Welcome to eyploia.aigaio-net.gr!

     On Line Πλοία
Για να δείτε τα πλοία
On line στο Αιγαίο
πατήστε εδώ.

     Ανακοίνωση
 ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ
Για να σωθεί η Σαντορίνη
και το Αιγαίο από
την τοξική βόμβα βυθού
Sea Diamond

 SIGN the PETITION
and help protect Santorini
and the Aegean Sea
from toxic dangers
 


     Κατηγορίες
?γρια Ζωή
Αεροδρόμια Λιμάνια
Αιολικά Πάρκα
Αλιεία
Ανανεώσιμες Π. Ε.
Απόβλητα
Απορ/τα-Ανακύκλωση
Απόψεις-Ιδέες
Βιοτοποι/βιοπ/λότητα
?γρια Ανάπτυξη
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Δάση
Διάνοιξεις Δρόμων
Διατροφή
Διάφορα
Δίκτυο
Εκδηλώσεις-Ενημέρωση
Ενέργεια
Έρωτας και Αιγαίο
Θάλασσα-Ακτές
Κεραίες
Κλίμα
Κοινωνία Πολιτών
Κτηνοτροφία
Κυνήγι
Μ.Μ.Ε.
Νερό
Οικολογική Γεωργία
Παραδοσιακοί Οικισμοί
Περιβάλλον
Πολιτισμός
Ρύπανση
Συγκοινωνία
Τουρισμός
Φίλοι των ζώων
Φυσικοί Πόροι
Χωροταξία

     Νησιά


     Επιλογές
·Θέματα
·Αρχείο ?ρθρων

·1ο Τεύχος
·2ο Τεύχος
·3ο Τεύχος
·4ο Τεύχος
·5ο Τεύχος
·6ο Τεύχος
·7ο Τεύχος
·8ο Τεύχος
·9ο Τεύχος
·10ο Τεύχος
·11ο Τεύχος
·12ο Τεύχος
·13ο Τεύχος
·14ο Τεύχος
·15ο Τεύχος
·16ο Τεύχος
·17ο Τεύχος
·18ο Τεύχος
·19ο Τεύχος
·20ο Τεύχος
·21ο Τεύχος
·22ο Τεύχος

     Who's Online
Υπάρχουν επί του παρόντος 10 Επισκέπτης(ες) και 0 Μέλος(η) που είναι συνδεδεμένος(οι)

Είσαστε ανώνυμος χρήστης. Μπορείτε να εγγραφείτε πατώντας εδώ

     Search



     Έπαθλο

Το περιοδικό της Πελοποννήσου


 Πολιτισμός: Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου 11-17 Μαίου

Νησιά

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ECOCINEMA 2006     

Η ταινία Ο ΑΡΤΟΣ ΗΜΩΝ Ο EΠΙΟΥΣΙΟΣ (OUR DAILY BREAD) του Αυστριακού σκηνοθέτη Νίκολαους Γκάιρχάλτερ κέρδισε το πρώτο βραβείο του φετινού 6ου ECOCINEMA



Η ταινία μας ξεναγεί στους τόπους όπου παράγονται τα τρόφιμα στην σύγχρονη Ευρώπη: σουρεαλιστικά τοπία, πλαστικοποιημένα, προσαρμοσμένα στις κινήσεις των τρακτέρ και των γεωργικών μηχανών. Μηχανικά περιβάλλοντα σε κλιματιζόμενα βιομηχανικά κτίρια, ομοιομορφία στις κινήσεις και στα μεγέθη, μια φύση υποταγμένη στις προδιαγραφές της μηχανής, στην παραγωγικότητα, στην τελειότητα της επανάληψης. Τα ζώα δεν είναι ζωντανά, είναι μικρά πακέτα πρωτείνης που βγαίνουν μέσα από μια άψογα οργανωμένη αλυσίδα, που όσο πιο «αφύσικη» είναι τόσο πιο καλά λειτουργεί. Αυτό που μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι η πραγματικότητα. Αυτά που τρώμε παράγονται χώρους που είναι έξω από τη σφαίρα της εμπειρίας σε μέρη που σπάνια βλέπουμε. Εδώ οι άνθρωποι δεν υπάρχουν παρά ως τμήματα κι αυτοί μιας τεράστιας μηχανής. Εργαζόμενοι χωρίς προσωπικότητα, με σπάνιες προσωπικές στιγμές, με προστατευτικές στολές, γάντια, ωτοασπίδες και κράνη. Είναι η εργασία των ανώνυμων ανθρώπων που κι αυτοί παλεύουν για τον επιούσιο και που κανείς δεν θάθελε να είναι στη θέση τους. Μια ταινία χωρίς σχόλιο, χωρίς σχεδόν δομή, με μόνους ήχους αυτούς των μηχανών και το φωτισμό του ιωδίου των θαλάμων.

Παραγωγός, σκηνοθέτης και εικονολήπτης, ο Νίκολαους Γκάιρχάλτερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1972. Μόλις στα 22 του χρόνια ιδρύει προσωπική εταιρία παραγωγής (Nikolaus Geyrhalter Filmproduktion). Το βραβευμένο έργο του ''Pripyat'' για το Τσερνομπίλ, αποτελεί μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες του. Για το συνολικό έργο του, που βρίθει οικολογικών θεμάτων και σημασιοδοτήσεων ο Νίκολαους Γκάιρχάλτερ το 2003 βραβεύτηκε με το Αυστριακό κρατικό βραβείο κινηματογράφου.

Συνέντευξη με τον Nikolaus Geyrhalter σκηνοθέτη της ταινίας Ο ΑΡΤΟΣ ΗΜΩΝ Ο EΠΙΟΥΣΙΟΣ

Τι σας παρακίνησε να κάνετε αυτό το φιλμ;

Βασικά κάνω ταινίες που θα ήθελα να δω ο ίδιος. Για να το πω διαφορετικά, ταινίες με εικόνες που δεν βλέπουμε στην κανονική μας ζωή. Κάπως έτσι ήταν και στα προηγούμενα έργα μου το PRIPYAT και το ELSEWHERE, όπου η παραγωγή τροφής γινόταν σε ένα κλειστό σύστημα. Οι εικόνες που βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση με ειδυλλιακά τοπία και ευτυχισμένα ζώα, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Υπάρχει μια βαθιά αλλοτρίωση τόσο στη διαδικασία της παραγωγής της τροφής, όσο και στην εργασία των ανθρώπων. Η ανάδειξη αυτής της εικόνας, είναι ένα πρώτο στάδιο για τη γνώση κι έπειτα για τη συνειδητοποίηση.

Η ταινία, όπως άλλωστε και όλα σας τα έργα δεν έχουν σχολιασμό (voice-over) αλλά εδώ δεν έχετε ούτε καν συνεντεύξεις με τα πρόσωπα.

Νομίζω ότι οι εικόνες, συχνά μιλάνε μόνες τους. Οι άνθρωποι δουλεύουν μέσα σε αποστειρωμένα τοπία και στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν συζητήσεις, δεν υπάρχουν διάλογοι, δεν υπάρχει επικοινωνία. Στην αρχή είχαμε και κάποιες συνεντεύξεις. Στη συνέχεια συνειδητοποιήσαμε ότι διέκοπταν τη συνέχεια, την ενότητα της ταινίας. Όταν υπάρχει σχολιασμός, ο θεατής καθοδηγείται κατά κάποιο τρόπο, υφίσταται τη γνώμη του σκηνοθέτη, αποσπάται από την εικόνα.

Δεν υπάρχουν αναφορές σε συγκεκριμένες εταιρείες ή σε συγκεκριμένα στοιχεία.

Είναι αδιάφορο το αν μια εταιρεία που παράγει κοτοπουλάκια στη μηχανή, βρίσκεται στην Ισπανία, την Αυστρία ή την Πολωνία ή το πόσα χοιρινά σφάζονται κάθε χρόνο στα βιομηχανικά σφαγεία. Αυτό για παράδειγμα κάνουν πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, αλλ’ αυτό δεν είναι ακριβώς κινηματογράφος. Θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να βασιστώ πάνω στη δύναμη των αριθμών ή να κάνω εύκολη καταγγελία. Στην ταινία αυτή προτίμησα να έχω μια ματιά πίσω από τις δομές, να υπάρχει χρόνος για την πρόσληψη της εικόνας, να χρησιμοποιήσω τους ήχους που δεν έχουμε ξανακούσει, να δείξω στον θεατή την κρυφή, αλλά υπαρκτή και χωρίς τη δική μου ερμηνεία, πλευρά της πραγματικότητας.

Πόσο δύσκολο ήταν να πάρετε τις άδειες για τα γυρίσματα;

Σε πολλές περιπτώσεις ήταν πολύ εύκολο, γιατί οι εταιρείες είναι περήφανες γι αυτό που κάνουν, για τις καινοτομίες στην εργασία, για τη διαδικασία, την μηχανοποίηση, την υγιεινή των τροφίμων, και συχνά ζητούν να συμμετέχουν στην παραγωγή του φιλμ. Υπάρχουν επίσης άτομα μέσα σ’αυτές τις εταιρείες που πραγματικά πιστεύουν ότι προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο κι ότι οι καταναλωτές, που συχνά αντιδρούν ή διαμαρτύρονται, είναι κακώς πληροφορημένοι. Εκείνο που συνήθως ενδιαφέρει τις εταιρείες είναι όχι η τρέχουσα κατάσταση, αλλά μήπως, αν ξεσπάσει κάποιο σκάνδαλο, περάσουν οι εικόνες στην τηλεόραση κι έτσι χάσουν σε ανταγωνιστικότητα.

Όμως η ταινία δεν εστιάζει καθόλου στη σκανδαλοθηρική πλευρά.

Προσπάθησα να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερες εικόνες από τους κλάδους αυτούς, από τον κόσμο της βιομηχανικής διατροφής, προσπαθώντας να είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός. Αυτό που κάνει το θέμα συναρπαστικό δεν είναι κάποιο διατροφικό σκάνδαλο, ’όπως συνήθως το ξέρουμε, αλλά αυτό το αδυσώπητο πνεύμα της μηχανοποίησης και της οργάνωσης μέσα σ’αυτά τα αποστειρωμένα και εφιαλτικά περιβάλλοντα. Εκεί δηλαδή που μεταχειρίζονται, τόσο τα ζώα όσο και τα φυτά, ως απλά βιομηχανικά αντικείμενα, όπου οι προσεκτικές και απαλές κινήσεις έχουν μεγάλη σημασία. Το πιο σημαντικό στη διαδικασία αυτή, είναι τα ζώα να γεννηθούν, να μεγαλώσουν και να καταλήξουν στο σφαγείο όσο το δυνατόν πιο άρτια, χωρίς κανένα ελάττωμα, ώστε και τα επίπεδα των φαρμάκων και των ορμονών που απαιτούνται να είναι κατά το δυνατόν χαμηλά. Κανείς δεν νοιάζεται βέβαια αν είναι ευτυχισμένα, Το ερώτημα δεν τίθεται. Αν αυτό το αποκαλέσουμε σκάνδαλο, κάτι που κατά τι γνώμη μου έχει βάση, τότε πρέπει να πας τη σκέψη σου ένα βήμα παραπέρα. Τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε σκάνδαλο τον τρόπο με τον οποίο ζούμε, γιατί αυτή η οικονομία, δεν είναι παρά η αντανάκλαση του πρότυπου διαβίωσης της κοινωνίας μας. Δεν είναι δύσκολο βέβαια να πούμε «αγόρασε οργανικά προϊόντα, τρώγε λιγότερο κρέας» αλλά κι αυτό πολλές φορές είναι μια υπεκφυγή, αφού όλοι μας απολαμβάνουμε τα αγαθά της παγκοσμιοποίησης και της αυτοματοποιημένης παραγωγής.

Στον τίτλο της ταινίας «Ο άρτος ημών ο επιούσιος» υπάρχει κάποιος υπαινιγμός για την εκκλησία;

Ο τίτλος αναφέρεται στην πολιτιστική μας παράδοση, μέρος της οποίας αποτελεί η εκκλησία και στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τους πόρους μας. Με την έννοια αυτή, θα μπορούσα να πάω μακρύτερα και να πω «Θεέ μου συγχώρεσέ μας για τις αμαρτίες μας». Αναφέρεται όμως και στο καθημερινό μας ψωμί, την κανονικότητα της ζωής μας, τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι εργάζονται για να ζήσουν (να βγάλουν το ψωμί τους) και πόσο αυτά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ποιος δουλεύει τις μηχανές, ποιος ελέγχει τις διαδικασίες, ποιος σκαλίζει το χώμα με γθμνά χέρια και ποιος μαζεύει αγγούρια στα θερμοκήπια; Σε τελευταία ανάλυση, πως διανέμεται ο επιούσιος στη σύγχρονη Ευρώπη;

Η ταινία είναι μέρος της σύγχρονης ιστορίας;

Νομίζω ναι. Βλέπω συχνά τις ταινίες μου ως υλικό αρχείου, κάτι που θα δουν 50 ή 100 χρόνια μετά και θα πουν «για δες πως ήταν τότε τα πράγματα» ή «ακόμη και σήμερα το κάνουν αυτό όπως και τότε». Προσπαθώ δηλαδή να είμαι όσο πιο διαχρονικός μπορώ, έτσι ώστε οι ταινίες μου να μπορούν να ιδωθούν και αναδρομικά. Ελπίζω λοιπόν να έχω κλέψει μια στιγμή της ιστορίας. Αυτό θα ήταν για μένα μεγάλη ικανοποίηση.

ECOCINEMA
http://www.ecocinema.gr/
 



Σημείωση 6ο Τεύχος



 
     Συσχετιζόμενοι Σύνδεσμοι
· Περισσότερα για Νησιά
· Νέα administrator


Πιο δημοφιλής είδηση για Νησιά:
Για τη φώκια μονάχους - μονάχους, της Ναυσικάς Καραγιαννίδη


     Article Rating
Average Score: 0
Αριθμός Ψήφων: 0

Please take a second and vote for this article:

Excellent
Very Good
Good
Regular
Bad


     Επιλογές

 Εκτύπωση αρχικής σελίδας Εκτύπωση αρχικής σελίδας


Associated Topics

Νησιά

"Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου 11-17 Μαίου" | Κωδικός Εισόδου / Δημιουργία Λογαριασμού | 0 Παρατηρήσεις
Οι παρατηρήσεις είναι ιδιοκτησία του αποστολέα. Δεν ευθυνόμαστε για το περιεχόμενο τους.

Δεν επιτρέπεται η αποστολή σχολίων για τους Ανώνυμους Χρήστες. Παρακαλώ γραφτείτε πρώτα στην υπηρεσία.




PHP-Nuke Copyright © 2004 by Francisco Burzi. This is free software, and you may redistribute it under the GPL. PHP-Nuke comes with absolutely no warranty, for details, see the license.
Παραγωγή Σελίδας: 0.04 Δευτερόλεπτα