανών.
Η ταινία βασίζεται σ' ένα μυθιστόρημα του Barry Unsworth. Με φόντο την εξαπάτηση, που είναι τρόπος ζωής στο νησί, τρεις άνθρωποι, ο κατάσκοπος του Σουλτάνου και μιας παρηκμασμένης τουρκικής αυτοκρατορίας (Ben Kingsley), ένας βρετανός αρχαιολόγος (Charles Dance), και μια αισθησιακή τυχοδιώκτρια (Helen Mirren) μπλέκονται στην περιπέτεια του έρωτα. 


Shirley Valentine: (1989)
Αυτή η ταινία  ενέπνευσε αρκετές χιλιάδες μεσήλικες νοικοκυρές να εγκαταλείψουν τους βαρετούς συζύγους τους και να τρέξουν στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου για να συναντήσουν τον έρωτα στο πρόσωπο ενός ψαρά ή ενός σερβιτόρου. Αξίζει να τη δείτε, ειδικά αν είστε νοικοκυρά, μέσης ηλικίας και έχετε βαρεθεί εντελώς τον σύζυγό σας.

 

Mediterraneo (1991)
Σκηνοθεσία: Gabriele Salvatores
Σενάριο: Enzo Monteleone
96 min /
Κέρδισε Oscar
Στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου ένα ιταλικό σκάφος αποβιβάζει μια ομάδα απροσάρμοστων στρατιωτών στο Καστελλόριζο με την εντολή να φυλάνε το νησί. Οι στρατιώτες ανακαλύπτουν ένα χαμένο παράδεισο όπου τίποτα δεν μπορεί να συμβεί...

 

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΑΜΕ
Η ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΩΝ
Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ

Σκηνοθεσία : Δήμος Αβδελιώτης

Συνέντευξη του σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη στην «ΕΥΠΛΟΙΑ»

http://modules.php/?name=News&file=article&sid=398



"MADE IN MILOS" (1979, Ιδού η Μήλος)
Ο Νίκος Περάκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1944 και σπούδασε στην Ακαδημία του Μονάχου. Εργάστηκε ως διευθυντής παραγωγής σε ταινίες διάφορων σκηνοθετών, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται και ο Φόλκερ Σλέντορφ. Σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία «Das Goldene ding», το 1971 στη Γερμανία. Συνέχισε να εργάζεται εκεί και το 1980 επέστρεψε στην Ελλάδα. Εδώ γύρισε τις ταινίες: «?ρπα Κόλα» (1982), «Λούφα και παραλλαγή» (1984), «Βίος και πολιτεία» (1987), «Προστάτης οικογένειας» (1997), «Θηλυκή εταιρία» (1997), «Η φούσκα» (2001), «Η Λίζα και όλοι οι άλλοι» (2002).
ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Το πρωί της 14ης Αυγούστου 2003, ο φαντάρος Τζιμπιζίδης Αλέξανδρος που υπηρετεί στην Κω και περιμένει την αγαπημένη του που θα περάσει κοντά του το εορταστικό τετραήμερο, προκαλεί με τη στάση του τους συναδέλφους του, οι οποίοι για να τον εκδικηθούν τον στέλνουν υπηρεσία στο φυλάκιο της βραχονησίδας Πίττα, προφασιζόμενοι επιφυλακή και ανάκληση αδειών, λόγω αναμενόμενων τουρκικών προκλήσεων.
Το ξημέρωμα της 15ης Αυγούστου, η τουρκική θαλαμηγός «Εγκέ Γκιουζελί» επιχειρεί να αποβιβάσει στην βραχονησίδα Πίττα τρεις λαθρομετανάστες, δύο ταλαιπωρημένους άνδρες και μια εξάχρονη μικρή.
Κατά τη νηοψία ο δυναμικός όσο και καχύποπτος λοχίας Παρλαβάντζας διαπιστώνει ότι εκτός από τον καπετάνιο και το ναύτη, στο σκάφος επιβαίνουν δυο υποψήφιες και μία τέως εστεμμένη καλλονή, ένας ρεπόρτερ και ένας κάμεραμαν του Μποντρούμ TV, του τοπικού καναλιού και χορηγού των Καλλιστείων της Αλικαρνασσού.
Παράλληλα ο ηθικός αυτουργός της μοιραίας φάρσας και σατανικός τηλεφωνητής Μπακάκος, πιστεύοντας ότι τα τεκταινόμενα στην βραχονησίδα είναι μέρος της πλάκας, εξακολουθεί να παραπληροφορεί τους συναδέλφους του δυσκολεύοντας το χειρισμό μιας ήδη περίπλοκης κατάστασης.
Νίκος Περάκης Σκηνοθέτης

 

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

«Η δική µου Μυτιλήνη, 1925-1927»
Ιστορικό ντοκιµαντέρ σε σκηνοθεσία ?γγελου Κοβότσου.
Κορµός της ταινίας είναι τα ερασιτεχνικά φιλµάκια του Μίτσα Κουρτζή, που τραβήχτηκαν από τον ίδιο στη Λέσβο κατά τη διετία 1925-1927. Ο φακός εστιάζει στις γειτονιές, το λιµάνι και τα σοκάκια της Μυτιλήνης µε ένα ευρηµατικό παιχνίδι ανάµεσα στο παρελθόν και το παρόν, τα ασπρόµαυρα και έγχρωµα στιγµιότυπα. Η προσωπική µατιά του ερασιτέχνη κινηµατογραφιστή καταγράφει τις πτυχές της προσωπικής-οικογενειακής
και επιχειρηµατικής του ζωής και ταυτόχρονα διασώζει από τη λήθη εικόνες και µνήµες της εποχής του Μεσοπολέµου. Τα αποτελέσµατα είναι ένα σπάνιο ντοκουµέντο για την οικονοµική και κοινωνική ιστορία του νησιού, ένα σηµαντικό χρονικό της εποχής που δεν αφήνει
ασυγκίνητο τον θεατή.

ΡΟΔΟΣ 1924-1940
Ντοκυμαντέρ για το Μεσοπόλεμο στο νησί του ISTITUTO LUCE
Επιμέλεια : Νίκος Νικολαϊδης,
Στο αφιέρωμα του EcoCinema 2004 «ΡΟΔΟΣ 1924-1941», παρουσιάστηκαν εξηντατρία λεπτά περίπου λήψεων, που πραγματοποιήθηκαν από οπερατέρ του ISTITUTO LUCE στο νησί της Ρόδου από το 1924 μέχρι και το βομβαρδισμό του Σεπτεμβρίου 1941.
Το Istituto Luce ιδρύθηκε το 1924 κατά τη περίοδο της φασισμού στην Ιταλία και τα «επίκαιρα» - τα περίφημα “Giornali Luce” -που κατέγραφαν τα έργα και τις κατακτήσεις του καθεστώτος –και προβάλλονταν και στο πιο απόμακρο χωριό με τη μηχανή προβολής στο φορτηγό και το άσπρο πανί στη πλατεία ή το καφενείο- ήταν ένα από τα πιο αποτελεσματικά όργανα προπαγάνδας.
Οι λήψεις στη Ρόδο αφορούν λιγότερο τους κατοίκους και περισσότερο τις αρχές και την εξουσία όπως αυτή εκφράζεται από την αρχιτεκτονική, τις τελετές, τις στολές, τον ελεύθερο χρόνο. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: τα Δωδεκάνησα είναι μία κτήση και το Istituto Luce έχει καθήκον να τεκμηριώνει –ομολογουμένως περίτεχνα- την διαδικασία «εκπολιτισμού» αυτού του εξωτικού θέρετρου της «νέας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας».
Πέρα όμως από τις ανθρώπινες μνήμες και τις μνήμες της ιστορίας, για τους κατοίκους και τους ερευνητές είναι ανεκτίμητες οι εικόνες από τη αρχιτεκτονική και πολεοδομική διαμόρφωση και εξέλιξη της πόλης και την μεταβολή του αστικού και του υπεραστικού τοπίου.
Η ιστορία κάθε πόλης εγγράφεται στα μάτια και το χαμόγελο των ανθρώπων της, στις στιγμές που μένουν από τους δρόμους, τις πλατείες και τα κτίρια όπου βίωσαν, ερωτεύθηκαν, αποχαιρετίστηκαν.
Και ταπεινά γράφεται και σε αυτά τη πλαστική στενόμακρη λουρίδα του κινηματογράφου που μας τις θυμίζουν
Νίκος Νικολαϊδης

Ρόδος 1924-31, διάρκεια 21’45’’
Οι σκηνές είναι γυρισμένες, κατά πάσα πιθανότητα, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και έχουν μονταριστεί ώστε να παρουσιάζεται σαν ένα ενιαίο ντοκιμαντέρ για το οποίο υπάρχει και μία έκδοση με ήχο. Μετά από μία εισαγωγή καθαρά «τουριστικού» χαρακτήρα (ένα υδροπλάνο απογειώνεται από τη Ρόδο τη στιγμή που πλοία μπαίνουν στο λιμάνι) παρουσιάζονται διαδοχικά όλες οι τοποθεσίες που υπογραμμίζουν τον «εξιταλισμό» της πόλης, με αρχικό πλάνο τη παρέλαση στρατιωτικών τμημάτων μπροστά στο σημαιοστολισμένο Διοικητήριο. Η στρατιωτική παρουσία χαρακτηρίζει όλο το ντοκιμαντέρ: στρατιωτικά πλοία στο λιμάνι, στρατιώτες γυμνάζονται και κάνουν ασκήσεις στο Στρατώνα Regina Elena (Πανεπιστήμιο Αιγαίου σήμερα), η έδρα της Ναυτικής Διοίκησης. Ακολουθούν ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη με τους πιστούς, οι χαρακτηριστικές εικόνες των ανεμόμυλων στο Μανδράκι και λήψεις από την πόλη και το λιμάνι.
Μαζί με τις σκηνές της στρατιωτικής παρουσίας συνυπάρχουν εικόνες από τα κτίρια-σύμβολα της ιταλική παρουσίας με σκοπό να τονίσουν την «εκπολιτιστική αποστολή της Ρώμης», που αποτελούσε και τη βασική ιδεολογική κάλυψη της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του φασισμού: το circolo Italia στη νέα πόλη, το Ξενοδοχείο των Ρόδων (Grande Albergo Delle Rose), το Reggio Istituto Femminile, το νοσοκομείο Regina Elena, τον Ναυτικό Όμιλο. Πλάνα που εναλλάσσονται με αυτά της καθημερινότητας: αγόρια και κορίτσια που βγαίνουν από το σχολείο, ο περίπατος των παραθεριστών και γενικά σκηνές-στερεότυπα της ζωής στις αποικίες, όπως το ποτό στον εξώστη του ξενοδοχείου, η συζήτηση στη λέσχη του γκολφ.
Η λήψη των μιναρέδων από ψηλά, μας εισάγει αργά στην παλιά πόλη και τα τείχη που την περιβάλλουν: η Porta(Πύλη) della Μarina με τους δύο κυκλικούς πύργους ενώ Ρόδιοι καπνίζουν ναργιλέ στον ήλιο, η Porta San Paolo που οδηγεί στο Molo degli Arabi, η Porta sant’ Attanasio, η Porta S. Giovanni, η Porta d’Amboise. Η κάμερα μπαίνει από την Porta dei Cervi στα μικρά δρομάκια (vicoli) της παλιάς πόλης και καταγράφει το Νοσοκομείο των Ιπποτών, το palazzo Castellania, το palazzo d’Alvernia. Ξανά μαζί με τα κτίρια, εικόνες από πρόσωπα με μια ιδιαίτερη επιμονή στα χαρακτηριστικά εκείνα που δείχνουν στο ιταλικό κοινό τον «εξωτισμό» της πόλης: στην τουρκική γειτονιά γυναίκες με μαντήλες στα μαλλιά, άνδρες πάνω στα μουλάρια, ένας νεροπωλητής, πιστοί που πλένουν τα πόδια τους πριν μπουν στο τζαμί του Σουλτάνου Μουσταφά, το παζάρι. Η περιοδεία στη πόλη συνεχίζει με την Οδό των Ιπποτών, το Νοσοκομείο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, την Αφροδίτη της Ρόδου, το μουσουλμανικό νεκροταφείο.
Στο τελευταίο μέρος, εικόνες από τα πιο όμορφα τοπία της Ρόδου, τη Λίνδο με το λιμανάκι όπου αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος, το ομηρικό πλοίο λαξευμένο στον βράχο, τα ερείπια της αρχαίας πόλης και γυρνώντας προς τη Ρόδο εικόνες από τους νεοκατασκευασμένους αγροτικούς οικισμούς, όπου κάτοικοι με παραδοσιακές φορεσιές χορεύουν τοπικούς χορούς.
Στο ηλιοβασίλεμα ένας κανονιοβολισμός σταματά κάθε κίνηση στη πόλη για την υποστολή της σημαίας. Η τελευταία εικόνα είναι αυτή της ιταλικής σημαίας που κυματίζει.
Η επέτειος του πολέμου στη Ρόδο, 1927, διάρκεια 5’32’’
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με μία πανοραμική εικόνα της Ρόδου και μπαίνουμε στο Borgo Marinaro di Galitea όπου ένα μεγάλο γιορτινό πλήθος και στις δύο πλευρές του δρόμου χαιρετά με τον φασιστικό χαιρετισμό την πομπή των αυτοκινήτων της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας: ο κυβερνήτη της Ρόδου και οι βουλευτές Gray και Bodrero. Η πομπή φθάνει στον Arcangelo, μέσα από ένα ενθουσιασμένο πλήθος που ζητωκραυγάζει. Εμφανίζονται στο παράθυρο, χαιρετούν με το υψωμένο μπράτσο και συμμετέχουν στους εορτασμούς, ανάμεσα σε παιδικές χορωδίες και μουσικές. Η πομπή μετά κατευθύνεται στην Λίνδο όπου συναντώνται με εκπροσώπους της Εκκλησίας και τοπικές προσωπικότητες και ακολουθεί ξενάγηση στο Castello του κυβερνήτη που συνοδεύεται και από αιγύπτιους φιλοξενούμενους.
Η περιοδεία στο νησί συνεχίζεται με κατεύθυνση τον ?γιο Ισίδωρο, ενώ γυναίκες με τοπικές ενδυμασίες χορεύουν στις άκρες του δρόμου. Η επίσημη τελετή και η Θεία Λειτουργία τελείται στην αυλή του Νοσοκομείου, με τα αγήματα της Αστυνομίας και του Στρατού παρατεταγμένα και στο τέλος ο βουλευτής Gray εκφωνεί ένα τυπικό, σύντομο φασιστικό λόγο. Από τα σχολεία βγαίνουν τμήματα της φασιστικής νεολαίας και παρελαύνουν μπροστά στο έφιππο, με την επίσημη στολή, άγημα της Αστυνομίας. Τέλος, σύμφωνα με το τυπικό των ντοκιμαντέρ της περιόδου, το φιλμ τελειώνει με το δειλινό και την υψηλή κοινωνία, κομψά ντυμένη, να διασκεδάζει και να πίνει ποτά στο Ξενοδοχείο των Ρόδων, ενώ το φως του δειλινού λούζει τις βάρκες στο λιμάνι.

Περιοδεία «Προσκύνημα» του Τάγματος των Ιπποτών της Μάλτας ,1928, διάρκεια 10’ -ΙΙ Μέρος
Οι Ιππότες του Τάγματος της Μάλτας περιοδεύουν στη Μεσόγειο και γίνονται δεκτοί από τον Κυβερνήτη της Ρόδου που τους συνοδεύει στην επίσκεψή τους στα ερείπια του Castello που υπήρξε η πρώτη στρατιωτική έδρα του Τάγματος.

Η βασιλική οικογένεια Savoia επισκέπτεται τη Ρόδο, 19/05/1929, διάρκεια 3’23’’
Η Ρόδος είναι η πρώτη στάση της βασιλικής περιοδείας στα Δωδεκάνησα το 1929. Τα πρώτα πλάνα δείχνουν το θωρηκτό Savoia εν πλω. Φθάνει στο λιμένα της Ρόδου και αποβιβάζονται ο βασιλέας, η βασίλισσα, οι πριγκίπισσες και ανώτατοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι με την επίσημη στολή. Τον βασιλιά υποδέχεται ο Κυβερνήτης Mario Lago και μαζί επιθεωρούν το στρατιωτικό άγημα. Η βασιλική πομπή προχωράει μέσα σε ένα πολύβουο πλήθος και κατευθύνεται στο Διοικητήριο και από τον εξώστη του οι βασιλείς χαιρετούν το πλήθος που χειροκροτά. Μετά ο βασιλέας Vittorio Emanuelle III επιθεωρεί τον στρατό στον αύλειο χώρο του Στρατώνα Regina Elena (Παν. Αιγαίου) και η βασίλισσα εναποθέτει ένα μπουκέτο λουλούδια στο μνημείο των πεσόντων του 9 Τάγματος Πεζικού.

Η 5 Περιοδεία –«Κρουαζιέρα» της φασιστικής νεολαίας από τη Νεάπολη στη Ρόδο, Οκτώβριος 1931, ΧΧΧ
Το ντοκυμαντέρ ξεκινά με τη φιγούρα ενός παιδιού της φασιστικής νεολαίας (balila) ντυμένο με τη ναυτική στολή, ενώ στο κατάστρωμα του πλοίου που τους μεταφέρει σημαίνει η σάλπιγγα της αναχώρησης. Το πλοίο αναχωρεί, τα παιδιά αποχαιρετούν τους δικούς τους στο λιμάνι της Νάπολης κουνώντας τα καπέλα τους, και στην πρύμνη κυματίζει η ιταλική σημαία.
Μετά την επίσκεψή τους στην Κωνσταντινούπολη, τα πλάνα μας δείχνουν τους balila στη γέφυρα του πλοίου, τη στιγμή που μπαίνει στο λιμάνι της Ρόδου. Η τελετή υποδοχής τους γίνεται μπροστά στο Διοικητήριο, με τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές να επιθεωρούν τους νεολαίους παρατεταγμένους στη πλατεία, ντυμένοι όλοι με το μαύρο πουκάμισο και τα άσπρα σιρίτια.
Τους ακολουθούμε στην επίσκεψή τους στην πόλη και στο Νοσοκομείο των Ιπποτών.
Τέλος, το πλοίο αναχωρεί με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ και η σημαία κυματίζει στο φως του δειλινού.

Καλοκαίρια στη Ρόδο 1933, διάρκεια 1’36’’
Λήψεις της Ρόδου από το υδροπλάνο: κτίρια και τουριστικές τοποθεσίες, κολυμβητές που κάνουν βουτιές και γυναίκες με παραδοσιακές φορεσιές που χορεύουν τοπικούς χορούς. «Ανάμεσα στο Ξενοδοχείο των Ρόδων (Albergo delle Rose) και τις ιαματικές πηγές της Καλλιθέας, η τουριστική περίοδος στη Ρόδο διανθίζεται από τη φύση, την τέχνη και την ιστορία» ακούγεται η φωνή του αφηγητή, που συνεχίζει: «να θυμούνται οι Ιταλοί, πως η Ρόδος είναι ένα πανέμορφο θέρετρο της Ιταλίας».
Είμαστε στην ιστορική περίοδο της περίφημης «αποδοχής», ο φασισμός είναι σταθερά στην εξουσία χωρίς να αντιμετωπίζει προβλήματα και τα σχόλια επιβεβαιώνουν τη πεποίθηση πως η Μεσόγειος είναι μία ιταλική λίμνη.
Η περιοδεία στη Μεσόγειο Opera Nazionale Βalilla ΧΧΧ, διάρκεια 3’ –απόσπασμα, βωβό
Στη διάρκεια της δεύτερης περιοδείας, στην οποία συμμετέχουν και οι γιοι του Μουσολίνι, Vittorio και Bruno, το πλοίο μετά από μια σειρά άλλων προορισμών (Νεάπολη, Τρίπολη, Κωνσταντινούπολη κ.λπ.) δένει στη Ρόδο. Καθώς πλησιάζουν οι βάρκες, τα παιδιά του Μουσολίνι θαυμάζουν το πανόραμα της πόλης από τη γέφυρα του πλοίου. Ο κυβερνήτης μιλάει στη φασιστική νεολαία και τις νεαρές ιταλίδες που παρελαύνουν μπροστά στο Διοικητήριο και τις χαιρετά με τον φασιστικό χαιρετισμό. Ακολουθεί επίσκεψη στα μνημεία του νησιού.
Περιοδεύοντας στον κόσμο: Ρόδος, 1932-37, διάρκεια 7’20’’
Εναέριες λήψεις της πόλης της Ρόδου από το υδροπλάνο. Μετά την προσθαλάσσωση, αρχίζει μια τουριστική περιοδεία που δείχνει εκτός από τα φυσικά τοπία και την αρχιτεκτονική της πόλης, τις παραλίες και τα γεμάτα από τουρίστες ξενοδοχεία και εικόνες που επιμένουν να επιβεβαιώνουν πως όλα είναι «ήσυχα και φυσιολογικά»: ένα μωρό κλαίει στην παραλία, μια κοπέλα χαμογελάει, άλλες βουτούν στη θάλασσα, οι τουρίστες διασκεδάζουν στους εξώστες των ξενοδοχείων και στις ταβέρνες και ο κόσμος κάνει περίπατο στην αγορά. Οι συνεχείς λήψεις από τους ναούς και τα τζαμιά θέλουν να τονίσουν τον ρόλο της Ρόδου ως «σταυροδρόμι των πολιτισμών» που ενισχύεται περισσότερο και από τα πλάνα των κατοίκων ντυμένων με παραδοσιακά ρούχα: μια γυναίκα με ένα μωρό, ένας γέρος που καπνίζει, μια κοπέλα που γνέθει, κόσμος στους ελαιώνες και, στο τέλος, παραδοσιακοί χοροί.
Ρόδος: ο ιταλικός πολιτισμός λαμπρύνει το νησί των ιπποτών, 1933, διάρκεια 1’40’’
Μικρό ντοκιμαντέρ όπου εναλλάσσονται εικόνες κτιρίων –οι ιαματικές πηγές στην Καλλιθέα, το Ξενοδοχείο των Ρόδων (Albergo delle Rose)– της πολεοδομικής οργάνωσης και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με εικόνες των κατοίκων.
Στον ήλιο της Ρόδου: ένα σύντομο ταξίδι στη πρωτεύουσα των κτήσεών μας στο Αιγαίο, 07/06/1940, διάρκεια 3’
Ντοκιμαντέρ τουριστικού χαρακτήρα, με λήψεις από τα μεσαιωνικά κτίρια, το Διοικητήριο, τη Στρατιωτική Διοίκηση (σημ. Αστυνομία), το θέατρο Puccini (σημ. Εθνικό), την οδό των Ιπποτών, του Στρατώνα Regina (Παν. Αιγαίου) και της Ναυτικής Διοίκησης καθώς και στις αρχαιολογικές ανασκαφές, όπου ένας τεχνίτης προετοιμάζεται για να ξεκινήσει τη συντήρηση της κεφαλής ενός αλόγου και του αγάλματος του Διοκλητιανού.
Παράλληλα λήψεις από τους καινούργιους αγροτικούς οικισμούς, τις καλλιεργημένες εκτάσεις, μιας γυναίκας που θηλάζει το παιδί της και αγρότες στα χωράφια.
Η Ιταλία μπαίνει στο πόλεμο.
Στον ήλιο της Ρόδου: επίσκεψη στο Κάστρο, πρώτη έδρα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, 25/06/1940, διάρκεια 3’
Πολύ προσεκτική περιγραφή του κάστρου, με επιθεώρηση των τειχών, των πύργων, της εσωτερικής αυλής με τα ρωμαϊκά αγάλματα, της αίθουσας των βασιλέων με τα μωσαϊκά, της αίθουσας του Ερμή, της αίθουσας της οικογένειας με τις τοιχογραφίες του Gaudenzi, της αίθουσας του ?ρτου, της Ευρώπης και των φλαμανδικών ταπισερί, της αίθουσας της Αφροδίτης με το άγαλμα της ροδίτικης σχολής και το μωσαϊκό με τις εννιά μούσες από τις αρχαιολογικές ανασκαφές της Κω.
Είναι οι τελευταίες σκηνές ειρήνης που γυρίστηκαν από το Istituto Luce.
Οι καταστροφές της RAF: «ένα εντυπωσιακό ντοκουμέντο για τους στόχους των ‘λυσσασμένων’ βρετανών πιλότων», 09/09/1941 διάρκεια 2’32’’
Τα πλάνα τεκμηριώνουν τις ζημιές από τον βρετανικό βομβαρδισμό, επιμένοντας στα κατεστραμμένα σπίτια και στα πονεμένα πρόσωπα των κατοίκων. Οι στρατιώτες ψάχνουν ανάμεσα στα ερείπια του νοσοκομείου για νεκρούς και τραυματίες. Εικόνες από ένα μισοβυθισμένο πλοίο-νοσοκομείο, του καθεδρικού ναού του Αγίου Ιωάννη (σημ. Μητροπολιτικός Ναός του Ευαγγελισμού) κτυπημένου από σφαίρες πολυβόλων, ενός βρετανικού βομβαρδιστικού που σε κάθετη εφόρμηση πολυβολεί γιατρούς και τραυματίες ενός πρόχειρου εξωτερικού νοσοκομείου που τρέχουν να σωθούν. Ένα κτυπημένο από τις σφαίρες ασθενοφόρο κινείται σε μια ερημιά, στρατιώτες και γιατροί που επιστρέφουν τρέχοντας στις σκηνές, εξετάζουν τις ζημιές στο ασθενοφόρο, ενώ στο τέλος εμφανίζεται η επιγραφή: «ιταλοί να θυμάστε».



"Τραγωδία του Αιγαίου" (1961)
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μάρος
Διάρκεια 75'
Παραγωγή: Βασίλης Μάρος
Ιστορικό ντοκιμαντέρ που ανιχνεύει τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν την Ελλάδα στη Μικρασιατική Καταστροφή και κατόπιν στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αξιοποιώντας την πολύτιμη κληρονομιά Επικαίρων του Γιώργου Προκοπίου και άλλων σημαντικών κινηματογραφιστών της εποχής, ο Βασίλης Μάρος αποδίδει με μοναδικό τρόπο την ιστορία του Ελληνισμού.

"ΘΗΡΑΪΚΟΣ ΟΡΘΡΟΣ"
Σκηνοθεσία : Κώστας Σφήκας
Ο μοναχικός δρόμος του Κώστα Σφήκα
Ο Κώστας Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Εργάστηκε ως ταχυδρομικός υπάλληλος από τα εφηβικά του χρόνια. Το 1961 σκηνοθετεί τα Εγκαίνια, μια μικρού μήκους ταινία και ξεκινάει την περιπέτεια του αυτοδίδακτου κινηματογραφιστή. Επτά χρόνια αργότερα σκηνοθετεί με τον Σταύρο Τορνέ το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ Θηραϊκός Όρθρος. Ταγμένος στον πειραματικό κινηματογράφο, ο Κώστας Σφήκας έχει γυρίσει εννέα ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας και συνεχίζει να δημιουργεί, αποτελώντας μια σταθερά εναλλακτική φωνή στο χώρο ελληνικού κινηματογράφου.


Ταρσανάδες και καραβομαραγκοί 
Σκηνοθεσία : Κασπίρης Γιάννης 
Ντοκυμαντέρ, διάρκεια 35΄, Εγχρ, 16 χιλ., 1986, κόστος 1.500.000 δρχ. 
Σύνοψη ταινίας:
Η τέχνη της ξυλοναυπηγικής από τους παραδοσιακούς μαστόρους
 

"Στους ταρσανάδες της Σύμης"
Το ταξίδι στους θαλασσινούς δρόμους του Αιγαίου μέσα από τη σειρά ντοκιμαντέρ «Αιγαίο νυν και αεί», του οποίου το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Κολόζης. Με ένα καΐκι ιστορικό, τον «Ζέππο», φτιαγμένο προπολεμικά από τον καπετάν Ανδρέα Ζέππο και τραγουδισμένο από το μεγάλο ρεμπέτη Γιάννη Παπαϊωάννου, αναζητούμε διαχρονικά πρόσωπα, νομάδες της θάλασσας. Ξεκινήσαμε από τη Σύρο και σ' αυτό το επεισόδιο πάμε στη Σύμη, που υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα ανάπτυξης της ξυλοναυπηγικής τέχνης. Ο «Ζέππος» φτάνει στο νησί, όπου, με αφορμή τις αφηγήσεις ενός παλαιού καραβομαραγκού, ταξιδεύουμε στα μυστικά μιας πανάρχαιας τέχνης, που σήμερα δυστυχώς σβήνει οριστικά

«Φωνή Αιγαίου»
Σκηνοθεσία:  Λυδία Καρρά
Eλλάδα, 2004
Πρόκειται για μία ταινία που από την μία καταγράφει την καταστροφή του Αιγαίου, τα αυθαίρετα, τα απόβλητα, την άναρχη δόμηση και από την άλλη το υπέροχο ταξίδι στο Αιγαίο. Το Αιγαίο που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, με τις παρθένες ακρογιαλιές, τις σκληροτράχηλες πλαγιές και τα χωριά τα σμιλεμένα στα βράχια, αυτό το Αιγαίο εξαφανίζεται με γοργούς ρυθμούς... Στη θέση του, αναδύεται ένα ατέλειωτο γιαπί, χωρίς αμπέλια, χωρίς αλώνια, χωρίς αδόμητες παραλίες. Η ταινία, ανιχνεύει τις ιστορικές και κοινωνικές ρίζες των σημερινών εξελίξεων. Με αρχειακό υλικό παρουσιάζεται η εμπειρία των πολέμων & της οδυνηρής μετανάστευσης, η άνοδος της ναυτιλίας. Καταγράφεται ο λόγος μελετητών και αναμειγνύεται με τον λόγο - αντίλογο των κατοίκων, πλέκοντας το νήμα ενός πολυδιάστατου προβληματισμού. Ξαναγυρνώντας σε ίδιους τόπους διαφορετικές εποχές του χρόνου, εντοπίζονται οι ακραίες αλλαγές στους ρυθμούς ζωής. Σ' ένα άλλο επίπεδο, η ταινία πραγματεύεται τη σημασία της φύσης στη ζωή του ανθρώπου, την αξία της ομορφιάς του φυσικού & δομημένου χώρου. Ο φακός εγκλωβίζει αυτή την ομορφιά, όπου υπάρχει ακόμα αλώβητη. Τα λόγια του Ελύτη, σταθερή αναφορά στον κόσμο των ονείρων. Νέες, δημιουργικές ιδέες προβάλλουν ... Όπως λέει κι ένας νησιώτης: «... το Αιγαίο είναι ένα καράβι που ταξιδεύει αιώνες. Το θέμα είναι εμείς τι θα αφήσουμε πίσω μας...» 

 

Αιγαίου Κύματα
Σκηνοθεσία :  Αντώνης Ρέλλας
Προχτές, ο φίλος Μορφέας είχε αποφασίσει να αργήσει. Προσπαθώντας να κοιμηθώ, έκατσα μπροστά στο χαζοκούτι και άλλαζα τα κανάλια, μπας και βρω κάτι που θα με έφτανε σε σημείο φθοράς και αφθαρσίας αφού η τηλεόραση έχει υπογράψει σύμβαση με τον ύπνο.
Μάλλον όμως στην προκειμένη περίπτωση κάποια διαφωνία θα είχαν, γιατί το μόνο που δεν έγινε ήταν να κοιμηθώ.
Είχε μια εκπομπή, σε κανάλι δημόσιας τηλεόρασης, με έναν νεαρό, τον Αντώνη Ρέλλα, που είναι άτομο με αναπηρία, και όχι με ειδικές ανάγκες που ακούγεται κατα κόρον. Δεν είναι απίστευτα υποκριτικός ο όρος «άτομο με ειδικές ανάγκες»;Τον χρησιμοποιούμε εμείς οι αρτιμελείς στο σώμα και στο μυαλό για όλους εκείνους που δεν είναι «κανονικοί» στην όψη και στην νοημοσύνη. Ενώ εκεί έξω κυκλοφορούν ένα σωρό «φυσιολογικοί» άνθρωποι που αξίζουν τον χαρακτηρισμό αυτό, εξ’ αιτίας των πράξεων και των έργων τους.
Ο άνθρωπος αυτός δεν γεννήθηκε με κάποιο «πρόβλημα». Το έπαθε απο δυστύχημα με μηχανή, έπεσε σε κώμα και οι γιατροί αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν το ένα πόδι. Ήταν τυχερός, έζησε, ζεί. Είναι σκηνοθέτης και με το ντοκυμαντέρ του, «Αιγαίου Κύματα», κέρδισε το βραβείο καλύτερης Μεσογειακής ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2005.
Το θέμα του ντοκυμαντέρ διαπραγματεύεται την προσπάθεια πέντε διεθνών παραολυμπιακών αθλητών το Σεπτέμβριο του 2003, τους Αιγαιαθλητές, να διασχίσουν κολυμπώντας την απόσταση Σούνιο – Μήλος. Η ιδέα του "Αιγαίαθλον", όπως το ονομάσαν, γεννήθηκε το 2001, τον Ιούνιο, πάνω σε καράβι της γραμμής για Σέριφο, στο Αιγαίο. Μια ομάδα αθλητών του Γυμναστικού συλλόγου Σπάρτακος συζητούσαν μεταξύ τους πως θα μπορούσαν να τραβήξουν την προσοχή του κοινού στους αθλητές με αναπηρίες εν’ όψη, τότε, της Παραολυμπιάδος της Αθήνας.
Ο Αντώνης Ρέλλας, που βιντεοσκόπησε την όλη προσπάθεια των αθλητών, κρίνοντας ότι το υλικό που είχε στα χέρια του ήταν σημαντικό, αποφάσισε να συνεχίσει με την καταγραφή της προετοιμασίας των αθλητών για την Παραολυμπιάδα, ακολουθώντας τους στις προπονήσεις, τους αγώνες, έως και την τελετή λήξης των Αγώνων. Έτσι απλά, για να δείξει ότι η προσπάθεια, ο κόπος και ο ιδρώτας των αθλητών με αναπηρία είναι ακριβώς ο ίδιος με των «κανονικών» αθλητών.
Κατά την διάρκεια των Αγώνων στην χώρα μας, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, στο Ελληνικό, αγώνα καθιστού βόλλεϋ ανάμεσα στην Γερμανία και την Ιαπωνία. Ήταν ένας συναρπαστικός αγώνας, με μπλόκ, καρφώματα, κλοζόν, τα πάντα. Η τεχνική ακριβώς ίδια, ίσως ελαφρώς καλύτερη από τους αθλητές, όπως όλοι τους ξέρουμε. Η μοναδική διαφορά ήταν, οι ομάδες που κάθονταν στο παρκέ, τίποτα άλλο. Το γήπεδο, βεβαίως, ήταν γεμάτο με φιλάθλους από όλο τον κόσμο και την Ελλάδα. Στο τέλος του αγώνα, που βρήκε νικήτρια την Γερμανία, γιόρτασαν όλοι μαζί, φίλαθλοι και αθλητές, τα γενέθλια ενός Γερμανού θεατή, άτομο με αναπηρία και αυτός, που έκλεινε τα εβδομήντα του χρόνια!
Αυτές τις εικόνες μάλλον δεν θα τις ξαναδούμε. Δεν τις έχω ξαναδεί τόσα χρόνια που τριγυρνώ στα γήπεδα ως αθλήτρια, για κάποια χρόνια, και ως φίλαθλος. Ποιός άραγε να πάει να παρακολουθήσει αγώνες στίβου για άτομα με αναπηρίες, για παράδειγμα; Και να ήθελε να πάει, ποιός ήξερε ότι το Παρασκευοσάββατο που μας πέρασε έγιναν στην Θεσσαλονίκη προκριματικοί αγώνες στίβου για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου για άτομα με αναπηρία; Ποιός ξέρει ότι αυτό το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα θα γίνει στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά, εδώ στην Αθήνα, στα μέσα Ιουνίου (16 με 18 Ιουνίου, αν δεν κάνω λάθος) και όποιοι αθλητές πιάσουν τις επιδόσεις που έχουν καθοριστεί θα πάνε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου για άτομα με αναπηρίες που θα διεξαχθεί στο ?σσεν της Ολλανδίας, τον Αύγουστο;
Το πιθανότερο είναι να γνωστοποιηθούν οι επιδόσεις και τα τυχόν μετάλλεια μετά εορτής, σε κάποιο μονόστηλο εφημερίδος ή σε 15 δευτερόλεπτα σε κάποιο δελτίο. ?ντε να γίνει και μια εκδήλωση στο Προεδρικό μέγαρο. Ίσως κιόλας, κάποιοι άλλοι αθλητές να σκεφτούν να προβάλλουν τα αγωνίσματά τους με κάποιον παρόμοιο τρόπο με τους Αιγαιαθλητές και μπορεί να βρεθεί και κάποιος άλλος Αντώνης Ρέλλας να φτιάξει ένα παρόμοιο με το «Αιγαίου κύματα» ντοκυμαντέρ.
Είπαμε, το χαζοκούτι έχει κάνει σύμβαση με τον Μορφέα, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων.
?νθια (anthia@gatadotis.gr)

 


«Το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου, ένα μοναδικό μνημείο της φύσης»
Σκηνοθεσία: Γιώργος Δάμπασης.  


 

"ΔΟΝΟΥΣΑ"
Σκηνοθεσία : Αγγελική Αντωνίου  
1992, μεγάλου μήκους, 87' (συμπαραγωγή: Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα)
Η Αγγελική Αντωνίου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Α.Π.Θ. και σκηνοθεσία με υποτροφία στην Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (DFFB) στο Δυτικό Βερολίνο. Εργάστηκε σαν σκηνοθέτης και σεναριογράφος στην Ελλάδα και τη Γερμανία.  Εχει σκηνοθετήσει πέντε ταινίες μικρού μήκους, ανάμεσα σε αυτές την ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ που βραβεύθηκε στο Φεστιβάλ Δράμας, το 1987 και πέντε ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκυμαντέρ.

 


"Οι λυράρηδες του Aιγαίου"
Διάρκεια 30΄
ΕΡΤ 3
Η μαγεία της λύρας και η ιστορία της από τόπο σε τόπο αποτελούν το θέμα της  σειράς ντοκιμαντέρ της ΕΤ3 με τίτλο "Οι Λυράρηδες του Αιγαίου".
Η σειρά ταξιδεύει στην ελληνική ύπαιθρο, επισκέπτεται με ιδιαίτερη αγάπη τις ακριτικές περιοχές, συναντά τους δεξιοτέχνες της λύρας και μελετά το σχήμα και τις ιδιαιτερότητές της.
Σημαντικές είναι οι πληροφορίες που παρέχονται για την αχλαδόσχημη λύρα και τη σχέση της με τους ανθρώπους κάθε τόπου.
Για κάποιο περίεργο λόγο τον ήχο της αχλαδόσχημης λύρας τον συναντάμε μόνο στην ακριτική γραμμή της χώρας .
Η Θράκη, η Λήμνος, η Κάσος, η Κάρπαθος, η Ρόδος, η Τήλος, η Χάλκη και η Κρήτη δημιουργούν ένα οχυρό απέναντι στην επέλαση του ήχου που επιβάλλει η μουσική βιομηχανία.
Η κάθε μία από τις παραπάνω περιοχές, έχει δημιουργήσει μια δική της μουσική σχολή στη λύρα. Το μουσικό ύφος της κάθε σχολής εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στον κάθε τόπο και που τις περισσότερες φορές είναι αρχέγονα. Η λύρα αποτελεί τον καταλύτη για την πραγματοποίησή τους.
Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της νέας σειράς ντοκιμαντέρ της ΕΤ3 είναι οι «Λυράρηδες του Αιγαίου», αυτοί που λειτουργούν το όργανο με δεξιοτεχνία, με έμπνευση αλλά και με αυτοσχεδιασμό.
Λύρα και λυράρης συνοδεύουν την πορεία των κατοίκων του χωριού από την 'Oλυμπο έως την σπηλιά του Αϊ Γιάννη στην Βρουκούντα.
Οι Μιχάλης και Αντώνης Ζωγραφίδης, ο Γιάννης Κατινάρης και ο Γιάννης Αρτεμισιάρης απλώνουν με τη δεξιοτεχνία τους τον ήχο της Καρπαθιώτικης σχολής.
Η λύρα του Γιάννη Στρίκου κάνει τους αναστενάρηδες της Μαυρολεύκης να πατήσουν τη φωτιά.
Ο Ψαραντώνης στο Ψηλορείτη παίζει και διασκεδάζει τους καλεσμένους του στον 'Aγιο Φανούρη.
Ο Αεράκης και ο Σκουλάς στα Ανώγεια, όπου ο φακός καταγράφει τον Ανωγειανό γάμο και το χορό.
Ο Σάββας Περσελής στην Κάσο, 92 χρόνων σήμερα, δημιουργεί μια φαμίλια, τους Περσελήδες, που για πέντε γενεές είναι οι λυράρηδες της Κάσου. Στο πλευρό του ο αδελφός του Ηλίας Περσελής.
Ο Παυλίδης και ο Κλαδάκης στη Ρόδο και τη Τήλο, ο Ζαπρούμης και ο Αναστασιάδης στη Χάλκη και ο Κοτσιναδέλης στη Λήμνο, είναι τα πρόσωπα που συμπληρώνουν αυτήν τη νοητή ακριτική γραμμή, δημιουργώντας όλοι μαζί έναν ήχο μυστηριακό, τον ήχο της λύρας.

 

«Η Βιοποικιλότητα του Β. Αιγαίου»
Μια παραγωγή του Εργαστηρίου Βιοποικιλότητας του Τμήματος Περιβάλλοντος-Πανεπιστημίου Αιγαίου για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους.  


ΑΙΓΑΙΟ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΟΝ ΕΛΥΤΗ
Σκηνοθεσία : Γιάννης Σμαραγδής
Παραγωγή : 1985


«Αιγαίο, η αποθέωση του Πολιτισμού»
Ντοκυμαντέρ παραγωγής της νεοζηλανδέζικης εταιρίας “Cultural Horizons”
MUSIC:Constantinos Stratoudakis



ΚΑΛΥΜΝΟΣ: ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (1989)
ντοκιμαντέρ, 80'
Σκηνοθεσία : Αγγελική Αντωνίου

 

 


 
«Μ' αρέσουν οι καρδιές σαν τη δική μου - Μάρκος Βαμβακάρης» (2000)
Σκηνοθεσία : Γιώργου Ζέρβα
 
Μεσ' από την αυτοβιογραφία του, ο Μάρκος μοιάζει να μοιράζεται μαζί μας αναμνήσεις από τον τεκέ, τον υπόκοσμο, τις πόρνες, τις γυναίκες του (μεταξύ αυτών και η Ζιγκουάλα, ο μεγάλος του έρωτας, που χώρισε γιατί τον απατούσε...) και βέβαια τη φτώχεια και τα σφαγεία (στα οποία δούλευε για χρόνια) που διαμόρφωσαν τον ίδιο και τα τραγούδια του.
Ο Ζέρβας στηρίχθηκε σε μαρτυρίες φίλων και στενών συγγενών του Μάρκου και σε σπάνιο αρχειακό υλικό. Όπως λέει, ο καθολικός, ταλαντούχος αυτός μουσικός από τη Σύρο, που στα τέλη του ''50 οδηγήθηκε στην επαιτεία, αποτέλεσε αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός απόκληρου και συνειδητού «μάγκα» της εποχής, ρεμπέτη γεμάτου αντιφάσεις, που έζησε μια αβάσταχτη μα ανένταχτη ζωή «με μια έντονη ροπή προς τον ηδονισμό».
«Ηταν αυτοδίδακτος. Μια περίοδο μάλιστα δούλευε και ως εφημεριδοπώλης και διάβαζε μανιωδώς. Όταν έμαθε για το θάνατο της Μονρόε συγκλονίστηκε. Λάτρευε τις γυναίκες..».
Παράλληλα, το ντοκιμαντέρ «φωτογραφίζει» τον κόσμο της μάγκικης κοινωνίας της εποχής που θεωρεί την εργασία σκλαβιά και «χρησιμοποιεί το χασίς ως μέσο ηδονικής φυγής από την άθλια πραγματικότητα. Ο λόγος που υπερτόνισα αυτά τα στοιχεία», εξηγεί ο Ζέρβας, «ήταν για να δείξω πως αντί να συνθλιβεί απ' αυτά, ο Βαμβακάρης έκανε τη βία τρυφερότητα και τη φρίκη του τραγούδι...».
 
 Της Ευάννας Βενάρδου

 

"ΑΙΓΑΙΟ, ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ" (2003)
Αγαπητοί φίλοι,
σήμερα, μόλις μπόρεσα να δω για λίγο την καταπληκτική σας δουλειά στο ηλεκτρ. περιοδικό «Εύπλοια».
Με την πρώτη ματιά είδα ότι λείπει μια τηλεοπτική σειρά που προβλήθηκε στη ΝΕΤ.
Σκηνοθεσία : Δρογκάρης, Μανώλης Πάππος, Γιώργος Κολόζης
Κείμενα: Κώστας Γουζέλης
"ΑΙΓΑΙΟ, ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ: ΒΥΘΟΣ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ”στο επεισόδιο αυτό περιγράφεται η δουλειά μου στην Πάρο. Χαιρετώ - Πέτρος Νικολαϊδης. Aegean Institute
"ΑΙΓΑΙΟ, ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ: ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΟΛΑΣ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ”
Video Έγχρωμη 51'
Καλύμνιος σφουγγαράς, βουτηχτής, χτυπημένος από την ασθένεια των δυτών ημιπαράλυτος, ταξιδεύει σε όλο το Αιγαίο με ένα καiκι αχταρμά. Μόνος του, με πλήρωμα δυο κουνέλια, συνεχίζει να βουτά για σφουγγάρια με τον παλιό τρόπο. Καπετάν Νικόλας ο μοναχός, ένα πρόσωπο διαχρονικό, ένας γκουρού της νομαδικής ζωής.
 
 
 
ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ  (2003)

Σκηνοθεσία Λουκία Pικάκη
Διάρκεια   61΄.
Ένα ταξίδι με οδηγό τα κείμενα ποιητών και συγγραφέων από όλο τον κόσμο που ύμνησαν το αρχιπέλαγος.
Eικόνες από τα περισσότερα νησιά του Aιγαίου με άξονα τις θαλάσσιες διαδρομές που τα ενώνουν.
H ταινία γυρίστηκε σε 15 νησιά στη διάρκεια 2 περίπου χρόνων πάνω στο σενάριο της Λουκίας Pικάκη με επιλογή κειμένων από 45 ξένους συγγραφείς.
Xένρυ Mίλλερ, Zαν Zενέ, Zαν Kοκτώ, Aλμπέρ Kαμύ, Zαν Πωλ Σαρτρ, Λε Kορμπυζιέ,
Mαργκερίτ Γιουρσενάρ, Φρανσουά Mωριάκ, Σιμόν ντε Mπωβουάρ, Pολάν Mπαρτ, Aντρέ Mαλρώ, Aντρέ Zιντ, Xανς Kρίστιαν Aντερσεν, Γουσταύος Φλωμπέρ,
Zακ Λακαριέρ, Pομπέρ Λεβέκ, Tζων Φάουλς, Zαν Kω, Zωρζ Nτυαμέλ,
Oκτάβ Mερλιέ, Aλμπέρ Tιμπωντέ, Λουί Mπερτράν, Zαν Γκρενιέ,
Zακ ντε Λακρετέλ, Eλι Φωρ, Kαμίγ Mωκλαίρ, Πωλ Mωράν, Φρανσουά Mωριάκ, Aντρέ Mπιγύ, Pαιμόν Kενώ, Aνρί ντε Pενιέ, Kλωντ Pουά, Mισέλ Nτεόν, Πήτερ Λήβι, Λαμαρτίνος, Nερβάλ, Γκωτιέ, Tζιοβάννι Mπατίστα Tιέπολο, Tζέημς Tόμσον, Σ.Φ.A.Kόουλς, Tζωρτζ Xιλλ, Xέρμαν Mέλβιλ, Γιώργος Σεφέρης, K.Π.Kαβάφης.

(συνεχίζεται...)



Σημείωση 8ο Τεύχος



 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Νησιά
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Νησιά:
Για τη φώκια μονάχους - μονάχους, της Ναυσικάς Καραγιαννίδη


     Article Rating
Average Score: 5
Αριθμός Ψήφων: 6


Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


"Ντοκιμαντέρ & ταινίες για το Αιγαίο" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.03 Δευτερόλεπτα