«Πριν από λίγο καιρό, περιδιαβαίνοντας στην Ερμούπολη, είδα ένα γκράφιτι στον τοίχο ενός σπιτιού στις Πλάκες, που απεικόνιζε έναν τεράστιο φαλλό και δίπλα του έγραφε: ΡΟΥΦΙΑΝΕ, ΑΡΧΙΔΙ, Η ΣΥΡΑ ΣΕ ΓΑΜΑΕΙ.

Ρώτησα κι έμαθα ότι ο ένοικος του σπιτιού απειλείται, επειδή διαμαρτυρήθηκε για την παράνομη τσιμεντένια ράμπα που στήθηκε στα σκαλιά μπροστά στην  πόρτα του σπιτιού του.

Ε, λοιπόν, εγώ αγανακτώ με τη μήνη των πάλαι ποτέ «κυνηγημένων» προσφύγων που έφτιαξαν αυτήν την πόλη και σήμερα γίνονται «διώκτες» και ερωτώ δεν θα πρέπει απέναντι στη φασίζουσα αυτή συμπεριφορά να υπάρξει μια συνολική τοποθέτηση από τις αρχές και τους πολίτες αυτής της πόλης;

Στο όνομα της ανομίας και του κέρδους γίνονται όλα πλέον γαργάρα;

Τέος Ρόμβος

......................................................

«Ουκ εά με καθεύδειν» η αγανάκτηση του εκλεκτού συγγραφέα και προπολλού μετοίκου της Σύρας Τέου Ρόμβου εναντίον όλων ημών των Ερμουπολιτών για τη «φασίζουσα», όπως τη χαρακτηρίζει, συμπεριφορά της απεικόνισης επί του τοίχου του σπιτιού στις «Πλάκες» άλλου μετοίκου, ο οποίος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την προ των θυρών του παράνομη τσιμεντένια ράμπα, τεράστιου φαλλού που δίπλα του έγραφε «ρουφιάνε, αρχίδι, η Σύρα σε γαμάει».

Είμαστε πράγματι, όπως ξεκάθαρα υποδηλώνει ο Τέος Ρόμβος, όλοι συνυπεύθυνοι αυτού του επιτοίχιου φασισμού.

Όχι γιατί ο δράστης του εκφράζει το συλλογικό ήθος μιας κοινωνίας που τις αδυναμίες της εκφράζει και τα λάθη της διαπράττει κατά κανόνα με τρόπους κομψότερους και λιγότερο χυδαίους. 

Αλλ’ αφενός γιατί πολίτες μιας πόλης προσφύγων και φιλελεύθερων ανθρώπων, χρησιμοποιούμε ακόμα ως όπλο διαλόγου, ηπιότερο ή σκληρότερο κατά την περίσταση, την καταγωγή ή την εντοπιότητα.

Και αφετέρου γιατί σιωπούμε μπροστά σε φαινόμενα φασιστικού εκφυλισμού της όποιας, προσωπικής ή κοινωνικής, αντιπαράθεσης.

Ο Τέος Ρόμβος ζητεί σωστά «μια συνολική τοποθέτηση από τις αρχές και τους πολίτες αυτής της πόλης».

Ως μεμονωμένος πολίτης της και ως μειοψηφικό πολλοστημόριο της δημοτικής αρχής καταδικάζω με αποτροπιασμό το φαινόμενο.

Και απαιτώ απ’ όλους να κάνουν το ίδιο. Αν μη τι άλλο, η Σύρα ουδέποτε διέπρεψε (εννοείται μεταφορικώς) ως βαρβάτος συλλογικός επιβήτωρ!

Εν όψει, μάλιστα, κάποιων πρόσφατων δυσμενών εξελίξεων για το νησί (όπως π.χ. η, μέχρι σχεδόν εξαφανίσεως, αραίωση των δρομολογίων της Ολυμπιακής), μάλλον έχει υποβιβαστεί σε ρόλο αντίστροφο αυτού για τον οποίο επαίρεται ο σεξιστής άμα και τοπικιστής επιγραφοποιός των «Πλακών»!

Πρόσπερος (Μάκης Φρέρης)

........................................................................

Προσωπικές εμπειρίες της Tίνας Φείδη – Mασκέλ.

Eδώ και καιρό πολλά πρωτοσέλιδα τοπικών εφημερίδων ασχοληθήκανε με το
επίμαχο θέμα ανέγερσης ή μη του 3ου Δημοτικού Σχολείου Eρμουπόλεως.
Δόθηκε σκληρή μάχη ανάμεσα στους υποστηρικτές των δύο διισταμένων
απόψεων και τελικά μια απόφαση του Συμβουλίου Eπικρατείας υποστήριξε την
εκδοχή, ότι καλό θα ήταν το παλαιό διδακτήριο να κηρυχθεί διατηρητέο.
Eυχαριστούμε την «?ποψη» (30 Σεπτ. 2005) που έδωσε την ευκαιρία στους
αναγνώστες της να διαμορφώσουν ιδία γνώμη πάνω στο όλο θέμα, διαβάζοντας
όχι μόνον τα σχόλια και τις υποδείξεις της σύνταξης του περιοδικού, αλλά
και κείμενα στο πρωτότυπο που εξέφραζαν επιχειρήματα των αντιμαχομένων
μερίδων, ήτοι την επιστολή του νομάρχη Kυκλάδων προς τον υφυπουργό
Πολιτισμού και μιαν εισήγηση της 1ης Eφορείας Nεωτέρων Mνημείων σχετικά
με το ως άνω κτίριο.

Δεν γράφω εδώ για να πάρω θέση πάνω στο εύφλεκτο αυτό θέμα. Θα ήθελα
όμως να εστιάσω την προσοχή μας σε μια φράση παρμένη από την επιστολή
του νομάρχη Kυκλάδων προς τον υφυπουργό Πολιτισμού: «... πάλι
γνωστοί-άγνωστοι, ξένοι προς τον τόπο, «προστάτες του περιβάλλοντος»
κίνησαν τα νήματα».

Eίναι η δεύτερη φορά που βλέπω στον τύπο μας να γίνεται από δημόσιο
πρόσωπο μνεία «ξένων» σα μιας ιδιαίτερης κατηγορίας μελών της κοινωνίας
της Σύρου που αντιστρατεύονται τοπικά συμφέροντα.

Στην «Kοινή Γνώμη» (20 Mαΐου 2002) διάβασα ένα κείμενο για καθηγητή
Πανεπιστημίου που διερωτήθηκε σε συνέντευξη αν «ξένοι» είχαν δικαίωμα να
μιλάνε για όρους δόμησης στην Eρμούπολη και καλό θα ήταν να πάνε πρώτα
στον τόπο τους να κάνουν κριτική. Kαι γεννάται το ερώτημα: Ποια
σκοπιμότητα εξυπηρετεί η διαίρεση των πολιτών μιας κοινωνίας ενός μικρού
νησιού σε «ντόπιους» και «ξένους» σε μια εποχή που Eυρωπαίοι πολίτες
έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν σε δημοτικές εκλογές σε όποιον τόπο της
Eυρωπαϊκής Ένωσης τυχαίνει να ζουν για δύο μόλις χρόνια. Eίναι δυνατόν
να ψηφίζουν οι άνθρωποι αυτοί, οι «ξένοι», χωρίς να έχουν διαμορφώσει
μια προσωπική άποψη γύρω από τα κοινά του συγκεκριμένου αυτού τόπου; Kαι
ποιος μπορεί να τους αφαιρέσει το δικαίωμα να συμμετέχουν στα κοινά και
μάλιστα να δραστηριοποιούνται μέσα στα πλαίσια άσκησης των πολιτικών
τους καθηκόντων;

Συχνά έρχεται στο νου μου μια προσωπική μου εμπειρία από τη ζωή μου
στην Aγγλία όταν αποφάσισα να κατέβω ολομόναχη στο κέντρο της πόλης του
Έξετερ κρατώντας δύο πλακάτ για να εκφράσω δημόσια μια διαμαρτυρία μου
και να διαφοροποιήσω τη θέση μου προς την τότε κρατούσα κοινή γνώμη στην
Aγγλία. Tο ένα πλακάτ έλεγε «Tόνυ Mπλαιρ, τα Bαλκάνια δεν χρειάζονται
τις βόμβες σου». Tο άλλο «Tα πολεμικά παιχνίδια στα Bαλκάνια είναι
έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

Θα περίμενε κανείς να με λυντσάρουν. Δεν βρέθηκε όμως ούτε ένας να
μου πει «Πήγαινε στην πατρίδα σου να κάνεις κριτική». Tουναντίον ένας
περαστικός με ρώτησε αν μπορούσε να κρατάει εκείνος το ένα από τα δύο
πλακάτ, κι ένας δεύτερος προσφέρθηκε να συντάξει ένα αίτημα για να
συγκεντρώνουμε υπογραφές. Mέρα με τη μέρα, την ίδια πάντα ώρα,
12.30-2.00 το μεσημέρι, το κίνημα διαμαρτυρίας στο κέντρο της πόλης του
Έξετερ δυνάμωνε, κανείς πια δεν σκεφτόταν ότι μια «ξένη», μια Eλληνίδα
το ξεκίνησε, ήμασταν όλοι συμπολίτες με έναν κοινό στόχο, ανεξάρτητα από
τον τόπο της καταγωγής μας.

Mια ξένη είσαι και μας παριστάνεις και την κυρία», μου ξεφώνισε μια
μέρα μια γειτόνισσα στη Σύρο. Δεν πίστευαν τ' αυτιά μου. Για να ειπωθεί
μια τέτοια κουβέντα σημαίνει κάπου κυκλοφορεί η αντίληψη ότι οι «ξένοι»
που ξεμπαρκάρουν σε τούτο το νησί για ένα καινούριο ξεκίνημα στη ζωή
τους, δεν έρχονται με εχέγγυα και τίτλους τιμής, δεν μπορούν να είναι
καν «κύριος» και «κυρία». Για να βρίσκονται εδώ σημαίνει διαλέξανε αυτόν
τον τόπο σα Γη της Eπαγγελίας, επομένως καλό θα είναι να ξέρουν τη θέση
τους, να μάθουν να κάθονται σούζα και φρόνιμα, γιατί θα φάνε καρπαζιές
μια κι εμείς οι «ντόπιοι» υπερέχουμε σε εξουσία κι αριθμούς. Πέντε
χρόνια βρίσκομαι τώρα στη Σύρο κι ομολογώ οι εμπειρίες που είχα πρώτη
φορά με κάνανε να χάσω την περηφάνεια μου για την Eλληνική μου καταγωγή.
Kι όμως θεωρώ ότι οι εμπειρίες αυτές θα πρέπει να είναι απλά
περιστασιακές. Δε μου δίνουν κανένα δικαίωμα να κάνω καμιά γενίκευση
χρησιμοποιώντας τους όρους «ντόπιοι» και «ξένοι». Θα ήταν μια διάκριση
απλουστευμένη, άστοχη και πολύ επικίνδυνη.

Δεν ξέρω πόσο πειστικές ακούγονται οι προσωπικές εμπειρίες. Kαλό θα
ήταν όμως να αποφεύγουμε να αναφερόμαστε σε «ντόπιους» και «ξένους» σαν
κατηγορίες ανθρώπων με ιδιαίτερα προνόμια. Aν σπέρνουμε γύρω μας το φόβο
για προσωπική έκφραση και δράση όλοι μας θα βγούμε ζημιωμένοι.

Πηγή:  "ΑΠΟΨΗ"