Η Ελλάδα αν και από πλευράς αιολικού δυναμικού, κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως, εν τούτοις κατέχει την τελευταία θέση στην Ε.Ε. στην προώθησητων αιολικών πάρκων. Αυτή την στιγμή η συνολική αιολική εγκατεστημένη ισχύς της χώρας μας είναι 501MW, και οι αιτήσεις για εγκατάσταση νέων πάρκων πολλαπλάσιες. Η αδυναμία διαδοχικών κυβερνήσεων να καταλάβουν, να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν μια συνολική ενεργειακή πολιτική για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ),σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ( Δανία, Αυστρία, Γερμανία, Σουηδία κ.α), οι λάθος εκτιμήσεις για τον ρόλο που μπορεί να παίξουν στην αναπτυξιακή διαδικασία και η κωλυσιεργία για την προώθηση νέου νομοσχεδίου για τις ΑΠΕ (το μαρτύριο της αδειοδότησης κρατά περίπου τρία χρόνια), έχει καταστήσει την τόσο φιλική προς το περιβάλλον αιολική ενέργεια, εχθρό των τοπικών κοινωνιών. Πολλοί ίσως δουν πίσω από αυτές τις αντιδράσεις, έλλειψη πληροφόρησης, σκόπιμης παραπληροφόρησης ή ακόμα προσωπικά συμφέροντα. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Οι λόγοι για τους οποίους αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες είναι κυρίως:
α) Η απουσία χωροταξικού σχεδιασμού με συνέπεια τα αιολικά πάρκα να τοποθετούνται άναρχα δίπλα σε κατοικήσιμες περιοχές, παράλληλα με το εθνικό ή επαρχιακό δίκτυο, ή στις βουνοκορφές με μορφή συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων, χωρίς μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις να τηρούνται οι προβλεπόμενοι περιβαλλοντολογικοί όροι. Σ' αυτή την περίπτωση με πρόσφατη απόφαση του το ΣτΕ δικαίωσε τις αντιδράσεις, ακυρώνοντας αποφάσεις, λόγω μη ένταξη τους σε περιοχές οργανωμένης ανάπτυξης.
β) Η έλλειψη συνεννόησης με την τοπική αυτοδιοίκηση σε συνδυασμό με τα χαμηλά αντισταθμιστικά οφέλη.

Στους δήμους που φιλοξενούνται τα αιολικά πάρκα αποδίδεται μόνο το 2% των εσόδων όταν μάλιστα η επιδότηση των εγκαταστάσεων και τα κέρδη είναι μεγάλα.
Αν λοιπόν η πολιτεία θέλει να εκμεταλλευτεί την αιολική ενέργεια, πράγμα που οι συγκυρίες (διπλασιασμός των τιμών του πετρελαίου) και οι ευρωπαϊκές επιταγές προστάζουν, θα πρέπει άμεσα και σε συνεργασία πάντα με την τοπική αυτοδιοίκηση:
*Να   οριοθετήσει τις περιοχές εγκατάστασης οριστικά, και όταν γίνει  αυτό,  τότε   μόνο  να  προχωρήσει στην έκδοση αδειών
*Να θεσμοθετήσει το ρόλο που πρέπει  να   έχει  η   τοπική   αυτοδιοίκηση   συμμετέχοντας   ουσιαστικά στην αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού, (συμμετοχή στις αποφάσεις και σταδιακή αύξηση των αντισταθμιστικών οφελών).
Μόνο   έτσι   οι   αντιδράσεις   των τοπικών    κοινωνιών    θα    διασκεδαστούν  και  οι ΑΠΕ  θα γίνουν εργαλείο   ενεργειακής   πολιτικής στα πλαίσια της "βιώσιμης ανάπτυξης" και μάλιστα με σημαντικά θετικά οικονομικά αποτελέσματα.

πηγή: "τηνιακή ΕΝΔΟΧΩΡΑ"