Παιχνιδιάρικοι, απαιτητικοί σε δεξιοτεχνία και θορυβώδεις. Είναι οι τρόποι που οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επινοήσει για να απαντήσουν στο ερώτημα: «M' αγαπάει; Δεν μ' αγαπάει;». ?λλοτε επιστρατεύοντας αθώα παιδικά παιχνίδια, όπως την ίυγγα, το πλαταγώνιο, τον ρόμβο και τους αστραγάλους, και άλλοτε δημιουργώντας καινούργια - μόνον για ενηλίκους - όπως ο κότταβος. Σε ερωτικό «μαντείο» δε μετατρεπόταν συχνά ο χώρος των συμποσίων.
«H χρονολογική αφετηρία των παιχνιδιών ερωτικής μαντείας - εκ των οποίων τα περισσότερα μας είναι γνωστά από αρχαιολογικά ευρήματα του ευρύτερου ελλαδικού χώρου - μας είναι άγνωστη», λέει ο συγγραφέας και ερευνητής Χρήστος Λάζος. «Ορισμένα, όπως η ίυγξ και το πλαταγώνιο, παίζονται ακόμη και σήμερα».

H ίυγξ

Αποτελείται από έναν δίσκο με δύο τρύπες κοντά στο κέντρο, από τις οποίες περνά το νήμα. Το όνομά της το οφείλει στην κόρη του Πάνα και της Ηχούς, την νύμφη Ίυγκα, ενώ παίζεται ακόμη και σήμερα με κουμπί. Παραλλαγή της αποτελεί ο ρόμβος.
Πώς παίζεται: Με ανοιχτά χέρια, o παίκτης κρατά χαλαρά το νήμα. Το τεντώνει και το χαλαρώνει απότομα, μέχρι ο δίσκος να αρχίσει να περιστρέφεται και να παράγει ήχο. H απάντηση εξαρτάται από την ένταση του ήχου, η οποία μπορεί να αυξηθεί με γρήγορες κινήσεις.

Ο κότταβος

Το μοναδικό παιχνίδι αποκλειστικά για ενηλίκους, ο κότταβος, στους τρεις αιώνες ζωής του (εξαφανίστηκε από τον 2ο αι. π.X. για άγνωστο λόγο) έγινε τόσο δημοφιλές, ώστε στην αρχαιότητα διαμορφώνονταν ειδικές κυκλικές αίθουσες για τη διεξαγωγή του, ενώ πρωταγωνιστούσε στις βραδιές των συμποσίων.
Πώς παίζεται: Ο ερωτευμένος ρίχνει τις τελευταίες σταγόνες κρασιού από το ποτήρι σας σε μια λεκάνη που βρίσκεται σε απόσταση, ενώ προφέρεται το όνομα του ανθρώπου που τον ενδιαφέρει. H θετική απάντηση δεν εξαρτάται μόνο από τη δεξιοτεχνία, αλλά και από τον ήχο που θα κάνουν οι σταγόνες πέφτοντας στη λεκάνη. Για μια πιο διασκεδαστική εκδοχή, μπορεί να γεμίσει κανείς τη λεκάνη με νερό και να αφήσει να επιπλεύσουν μικρά πιατάκια, τα οποία αποτελούν και τον νέο στόχο των σταγόνων.

Το πλαταγώνιο

Για το αθώο παιδικό παιχνίδι που οικειοποιήθηκε και η ερωτική «μαντεία» αρκεί μια παπαρούνα.
Πώς παίζεται: Ο παίκτης σχηματίζει έναν κύκλο με τον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού χεριού και τοποθετεί ένα πέταλο παπαρούνας. Χτυπά με το δεξί χέρι τον κύκλο και από την ένταση του ήχου (που παράγεται από τον αέρα λόγω πίεσης) θα εξαρτηθεί το πόσο πολύ τον αγαπά το ταίρι του. Σε περίπτωση έλλειψης παπαρούνας, δοκιμάστε την τύχη σας με έναν κρίνο. Φουσκώστε τον κάλυκά του και σπάστε τον με δύναμη στο μέτωπο ή κάτω από τη μασχάλη.

---------------------------------------------------
Χρήστου Λάζου, «Παίζοντας στον χρόνο».