(Απόσπ. 47).
Ωσάν χαλκιάς και πάλι
Ο Έρωτας με μεγάλη
Με χτύπησε βαριά,
Και μες σε χειμωνιάτικη
Μ' έλουσε ρεματιά.

(Απόσπ. 62).
Φέρε νερό, φέρε κρασί
Κι ακόμη φέρε μου, παιδί,
Στεφάνι ανθοπλεγμένο,
Φέρε μου και με τον Έρωτα
Στους γρόθους παραβγαίνω
                          (Ανακρέων)
* * *

(Απόσπ. 3).
Η αχτιδόβολη θωριά των άστρων σβύνει
Τριγύρω απ' τόμορφο φεγγάρι,
Όταν ολόγιομο κάτω στης γης με χάρη
Το φως του τασημένιο χύνη.

(Απόσπ. 4).
Γύρω νερό αγιασμένο και δροσάτο
Μεσ' από της μηλιάς τους κλώνους κελαϊδάει,
Κι όταν τα φύλλα σειούνται προς τα κάτω
Τραγούδι πρόσχαρο κυλάει.

ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΑΙΔΕΥΤΗ

Και θε να κοίτεσαι θαμένη
Και θύμηση πια δε θα μένη
Καμιά στα ύστερα από σένα,
Γιατί τα ρόδα τα κομμένα
Απ' την Πιερία δεν κατέχεις,
Μα άγνωστη και στη χώρα του ?δη
Πετώντας δω και κει θα τρέχης
Μ' αδόξαστους νεκρούς ομάδι
                               (Σαπφώ)
* * *

(Απόσπ.44).
Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ

Όταν μέσα στωριόπλουμο το σεντουκάκι ο αγέρας
Κ' η ταραγμένη θάλασσα την κύλισαν με τρόμο,
Απελπισμένη ξέσκιζε τάβραχτα μάγουλά της
Και τον Περσέα της έσφιγγε γλυκά στην αγκαλιά της.
Κ' είπε: ω παιδί μου τι καημός μου σφίγγει την  ψυχή μου.
Μα εσύ κλεις τα ματάκια σου και ανέγνοιαστο κοιμάσαι
Ωσάν μωρό μες σ' άχαρη και χαλκοκαρφωμένη
Κάμαρα, αφού ξαπλώθηκες μες σε σκοτάδι πίσσα
Κι αν από πάνω απ' τα στεγνά και τα πυκνά μαλλιά σου
Περνάει το κύμα κι αβογγάει ο αγέρας, δε σε νοιάζει
Κοιτάμενα μες σ' άλικο μικρό πανωφοράκι,
            Γλυκό μου προσωπάκι.

Όμως αν σου ήταν τρομερό αυτό που αλήθεια είν' τρόμος
Θα στύλωνες στα λόγια μου το τρυφερό σου αυτάκι.
Μα σε προστάζω, αγόρι μου, κοιμήσου κι ας κοιμάται
Το πέλαο και ταμέτρητο κακό μας ας κοιμάται.
Κι άμποτε η τύχη από τα εσέ, πατέρα Δία, ν' αλλάξει,
Κι αν ξεστομίζω, απόκοτο λόγο, συμπάθησέ με,
          Για χάρη του παιδιού μας
                                                        (Σιμωνίδης)

Αλεξάνδρεια
(Μεταφρασμένα από την έκδοση του Th. Bergk "Poetae Lyrici" του 1843).
- Ο ΝΟΥΜΑΣ, 23 του Γεννάρη 1905

* * * * * * * * * * * * * * *
        
(Λυρική Ποίηση, Μτφρ. Ν. Μουλακάκης)

Εμπρός, λοιπόν, ας πίνουμε,
τι; Τη νύχτα καρτερούμε;
Το φως της μέρας σώνεται, μια στάλα απομένει!
Τα ωραία ποτήρια γιόμιζε, το κέφι μας να βρούμε.
Ο γιος του Δία και της Σέμελης
έδωσε στους ανθρώπους το κρασί
για να ξεχνούν τη λύπη
Ένα κρασί και δυο νερό, κέρνα λοιπόν.
Βάζε στις κούπες το πιoτό κι όχι ως πάνω –
Αι, το ένα ποτηράκι ας τσουγκρίζει με το άλλο.
                                                       (Αλκαίος)

Ο δαμαστής ο Έρωτας
κι η πορφυρή Αφροδίτη
μαζί σου παίζουν, Διόνυσε,
κι οι μαυρομάτες Νύμφες.

                         (Ανακρέων)

------------------------------------
- Συλλογή - Ερωτικό Αιγαίο
Το Ερωτικό Αιγαίο περιλαμβάνει έργα των:
Σαπφώς, Αρχίλοχου, Αλκαίου, Ανακρέοντα, Σιμωνίδη