Αγωνιστές που μαρτύρησαν στα χέρια των βασανιστών και που πότισαν με αίμα το θανατονήσι της Γυάρου ζητούν να διατηρηθεί ως Μνημείο Ιστορικής Μνήμης, έτσι όπως έχει ανακηρυχτεί, και να μη γίνει αιολικό πάρκο, έτσι όπως ζητεί η Εταιρεία «Ελληνική Τεχνοδομική Ενεργειακή Α.Ε.».

«Οσο υπάρχουμε εμείς, δεν θα επιτρέψουμε τη βεβήλωσή του για όποια πολιτική, οικονομική ή "περιβαλλοντική" σκοπιμότητα. Δεν μπορεί να γίνει αιολικό πάρκο σε αυτό το μαρτυρικό νησί», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης (ΠΣΑΕΕΑ) Στέλιος Ζαμάνος και προσθέτει:

«Αντίθετα από την κυβέρνηση, που ώς τώρα το μόνο που μας προσέφερε διά στόματος κ. Παυλίδη ήταν "να σας δώσω φτυάρια να ανοίξετε τον δρόμο για το νεκροταφείο", απαιτούμε:

- Την εκτέλεση στο νησί όλων των έργων που προβλέπει η μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

- Την άμεση απομάκρυνση των ζώων (πρόβατα, κατσίκες).

Οι άλλοτε χώροι εξορίας πρέπει να αναδειχθούν σε χώρους ιστορικής μνήμης και μόνο».

Θυμίζουμε ότι η Γυάρος λειτούργησε ως τόπος βασανισμού και εξόντωσης στη διάρκεια του Εμφυλίου από τον Αύγουστο του 1947 ώς το 1952. Ξανάνοιξε τον Μάη του 1956, μετά την απόδραση των Βούρλων, ώς το 1960. Από τις 26-04-67 έως το 1970 χρησιμοποιήθηκε σαν τόπο απομόνωσης και ταλαιπωρίας και τελικά ο δικτάτορας Ιωαννίδης την ξανάνοιξε τον Νοέμβρη του 1973 ώς τις 24 Ιούλη του 1974.