Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (WTO) προτείνει τον ακόλουθο ορισμό για τη φέρουσα ικανότητα: "Ο μέγιστος δυνατός αριθμός ατόμων που μπορεί να φιλοξενήσει ταυτοχρόνως ένας τουριστικός προορισμός, χωρίς να προκαλείται καταστροφή του φυσικού, οικονομικού, κοινωνικο-οικονομικού περιβάλλοντος, αλλά και μια μη αποδεκτή μείωση στην ποιότητα της ικανοποίησης των επισκεπτών". Οι Middleton και Hawkins Chamberlain (1997) όρισαν τη Φέρουσα Ικανότητα Τουρισμού  ως "...το επίπεδο της ανθρώπινης δραστηριότητας που μια περιοχή μπορεί να φιλοξενήσει, χωρίς να επιδεινωθεί η περιοχή, να επηρεαστούν αρνητικά οι κάτοικοι ή να μειωθεί η ποιότητα της εμπειρίας των επισκεπτών".
Στην KYA ''ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον τουρισμό'' που κατέθεσε ο υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς τον Μάιο του 2007, πουθενά δε γίνεται αναφορά στην ανάγκη υπολογισμού και σεβασμού της φέρουσας ικανότητας των περιοχών στις οποίες χωροθετούνται νέες τουριστικές υποδομές. Ως προτεραιότητα προβάλλεται η εντατικοποίηση της τουριστικής εκμετάλλευσης του χώρου, ακόμα και σε περιοχές που αναγνωρίζονται ως τουριστικά ήδη ανεπτυγμένες!

Πολλά λοιπόν τα μεγάλα έργα που έγιναν, γίνονται και προβλέπεται να γίνουν στα νησιά του Αιγαίου, πακτωλός χρηματοδοτήσεων, το χρήμα ρέει, ανόητα, ασχεδίαστα, από εμπνεύσεις της στιγμής και της αρπαγής. Περιφερειακά έργα, νομαρχιακά έργα, δημοτικά έργα, έργα της κεντρικής διοίκησης, έργα των κοινωφελών εταιρειών, όλα είναι πάντα η "χαρά των εργολάβων» κι όλοι "μες την καλή χαρά". Παντού μιζαδόροι του 2%, 3% και 5%, τα πάντα αποφασίζονται στο πόδι, συχνά πέφτει ξύλο την ώρα καταθέσεων προσφορών, τα έργα επικυρώνονται χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους και συχνά καταλήγουν να ακυρώνονται έπειτα από προσφυγές πολιτών στο ΣτΕ. Εταιρείες Οffshore από γηγενείς και αλλοδαπούς, Έλληνες της διασποράς, Κυπρίους, Ισραηλίτες, ?γγλους και Βέλγους που χώνονται στο τουριστικό χάος και στις "επιδοτούμενες" κατασκευές μεγάλων συγκροτημάτων, ξενοδοχειακών μονάδων και οικισμών.
Όλα προς χάριν ενός τουρισμού που δεν έχει αρχή και τέλος. Καμία φιλοσοφία, κανένας σχεδιασμός, καμία ταυτότητα...
Μαζικός τουρισμός και τουρισμός πακέτο, συνεδριακός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός και σταυροκοπήματα, εκθεσιακός τουρισμός,  θαλάσσιος τουρισμός με ταχύπλοο σκάφος, κρουαζιέρες με υπερωκεάνεια, τζετ-σκι, υποθαλάσσιος τουρισμός και καταδυτική αρχαιοκαπηλεία, γαστριμαργικός τουρισμός, πολιτιστικές διαδρομές με το 4Χ4, τουρισμός του χαβαλέ και του ξεφαντώματος...

Και οι τοπικές κοινωνίες στα νησιά ετοιμάζονται με ΕΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ για την υποδοχή του ΤΟΥΡΙΣΤΑ:

Στη Χίο, οι κάτοικοι της πόλης έχουν ξεσηκωθεί από χρόνια και με συνεχείς προσφυγές στο ΣτΕ προσπαθούν να σταματήσουν τη σκοπούμενη επέκταση του αεροδρομίου για να καταστεί διεθνών προδιαγραφών που βρίσκεται εντός των ορίων της πόλης.

Στη Σάμο, τα έργα της μαρίνας ολοκληρώθηκαν όμως δεν υπάρχει οδική πρόσβαση! Ο υπάρχων χωματόδρομος μήκους 450 μ., που συνδέει τη μαρίνα με τον κεντρικό δρόμο, μόλις και μετά βίας εξυπηρετεί την πρόσβαση ανθρώπων και οχημάτων λόγω της μεγάλης κλίσης του και της χάραξής του.

Η επέκταση του αεροδρομίου της Πάρου, μολονότι έχει συντελεσθεί η απαλλοτρίωση της αναγκαίας έκτασης για τον προσγειούμενο τουρισμό και έχουν ολοκληρωθεί και εγκριθεί οι απαραίτητες μελέτες, ίπταται από υπηρεσία σε υπηρεσία ενώ η κατασκευή μεγάλου του εμπορικού λιμένα στο Λιβάδι ακυρώθηκε μετά από προσφυγή κατοίκων της περιοχής.

Η Μήλος έχει χωροταξικό σχέδιο από τις αρχές της δεκαετίας του 81 µε βάση το νόµο του 1976. Παρόλα αυτά, το 2000 χωροθετήθηκε ένα νέο αεροδρόµιο µε σκοπό, όπως έλεγε η πράξη έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, να καταστεί δυνατή η υποδοχή µεγάλων αεροσκαφών, τσάρτερς και εξυπηρέτηση µεγάλου αριθµού τουριστών. Όμως, το χωροταξικό της Μήλου προέβλεπε ότι παραµένει το αεροδρόµιο εκεί που είναι και επίσης προέβλεπε ότι η Μήλος προορίζεται για ήπια ανάπτυξη, τουριστική ανάπτυξη αγροτικού τουρισµού µε µικρούς ξενώνες. Η Περιβαλλοντική Οργάνωση Κυκλάδων "ΓΑΙΑ" προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της κατασκευής του δεύτερου "διεθνούς" αεροδρομίου  ζητώντας την ακύρωσή του, ασκώντας το δικαίωμα των πολιτών να υπερασπίζονται το Δημόσιο Χώρο, για να μην αφανιστεί το κεδροδάσος της Μήλου.

Το 1998, το κακοσχεδιασμένο μεγάλο έργο της μαρίνας Μυκόνου ακυρώθηκε από προσφυγή της Κίνησης Πολιτών.

Και το 2001 στη Σύρο  η Ένωση Πολιτών Σύρου προσέβαλε την κατασκευή διεθνούς αεροδιαδρόμου που σκοπό είχε να φέρει μαζικό τουρισμό στο νησί μέσω πτήσεων τσάρτερ. Το έργο της κατασκευής μαρίνας στη Σύρο που κατασκευάζεται από 10 χρόνια δεν έχει ακόμη παραδοθεί.

Από χρόνια εκτός λειτουργίας είναι και η μαρίνα στη Ρόδο. 

Και στην Κύθνο κατασκευάστηκε η μαρίνα και δεν λειτουργεί, παρά το γεγονός ότι τα έργα έχουν τελειώσει, καθώς ακόμη δεν έχει παραδοθεί.

Στη Νάξο το 2005 η Περιβαλλοντική Κίνηση Νάξου τάχθηκε κατά της κατασκευής «νέου μεγάλου διεθνούς αεροδρόμιου», πικραίνοντας όλους όσοι ονειρεύονταν τον μαζικό απ' αέρος τουρισμό. Και το 2006 η ΠΕΚΙΝ προσέφυγε ζητώντας την ακύρωση του έργου διεθνούς λιμένα στη θέση του παλιού λιμανιού. Το ΣτΕ εκτιμώντας τις επιπτώσεις στον οικισμό της Χώρας της Νάξου (υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας της νήσου και ειδικότερα της Χώρας από την κατασκευή του λιμανιού, την αλλοίωση του παραδοσιακού χαρακτήρα του οικισμού της Χώρας, την έλλειψη μελέτης για τον αντίκτυπο της κατασκευής του λιμένα στο κυκλοφοριακό πρόβλημα κ.α.)  ακύρωσε το φαραωνικό έργο του "κομβικού λιμένα"...

Και -κάτι το διαφορετικό- το μεγάλο διαμετακομιστικό λιμάνι στο Τυμπάκι της Κρήτης. Το σχεδιαζόμενο λιμάνι δεν είναι ένα λιμάνι μεσαίων διαστάσεων που θα εξυπηρετεί πλοία της γραμμής, κρουαζιερόπλοια, εμπορικά πλοία για την διακίνηση ελληνικών προϊόντων και αλιευτικά. Πρόκειται για ένα τεράστιο διαμετακομιστικό λιμάνι (containers) με διεθνείς προδιαγραφές, που θα δέχεται καθημερινά εκατοντάδες επισκέψεις από τεράστια πλοία! Πρόκειται δηλαδή για πλοία containers, που μεταφέρουν εμπορεύματα από την Ασία προς Ευρώπη και το αντίθετο. Δεν θα εξάγονται δηλαδή από αυτό το λιμάνι εγχώρια προϊόντα όπως π.χ. τομάτες, αγγουράκια ή λάδι, γιατί ένα τέτοιο διαμετακομιστικό λιμάνι θα είναι αυστηρά κλειστό, ένα πραγματικό γκέτο, ειδικού τελωνειακού καθεστώτος.

Ελικοδρόμια υπάρχουν παντού στα νησιά, μπορεί κάποιος να νοικιάσει ένα ελικόπτερο, μόνος ή με παρέα: Αγιος Ευστράτιος, Ψαρά, Οινούσσες, Ανδρος, Κέα, Κύθνος, Τήνος, Σέριφος, Σίφνος, Κίμωλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Θηρασιά, Ανάφη, Ιος, Κουφονήσι, Αμοργός, Φούρνοι, Πάτμος, Αγαθονήσι, Λειψοί, Νίσυρος, Τήλος, Σύμη, Χάλκη, Κάρπαθος καθώς και στην Ερεσό της Δ. Λέσβου.

Και τέλος οι πτήσεις με τα υδροπλάνα άρχισαν στα νησιά του Αιγαίου, οι επιβάτες επιβιβάζονται στο υδροδρόμιο του Λαυρίου και αποβιβάζονται στα υδροδρόμια της Καλύμνου και της Ίου, αλλά και στα χερσαία αεροδρόμια της Μυκόνου, της Σαντορίνης, της Πάρου και της Κω, σύντομα θα συνδεθούν απευθείας και τα Ψαρά με το Λαύριο. Η προσέγγιση στην Πάρο, Μύκονο και Σαντορίνη γίνεται ακόμη στα αεροδρόμια ενώ η  προσέγγιση στην Ίο και στο Λαύριο γίνεται στα υδροδρόμια. Το επόμενο έτος 2008 θα επεκταθούν τα υδροδρόμια και στα υπόλοιπα νησιά ενώ  παράλληλα θα ανοιχθούν και νέοι προορισμοί...

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΤΑΞΙΔΙ...