Α(ΠΑ)ΝΘΡΩΠΙΑ
Περίεργο δεν είναι, που νομίζουμε ότι η ανθρωπιά είναι κάτι το εξευγενισμένο;
Τι είδους ανθρωπιά είναι εκείνη που στο πέρασμά της είναι διάχυτος ο πόνος & ο θάνατος;
Τι είδους ανθρωπιά είναι εκείνη που καμιά ηθική δικαιολογία δεν μπορεί να σταθεί στις ενέργειές της;
Η κυρίαρχη ανθρωποκεντρική μας υπεροψία θα επιφέρει με μαθηματική ακρίβεια την μοναξιά του είδους μας, το οποίο δεν θα έχει σε τίποτα να επιβληθεί. Η μοναξιά του είδους μας θα επιφέρει τον μαρασμό και αφανισμό μας. Ενέργειες σαν και αυτή του κάτωθι οπτικού υλικού μαρτυρούν την ανικανότητα του ανθρώπου να συλλάβει ή έστω να αποκωδικοποιήσει στο ελάχιστο το νόημα της ζωής, καθώς και την εγωιστική απόστασή του από οποιαδήποτε έννοια οικοκεντρικής συνείδησης.
Μπροστά στους μυριάδες μάταιους θανάτους που τόσο πρόχειρα & ανέντιμα προσφέρει ο άνθρωπος, καταγράφεται ως θλιβερή διαπίστωση η ανθρώπινη απαξίωση απέναντι στην ζωή & ως οδυνηρή απόδειξη η επιλογή μιας διαχρονικής απίστευτης σκληρότητας που δηλητηριάζει την ανθρώπινη φύση μας.
Μέσα στην ανθρωπιά μας κρύβεται η απανθρωπιά μας.
ΧΩΡΑ ΤΗΝΟΥ: 28/08/2008
Γρηγοράκης Γεώργιος
Υ.Σ: καμία φωτογραφία & κανένας λόγος δεν μπορεί να περιγράψει τον ανείπωτο πόνο που δέχεται ένα τόσο μικρό πλάσμα λίγο πριν ξεψυχήσει από συνειδητές ανθρώπινες πράξεις.
Πηγή: τηνιακή Ενδοχώρα, Οκτώβριος 2008