Η πρώτη προτεραιότητα για την επιβίωση του είδους της Μεσογειακής φώκιας (Monachus monachus) που απειλείται άμεσα με εξαφάνιση είναι η ταυτοποίηση και η αποτελεσματική προστασία των τελευταίων εναπομεινάντων πληθυσμών της, αλλά και των περιοχών διαβίωσής τους. Σε συνέχεια της άρσης της απαγόρευσης της πρόσβασης στη ναυτική περιοχή της Γυάρου, στο κεντρικό Αιγαίο, οι συγγραφείς (της παρούσας εργασίας) προσπάθησαν να επαληθεύσουν την παρουσία του είδους στην περιοχή και να διαπιστώσουν την κατάσταση της αποικίας. Με βάση τα κριτήρια καταλληλότητας διαφόρων φυσικών περιβαλλόντων για τη διαβίωση της Μεσογειακής φώκιας και εφαρμόζοντας τεχνικές επισκόπησης τέτοιων περιοχών, οι συγγραφείς είχαν στόχο να εντοπίσουν κατάλληλους τόπους διαβίωσης και να τεκμηριώσουν την πιθανή αναπαραγωγή του είδους στη νέα περιοχή. Κατά μήκος της ακτογραμμής του νησιού εντοπίστηκαν οχτώ σπηλιές, τρεις από τις οποίες κρίθηκαν κατάλληλες για την ανάπαυση των ζώων και την ανατροφή των νεογνών τους, ενώ οι υπόλοιπες πέντε κρίθηκαν κατάλληλες μόνο για ανάπαυση. Καταγράφηκε, κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικών περιόδων των ετών 2004, 2005 και 2007, πλήθος μεγαλύτερο ή ίσο με 10, 4 και 7 νεογνά αντίστοιχα. Επιπρόσθετα, καταγράφηκαν συμπεριφορές αλληλεπίδρασης και συσχέτισης μεταξύ των μητέρων και των μικρών τους, οι οποίες δεν έχουν παρατηρηθεί στο παρελθόν στο είδος της Μεσογειακής φώκιας. Αυτή η πρόσφατα αποκαλυφθείσα αποικία, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλή γεννητικότητα σε σχέση με άλλες τοποθεσίες στη Μεσόγειο και από χρήση ανοιχτών παραλιών – επίσης σπάνιο φαινόμενο για το είδος – έχει εξαιρετική αξία διατήρησης και άμεση ανάγκη προστασίας.

Mετάφραση : Φουρλή Μαριλένα
marilena_fou@hotmail.com