­Πού βρίσκεσαι;
­ Στο δωμάτιο.
­ Σ' έψαχνα όλη μέρα. Είχες κλειστό το κινητό;
­ Ναι. Αρχίζω και πιστεύω πως κάνει κακό στο μυαλό. Εσύ πού βρίσκεσαι;
­ Στο γραφείο. Πήρα δέκα σελίδες. Σε κάποια σημεία δεν βγάζω τα γράμματα. Είναι γεμάτο μαύρες γραμμές. Πολλές σκοτωμένες λέξεις.
­ Θα φταίει το φαξ του ξενοδοχείου. Είναι όμως μακριά η ρεσεψιόν. Θα πρέπει να κατέβω και να ανέβω κάπου εκατό σκαλοπάτια. Έχουν μια γιορτή κάτω και θα 'μαι παραφωνία. Θα σου
το στείλω ξανά αύριο.
­ Όχι αύριο. Φεύγω ξημερώματα για Λονδίνο. Θέλω να το στείλω πριν φύγω.
Διάβασέ το μου, να διορθώσω τα σκοτεινά σημεία. Όπως εκεί που γράφεις «Η Λήμνος είναι ένας ξερότοπος...».
­ «Η Λήμνος είναι ένας ξερότοπος. Λίγο πράσινος, γαλάζιος, πιο πολύ κίτρινος. Χειμώνα-καλοκαίρι. Τα δένδρα είναι λίγα, αχλαδιές, αμυγδαλιές, τζιτζιφιές. Δεν έχει ελιές όπως η Λέσβος...».
­ Εντάξει. Αμπέλια δεν έχει;
­ Βάζουν τώρα.
­ Ξέρεις εγώ έχω μεθύσει με ΛΗΜΝΟΣ.
­ Εσύ μεθάς και με τις λέξεις.
­ Όταν οι λέξεις έχουν αλκοόλ γιατί όχι; Σ' ακούω κουρασμένο. Τι κάνεις εκεί; Διακοπές κάνεις.
­ Κάνω διακοπές σε μια αγγλική αποικία στη Λήμνο.
­ Αυτό το σημείο το διάβασα. Δεν υπάρχουν Έλληνες;
­ Ο διευθυντής και εγώ. ?γγλοι στη θάλασσα, στη στεριά, στον αέρα. ?γγλοι στην πισίνα, στο τένις, στο μπαρ. Στα μαγειρεία Ρωσίδες.
­ Καμιά καλή Αγγλίδα;
­ Οι Ρωσίδες είναι πιο όμορφες, όμως δεν ξέρω ρωσικά.
­ Αν ήξερες;
­ Δεν σ' ακούω. Τελειώνει η μπαταρία. Πάρε στη γραμμή του ξενοδοχείου.
(παύση)
­ Σ' ακούω. Τι άλλο είναι σκοτωμένο;
­ Εκεί που γράφεις «Οι ανεμόμυλοι έχουν γκρεμίσει...».
­ Διαβάζω «Οι ανεμόμυλοι έχουν γκρεμίσει. Οι άνεμοι όμως είναι πάντα πλούσιοι. Τώρα που αλλάζει η τεχνολογία και το σιτάρι πάει στις μηχανές σβήνουν τα ίχνη ενός καθημερινού πολιτισμού.
 Όλος ο τόπος αλλάζει χρήση και σημασία. Τα Δαρδανέλλια...».
­ Δαρδανέλλια γράφεις εδώ; Κουνέλια διάβαζα.
­ Έχει πολλά κουνέλια. Μια Κίνα κουνέλια.
­ Διαβάζω «τα κοιτάσματα που βλέπει κανείς όταν πετά στο τρίγωνο Λήμνος - Σαμοθράκη - Θάσος». Τ' άλλα τα διαβάζω καθαρά. «Κάτι μυρίζει από καιρό στον αέρα. Τα αεροπλάνα...».
Τι γράφεις;
­ «Τα αεροπλάνα πετάνε ξαφνικά και άγρια. Τα βλέπεις στον καφέ σου».
­ Τα βλέπουν και οι ?γγλοι;
­ Όταν κάνουν σέρφινγκ.
­ Τι γυρεύουν οι ?γγλοι στη Λήμνο;
­ Την Ανατολή.
­ Εσύ τι γυρεύεις κάθε καλοκαίρι στη Λήμνο;
­ Το γράφω κάπου.
­ ?σε τι γράφεις. Πες μου τι γυρεύεις;
­ Αυτό που γράφω. Το εννοώ.
­ Ψάχνεις τον ανθυπολοχαγό που χάθηκε στον πόλεμο που δεν έγινε.
­ Έφαγα όλη τη μέρα ψάχνοντας σ' όλο το νησί το σημείο.
­ Ποιο σημείο;
­ «Το σημείο του χρόνου, που έπαψα να είμαι αθώος. Είχε καπνούς. Καίγαμε τα αρχεία της διαλυθείσας μονάδας. Έψαχνα τον ?θω στο μηδέν της Θεσσαλονίκης μετά...». Μετά από την άλλη
πλευρά απέναντι στην Ιωνία. (Παύση-σιωπή).
Διαβάζω. «Η Λήμνος είναι ένα κομμάτι που έσπασε από την Μακεδονία, ξανοίχτηκε και δεν έφτασε ποτέ στην Ιωνία.
Ή μήπως είναι ένα κομμάτι της Ιωνίας που πήρε το δύσκολο δρόμο για την Μακεδονία;
Στέκομαι στο ιερό των Καβειρίων και προσπαθώ να καταλάβω γιατί με ζαλίζει ο άνεμος από την Ανατολή. Τα Καβείρια είναι όλη η φιλοσοφία του Αιγαίου, είναι η Δύση που συναντά την
Ανατολή, είναι η φύση που συμφιλιώνεται με τη λογική.
Είναι φορές που εδώ η θάλασσα αγριεύει απότομα, στροβιλίζεται, οι καταιγίδες βάζουν φωτιά στην παραλία. Καίγονται τα ερείπια του Μ. Αλεξάνδρου, τα δένδρα, οι θάμνοι. Καίγονται μέχρι
τις ρίζες. Είναι μια άποψη της φύσης για την ζωή, για την τέχνη, για την πολιτική. Για τις πληγές, τους πόνους, τα βάσανα.
Για μια συμφωνία που θα βάζει τέλος την ίδια στιγμή στην αδιαλλαξία των Τούρκων και στην υπεροψία των Ελλήνων».
­ Πυρκαγιά;
­ Φωτιά από κεραυνό. Έχεις δει δένδρα να καίγονται από κεραυνό;
­ Όχι.
­ Τότε δεν έχεις δει τίποτα. Θυμάμαι τους ψαράδες που φώναζαν μια μέρα στα Καβείρια «τώρα μπορούμε να τα κάψουμε όλα, να καθαρίσουμε όλη την πλαγιά, τους θάμνους». Φωνάζανε
«κάψτε τις ρίζες». Συνέχιζαν τη φωτιά του κεραυνού. ?λλωστε ποιος μπορούσε να αποδείξει ότι ήταν δική τους δουλειά;
­ Αυτό το «κάψτε τις ρίζες» μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις.
­ Γράψε ότι το είπαν οι ψαράδες.
­ Ψαράδες που καίνε τις ρίζες; Οι γεωργοί καίνε τις ρίζες.
­ Στη Λήμνο οι ψαράδες είναι και γεωργοί.
­ Αυτό που θα μείνει είναι το «κάψτε τις ρίζες». Στην Ελλάδα όλα πουλάνε ρίζες.
­ Οι ψαράδες το λέγανε.
­ Γιατί;
­ Για να φυτέψουν κάτι καινούργιο από την αρχή σε μια γη καθαρή.
­ Θα σου ορμήσουν. Ξέρεις ποια. Δηλαδή όλοι. Είναι θέμα πολιτισμού. Εσύ μπορείς να κάψεις τις ρίζες;
­ Πρώτα πρέπει να τις βρω. Τις ψάχνω. Ψάχνω τα βήματα από την Ιωνία στη Λήμνο, μετά στη Μακεδονία.
­ Μετά;
­ Θα σου πω όταν τις βρω.
­ Σε νιώθω πάντα μακριά και χαμένο. Μ' έχεις ξεχάσει τελείως. Φεύγω στο Λονδίνο και δεν ρωτάς τι πάω να κάνω. Ψάχνεις μια μέρα στη Λήμνο. Δεν ρωτάς τίποτα για μένα. Δεν νοιάζεσαι;
­ Είναι λίγο ντεμοντέ.
­ Ποιο είναι ντεμοντέ;
­ Είναι ντεμοντέ να έχεις σχέσεις με τη γραμματέα σου.
­ Χάθηκες τελείως στη Λήμνο. Ξέρεις πού βρίσκεσαι;
­ Είμαι σε μια αγγλική αποικία στη Λήμνο. Δώσε αυτό τον τίτλο. Μια Αγγλική αποικία στη Λήμνο.

πηγή: «ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ», 19/06/1998