ΠΑΝΩ ΑΠΟ 500 ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΟΡΥΚΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΑΛΥΣΟ

Συλλογή - «διαμάντι» πετρωμάτων
Της ?ννας Στεργίου, annio@enet.gr

Ραδιολίτες, ιππουρίτες, αμμωνίτες, είναι μερικά από τα πετρώματα που μάζεψε με πολύ μεράκι ο Πολυχρόνης Σταματιάδης. Ο 52χρονος Πολυχρόνης Σταματιάδης, μισός Ρόδιος, μισός Καρπάθιος, στην καταγωγή, είναι σεφ και ξενοδόχος. Αυτές βέβαια είναι οι επαγγελματικές του ιδιότητες. Γιατί το μεράκι του είναι άλλο: το μικρό μουσείο, σ' έναν εκθεσιακό χώρο 300 τετραγωνικών μέτρων, στην Ιαλυσό, γύρω στα 7 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου, που άνοιξε στην αρχή του καλοκαιριού, τις πύλες του στο κοινό. Ενα μουσείο ορυκτών και μεταλλουργίας για τα Δωδεκάνησα.

Γεννημένος στη Ρόδο, έζησε 14 χρόνια στην Ολλανδία, ώσπου επαναπατρίστηκε. Ο έρωτάς του για τη μικρή Ολλανδέζα, Ανέτε, τον οδήγησε στο Ρότερνταμ, όπου άνοιξε εστιατόριο. Καλλιέργησε το ταλέντο του στη μαγειρική, διδάχτηκε τη διεθνή κουζίνα και σήμερα παντρεύει ινδονησιακά φαγητά με ελληνικές γεύσεις.

Η πρώτη φορά

Στην Ολλανδία επισκέφτηκε για πρώτη φορά μουσείο απολιθωμάτων. Σαν να ξύπνησε η αγάπη που είχε από πιτσιρικάς για τις πέτρες, αφού ο πατέρας του ήταν λαξευτής. Στα 23 του χρόνια, το πρώτο καλό πέτρωμα που αγόρασε στην Ολλανδία, ήταν ένας ωραίος βραζιλιάνικος «αχάτης», μια πολύτιμη μορφή χαλαζία, περίπου 500 έως 600 εκατομμυρίων χρόνων.
 
Αζουρίτης, πράσινος χαλαζίας, μαλαχίτης, γαληνίτης είναι μερικά από τα πετρώματα, που φιλοξενούνται στη συλλογή του. Πάνω από 500 ευρήματα απ' όλον τον κόσμο, που πιστοποιούν και υπενθυμίζουν κάθε στιγμή ότι ο άνθρωπος είναι το μωρό ετούτου του πλανήτη. Ξεχωριστό ενδιαφέρον προξενούν οι τριλοβίτες από το Μαρόκο, ηλικίας 450 εκατομμυρίων χρόνων και το κρανίο κροκόδειλου μειοκαινικής εποχής. Ο ίδιος συγκινείται με τα απολιθωμένα ψάρια, που «χρονολογούνται σε 100-150 εκατομμύρια χρόνια πριν. Το ψάρι είναι πολύ ευαίσθητος οργανισμός και δύσκολα μένει απολίθωμα».

Με τον καιρό, έψαξε, διάβασε, έπαιρνε μαζί του την Ανέτε σε βουνά και λαγκάδια, σε εξορμήσεις και οικογενειακές εκδρομές. Μαζί με τα τρία παιδιά τους, τον Μανώλη, την Αλεξία και τον μικρότερο Αντώνη συγκέντρωναν πετρώματα, χάζευαν χρώματα και μικροκρυστάλλους, καθάριζαν, έπλεναν. Ο Αντώνης, μάλιστα, από τα 13 του χρόνια έμπαινε σε γαλαρίες· που είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της έρευνας.

Χρειάζεται πείρα

Ο Πολυχρόνης Σταματιάδης αναπολεί το πρώτο απολίθωμα που βρήκε στη Ρόδο προς την περιοχή της Λάρδου μέσα σε ψαμμίτη. Πιθανότατα είναι μειοκαινικής εποχής και δίθυρο, αλλά δεν έχει καταφέρει να το ταυτοποιήσει.

«Οταν βρίσκεις πετρώματα είσαι συνέχεια στη φύση, γυμνάζεις το σώμα σου. Ομως, χρειάζεται πείρα για να αναγνωρίσεις κάποιο πέτρωμα. Δεν μπορείς να πας στην τύχη να σπας ή να καταστρέφεις κάτι, επειδή θες να το πάρεις», λέει.

Προτού φτιάξει το μουσείο είχε προθήκες στο σπίτι του. Χτύπησε πόρτες αρμοδίων, για να φιλοξενηθεί η συλλογή: «Πήγαινα από γραφείο σε γραφείο, κουράστηκα κι είπα να το κάνω μόνος μου».

Το οικονομικό κομμάτι; «Τα ορυκτά αναγκάζεσαι να τ' αγοράζεις κιόλας, όταν δεν τα βρίσκεις εύκολα στη φύση, όπως τους αμέθυστους, τους χαλαζίες. Χρειάζονται ειδικά μηχανήματα και ειδικές άδειες. Τ' αγοράζουμε σε εκθέσεις, σε καταστήματα κ.α.».

Ρωτάμε τι σχέση έχει η μαγειρική με τα... ορυκτά; Συνδετικός κρίκος, τονίζει, «είναι η χημεία», αλλά «ακόμη και τα σκεύη και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε οι μάγειροι φτιάχνονται από ορυκτά».

Πότε βρίσκει χρόνο; Τον χειμώνα, μόλις τελειώσει η τουριστική σεζόν. Με το μουσείο θέλει την αδυναμία του για τα ορυκτά και τα απολιθώματα να τη μοιραστεί με τα παιδιά όλου του κόσμου. Οπως, τις ρίζες από απολιθωμένους κορμούς φοίνικα, τ' απολιθωμένα φύλλα πλατάνου, δάφνης και βελανιδιάς και φυσικά τη ροδίτικη απολιθωμένη κουκουνάρα.

-----------------------------------------
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/09/2008