Η λεηλασία των βοτάνων
Επιμέλεια: Θωμάς Τσάτσης
Στον αντίλογο, η κυρά από τα Ψιανά της Ευρυτανίας. Μέτρησε τις ανάγκες της και γέμισε μόνο ένα ταψάκι τριμμένη ρίγανη. Και τι ρίγανη... Κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες, από τότε μάλιστα που χιλιόμετρα και χιλιόμετρα άχρηστων χωματόδρομων μαγάρισαν τις κορυφές όλων των ελληνικών βουνών -για το καλό της ιθαγενούς κτηνοτροφίας είπαν ότι έγινε το μη αναστρέψιμο κακό- παρατηρείται μια ασυνήθιστη κίνηση τροχοφόρων παντός είδους, τα οποία «αδειάζουν» σε κάθε σημείο των βουνών παρέες ανθρώπων που κρατάνε πλαστικές σακούλες και μικρά μαχαίρια. Αμέσως μόλις κατεβούν, αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν τα πλάγια και αρχίζουν να μαζεύουν ρίγανη, ενώ οι πιο τολμηροί σκαρφαλώνουν στα δύσκολα σημεία και μαζεύουν τσάι. Μέχρι εδώ τίποτα το κακό, αντιθέτως μπορούμε να δούμε αυτή την επιδρομή με καλή διάθεση καθώς πολλοί συμπολίτες μας βρίσκουν την ευκαιρία να γνωρίσουν με αυτόν τον τρόπο τα βουνά. Τα πράγματα όμως δεν είναι πάντα έτσι, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς ουδεμία άλλη στιγμή δεν σηκώνουν το βλέμμα τους ψηλά για να θαυμάσουν τις κορυφές παρά ανεβαίνουν μόνο με τα μάτια καρφωμένα στο χώμα και σκυμμένοι ψάχνουν να καρπωθούν προς όφελός τους και το τελευταίο κλαράκι από ρίγανη, τσάι και οποιοδήποτε άλλο βότανο ή αρωματικό φυτό φυτρώνει στις πλαγιές των βουνών. Με ένα άπληστο πάθος και χωρίς να γνωρίζουν αν είναι ώριμο ή όχι το φυτό, ξεριζώνουν στο πέρασμά τους τα πάντα, γεμίζουν όπως όπως τις σακούλες και, σαν να διαισθάνονται την αμαρτία που διαπράττουν, φεύγουν σχεδόν τρέχοντας και χωρίς να κοιτάνε πίσω τους, στον τόπο του εγκλήματος. Φυσικά, σε αυτό το τεράστιο ξέφραγο αμπέλι που λέγεται Ελλάδα ποιος, αλήθεια, ενδιαφέρεται αν του χρόνου θα έχουν ρίγανη τα Αγραφα ή τσάι ο Τυμφρηστός; Οπως δείχνουν τα πράγματα, κανένας!
(πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/07/2007)
